🔴 سند قرآنی بداء...
یَمْحُوا اللهُ مَا یَشَاءُ وَ یُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْکِتابِ
خداوند هرچه را بخواهد محو، و هرچه را بخواهد ثابت نگه‌مى‌دارد؛ و «ام الکتاب» (لوح محفوظ) نزد اوست.(رعد/ ۳۹)
🌕 امیرالمومنین علیه‌السلام فرمودند:
«وَ لَوْ لَا آیَهًٌْ فِی کِتَابِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ لَأَخْبَرْتُکُمْ بِمَا کَانَ وَ مَا یَکُونُ وَ بِمَا هُوَ کَائِنٌ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَهًِْ وَ هِیَ هَذِهِ الْآیَهًُْ: یَمْحُوا اللهُ ما یَشاءُ وَ یُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْکِتابِ.»
اگر یک آیه در قرآن نبود، هر آینه به شما آنچه اتّفاق افتاده و آنچه هست و آنچه خواهد شد را تا روز قیامت خبر می‌دادم و آن این آیه است: «یَمْحُوا اللهُ ما یَشاءُ وَ یُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْکِتاب.»
📗تفسیر اهل‌بیت علیهم‌السلام ج۷،ص۳۰۶
📗تفسير کنز الدقائق، ج ۶، ص ۴۷۱
📗بحارالأنوار، ج۱۰، ص۱۱۷
📗نوادر الأخبار، ج ۱، ص ۹۹
📗الأمالی (للصدوق) ص۳۴۱
📗إرشاد القلوب، ج ۲، ص ۳۷۴
📗روضهًْ الواعظین، ج ۱، ص ۱۱۸
📗المناقب، ج ۴، ص ۱۵۹
#ظهور
#بداء
#موعودنا313
☀️🌤☀️🌤☀️🌤☀️🌤
@moudona313
#بداء
بَداء اصطلاحی در کلام شیعه است که به‌معنای آشکار شدن امری از ناحیه خداوند برخلاف آنچه مورد انتظار بندگان بوده است. در بداء خداوند در واقع آن چه مورد انتظار بوده را محو و امری جدید را اثبات می‌کند در حالی که به هر دو حادثه آگاه است.
بَداء به معنای آشکار شدن و ظهور چیزی از خدا برخلاف آن چیزی که عادتاً انتظارش را داشتیم، خالی از اشکال است و متون دینی نیز بر آن گواهی میدهند. اما بَداء به معنای استصواب و تغییر در قصد که ناشی از جهل و عجز و محدودیت در دانایی و توانایی است، اگرچه برای انسان پیش می‌آید، اما انتساب آن به خدا -که مطلقا دانا و توانا است- اشتباه است.
📗 طریحی، مجمع البحرین، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۴۴-۴۸؛ مفید، تصحیح الاعتقاد، ۱۴۱۳ق، ص۶۵-۶۷
گستره بداء در روایات، هم شامل امور تکوینی (مثلا تاخیر در مرگ کسی به خاطر صله‌رحم یا تاجیل مرگ کسی به خاطر گناهی که انجام داده است) است و هم شامل امور تشریعی (مثلا نسخ ادیان گذشته توسط قرآن کریم و یا تغییر قبله و غیره)
📗 صدوق، کتاب التوحید، النشر الاسلامی، ص۳۳۵-۳۳۶
به تعبیر شیخ مفید، اختلاف سایر فرق اسلامی با شیعه امامیه در «بَداء»، اختلاف لفظی است؛ وگرنه در حقیقت، هیچ فرقه‌ای منکر این معنا نیست که خداوند ادیان و احکام را تشریع و سپس نسخ می‌کند، و یا کسی را که زنده کرده می‌میراند، و یا کسی را که ثروت بخشیده فقیر می‌سازد. اینها همان بداء هستند که در آیات و روایات به آنها اشاره شده است و هیچ مسلمانی آنها را انکار نمی‌کند.
📗 شیخ مفید، أوائل المقالات في المذاهب و المختارات، ۱۴۱۳ق، ص۸۰
در روایات شیعه، اعتقاد به بَداء یکی از نشانه‌های بندگی است و اجر فراوانی برایش در نظر گرفته شده است.
📗 کلینی، الکافی، ج ۱، ص۱۹۷
از امام صادق سلام‌الله‌علیه نقل شده:
«اگر مردم می‌دانستند در اعتقاد به بَداء چه پاداشی است، هرگز از سخن گفتن درباره آن خسته نمی‌شدند».
📗 صدوق، التوحید، النشر الاسلامی، ص۳۳۴
امام صادق سلام‌الله‌علیه بداء را از باورهای اصلی پیامبران برشمردند که هر پیامبری باید به آن اقرار کند.
📗 صدوق، التوحید، النشر الاسلامی، ص۳۳۳
بنا بر توضیح امام صادق سلام‌الله‌علیه، نباید اعتقاد به بداء را به معنای آشکار شدن چیزی برای خدا دانست چرا که در خداوند نادانی راه ندارد: «از خداوند بداء حاصل نمی‌شود مگر این که از قبل به آن موضوع علم داشته است».
📗 کلینی، الکافی، ج ۱، ص۱۹۸
داوودبن‌ابی‌القاسم می‌گوید:
ما نزد ابی‌جعفر محمدبن‌علی‌الرضا (سلام‌الله‌علیهما) بودیم که سخن از خروج سفیانی به میان آمد و اینکه در روایت آمده که امر او حتمی است. به ابوجعفر (سلام‌الله‌علیه) عرض کردم: آیا بدا در امرِ حتمی اتفاق می‌افتد؟ حضرت فرمود: آری. عرض کردم: ما می‌ترسیم که در امر قائم (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) نیز بدا حاصل شود؟ فرمود: امر قائم (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) از اموری است که وعده داده شده و خداوند در وعده خود تخلف نخواهد کرد.
📗 الغيبة (للنعمانی)، جلد ۱، صفحه ۳۰۲
#بداء
#ظهور
#موعودنا313
☀️🌤☀️🌤☀️🌤☀️🌤
@moudona313
#بداء
#قسمت_دوم
امکان بَداء غیر از وقوع بداء است. ما در بحث از #علائم_ظهور، امکان بداء را در مورد آن اثبات می‌کنیم نه ضرورت وقوع آن را. بنابراین چه بسا در برخی از علائم ـ چه حتمی و چه غیرحتمی ـ بداء صورت نگیرد؛ ولی در عین حال، ظهور حضرت عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف دفعی و ناگهانی باشد. رمز مطلب این است که نشانه‌های ظهور را بسیار نزدیک و بلکه مقارن با خود ظهور بدانیم.
ممکن است گفته شود که: در روایت‌ها برای بعضی علائم ظهور مدّت زمانی معیّن شده است که با وجود آن زمان، نمی‌توانیم وقوعش را نزدیک و بلکه مقارن با خود ظهور بدانیم. مثلاً در مورد #خروج_سفیانی، مدّتی که در بعضی روایت‌ها معیّن شده است، پانزده ماه می‌باشد و این زمان با نزدیکی و مقارنت آن با اصل ظهور سازگاری ندارد. به این سؤال می‌توان چنین پاسخ داد: بنا بر احتمالی که از مرحوم علّامه مجلسی نقل شده است، چه بسا در اصل خروج سفیانی بداء نشود، ولی در مدّت زمان خروجش، بداء صورت بگیرد و اینکه در حدیث فرموده‌اند: در امر محتوم هم امکان بداء وجود دارد، می‌تواند اشاره به بداء در خصوصیات نشانه‌ای، مانند خروج سفیانی باشد.
به هر حال اگر وقوع علامتی از علائم بسیار نزدیک به اصل ظهور باشد، به ناگهانی بودن آن لطمه وارد نمی‌سازد. مثلاً درباره کشته شدن «#نفس_زکیه» که جزو علائم حتمی ظهور دانسته شده است.
امام صادق سلام‌الله‌علیه:
و النداء من المحتوم... و قتل النفس الزکیه من المحتوم.
📗 اثبات الهداه، ج ۷، ص ۴۲۲، ح ۹۹
از امام صادق سلام‌الله‌علیه چنین نقل شده است: «لَیس بینَ قیامِ قائم آل محمّدٍ (صلی‌الله‌علیه‌وآله و عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) و بینَ قَتْلِ النّفْسِ الزَّکیَّةِ اِلّا خَمْسَةَ عَشَرَ لَیْلَةً؛ فاصله میان قیام قائم آل محمّد (صلی‌الله‌علیه‌وآله و عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) و کشته شدن نفس زکیّه فقط پانزده شب است.»
📗 کمال الدین باب ۵۷، ح ۲
این مقدار فاصله زمانی با ظهور حضرت عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف، لطمه‌ای به ناگهانی بودن آن نمی‌زند. اگر واقعاً چنین شود، عرفاً این دو حادثه را مقارن یکدیگر می‌شمارند. علاوه بر این که چه بسا درباره این پانزده شب هم بداء صورت بگیرد، بدون آن که در اصل کشته شدن نفس زکیّه بداء شود. همچنین است در مورد «#ندا» یا «#صیحه» که آن هم از علائم حتمی به شمار آمده است (کمال الدین باب ۵۷، ح ۲)، ولی ممکن است در زمان وقوعش بداء شود.
مثلاً این که فرموده‌اند ندا در شب بیست و سوم ماه رمضان است و قیام حضرت عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف در روز عاشورا، که فاصله این دو با یکدیگر بیش از سه ماه می‌باشد، چه بسا در اصل، ندا و صیحه آسمانی بدایی صورت نگیرد؛ ولی در فاصله آن با ظهور بداء حاصل شود.
پس می‌توان گفت: همه اینها امکان‌پذیر است و وقوع همه علائم یا بعضی از آنها با ناگهانی بودن ظهور قابل جمع می‌باشد.
آنچه در این بحث باید به عنوان یک اصل مسلّم و قطعی تلقّی گردد، همین است که انتظار فرج #مهدی_موعود عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف در هر سال و هر ماه و هر هفته و هر روز و بلکه هر ساعت و هر لحظه در دل و ذهن مؤمن زنده بماند؛ این اصلی است که به هیچ وجه نباید مخدوش گردد. نتیجه بسیار مهمّی که از اعتقاد به بداءپذیر بودن وقت ظهور و ناگهانی بودن آن به دست می‌آید این است که: امر فرج امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف متوقّف بر حصول زمینه و مقدّمه‌ای که با دفعی بودن آن منافات داشته باشد، نیست. بنابراین #ناامیدی از امر #فرج در هیچ مدّت زمانی، هر چند کوتاه روا نیست؛ بلکه حالِ انتظار فرج همیشه و در هر لحظه باید در مؤمن وجود داشته باشد. این معنا با تعابیر مختلف در احادیث ذکر شده است.
امام هادی سلام‌الله‌علیه چنین فرموده‌اند: «اِذا رُفِعَ عَلَمُکُم مِن بَینِ اَظْهُرِکم، فَتَوقَّعُوا الفَرَجَ مِنْ تَحتِ اَقدامِکم؛ هرگاه نشانه شما [امام عصر سلام‌الله‌علیه] از میان شما برداشته شود، از زیر پاهایتان [درهرلحظه] منتظر فرج باشید.»
📗 اصول کافی، کتاب الحجه، بابٌ فی الغیبه، ح ۲۴
#موعودنا313
☀️🌤☀️🌤☀️🌤☀️🌤
@moudona313
هدایت شده از موعودنا 313
#بداء
#قسمت_دوم
امکان بَداء غیر از وقوع بداء است. ما در بحث از #علائم_ظهور، امکان بداء را در مورد آن اثبات می‌کنیم نه ضرورت وقوع آن را. بنابراین چه بسا در برخی از علائم ـ چه حتمی و چه غیرحتمی ـ بداء صورت نگیرد؛ ولی در عین حال، ظهور حضرت عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف دفعی و ناگهانی باشد. رمز مطلب این است که نشانه‌های ظهور را بسیار نزدیک و بلکه مقارن با خود ظهور بدانیم.
ممکن است گفته شود که: در روایت‌ها برای بعضی علائم ظهور مدّت زمانی معیّن شده است که با وجود آن زمان، نمی‌توانیم وقوعش را نزدیک و بلکه مقارن با خود ظهور بدانیم. مثلاً در مورد #خروج_سفیانی، مدّتی که در بعضی روایت‌ها معیّن شده است، پانزده ماه می‌باشد و این زمان با نزدیکی و مقارنت آن با اصل ظهور سازگاری ندارد. به این سؤال می‌توان چنین پاسخ داد: بنا بر احتمالی که از مرحوم علّامه مجلسی نقل شده است، چه بسا در اصل خروج سفیانی بداء نشود، ولی در مدّت زمان خروجش، بداء صورت بگیرد و اینکه در حدیث فرموده‌اند: در امر محتوم هم امکان بداء وجود دارد، می‌تواند اشاره به بداء در خصوصیات نشانه‌ای، مانند خروج سفیانی باشد.
به هر حال اگر وقوع علامتی از علائم بسیار نزدیک به اصل ظهور باشد، به ناگهانی بودن آن لطمه وارد نمی‌سازد. مثلاً درباره کشته شدن «#نفس_زکیه» که جزو علائم حتمی ظهور دانسته شده است.
امام صادق سلام‌الله‌علیه:
و النداء من المحتوم... و قتل النفس الزکیه من المحتوم.
📗 اثبات الهداه، ج ۷، ص ۴۲۲، ح ۹۹
از امام صادق سلام‌الله‌علیه چنین نقل شده است: «لَیس بینَ قیامِ قائم آل محمّدٍ (صلی‌الله‌علیه‌وآله و عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) و بینَ قَتْلِ النّفْسِ الزَّکیَّةِ اِلّا خَمْسَةَ عَشَرَ لَیْلَةً؛ فاصله میان قیام قائم آل محمّد (صلی‌الله‌علیه‌وآله و عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) و کشته شدن نفس زکیّه فقط پانزده شب است.»
📗 کمال الدین باب ۵۷، ح ۲
این مقدار فاصله زمانی با ظهور حضرت عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف، لطمه‌ای به ناگهانی بودن آن نمی‌زند. اگر واقعاً چنین شود، عرفاً این دو حادثه را مقارن یکدیگر می‌شمارند. علاوه بر این که چه بسا درباره این پانزده شب هم بداء صورت بگیرد، بدون آن که در اصل کشته شدن نفس زکیّه بداء شود. همچنین است در مورد «#ندا» یا «#صیحه» که آن هم از علائم حتمی به شمار آمده است (کمال الدین باب ۵۷، ح ۲)، ولی ممکن است در زمان وقوعش بداء شود.
مثلاً این که فرموده‌اند ندا در شب بیست و سوم ماه رمضان است و قیام حضرت عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف در روز عاشورا، که فاصله این دو با یکدیگر بیش از سه ماه می‌باشد، چه بسا در اصل، ندا و صیحه آسمانی بدایی صورت نگیرد؛ ولی در فاصله آن با ظهور بداء حاصل شود.
پس می‌توان گفت: همه اینها امکان‌پذیر است و وقوع همه علائم یا بعضی از آنها با ناگهانی بودن ظهور قابل جمع می‌باشد.
آنچه در این بحث باید به عنوان یک اصل مسلّم و قطعی تلقّی گردد، همین است که انتظار فرج #مهدی_موعود عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف در هر سال و هر ماه و هر هفته و هر روز و بلکه هر ساعت و هر لحظه در دل و ذهن مؤمن زنده بماند؛ این اصلی است که به هیچ وجه نباید مخدوش گردد. نتیجه بسیار مهمّی که از اعتقاد به بداءپذیر بودن وقت ظهور و ناگهانی بودن آن به دست می‌آید این است که: امر فرج امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف متوقّف بر حصول زمینه و مقدّمه‌ای که با دفعی بودن آن منافات داشته باشد، نیست. بنابراین #ناامیدی از امر #فرج در هیچ مدّت زمانی، هر چند کوتاه روا نیست؛ بلکه حالِ انتظار فرج همیشه و در هر لحظه باید در مؤمن وجود داشته باشد. این معنا با تعابیر مختلف در احادیث ذکر شده است.
امام هادی سلام‌الله‌علیه چنین فرموده‌اند: «اِذا رُفِعَ عَلَمُکُم مِن بَینِ اَظْهُرِکم، فَتَوقَّعُوا الفَرَجَ مِنْ تَحتِ اَقدامِکم؛ هرگاه نشانه شما [امام عصر سلام‌الله‌علیه] از میان شما برداشته شود، از زیر پاهایتان [درهرلحظه] منتظر فرج باشید.»
📗 اصول کافی، کتاب الحجه، بابٌ فی الغیبه، ح ۲۴
#موعودنا313
☀️🌤☀️🌤☀️🌤☀️🌤
@moudona313
هدایت شده از موعودنا 313
#بداء
بَداء اصطلاحی در کلام شیعه است که به‌معنای آشکار شدن امری از ناحیه خداوند برخلاف آنچه مورد انتظار بندگان بوده است. در بداء خداوند در واقع آن چه مورد انتظار بوده را محو و امری جدید را اثبات می‌کند در حالی که به هر دو حادثه آگاه است.
بَداء به معنای آشکار شدن و ظهور چیزی از خدا برخلاف آن چیزی که عادتاً انتظارش را داشتیم، خالی از اشکال است و متون دینی نیز بر آن گواهی میدهند. اما بَداء به معنای استصواب و تغییر در قصد که ناشی از جهل و عجز و محدودیت در دانایی و توانایی است، اگرچه برای انسان پیش می‌آید، اما انتساب آن به خدا -که مطلقا دانا و توانا است- اشتباه است.
📗 طریحی، مجمع البحرین، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۴۴-۴۸؛ مفید، تصحیح الاعتقاد، ۱۴۱۳ق، ص۶۵-۶۷
گستره بداء در روایات، هم شامل امور تکوینی (مثلا تاخیر در مرگ کسی به خاطر صله‌رحم یا تاجیل مرگ کسی به خاطر گناهی که انجام داده است) است و هم شامل امور تشریعی (مثلا نسخ ادیان گذشته توسط قرآن کریم و یا تغییر قبله و غیره)
📗 صدوق، کتاب التوحید، النشر الاسلامی، ص۳۳۵-۳۳۶
به تعبیر شیخ مفید، اختلاف سایر فرق اسلامی با شیعه امامیه در «بَداء»، اختلاف لفظی است؛ وگرنه در حقیقت، هیچ فرقه‌ای منکر این معنا نیست که خداوند ادیان و احکام را تشریع و سپس نسخ می‌کند، و یا کسی را که زنده کرده می‌میراند، و یا کسی را که ثروت بخشیده فقیر می‌سازد. اینها همان بداء هستند که در آیات و روایات به آنها اشاره شده است و هیچ مسلمانی آنها را انکار نمی‌کند.
📗 شیخ مفید، أوائل المقالات في المذاهب و المختارات، ۱۴۱۳ق، ص۸۰
در روایات شیعه، اعتقاد به بَداء یکی از نشانه‌های بندگی است و اجر فراوانی برایش در نظر گرفته شده است.
📗 کلینی، الکافی، ج ۱، ص۱۹۷
از امام صادق سلام‌الله‌علیه نقل شده:
«اگر مردم می‌دانستند در اعتقاد به بَداء چه پاداشی است، هرگز از سخن گفتن درباره آن خسته نمی‌شدند».
📗 صدوق، التوحید، النشر الاسلامی، ص۳۳۴
امام صادق سلام‌الله‌علیه بداء را از باورهای اصلی پیامبران برشمردند که هر پیامبری باید به آن اقرار کند.
📗 صدوق، التوحید، النشر الاسلامی، ص۳۳۳
بنا بر توضیح امام صادق سلام‌الله‌علیه، نباید اعتقاد به بداء را به معنای آشکار شدن چیزی برای خدا دانست چرا که در خداوند نادانی راه ندارد: «از خداوند بداء حاصل نمی‌شود مگر این که از قبل به آن موضوع علم داشته است».
📗 کلینی، الکافی، ج ۱، ص۱۹۸
داوودبن‌ابی‌القاسم می‌گوید:
ما نزد ابی‌جعفر محمدبن‌علی‌الرضا (سلام‌الله‌علیهما) بودیم که سخن از خروج سفیانی به میان آمد و اینکه در روایت آمده که امر او حتمی است. به ابوجعفر (سلام‌الله‌علیه) عرض کردم: آیا بدا در امرِ حتمی اتفاق می‌افتد؟ حضرت فرمود: آری. عرض کردم: ما می‌ترسیم که در امر قائم (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) نیز بدا حاصل شود؟ فرمود: امر قائم (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) از اموری است که وعده داده شده و خداوند در وعده خود تخلف نخواهد کرد.
📗 الغيبة (للنعمانی)، جلد ۱، صفحه ۳۰۲
#بداء
#ظهور
#موعودنا313
☀️🌤☀️🌤☀️🌤☀️🌤
@moudona313