💠 فصل چهارم. قیام حسینی برای شکوفایی عقل شناخت امام حسین (علیه السلام) ب. مراحل زندگانی امام حسین (علیه السلام) 🔹 از نظر تحلیل تاریخی، زندگی سالار شهیدان را می توان در پنج مرحله خلاصه کرد... . 1️⃣ مرحله یکم، دوران کودکی آن حضرت بود ... در این مرحله، رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) به بزرگان و سالمندان که اهل ادراک و حدیث بودند، امامت آینده امام حسین (علیه السلام) را خبر می دادند؛ امّا برای افراد خردسال ... علاقه خود را به امام حسین (علیه السلام) در حدّ عواطف و احساسات بشری خلاصه کرده، به آنان تفهیم می کردند... . 2️⃣ مرحله دوم زندگی امام حسین (علیه السلام) در پرتو تربیت پدر بزرگوارشان حضرت علی (علیه السلام) و بخش کوتاهی از آن در عصر عصمت کبری حضرت فاطمه زهرا (علیهاالسلام) سپری شد... امام حسین (علیه السلام) در این دوران به فرمان امیرمؤمنان (علیه السلام) در جنگ ها شرکت می کرد و در همین دوران، مبارزه با حکومت ستم، شناخت دوست و دشمن و درس مقاومت و پایداری را فرا گرفت و به منصّه ظهور گذاشت. 3️⃣ مرحله سوم زندگی آن حضرت (علیه السلام) توأم با امامت امام حسن (علیه السلام) بود. در این دوره ... آن حضرت در مسأله امامت و رهبری، تابع برادر خود، امام دوم شیعیان حضرت حسن بن علی (علیهماالسلام) ... بود. 4️⃣ مرحله چهارم، زمانی است که ... معاویه، بر پایه شایستگی یا نصب یا شورا به خلافت نرسید؛ بلکه ستمکارانه خلافت را به غنیمت برد و آن را به سلطنت منحوس تبدیل کرد. 5️⃣ پس از هلاکت معاویه و پایان دسیسه گری های او، مرحله پنجم زندگی سالار شهیدان (علیه السلام) آغاز شد که کم تر از یک سال بود، ولی به همه زندگی آن حضرت (علیه السلام) بها داد و نهضت ایشان را شهره جهانی کرد و نیز آن حضرت توانست دینِ مأسور و غارت شده را احیا کند؛ به طوری که سنّت متروک نبوی و علوی، حیات مجدّد خود را بازیافت و بدعت اموی و مروانی رخت بربست. 📚 شکوفایی عقل در پرتو نهضت حسینی ص 172 تا 175 #بر_آستان_اندیشه #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7

┈┅ ❁ـ﷽ـ❁ ┅┈ 🔊 #فایل_صوتی سخنرانی کامل 📋 درنگی در منطق قرآن کریم؛ جلسه پنجم 📆 شنبه 19 فروردین ماه ۱۴۰۲ http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7

🔸نه‌تنها خوارج، بلکه عموم مردم و برخی یاران علی(ع) هم می‌گفتند «مدیریت ایشان ضعیف است!» 🔺 #اصلاح_برداشتهای_ناروا از دین، در رسالت و کلمات امیرالمؤمنین(ع)-ج۲۴ 🔘چرا حکومت امیرالمؤمنین(ع) در ظاهر به موفقیت‌های مورد انتظار نرسید؟ 🔘برخی از تلقّی‌های ناروا از دین، مثل سمّ مهلک جامعۀ مؤمنین را به زمین می‌زند 🔘وقتی یاران خاص علی(ع) به شیوۀ مدیریت ایشان ایراد می‌گرفتند، وضع عموم مردم معلوم است! 🔘آثار حرف مردم دربارۀ سوءمدیریت حضرت، در نیمۀ دوم حکومت ایشان ظاهر شد http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7

#اصلاح_برداشتهای_ناروا از دین در کلام امیرالمؤمنین 🔹عبارت‌های صحیح هم اگر بدون مهندسیِ دقیق، رعایت اولویت‌ها و انتخاب درست تعابیر بیان شود، ممکن است در ذهن مخاطب، تلقّی ناروا شکل دهد. بعضی از این تلقّی‌های ناروا مثل سمّ مهلک جامعۀ مؤمنین را به‌شدّت زمین می‌زند. اوج برخی از این تلقّی‌ها، در زمان امیرالمؤمنین(ع) بود و حضرت به مقابله با آن برخاستند. همین تلقّی‌های ناروا از دین علّت اصلی مظلومیت‌های امیرالمؤمنین(ع) بود و امروز هم جامعۀ ما دچار این تلقّی‌های ناروا است. 🔺خیلی‌ها وقتی کتاب «الغارات» را-که سفارش‌شدۀ شهید سلیمانی است- خواندند، گفته‌اند که این کتاب، ذهنیت ما را نسبت به امیرالمؤمنین(ع) به‌خاطر نحوۀ مدیریت‌ ایشان خراب کرد! شما وقتی سریال زندگی امیرالمؤمنین(ع) را هم ببینید این برداشت صورت می‌گیرد که امیرالمؤمنین(ع) در مدیریت موفق نبود. 🔹در زمان حضرت، کسانی بودند که تصریح می‌کردند «یا علی، شما مدیریت بلد نیستی!» اگرچه یاران نزدیک حضرت، به ایشان نمی‌گفتند که شما مدیریت بلد نیستی، اما ایرادهای مدیریتی به حضرت می‌گرفتند. یکی از این افراد «ابن عباس» است که حضرت را از بعضی کارها نهی می‌کرد و مثلاً می‌گفت «این کار اشتباه است...» 🔹گاهی مالک اشتر هم به حضرت اعتراض می‌کرد. همان اول که بعضی‌ از سران مهاجران و انصار با امیرالمؤمنین(ع) بیعت نکردند، مالک با تندی با آنها برخورد کرد. حضرت به مالک فرمود: «با اینها تند برخورد نکن.» (امالی طوسی، ج1، ص717) 🔺یکی از یاران حضرت، به نام احنف بن قیس که در هر سه جنگ، پای رکاب امیرالمؤمنین(ع) بود، می‌گوید: ما مبتلا شدیم به آل علی! اینها نه مدیریت اقتصادی بلد هستند، نه مدیریت جنگی بلد هستند، نه سیاست بلد هستند! (انساب الاشراف، ج12، ص322 ) 🔹شخصی به نام ابومریم که از دوستان امیرالمؤمنین(ع) بود به خدمت حضرت رسید و گفت: احساس می‌کنم از وقتی که تو مدیریت این مملکت را دست گرفتی تفرقه و تشتّت در جامعه ایجاد کرده‌ای! (الغارات، ج1، ص44) http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7

🔹وقتی در فضای خصوصی این گفتگوها صورت بگیرد در فضای عمومی، وضعیت مشخص می‌شود. یک روز زنی در مقابل امیرالمؤمنین(ع) شروع به انتقاد کرد. وقتی که حرف به خانم‌ها می‌رسد یعنی این بحث در جامعه عمومی شده است. او گفت: شما به سه دلیل، دل‌ها را متشتّت کردید و وضع جامعه را به‌هم زدید. (الغارات، ج1، ص25) 🔹امیرالمؤمنین(ع) آثار حرف‌های مردم را دربارۀ سوءمدیریت خود در نیمۀ دوم حکومت‌شان دیدند چون تقریباً کسی حرف حضرت را گوش نمی‌کرد. حضرت می‌فرماید: من دیروز آمر شما بودم، ولی الآن مأمور شما شده‌ام (نهج‌البلاغه، خطبه208) 🔺دربارۀ علّت عدم‌موفقیت حضرت، حرف‌های متعددی بیان شده؛ مثلاً 👈بعضی‌ها رعایت عدالت را عامل ضعف مدیریت امیرالمؤمنین(ع) می‌دانند. این درست نیست چون اگر مردم ببینند کسی با عدالت رفتار می‌کند طرفدار او می‌شوند. 🔹بعضی‌ها فکر می‌کنند این مشکلات، به‌خاطر تبلیغات دشمنان علیه حضرت بود. درحالی‌که تبلیغات امیرالمؤمنین(ع) خیلی قوی‌تر از معاویه بود و قدرت بیان ایشان از همه بالاتر بود. آن فضای تبلیغاتی سنگینی که معاویه ایجاد کرده بود، فقط در شام بود. آنهایی که خون به جگر امیرالمؤمنین(ع) کردند (خوارج) خودشان دشمن معاویه بودند. 🔺شاید بعضی‌ها بگویند معاویه پول‌پاشی می‌کرد و امیرالمؤمنین(ع) این کار را نمی‌کرد. درحالی‌که حضرت به مردم می‌فرمود: از معاویه که پول نمی‌دهد خوب تبعیّت می‌کنند ولی شما از من که پول می‌دهم و به شما احترام می‌گذارم خوب تبعیّت نمی‌کنید. (نهج‌البلاغه، خطبۀ180) 🔹بعضی‌ها می‌گویند فقط خواص، علیه امیرالمؤمنین(ع) بودند. اما حقیقت این است که عوام هم خیلی خیانت کردند؛ عوامی که امیرالمؤمنین(ع) خانه‌های‌شان را آباد کرد و اقتصادشان را رونق داد. 🔹موفقیت‌های تاریخی و معنوی حضرت، قطعی است اما چرا در زمان خودش نتیجه‌ای که ما انتظار داریم، به‌دست نیامد؟ چرا حکومت امیرالمؤمنین(ع) در زمان امام حسن(ع) ادامه پیدا نکرد ولی معاویه موفق شد که حکومت را به یزید بدهد؟ در جلسه بعد به پاسخ این سؤال می‌پردازیم.🤨🤨😥 🚩۲۴رمضان۱۴۰۲ 📢صوت: @panahian_mp3 http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7

استاد حسن زاده آملی 🔶 «عند قبر الحسین» در مواقع ازدحام در کربلا کجاست؟ #اربعین حسینی بر همه دوستان ولایتمدار تعزیت و تسلیت http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7

برخی نقل کرده‌اند؛ بعد از اینکه خبر شهادت سیدالشهداء به مدینه رسید، مردی کهنسال و نابینا از اصحاب پیامبر و دوستان حسین به نام #جابر، بی‌تابانه از مدینه بیرون زد و به قصد کربلا، راه صحرا در پیش گرفت. چهل روز از قتل حسین و یارانش گذشته بود که جابر پسر عبدالله بن عمرو بن حرام [حزام] انصاری از قبیلۀ خزرج، به کربلا رسید. جابر ابتدا در آب رودخانۀ فرات، گردِ سفر از خود برگرفت، جامه‌ای تمیز و عطرآگین به تن کرد و آنگاه از راهنمایش خواست تا او را به سر قبر حسین برساند. جابر چون به قبر حسین رسید، از شدت اندوه مدهوش شد و چون به هوش آمد، سه بار فریاد زد: حبیبی یا حسین! بعد به شکوایه گفت: دوست من! چرا پاسخ دوست خود را نمی‌دهی؟ سپس خود پاسخ خود را داد: چگونه پاسخ مرا بدهی در حالی که رگ‌های گردنت را بریده‌اند، خونت را بر زمین ریخته‌اند و سرت را از بدنت جدا کرده‌اند! این حرکت و سوگواریِ جانسوز این پیرمردِ نابینایِ دل‌شکسته برای امام حسین در تاریخ ماندگار شد. و شد آنچه باید میشد ... اگر این نقل درست باشد، #جابر زمینه‌ساز حرکت عظیم و جهانی شده که شاید در روز نخست به آن فکر نمی‌کرده. یک عمل خالصانه از یک دل شکسته. حرکتی که بی‌شک زمینه‌ساز ظهور منجی است ... 👈 و خدا چه خیر عجیبی به #جابر عطا کرده. عمل خالصی که تا هزار سال بعد از او ادامه دارد و امروز، میلیون‌ها دل‌داده به تأسی از او، پیاده به سوی حسین می‌روند. زهی سعادت ... به حال بعضی‌ها فقط باید غبطه خورد http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7

💠 فصل چهارم. قیام حسینی برای شکوفایی عقل شرایط نثار خون 🔹 در نظام اسلامی، دست یازیدن به جنگ و خونریزی در حدّ ضرورت و نیاز و برای حیات بخشیدن به جامعه است. حکومت اسلامی، نه سلطه گر است و نه سلطه پذیر؛ ﴿لاتَظلمون و لا تُظلَمون ﴾. براساس آموزه های اساسی اسلام، مسلمان هرگز نباید جنگ طلب، متجاوز و آغازکننده جنگ باشد؛ ولی باید در برابر ستم و تجاوز دشمنان دین بایستد و تا ستمگران را برجای خویش ننشاند، از پای ننشیند. امام علی (علیه السلام) در باره سلطه ستیزی فرمودند: «ردّوا الحجر من حیث جاء فإنّ الشرّ لایدفعه إلاّ الشرّ»... . برخی از آیات قرآن کریم، بیانگر این است که پیامبران برای به بار نشاندن نهال فطرت و جلوگیری از سلطه بیگانگان به ناچار تن به مبارزه نظامی دادند و خود نیز در این راه به شهادت رسیدند؛ مانند: ﴿ و یقتلون النبیین بغیر الحق ﴾ ؛ ﴿ و قتلهم الأنبیاء بغیر حق ﴾ و ﴿ وکأیّن من نبی قاتل معه ربّیون کثیر ﴾... . 🔹 پیشوایانی چون امام باقر و امام صادق (علیهماالسلام) تنها به کارهای علمی و فرهنگی می پرداختند. این دو امام بزرگوار با تأسیس حوزه علمی، به پرورش عالمان و مبلّغان دین همّت گماشتند و برخی از امامان مانند امام علی، امام حسن و امام حسین (علیهم السلام) در شرایط بحرانی وارد نبرد می شدند. هنگامی که به امام حسین (علیه السلام) عرض کردند: چرا شما مانند امام حسن (علیه السلام) با امویان سازش نمی کنید، فرمودند: در این زمانه چاره ای جز مبارزه نظامی نیست. اگر برادرم حسن (علیه السلام) نیز در چنین شرایطی بود، جنگ را بر سازش بر می گزید؛ چنان که اگر من در چنان شرایطی به سر می بردم، چون او ناگزیر از صلح بودم... . 🔹 سالار شهیدان (علیه السلام) هرگز در اندیشه کشتار و خونریزی نبود. هدف اصلی آن حضرت (علیه السلام) آگاهی بخشیدن به مردم بود. به همین دلیل، بارها با سپاهیان «عمر سعد» به اتمام حجّت پرداخت. گاه قرآن به دست، بی سلاح و جامه نبرد به میان آنان رفته، می فرمودند: آیا مرا می شناسید؟ 🔹 گفتنی است: سالار شهیدان (علیه السلام) در سخنانی دشمنان خویش را در ردیف مشرکان و ملحدان برشمرده، ... بدین سان آن حضرت (علیه السلام) عمر سعد و سپاهیانش را همتای یهودیان، ترسایان و مجوسیان، شایسته شدیدترین کیفر الهی دانستند؛ زیرا آنان می خواستند چراغ امامت را خاموش کنند و بساط دین را از اساس برچینند... . 📚 شکوفایی عقل در پرتو نهضت حسینی ص 187 تا 191 #بر_آستان_اندیشه #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7

#استوری ✘ شاید این آخرین فرصت من و تو  باشد! تا با ساده‌ترین کار ممکن، در آینده جهان مؤثر باشیم. http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7

🛑📸 تصویری ناب از مسیر نورانی راهپیمایی اربعین 🔹حالا که هر مسیر به سمت شما ختم می‌شود 🔹حاجاتمان از همین جا به دعایت فتح می‌شود السلام علی الحسین http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7

🪐راه تداوم نعمت ها #نهج‌_البلاغه 📿إِذَا وَصَلَتْ إِلَیْکُمْ أَطْرَافُ النِّعَمِ فَلاَ تُنَفِّرُوا أَقْصَاهَا بِقِلَّةِ الشُّکْرِ 🟤هنگامى که مقدمات نعمت ها به شما روى مى آورد دنباله آن را به واسطه کمى شکرگزارى از خود دور نسازید. ✍نعمت ها غالباً به صورت تدریجى بر انسان وارد مى شود و وظیفه انسان هوشیار این است که به استقبال نعمت برود و استقبال از آن راهى جز شکرگزارى ندارد. هرگاه با آغاز روى آوردن نعمت به شکر قلبى و زبانى و عملى بپردازد ادامه خواهد یافت و تا پایان آن نصیب انسان مى شود .همچنین بسیارى از نعمت ها به صورت تدریجى زوال مى پذیرند; هرگاه انسان در آغاز زوالش هوشیار باشد و به شکر قلبى و زبانى و عملى بپردازد مانع بازگشت و زوال تدریجى آن مى شود.اینجا پاسخ سؤال دیگرى نیز روشن مى شود که خدا چه نیازى به تشکر و سپاسگزارى ما دارد. ممکن است انسان ها با سپاسگزارى تشویق شوند و آرامش روحى پیدا کنند. خدا که نیازى به اینها ندارد.ولى از آنچه در بالا گفته شد فهمیدیم که سخن از نیاز خدا در میان نیست; سخن از نیاز من است که اگر نعمت ها و مواهب الهى را که براى اهداف خاصى است در غیر آن به کار گیرم طبیعى است که از آن محروم خواهم شد، زیرا خداوند حکیم است و حکیم این مواهب را به افراد لایق و وظیفه شناس مى دهد.اضافه بر این کسانى که نعمت هاى الهى را ضایع مى کنند و در غیر اهداف آن مصرف مى نمایند در واقع اهانتى به ساحت قدس پروردگار کرده اند و از این جهت درخور عقوبتى هستند. 📘#حکمت_13 http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7

💠 فصل چهارم. قیام حسینی برای شکوفایی عقل قیام بر اساس امید معقول و مقبول 🔹 قیام سالار شهیدان بر پایه امیدی معقول و مقبول انجام شد. چنین امیدی با احتمال صِرف تفاوت دارد؛ زیرا قیام معقولْ شجاعانه و مقبول است و قیام خامِ آرزومندانه، نامعقول و متهوّرانه. شجاعتْ کمال است و تهوّرْ نقص. کسی که به آرزوی پیدا کردن گوهر در دریایی که گوهر داری آن مشکوک است غوّاصی می کند، آرزویش به وَهْم وابسته است، نه عقل؛ زیرا معلوم نیست که در آن دریا گوهری باشد. احتمال معقول باید در پی امید واثقی باشد؛ یعنی اصل وجود چیزی احراز شود و نیز یافتن آن محتمل باشد. غوّاصی که می داند در دریا گوهری هست و احتمال یافتن آن وجوددارد، غواصی اش خردمندانه است. بنابراین، بین امید معقول و آرزوی نامعقول و نیز بین شهامت و بی باکی فرق است. 🔹 سالار شهیدان فرمودند: کسی که در راه خدا قیام کند، از یاری و هدایت او برخوردار می شود؛ زیرا خدا وعده داده است که نورِ دین را همواره روشن نگاه دارد؛ ﴿ و الله متمّ نوره ﴾ و وعده الهی، تخلّف ناپذیر است. بنابراین، اصل وجود دینْ محرز است و نیز حفظ آن حتمی است و امید است چراغ دین به دست من روشن نگاه داشته شود. من با امید به یاری خداوند قیام می کنم و رجای واثق به پیروزی دارم. 🔹 اگر انسان خالصانه به یاری دین خدا برخیزد، از هدایت و حمایت خدا برخوردار خواهد شد. خداوند نوید داده است که نور دین را همواره پرفروغ نگاه دارد و آتش آتش افروزان را خاموش نماید؛ ﴿ کلّما أوقدوا ناراً للحرب أطفأها الله ﴾ ؛ «هرگاه دشمنان خدا آتش جنگ و فتنه بر ضد قرآن و اسلام برافروزند، خدا آن را به دست بندگان صالح خود فرو می نشاند و نور الهی را سرانجام مشعشع می کند»؛ ﴿ یریدون لیطفؤا نورالله بأفواههم والله متمّ نوره و لو کره الکافرون ﴾ ؛ «کافران می خواهند با نَفَس تیره و دمِ آلوده و گفتار جاهلانه خویش نور خدا را خاموش کنند؛ ولی خداوند نور خود را به بالاترین درجه روشنایی می رساند، هر چند کافران خشنود نباشند. 🔹 پس، وعده الهی تخلّف ناپذیر و اصل پایداری دین محرز است و اگر به هنگام خطر به یاری دین نشتابیم، خداوند حفظ آن را به دست دیگران خواهد سپرد؛ ﴿ إن تتولّوا یستبدل قوماً غیرکم ثمّ لا یکونوا أمثالکم ﴾ ؛ «اگر شما از دین حق رویگردانید، خدا دیگران را به جای شما خواهد نشاند که چون شما نیستند؛ بلکه بسی از شما بهتر و فداکارترند». سالار شهیدان نیز با اتکا به یاری خداوند و رجای واثق به پیروزی، به پا خاست تا چراغ دین به دست او روشن نگاه داشته شود... . 📚 شکوفایی عقل در پرتو نهضت حسینی ص 191 تا 193 #بر_آستان_اندیشه #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7

💠

 خون طهور

▫️ نه زمان نه زمین, هیچ كدام وطن انسان نیست، #وطن_انسان جایی است كه از آنجا آمده است. بیان نورانی سالار شهیدان این است كه «مَنْ کَانَ بَاذِلًا فِینَا مُهْجَتَهُ وَ مُوَطِّناً عَلَى لِقَاءِ اللَّهِ نَفْسَهُ فَلْیَرْحَلْ مَعَنَا»؛ شما باید وطنتان را دوست داشته باشید؛ اما شما خاكی نیستید، شما از جای بلند آمدید و باید به هما‌ن ‌جا برگردید، آنجا وطن شماست. چون ﴿إِنَّا لِلّهِ﴾، پس ﴿إِنّا إِلَیهِ رَاجِعُونَ﴾! فرمود هر كس بخواهد به وطن اصلی ‌اش برگردد باید كربلایی بشود! ما آمدیم به وطن اصلی ‌مان رحلت کنیم، زادراه و توشه این راه هم خون جگر است: «مَن كان باذلاً فینا مُهْجَته». ▫️ راهی كه ما داریم می ‌رویم, راهی كه ما راهنمایی می‌كنیم, راهی كه از طرف خدا به ما گفتند و ما به شما می‌ گوییم, اگر كسی در این راه بخواهد خون قلب و جگرش را بدهد، بیاید به كربلا! وجود مبارك امام صادق (سلام الله علیه) در #زیارت_اربعین به صفوان فرمود در روز اربعین بگو خدایا من شاهدم كه حسین بن علی «بَذَلَ مُهْجَتَهُ فیكَ لِیسْتَنْقِذَ عِبادَكَ مِنَ الْجَهالَةِ وَحَیرَةِ الضَّلالَةِ». اگر كسی به صراط مستقیم الهی مشرّف شد که ﴿أَنَّ هذَا صِرَاطِی مُسْتَقِیماً﴾، او می ‌شود «بَذَلَ مُهْجَتَهُ فیكَ»؛ خب هدفِ او چیست؟ هدفش این است كه جامعه را عقلانی كند، جامعه را به #عدل_و_عقل برساند. ▫️ ما دو مشكل در جامعه داشته و داریم: یكی جهل علمی ماست، یكی جهالت عملی؛ وجود مبارك امام صادق فرمود در #زیارت_اربعین به سالار شهیدان سلام عرض کنید بعد بگویید خدایا حسین بن علی خونش را داد تا مردم عاقل بشوند: «بَذَلَ مُهْجَتَهُ فیكَ لِیسْتَنْقِذَ عِبادَكَ مِنَ الْجَهالَةِ وَحَیرَةِ الضَّلالَةِ»؛ نه بی راهه بروند و نه راه كسی را ببندند. #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 درس اخلاق تاریخ: 1391/10/14 http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7

💠 فصل چهارم. قیام حسینی برای شکوفایی عقل جهاد عشق و عقل 🔹 جهاد سه گونه است: 1. جهاد اصغر که نبرد با دشمن بیرونی در میدان جنگ است. 2. جهاد اوسط که درگیری درونی انسان با خویش بر سر مسائل اخلاقی است؛ مانند جنگ میان تقوا و طغوا، عدل و ظلم، حق و باطل، صدق و کذب، حسن و قبح... . بسیاری از مردم، این جنگ را جهاد اکبر می پندارند؛ زیرا غالب آنان در همین حدّ می مانند و توانایی دسترسی به بالاتر از آن را ندارند؛ ولی برای سالکان کامل، پایان راه این نیست که انسان، عادل و پرهیزگار و لایق بهشت شود. 3. جهاد اکبر که نبردی میان عقل و عشق است، نه نبرد عقل و شهوت یا عقل و غضب. 🔹 در این جنگ، عقل می گوید: من حق را می فهمم. عشق پاسخ می دهد: فهمیدن حق کافی نیست؛ بلکه باید حق را مشاهده نمود. عقل می گوید: بهشت و دوزخ موجودند. عشق می گوید: صِرف علم به وجود آن ها کافی نیست؛ بلکه باید بهشت و دوزخ را اکنون دید... . http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7

🔹 بنابراین، جهاد اکبر نبردی دیگر است. در آن جا هر چه هست، حق، صدق، عدل، حسن، طاهر و تقواست؛ ولی باید از میان پاک و پاک تر، یکی را برگزید. جهاد اکبر، میدان مبارزه بین معقول و مشهود، حکمت و عرفان، حصول و حضور و سرانجام، میان ذهن و عین است و شهادت طلبیِ عاشقانه می خواهد، نه عاقلانه و حکیمانه؛ همچون ابراهیم خلیل (علیه السلام) که در جهاد عاشقانه خویش از هیچ چیز، حتّی از آتش نمرود نهراسید؛ زیرا در این گونه مواردْ عقل فتوا به تقیّه و احتجاب می دهد، ولی عشق فرمان قیام و جهاد صادر می نماید. نهضت خونین سالار شهیدان، نمونه والا و راستین جهاد اکبر به شمار می رود. 🔹 مبارزه و تلاش های شاگرد امام حسین (علیه السلام) یعنی امام راحل (قدس سره) نیز شاخه ای از شجر طوبای قیام آن حضرت (علیه السلام) است. عاقلان عصر انقلاب به امام راحل (قدس سره) می گفتند: در این شرایط، نهضت شما به ثمر نمی رسد؛ ولی او عاشقانه تصمیم گرفت و در جهاد اکبر پیروز شد. پیروان خالص و مخلص او نیز که خود را با نارنجک به زیر تانک می افکندند، عاشقانه شهید شدند؛ نه عاقلانه. شهادت حسین فهمیده که نموداری از شهادت ده ها ایثارگر ناب و مجاهد نستوه مشتاق و عاشق بود، با شهادت دیگران فرق می کند؛ زیرا پیدا بود که اینان حقیقتی را می دیدند که دیگران یا آن را ادراک نمی کردند یا اگر از آن آگاه بودند، در محدوده فهم حصولی آنان بود، نه شهود حضوری. آن که مقصود خود را می بیند، این گونه جانش را بر کف دست می نهد و به روی مرگ لبخند می زند... . 📚 شکوفایی عقل در پرتو نهضت حسینی ص 193 تا 196 #بر_آستان_اندیشه #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7

🔸علّت اصلیِ مظلومیت علی(ع)، مشارکت‌خواهی از مردم در مرحلۀ فهم و اقدام است 🔘علی(ع) از مردم می‌خواست با تشخیص خودشان در کارها مشارکت کنند ولی مردم احساس مسئولیت نمی‌کردند 🔘یک راه ادارۀ جامعه این است که از مردم مشارکت نخواهید و با زد و بند سیاسی کارها را پیش ببرید 🔘امیرالمؤمنین(ع) مشارکت مردم را فلسفۀ ولایت، امامت و دین می‌داند 🔘تا وقتی احساس مسئولیت و مشارکت مردم، تقویت نشود امام‌زمان(ع) نمی‌آید 📢صوت(20دقیقه): @panahian_mp3 🚩 مبحث «اصلاح برداشت‌های ناروا از دین، در رسالت و کلمات امیرالمؤمنین(ع)» http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7

🔸علّت اصلیِ مظلومیت علی(ع)، مشارکت‌خواهی از مردم در مرحلۀ فهم و اقدام است 📌#اصلاح_برداشتهای_ناروا از دین، در رسالت و کلمات امیرالمؤمنین(ع)-ج25 چرا خیلی از مردم و حتی یاران امیرالمؤمنین(ع) مدیریت ایشان را ضعیف می‌دانستند؟ چرا حکومت حضرت در ظاهر موفق نبود؟ بعضی‌ها علت مظلومیت و غربت امیرالمؤمنین(ع) را عدالت ایشان می‌دانند درحالی‌که طبیعتاً مردم باید عدالت را دوست داشته باشند و همراهی کنند. این‌طور هم نبود که مردم تحت فشار مشکلات اقتصادی باشند و به این دلیل، همراهی نکنند. اینکه «تبلیغات معاویه علیه امیرالمؤمنین(ع) خیلی قوی بود» همً غلط است؛ چون امیرالمؤمنین(ع) بهترین خطبه‌ها را می‌خواند و در تبلیغات بسیار قوی‌تر بود. 🔺برخی از دلایل هم دقیق نیست، مثلاً می‌گویند «مردم ولایت‌مدار نبودند» اگر مردم ولایت را می‌فهمند و ولایت‌مدار بودند مشکلات حل می‌شد، امّا «مگر مردمِ شام ولایت‌مدار بودند؟!» آنها هم ولایت‌مدار نبودند. برخی هم می‌گویند «مردم دنیازده بودند» چنین تعبیری در کلمات امیرالمؤمنین(ع) هم وجود دارد، امّا اهل شام هم همین‌طور بودند. 🔹برخی می‌گویند: جنگ موجب شد کار برای مردم و امیرالمؤمنین(ع) سخت بشود. جنگ برای طرف مقابل(معاویه) هم سخت بود. لشکر معاویه بیشتر از سپاه امیرالمؤمنین(ع) کشته شدند ولی تا آخر ایستادند. 🔺چرا مردم با امیرالمؤمنین(ع) همراهی نمی‌کردند؟ حضرت به مردم می‌فرمود: من می‌دانم چطور باید شما را درست کنم امّا نمی‌خواهم شما را به قیمت افساد خودم اصلاح کنم (الغارات،ج2، ص428) http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7

🔹یک راه ادارۀ جامعه، دیکتاتوری است، یعنی مسئولیت به مردم ندهید، از مردم مشارکت نخواهید و خودتان با زد و بند سیاسی با رؤسای قبایل و افراد ذی‌نفوذ، کارها را پیش ببرید کمااینکه برخی می‌گویند «کدخدا را ببین، ده را بچاپ!» امیرالمؤمنین(ع) هم می‌توانست این کار را انجام بدهد و جامعه را این‌گونه اداره کند. شیوۀ مدیریت امیرالمؤمنین(ع) همان شیوۀ پیامبر(ص) است. شیوۀ مدیریت پیامبر(ص) هم به گونه‌ای بود که بعد از آن حضرت، مصائب فاطمیه پیش آمد. شیوۀ مدیریت رسول‌خدا(ص) به همه جرأت داد و برخی از افراد سوءاستفاده کردند. تقوای امیرالمؤمنین(ع) به ایشان اجازه نمی‌دهد که در مدیریت، جلوی این جرأت دادن را بگیرد و از مردم انتظار بصیرت و تشخیص نداشته باشد. دین ما بیشتر از اینکه دین تکلیف باشد، دین تشخیص است. حضرت باید کاری کند که مرد خودشان تشخیص بدهند در کارها مشارکت کنند. مبنای این حرف، آیۀ قرآن است که می‌فرماید: پیامبران می‌‌‌آیند تا مردم، خودشان به قسط قیام کنند. «لِيَقومَ النّاسُ بِالقِسطِ» (حدید، 25) علّت اصلی مظلومیت معصومین(ع) و خصوصاً پنج تن آل عبا، مشارکت‌خواهی از مردم، اولاً در مرحلۀ فهم و ثانیاً در مرحلۀ اقدام است. مشارکت‌خواهی برای این است که مردم را رشد بدهند، اصلاً فلسفۀ خلقت، همین است. مشکل حضرت موسی با بنی‌اسرائیل این بود که بنی اسرائیل می‌گفتند شما خودت برو موانع را برطرف کن و کارها را درست کن، ما اینجا نشسته‌ایم (فَاذْهَبْ أَنْتَ وَ رَبُّكَ فَقاتِلا إِنَّا هاهُنا قاعِدُونَ؛ مائده، 24) نتیجه‌اش هم این شد که چهل سال در بیابان آواره بودند. امیرالمؤمنین علی(ع) گاهی لشکر هشت هزار نفره داشتند، اما سخنرانی می‌کردند که بقیه مردم هم بیایند، وقتی مردم نمی‌آمدند، حضرت همان لشکر را هم می‌فرستادند که بروند. امیرالمؤمنین(ع) اصرار داشت که مردم مشارکت کنند. امیرالمؤمنین(ع) مشارکت مردم را فلسفۀ دین و امامت و ولایت می‌داند. بعضی‌ها به امام حسین(ع) گفتند از راه مخفی به سمت کوفه برود، اگر امام این کار را می‌کرد، به راحتی می‌توانست کوفه را بگیرد. امّا حضرت از راه اصلی حرکت کرد چون می‌خواست مردم باخبر بشوند و با فهم و تشخیص خودشان اقدام کنند. «عدم‌احساس مسئولیت عمومی» اصل تحریف در دین است و الّا اعتقاد به امامت، عصمت و ولایت امیرالمؤمنین(ع) زیاد دشوار نیست. بسیاری از آن مردم، فضائل امیرالمؤمنین(ع) را می‌دانستند. تا وقتی که این احساس مسئولیت عمومی و احساس مشارکت مردم، تقویت نشود، امام‌زمان(عج) تشریف نمی‌آورد، یعنی ایشان وقتی می‌آید که ما دین را همین احساس مسئولیت و احساس مشارکت بدانیم. 🚩25رمضان1402

🔹یک راه ادارۀ جامعه، دیکتاتوری است، یعنی مسئولیت به مردم ندهید، از مردم مشارکت نخواهید و خودتان با زد و بند سیاسی با رؤسای قبایل و افراد ذی‌نفوذ، کارها را پیش ببرید کمااینکه برخی می‌گویند «کدخدا را ببین، ده را بچاپ!» 🔺 امیرالمؤمنین(ع) هم می‌توانست این کار را انجام بدهد و جامعه را این‌گونه اداره کند. 🔹شیوۀ مدیریت امیرالمؤمنین(ع) همان شیوۀ پیامبر(ص) است. شیوۀ مدیریت پیامبر(ص) هم به گونه‌ای بود که بعد از آن حضرت، مصائب فاطمیه پیش آمد. شیوۀ مدیریت رسول‌خدا(ص) به همه جرأت داد و برخی از افراد سوءاستفاده کردند. 🔺تقوای امیرالمؤمنین(ع) به ایشان اجازه نمی‌دهد که در مدیریت، جلوی این جرأت دادن را بگیرد و از مردم انتظار بصیرت و تشخیص نداشته باشد. دین ما بیشتر از اینکه دین تکلیف باشد، دین تشخیص است. حضرت باید کاری کند که مردم خودشان تشخیص بدهند و در کارها مشارکت کنند. مبنای این حرف، آیۀ قرآن است که می‌فرماید: پیامبران می‌‌‌آیند تا مردم، خودشان به قسط قیام کنند. «لِيَقومَ النّاسُ بِالقِسطِ» (حدید، 25) علّت اصلی مظلومیت معصومین(ع) و خصوصاً پنج تن آل عبا، مشارکت‌خواهی از مردم، اولاً در مرحلۀ فهم و ثانیاً در مرحلۀ اقدام است. مشارکت‌خواهی برای این است که مردم را رشد بدهند، اصلاً فلسفۀ خلقت، همین است. 🔺مشکل حضرت موسی با بنی‌اسرائیل این بود که بنی اسرائیل می‌گفتند شما خودت برو موانع را برطرف کن و کارها را درست کن، ما اینجا نشسته‌ایم (فَاذْهَبْ أَنْتَ وَ رَبُّكَ فَقاتِلا إِنَّا هاهُنا قاعِدُونَ؛ مائده، 24) نتیجه‌اش هم این شد که چهل سال در بیابان آواره بودند. 🔹امیرالمؤمنین علی(ع) گاهی لشکر هشت هزار نفره داشتند، اما سخنرانی می‌کردند که بقیه مردم هم بیایند، وقتی مردم نمی‌آمدند، حضرت همان لشکر را هم می‌فرستادند که بروند. امیرالمؤمنین(ع) اصرار داشت که مردم مشارکت کنند. امیرالمؤمنین(ع) مشارکت مردم را فلسفۀ دین و امامت و ولایت می‌داند. بعضی‌ها به امام حسین(ع) گفتند از راه مخفی به سمت کوفه برود، اگر امام این کار را می‌کرد، به راحتی می‌توانست کوفه را بگیرد. امّا حضرت از راه اصلی حرکت کرد چون می‌خواست مردم باخبر بشوند و با فهم و تشخیص خودشان اقدام کنند. «عدم‌احساس مسئولیت عمومی» اصل تحریف در دین است و الّا اعتقاد به امامت، عصمت و ولایت امیرالمؤمنین(ع) زیاد دشوار نیست. بسیاری از آن مردم، فضائل امیرالمؤمنین(ع) را می‌دانستند. تا وقتی که این احساس مسئولیت عمومی و احساس مشارکت مردم، تقویت نشود، امام‌زمان(عج) تشریف نمی‌آورد، یعنی ایشان وقتی می‌آید که ما دین را همین احساس مسئولیت و احساس مشارکت بدانیم. 🚩25رمضان1402 http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7