کوشش، برای رسیدن به مقصود نیست، که برای نرسیدن است. برای نائل شدن به مقام عجز است. عجز از رسیدن به مقصود. در لحظه‌ی عجز، مقصود چونان عطیه‌ای الهی در برابر تو می‌نشیند. پس آنکه برای رسیدن به مقصود دست و پا می‌زند تا آنگاه که به "خود" برای فراچنگ آوردنِ مقصود امید دارد، به آن نمی‌رسد. و در آن لحظه‌ی طلایی که از پا در می‌آید، گوهر مقصود را در آغوش می‌کشد. ما چاره‌ای نداریم جز آنکه بکوشیم تا آنگاه که بی‌چاره در میانه‌ی راه بمانیم... ناگاه از غار حرای وجود به رسالت مبعوث می‌شویم... گر چه وصالش نه به کوشش دهند هر قدَر ای دل که توانی بکوش #بشنو_از_نی #ظهور 🆔️ @yaminpour

گفت: کسی‌که واقعاً شاد است، هیچ‌وقت بلند بلند نمی‌خندد. خنده‌ی بلند اغلب برای پنهان کردن یک افسردگی درونی است. مثل افسردگی در ساعت‌های پایانی یک تعطیلات که آدم را به دست و پا زدن برای یک شادی مضحک وا می‌دارد. نکند زمان بگذرد و من به اندازه کافی شاد نبوده باشم! من به‌یاد کسانی می‌افتم که در راه بازگشت از شمال، با اضطراب آخرین ساعت‌های فراغت‌شان را می‌گذرانند... با پایکوبی دسته جمعی کنار جاده‌ها و نعره زدن در تونل‌ها... شادی، کالایی نیست که با خرج کردن پول و زمان، بدست آید؛ شادی با فائق آمدن و چیره شدن بر زمان بدست نمی‌آید. تلاش برای شاد بودن مساوی است با اضطراب و نهایتا افسردگی. بهجت و انبساط خاطر حقیقی، نه نسبتی با "تعطیلی" دارد و نه دارایی. شادی حقیقی از چشمه درون می‌جوشد. در هنگام "انس" و نه در "نسیان". #بشنو_از_نی #یادگاری ➕️ @yaminpour