🔘 نیستیم! 🔹 می خوانیم #غیبت و گمان می کنیم تو غایبی. بی آنکه تأملّی در لحظه های #حضور تو کنیم و لحظه های حضور خودمان... بی آنکه ببینیم دست تو را میان بیداری های جهان، بی آنکه ببینیم رد پای تو را در قلب هدایت شدگان، بی آنکه ببینیم حمایت تو را از شیعیان بی نام و نشان، بی آنکه ببینیم چهره ی تو را در چشم مشرّف شدگان، بی آنکه ببینیم استجابت دست‌های دعا را 🔹 تو را #غایب می دانیم و نمی پرسیم خود چه کرده ایم؟! 🔹 می خوانیم: #کبری و معنا می کنیم: بلند و طولانی و نمی دانیم #غیبت_کبری که از آنِ ماست، یعنی: «چقدر نیستیم!» چقدر در ندبه های صبح های غریبانه ی #جمعه نیستیم. چقدر پای #قول و قرارهایمان نیستیم. چقدر در غم های تو شریک نیستیم. چقدر #منتظر تو نیستیم. چقدر وقت عمل که می رسد، نیستیم! 🔹 می خوانیم: «کبری» و نمی دانیم عظمت غم‌های تو را در این غیبت طولانی... 🔹 می خوانیم: #منتظر و تعبیر می کنیم به انفعال! به دست روی دست گذاشتن، به نشستن، به خیره ماندن به جاده، بی آنکه شوری باشد و عشقی! 🔹 مولا! اعترافی دارم: ما، در غیبت کبرای تو منتظر نیستیم، پس کی ظهور می کنیم؟ #دل‌نوشته_مهدوی #منتظرانه @mouood_org

🔘 تو می مانی و بهار! 🔹 جهان ما هر چند پر از شکست‌ها و زمین خوردن هاست؛ امّا «از نگاه #منتظران» که بنگری پر از پیروزی و پیشرفت است. 🔹 آخر آقای یاری شده و یاری رسان من! به خمیدگی پشت زهرا(س) قسم در تمام لحظه‌های سکوت امیر(ع) در تمام دقائق صبوری حسن(ع) در تمام دیدارهای دشنه با زخم‌های حسین(ع) وعده های #انتقام_خدا را باور کردیم. 🔹 جهان ما هر چند پر از جدایی و تفرقه است، امّا به بلندی دست رسول(ص) در #غدیر قسم! وعده های «گردهم آیی یاران» را باور کردیم. فریاد وحدت پس از پریشانی را سخن از پیوند، بعد از هم گسیختگی را. فراوانی یار را بعد از اندکی یاور. 🔹 جهان ما هر چند پر از عهد شکنی است؛ امّا به نجوای قهرآمیز #عبّاس(ع) با #فرات قسم! ما ایمان #سلمان ها را باور کردیم، محبّت #شیخ_صدوق ها را، ارادت #شیخ_مفید ها را. 🔹 جهان ما هر چند پر از ناامیدی و ترس است. امّا به به عبور پر سرعت هادی النّقی(ع) از کنار یارانش قسم، ما وعده های #امید را باور کردیم. وعده های امام رئوف(ع) را که: «می آید حتّی اگر به قیامت یک روز مانده باشد.» 🔹 جهان ما هر چند زمستانی و سرد است، به نامه‌های پر مهر و عطوفت تو قسم! ما به گرما و عطر بهاری تو #ایمان آوردیم. 🔹 یا ربیع الانام! ای #موعود! ای میثاق پروردگار! ای جمع کننده‌ی پریشانی ها! ای منتقم! تلخ ترین حادثه‌ها به شیرینی آمدنت می ارزد 🔹 ما، به آمدن شیرینی حقّ پس از تلخی باطل ایمان آوردیم؛ خدایم فرمود: «حق آمد و باطل رخت بربست. همانا باطل نابودشدنی است!» #دل‌نوشته_مهدوی #منتظرانه @mouood_org

🔘 خانه ات کجاست؟ 🔹 می دانم آقا! باور دارم قطعاً تو هستی و این را در این طوفان بحران و بلا و ناپاکی، از آرامشی که در قلبم موج می زند، حس می کنم. 🔹 می دانم اگر تو نبودی، کسی نبود که حرف‌های غمبارم را بفهمد و مرهم بگذارد. راستش دل تنگ شده ام! 🔹 دلم می خواهد زمانه‌ی پیامبر خدا(ص) باشد! دلم می خواهد #جابر باشم: مقابل در خانه ات بایستم و اجازه بگیرم که داخل شوم. و بعد دو زانو مقابلت بنشینم و تو برایم سخنی بگویی. از آن سخن‌هایی که دری به سوی حقیقت می‌گشاید. 🔹 می دانی؟ از #اویس_قرنی بودن کارم گذشته است؛ دلم #دیدار می خواهد! تنگ در آغوش گرفتنت همچون #سید_کریم_پینه‌دوز؛ دست بوسی ات 🔹 دلم از موشک‌ها و فضاپیماها گرفته است؛ از هواپیماها و قطارهای مملو از مسافر از اتوبوس‌ها و سواری‌های تندرویی که من را به تو نمی‌رسانند، دلم گرفته است. 🔹 دلم مرکبی می خواهد راه بلد؛ تا مثل #مُفَضَّل‌ها و #زُراره‌ها، کرایه شان کنم و تا در خانه ات هی هی کنان بیایم! عیدها برایت گل و هدیه بیاورم. روزهای مصیبت، خرما و تسلیت. 🔹 آقای مهربان و عزیزم! چگونه بگویم... دلم از خانه‌هایی که خانه‌ی تو نیست، گرفته است. از دیدار آدم‌هایی که «تو» نیستند! از حرف‌های آدم‌هایی که حرف‌های تو نیست. دلتنگ شده ام. 🔹 خانه ات کجاست مسافر؟ #دل‌نوشته_مهدوی #منتظرانه @mouood_org

🔘 کم آوردیم! 🔹 گمان کردیم بدون تو، برج‌های بلند می‌سازیم و دل آسمان را می‌خراشیم و به خدا می‌رسیم! #قدرت می‌آوریم و بی‌نیاز می‌شویم! 🔹 گمان کردیم بدون تو، جهان را با آرزوهای «دل خوش کُنکِ» چند روزه می‌گردانیم. 🔹 گمانکردیم می‌توانیم به این دنیای شلوغ و پرفریاد و هیاهو، به انسان خسته از کار و عادت و همهمه، لختی #سکوت هدیه کنیم! لختی #خلوت! لختی سکون! 🔹 گمان کردیم می‌توانیم به #عشق، رنگ هوس بزنیم و در قلب‌های صادق جایشان دهیم! 🔹 گمان کردیم می‌شود دو روزه‌ی دنیا را سر در گریبان «بی خبری» فرو ببریم و آتش گرفتن جسدهای بی‌جان انسان‌ها و گلوله باران مستضعفان را به باد فراموشی بسپاریم! 🔹 فکر کردیم...نه! فکر «آه» مادران داغ دیده‌ی رنج‌کشیده را نکردیم! 🔹 گمان می‌کردیم، وهمی بیش نبود؛ فکر می‌کردیم...امّا نشد! نتوانستیم! کم آوردیم! 🔹 اکنون برای بخیه‌ی زخم‌های بی‌شمار #محبت، برای غلبه به آسمان خراش‌های زور، برای نوازش بر سر احساس‌های مرده و تلخ، برای کندن گور #جنگ و خونبازی، برای دقایق رویا شده‌ی خلوت و سکوت، برای مشتی آرامش به تو نیاز داریم! 🔹 اینک! پس از گذشت قرن‌ها آشوب و بلا، اعتراف می‌کنیم: کم آوردیم، تو را میان جهان... #دل‌نوشته_مهدوی #منتظرانه @mouood_org