🍃﷽🍃 #پرسش_و_پاسخ احکام عزاداری ❓❓پرسش: یک عزاداری مورد رضایت اهل‌بیت علیهم‌السلام چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد؟ ✍️ پاسخ: ✅ عزاداری 🏴 دو جنبه دارد: 1️⃣ یک جنبه ی محتوایی است و مطالبی که گفته می‌شود که محتوا: 🏴 نباید مطالب حرام و خلاف شرع باشد. 🏴 دروغ نباشد. 🏴 غلو نباشد. 🏴 موجب وهن مذهب نباشد. 🏴 موجب تنقیص مقام اباعبدالله علیه‌السلام و معصومین علیهم‌السلام نباشد. 🏴 موجب پایین آمدن مقام خود مؤمنین و عزاداران هم نباشد. 🏴 مطالب مستند باشد. 🏴 خلاف عقاید مکتب اهل‌بیت علیهم‌السلام نباشد. 🏴خلاف مرام اهل‌بیت علیهم‌السلام نباشد. 2️⃣ جنبه ی دوم، شیوه عزاداری است که: 🏴 همراه با کار حرام نباشد (مثل موسیقی حرام و...) 🏴 موجب وهن مذهب هم نباشد #هشتگ_منبر #گفتمان_دینی #نشر_خوبی_ها

💢 #پرسش_و_پاسخ از آیت‌الله بهجت قدس‌سره ❓سؤال: من عرف نفسه فقد عرف ربه یعنی چه؟ ✅حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: 🔸یعنی بداند که نفس، حیات و رزق و غنا و فقر و صحت و سقمش از خودش نیست، و از جای دیگر آب می‌خورد. همین موجب عرفان رب است. 📚در محضر بهجت، ج١،ص٢٧۴ اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج #نشر_خوبی_ها #سخنرانی_تعاملی #هشتگ_منبر

#پرسش_و_پاسخ #هفته_وحدت ❓ سؤال: حفظ وحدت بین شیعه و اهل سنت را توضیح دهید. آیا این بدان معنا است که ما با آنها هیچ اختلافی در امور دینی و عقاید نداریم؟ ✍️ پاسخ: وحدت اسلامی به معنای یکی شدن مذاهب نیست. این وحدت نه شدنی است و نه منظور داعیان این وحدت است. وحدت به معنای نادیده گرفتن اختلافات و شیعه شدن سنی، یا سنی شدن شیعه نیست. ❖ مقصود از وحدت اسلامی همبستگی مسلمانان و اتحاد پیروان مذاهب گوناگون با وجود اختلافات مذهبی، در برابر دشمنان اسلام و بیگانگان است. ❖ معنای صحیح وحدت شیعه و اهل سنت این است که با توجه به این که بین دو مذهب مشترکات بسیاری است، دو گروه باید بر محور این مشترکات به هم نزدیک شوند؛ برای حفظ و تعالی اسلام با همدیگر همکاری و همیاری داشته باشند؛ چرا که هر دو دشمن واحدی دارند. دشمنان اسلام، دشمنان هر دو مذهب هستند. در برابر این دشمنان و برای جلوگیری از سوء استفاده آنان از اختلافات باید در مقابل آنها بر وجوه اشتراک خود تکیه کنند، تا بتوانند بر دشمنان اسلام که دشمن مشترک شیعه و سنی هستند، از خود دفاع کنند. ❖ شیعه و سنی، قرن‌های طولانی است که در مسائل گوناگون اختلاف نظر دارند و این امر، گاه از سوی فتنه‌انگیزان مایه گسست‌ها، بلکه نزاع‌های فراوان در تاریخ شده است، و بی‌گمان، یکی از عللِ ضعف مسلمانان در حال حاضر در برابر هجمه استعمار غرب، همین امر بوده است. ❖ شیعه و سنی هر دو مسلمان و در اعتقادات، احکام، اخلاق و ... دارای مشترکات زیادی هستند، البته اختلاف هایی هم دارند که انکارشدنی نیست، اما این اختلاف‌ها نباید منجر به خصومت و دشمنی شود و به اساس اتحاد و برادری اسلامی ضربه وارد سازد . ❖ علامه شرف‌الدین می‌گوید: «سیاست سبب جدایی شیعه و سنی شد، همو نیز باید سبب اتحاد شیعه و سنی شود». [۱] منظور این است که سیاست استعماری و دسیسه‌های بی‌گانگان فرق اسلامی و از جمله شیعه و سنی را از هم جدا کرده است، باید سیاست اسلامی به منظور مقابله با دشمن مشترک نیز آنها را به هم پیوند دهد. 💠 وحدت و مناظرات علمی ❖ وحدت به معنای ترک و تعطیل کردن مباحثات و مناظرات علمی بین این دو مذهب نیست. با حفظ وحدت و یک پارچگی نیز میتوان در محیط‌های علمی مناظرات علمی برقرار کرد؛ به گونه‌ای که دشمنان نیز نتوانند سوء استفاده نمایند. روشن است که برای رسیدن به اتحاد، نخست باید عوامل تفرقه و موانع اتحاد را از سر راه برداشت، و به طرفین شناختی صحیح از عقاید و افکارِ یکدیگر بخشید، و این، جز با بحث و مذاکره علمی بین دانشمندان ممکن نیست. "اتحاد" به معنای نفی آزادی اندیشه و تحقیق، حقیقت­‌جویی و عدالت‌خواهی نیست. اتحادی مطلوب است که در کنار این ارزش‌ها مطرح گردد. ❖ اگر این مباحثات و مناظرات علمی با روش‌های علمی و رعایت آداب مناظره صورت گیرد، نه تنها سبب تفرقه و جدایی بین دو مذهب نخواهد شد، بلکه منجر به شناخت صحیح یکدیگر و تقریب و در نتیجه وحدت نیز می‌شود. از این رو مناظرات علمی نه تنها تفرقه‌انگیز نیست که وحدت آفرین است. 💠 وحدت در گذر زمان ❖ با مطالعه در تاریخ اسلام میتوان شواهد فراوانی از وحدت و هم‌گرایی و ثمرات آن در بین مذاهب اسلامی یافت و آنها را به عنوان اسوه و نمونه به جوامع اسلامی معرفی نمود. ❖ سیره حضرت علی (علیه‌السلام) بهترین الگو و اسوه برای برقراری اخوت و وحدت اسلامی است. ایشان برای حفظ وحدت مسلمانان نه تنها از حقوق خویش می‌گذشت، بلکه از همکاری با مخالفان خود نیز دریغ نمی‌کرد. ❖ بزرگانی از هر دو مذهب شیعه و سنی در جهت پاگرفتن این وحدت کوشیده‌اند. افرادی؛ چون آیةالله بروجردی، حضرت امام خمینی، علامه شرف‌الدین و امام موسی صدر از میان شیعه و شیخ شلتوت و دیگران از بین اهل سنت را باید نام برد که در عرصه شکل‌گیری وحدت بین مسلمانان گام‌های مؤثری برداشته ‌اند. ❖ با مراجعه به تاریخ نیز می‌توانیم شواهد فراوانی از همکاری و وحدت شیعه و سنی بیابیم. برای نمونه صاحب بن عباد شیعه، که در دوران عباسیان وزیر بود، قاضی عبدالجبار را که از بزرگان اهل سنت بود، به سمت قاضی القضاتی منصوب کرد. ❖ در بین مسلمانان زمینه‌های وحدت بسیاری وجود دارد که با محور قرار دادن آنها میتوان وحدت بین مسلمانان و قدرت یافتن آنها را شاهد بود؛ خدا، قرآن، رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، حضرت علی (علیه‌السلام)، مسئله مهدویت، محبّت اهل‌بیت (علیهم‌السلام)، دفاع از مردم فلسطین، مقابله با دشمنی‌های اسرائیل و آمریکا، از زمینه‌های وحدت امت اسلامی هستند. 1⃣ اجتهاد در مقابل نص [ترجمه علی دوانی] ص ۸ #نشر_خوبی_ها #هشتگ_منبر #ولادت_پیامبر #هفته_وحدت

✏️ پرسش دعای «یا حمید بحق محمد یا عالی بحق علی یا فاطر بحق فاطمه یا محسن بحق الحسن یا قدیم الاحسان بحق الحسین». در چه کتابی آماده است؟ با چه عنوانی؟ آیا در مفاتیح الجنان آماده است؟ 🏮پاسخ اجمالی علامه مجلسی از صاحب کتاب درّ ثمین در تفسیر آیه شریفه: «فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِماتٍ»‏،[1] نقل می‌کند که جناب جبرئیل(ع) جهت پذیرش توبه حضرت آدم(ع) دعایی به آن‌حضرت تعلیم داد: «یَا حَمِیدُ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ یَا عَالِی بِحَقِّ عَلِیٍّ یَا فَاطِرُ بِحَقِّ فَاطِمَةَ یَا مُحْسِنُ بِحَقِّ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ وَ مِنْکَ‏ الْإِحْسَان‏».[2] البته این عبارت با آنچه اکنون در بیشتر مجالس خوانده می‌شود(و در کتب روایی سندی برای آن نیافتیم)، اندک تفاوت‌هایی دارد. توضیح وتبیین:  بعد از ماجراى وسوسه ابلیس و دستور خروج آدم از بهشت، آدم متوجه شد راستى به خویشتن ستم کرده، و از آن محیط آرام و پر نعمت، بر اثر فریب شیطان بیرون رانده شده، و در محیط پر زحمت و مشقت بار زمین قرار خواهد گرفت. در این‌جا آدم به فکر جبران خطاى خویش افتاد و با تمام جان و دل متوجه پروردگار شد، توجهى آمیخته با کوهى از ندامت و حسرت. لطف خدا نیز در این موقع به یارى او شتافت و چنان‌که قرآن می‌گوید: «آدم از پروردگار خود کلماتى دریافت داشت، سخنانى مؤثر و دگرگون کننده، و با آن توبه کرد و خدا نیز توبه او را پذیرفت».[3] در این‌‌که «کلمات» و سخنانى را که خدا براى توبه به آدم تعلیم داد چه سخنانى بود، میان مفسران گفت‌وگو است. 1. معروف این است که همان جملات آیه 23 سوره اعراف می‌باشد: «قالا رَبَّنا ظَلَمْنا أَنْفُسَنا وَ إِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنا وَ تَرْحَمْنا لَنَکُونَنَّ مِنَ الْخاسِرِینَ»؛ گفتند: خداوندا ما بر خود ستم کردیم، اگر تو ما را نبخشى و بر ما رحم نکنى از زیانکاران خواهیم بود. 2. بعضى گفته‌‏اند منظور از کلمات، این دعا و نیایش بوده است: «اللهم لا اله الا انت سبحانک و بحمدک رب انى ظلمت نفسى فاغفر لى انک خیر الغافرین»؛ پروردگارا! معبودى جز تو نیست، پاک و منزهى، تو را ستایش می‌کنم، من به خود ستم کردم مرا ببخش که بهترین بخشندگانى. «اللهم لا اله الا انت سبحانک و بحمدک رب انى ظلمت نفسى فارحمنى انک خیر الراحمین»؛ خداوندا! معبودى جز تو نیست، پاک و منزهى، تو را ستایش می‌کنم، من به خود ستم کردم بر من رحم کن که بهترین رحم کنندگانى. «اللهم لا اله الا انت سبحانک و بحمدک رب انى ظلمت نفسى فتب على انک انت التواب الرحیم»؛ بار الها! معبودى جز تو نیست، پاک و منزهى، تو را حمد می‌گویم، من به خویش ستم کردم، رحمتت را شامل حال من کن و توبه‌‏ام را بپذیر که تو تواب و رحیمى.[4] 3. با این وجود در روایات متعددى که از طرق اهل بیت(ع) وارد شده است می‌خوانیم: که مقصود از کلمات تعلیم اسماء بهترین مخلوق خدا یعنى محمد و على و فاطمه و حسن و حسین (ع) بوده است، و آدم با توسل به این کلمات از درگاه خداوند تقاضاى بخشش نمود و خدا او را بخشید. این تفسیرهاى سه‌‏گانه هیچ‌گونه منافاتى با هم ندارد؛ چرا که ممکن است مجموع این کلمات به آدم، تعلیم شده باشد، تا با توجه به حقیقت و عمق باطن آنها انقلاب روحى تمام عیار، براى او حاصل گردیده و خدا او را مشمول لطف و هدایتش قرار دهد.[5] 📚منابع [1]. بقره، 37. [2].بحار الانوار، ج 44، ص 245، [3]. بقره، 37. [4]مجمع البیان ج 1، ص 200 [5]. تفسیر نمونه، ج‏1، ص: 196 تا 199 اللهم عجل لولیک الفرج #نشر_خوبی_ها #سخنرانی_تعاملی #پرسش_و_پاسخ