☀️ توجّهتان را به #مهدی موعود بیشتر کنید و ما باید در این طور روزها و در این طور #ایام_الله توجه کنیم که خودمان را مهیّا کنیم از برای #آمدن آن حضرت، من نمی‌توانم اسم رهبر روی ایشان بگذارم، بزرگتر از این است.
▫️نمی‌توانم بگویم شخص اوّل است، برای اینکه دوّمی در کار نیست. ایشان را نمی‌توانیم ما با هیچ تعبیری، تعبیر کنیم. الا همین که #مهدی_موعود است. آنی است که خدا ذخیره کرده است برای بشر و ما باید خودمان را مهیّا کنیم از برای اینکه اگر چنانچه موفّق شدیم ان‌شاءالله بزیارت ایشان طوری باشد که #روسفید_باشیم پیش ایشان.
▫️تمام دستگاه‌هایی که الان بکار گرفته شده‌اند در #کشورما - و امید است که در #سایر_کشورها هم توسعه پیدا کند - باید توجّه به این معنا داشته باشند که خودشان را مهیّا کنند برای ملاقات حضرت مهدی سلام الله علیه.
📚 صحیفه نور (صحیفه امام رضوان الله علیه)، جلد ۱۲، صفحه ۴۸۳ و ۴۸۲
#انتخاب #شما، #کشورما و #سایرکشورها را برای #ملاقات #حضرت_مهدی سلام‌الله‌علیه #مهیا خواهد کرد ...
▫️یک صلوات به نیت تعجیل فرج🌱
#اللهم_عجل_لولیک_الفرج
#موعودنا313
☀️🌤☀️🌤☀️🌤☀️🌤
@moudona313
#بداء
#قسمت_دوم
امکان بَداء غیر از وقوع بداء است. ما در بحث از #علائم_ظهور، امکان بداء را در مورد آن اثبات می‌کنیم نه ضرورت وقوع آن را. بنابراین چه بسا در برخی از علائم ـ چه حتمی و چه غیرحتمی ـ بداء صورت نگیرد؛ ولی در عین حال، ظهور حضرت عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف دفعی و ناگهانی باشد. رمز مطلب این است که نشانه‌های ظهور را بسیار نزدیک و بلکه مقارن با خود ظهور بدانیم.
ممکن است گفته شود که: در روایت‌ها برای بعضی علائم ظهور مدّت زمانی معیّن شده است که با وجود آن زمان، نمی‌توانیم وقوعش را نزدیک و بلکه مقارن با خود ظهور بدانیم. مثلاً در مورد #خروج_سفیانی، مدّتی که در بعضی روایت‌ها معیّن شده است، پانزده ماه می‌باشد و این زمان با نزدیکی و مقارنت آن با اصل ظهور سازگاری ندارد. به این سؤال می‌توان چنین پاسخ داد: بنا بر احتمالی که از مرحوم علّامه مجلسی نقل شده است، چه بسا در اصل خروج سفیانی بداء نشود، ولی در مدّت زمان خروجش، بداء صورت بگیرد و اینکه در حدیث فرموده‌اند: در امر محتوم هم امکان بداء وجود دارد، می‌تواند اشاره به بداء در خصوصیات نشانه‌ای، مانند خروج سفیانی باشد.
به هر حال اگر وقوع علامتی از علائم بسیار نزدیک به اصل ظهور باشد، به ناگهانی بودن آن لطمه وارد نمی‌سازد. مثلاً درباره کشته شدن «#نفس_زکیه» که جزو علائم حتمی ظهور دانسته شده است.
امام صادق سلام‌الله‌علیه:
و النداء من المحتوم... و قتل النفس الزکیه من المحتوم.
📗 اثبات الهداه، ج ۷، ص ۴۲۲، ح ۹۹
از امام صادق سلام‌الله‌علیه چنین نقل شده است: «لَیس بینَ قیامِ قائم آل محمّدٍ (صلی‌الله‌علیه‌وآله و عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) و بینَ قَتْلِ النّفْسِ الزَّکیَّةِ اِلّا خَمْسَةَ عَشَرَ لَیْلَةً؛ فاصله میان قیام قائم آل محمّد (صلی‌الله‌علیه‌وآله و عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) و کشته شدن نفس زکیّه فقط پانزده شب است.»
📗 کمال الدین باب ۵۷، ح ۲
این مقدار فاصله زمانی با ظهور حضرت عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف، لطمه‌ای به ناگهانی بودن آن نمی‌زند. اگر واقعاً چنین شود، عرفاً این دو حادثه را مقارن یکدیگر می‌شمارند. علاوه بر این که چه بسا درباره این پانزده شب هم بداء صورت بگیرد، بدون آن که در اصل کشته شدن نفس زکیّه بداء شود. همچنین است در مورد «#ندا» یا «#صیحه» که آن هم از علائم حتمی به شمار آمده است (کمال الدین باب ۵۷، ح ۲)، ولی ممکن است در زمان وقوعش بداء شود.
مثلاً این که فرموده‌اند ندا در شب بیست و سوم ماه رمضان است و قیام حضرت عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف در روز عاشورا، که فاصله این دو با یکدیگر بیش از سه ماه می‌باشد، چه بسا در اصل، ندا و صیحه آسمانی بدایی صورت نگیرد؛ ولی در فاصله آن با ظهور بداء حاصل شود.
پس می‌توان گفت: همه اینها امکان‌پذیر است و وقوع همه علائم یا بعضی از آنها با ناگهانی بودن ظهور قابل جمع می‌باشد.
آنچه در این بحث باید به عنوان یک اصل مسلّم و قطعی تلقّی گردد، همین است که انتظار فرج #مهدی_موعود عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف در هر سال و هر ماه و هر هفته و هر روز و بلکه هر ساعت و هر لحظه در دل و ذهن مؤمن زنده بماند؛ این اصلی است که به هیچ وجه نباید مخدوش گردد. نتیجه بسیار مهمّی که از اعتقاد به بداءپذیر بودن وقت ظهور و ناگهانی بودن آن به دست می‌آید این است که: امر فرج امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف متوقّف بر حصول زمینه و مقدّمه‌ای که با دفعی بودن آن منافات داشته باشد، نیست. بنابراین #ناامیدی از امر #فرج در هیچ مدّت زمانی، هر چند کوتاه روا نیست؛ بلکه حالِ انتظار فرج همیشه و در هر لحظه باید در مؤمن وجود داشته باشد. این معنا با تعابیر مختلف در احادیث ذکر شده است.
امام هادی سلام‌الله‌علیه چنین فرموده‌اند: «اِذا رُفِعَ عَلَمُکُم مِن بَینِ اَظْهُرِکم، فَتَوقَّعُوا الفَرَجَ مِنْ تَحتِ اَقدامِکم؛ هرگاه نشانه شما [امام عصر سلام‌الله‌علیه] از میان شما برداشته شود، از زیر پاهایتان [درهرلحظه] منتظر فرج باشید.»
📗 اصول کافی، کتاب الحجه، بابٌ فی الغیبه، ح ۲۴
#موعودنا313
☀️🌤☀️🌤☀️🌤☀️🌤
@moudona313
هدایت شده از موعودنا 313
#بداء
#قسمت_دوم
امکان بَداء غیر از وقوع بداء است. ما در بحث از #علائم_ظهور، امکان بداء را در مورد آن اثبات می‌کنیم نه ضرورت وقوع آن را. بنابراین چه بسا در برخی از علائم ـ چه حتمی و چه غیرحتمی ـ بداء صورت نگیرد؛ ولی در عین حال، ظهور حضرت عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف دفعی و ناگهانی باشد. رمز مطلب این است که نشانه‌های ظهور را بسیار نزدیک و بلکه مقارن با خود ظهور بدانیم.
ممکن است گفته شود که: در روایت‌ها برای بعضی علائم ظهور مدّت زمانی معیّن شده است که با وجود آن زمان، نمی‌توانیم وقوعش را نزدیک و بلکه مقارن با خود ظهور بدانیم. مثلاً در مورد #خروج_سفیانی، مدّتی که در بعضی روایت‌ها معیّن شده است، پانزده ماه می‌باشد و این زمان با نزدیکی و مقارنت آن با اصل ظهور سازگاری ندارد. به این سؤال می‌توان چنین پاسخ داد: بنا بر احتمالی که از مرحوم علّامه مجلسی نقل شده است، چه بسا در اصل خروج سفیانی بداء نشود، ولی در مدّت زمان خروجش، بداء صورت بگیرد و اینکه در حدیث فرموده‌اند: در امر محتوم هم امکان بداء وجود دارد، می‌تواند اشاره به بداء در خصوصیات نشانه‌ای، مانند خروج سفیانی باشد.
به هر حال اگر وقوع علامتی از علائم بسیار نزدیک به اصل ظهور باشد، به ناگهانی بودن آن لطمه وارد نمی‌سازد. مثلاً درباره کشته شدن «#نفس_زکیه» که جزو علائم حتمی ظهور دانسته شده است.
امام صادق سلام‌الله‌علیه:
و النداء من المحتوم... و قتل النفس الزکیه من المحتوم.
📗 اثبات الهداه، ج ۷، ص ۴۲۲، ح ۹۹
از امام صادق سلام‌الله‌علیه چنین نقل شده است: «لَیس بینَ قیامِ قائم آل محمّدٍ (صلی‌الله‌علیه‌وآله و عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) و بینَ قَتْلِ النّفْسِ الزَّکیَّةِ اِلّا خَمْسَةَ عَشَرَ لَیْلَةً؛ فاصله میان قیام قائم آل محمّد (صلی‌الله‌علیه‌وآله و عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) و کشته شدن نفس زکیّه فقط پانزده شب است.»
📗 کمال الدین باب ۵۷، ح ۲
این مقدار فاصله زمانی با ظهور حضرت عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف، لطمه‌ای به ناگهانی بودن آن نمی‌زند. اگر واقعاً چنین شود، عرفاً این دو حادثه را مقارن یکدیگر می‌شمارند. علاوه بر این که چه بسا درباره این پانزده شب هم بداء صورت بگیرد، بدون آن که در اصل کشته شدن نفس زکیّه بداء شود. همچنین است در مورد «#ندا» یا «#صیحه» که آن هم از علائم حتمی به شمار آمده است (کمال الدین باب ۵۷، ح ۲)، ولی ممکن است در زمان وقوعش بداء شود.
مثلاً این که فرموده‌اند ندا در شب بیست و سوم ماه رمضان است و قیام حضرت عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف در روز عاشورا، که فاصله این دو با یکدیگر بیش از سه ماه می‌باشد، چه بسا در اصل، ندا و صیحه آسمانی بدایی صورت نگیرد؛ ولی در فاصله آن با ظهور بداء حاصل شود.
پس می‌توان گفت: همه اینها امکان‌پذیر است و وقوع همه علائم یا بعضی از آنها با ناگهانی بودن ظهور قابل جمع می‌باشد.
آنچه در این بحث باید به عنوان یک اصل مسلّم و قطعی تلقّی گردد، همین است که انتظار فرج #مهدی_موعود عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف در هر سال و هر ماه و هر هفته و هر روز و بلکه هر ساعت و هر لحظه در دل و ذهن مؤمن زنده بماند؛ این اصلی است که به هیچ وجه نباید مخدوش گردد. نتیجه بسیار مهمّی که از اعتقاد به بداءپذیر بودن وقت ظهور و ناگهانی بودن آن به دست می‌آید این است که: امر فرج امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف متوقّف بر حصول زمینه و مقدّمه‌ای که با دفعی بودن آن منافات داشته باشد، نیست. بنابراین #ناامیدی از امر #فرج در هیچ مدّت زمانی، هر چند کوتاه روا نیست؛ بلکه حالِ انتظار فرج همیشه و در هر لحظه باید در مؤمن وجود داشته باشد. این معنا با تعابیر مختلف در احادیث ذکر شده است.
امام هادی سلام‌الله‌علیه چنین فرموده‌اند: «اِذا رُفِعَ عَلَمُکُم مِن بَینِ اَظْهُرِکم، فَتَوقَّعُوا الفَرَجَ مِنْ تَحتِ اَقدامِکم؛ هرگاه نشانه شما [امام عصر سلام‌الله‌علیه] از میان شما برداشته شود، از زیر پاهایتان [درهرلحظه] منتظر فرج باشید.»
📗 اصول کافی، کتاب الحجه، بابٌ فی الغیبه، ح ۲۴
#موعودنا313
☀️🌤☀️🌤☀️🌤☀️🌤
@moudona313