📝تفسیر سوره مبارکه نور آیات ۴۱ و ۴۲ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ↩️ البته اگر جمله یُسَبِّحُ لَهُ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ الأَرْضِ به معنى تسبیح گفتن کسانى که در آسمان ها و زمین هستند بگیریم و ظاهر کلمه مَنْ را در ذوى العقول حفظ کنیم، تسبیح در اینجا به معنى اول خواهد بود که یک تسبیح آگاهانه و اختیارى است ولى لازمه این سخن آن است که براى پرندگان نیز چنین شعورى قائل باشیم; زیرا پرندگان در آیه فوق، در کنار مَنْ فِی السَّماواتِ قرار گرفته اند، البته این موضوع عجیب نیست; زیرا در بعضى دیگر از آیات قرآن چنین درکى براى بعضى از پرندگان آمده است.(۳) * * * ۳ ـ تسبیح ویژه پرندگان در این که: چرا در آیه فوق، از میان تمام موجودات جهان روى تسبیح پرندگان، آن هم در حالتى که بال هاى خود را بر فراز آسمان گسترده اند تکیه شده؟ نکته اى وجود دارد و آن این که: پرندگان علاوه بر تنوع فوق العاده زیادشان، ویژگى هائى دارند که چشم و دل هر عاقلى را به سوى خود جذب مى کنند، این اجسام سنگین، بر خلاف قانون جاذبه بر فراز آسمان ها با سرعت زیاد و برق آسا حرکت مى کنند، مخصوصاً هنگامى که بال هاى خود را صاف نگه داشته اند، بر امواج هوا سوارند، و بى آن که فشارى به خود آورند، با سرعت به هر سو که مایل باشند مى چرخند و پیش مى روند، وضع جالبى دارند. آگاهى هاى عجیب آنها در مسائل هواشناسى و اطلاعات عمیقشان از وضع جغرافیائى زمین به هنگام مسافرت و مهاجرت، از قاره اى به قاره دیگر حتى از مناطق قطب شمال به قطب جنوب، و دستگاه هدایت کننده مرموز و عجیبى که آنان را در این سفر طولانى حتى به هنگامى که آسمان پوشیده از ابر است راهنمائى مى کند، از شگفت انگیزترین مسائل، و از روشن ترین دلائل توحید است. رادار مخصوصى که در وجود شب پره ها قرار دارد که به وسیله آن در ظلمت و تاریکى شب، تمام موانع را بر سر راه خود مى بیند، و حتى گاه ماهى را در زیر امواج آب نشانه گیرى کرده و با یک حرکت برق آسا او را بیرون مى کشد، از ویژگى هاى حیرت انگیز این پرنده است!!. به هر حال، عجائبى در وجود پرندگان نهفته شده، که قرآن به خاطر آن مخصوصاً روى آنها تکیه کرده است. * * * ۴ ـ تفسیر جمله کُلٌّ قَدْ عَلِمَ صَلاتَهُ وَ تَسْبِیحَهُ جمعى از مفسران ضمیر عَلِمَ را به کُلّ بر گردانده اند که طبق آن مفهوم جمله فوق چنین مى شود: هر یک از کسانى که در زمین و آسمان هستند و همچنین پرندگان، از کیفیت و راه و رسم نماز و تسبیح خود آگاهند . ولى بعضى دیگر آن را به خدا باز گردانده اند، یعنى خداوند از نماز و تسبیح هر یک از آنان آگاه است، اما تفسیر اول با معنى آیه متناسب تر مى باشد. به این ترتیب، هر یک از تسبیح کنندگان راه و رسم تسبیح و شرائط و ویژگى هاى نماز خود را مى داند. اگر منظور تسبیح آگاهانه باشد مفهوم این سخن روشن است اما اگر با زبان حال باشد مفهومش این است که هر کدام نظام ویژه اى دارند که به نوعى گویاى عظمت پروردگار است و هر کدام چهره اى از قدرت و حکمت اویند. * * * ۵ ـ منظور از صلاة چیست؟ جمعى از مفسران مانند مرحوم طبرسى در مجمع البیان و آلوسى در روح البیان صلاة را در اینجا به معنى دعا تفسیر کرده اند که مفهوم اصلى آن در لغت همین است. و به این ترتیب، موجودات زمین و آسمان با زبان حال، یا زبان قال، در پیشگاه خدا دعا مى کنند، و از محضر او تقاضاى فیض دارند، و او هم که فیّاض مطلق است، بر حسب استعدادهایشان به آنها مى بخشد و دریغ ندارد. منتهى هر کدام در عالم خود مى دانند چه نیازى دارند و چه باید بخواهند و چه دعائى کنند. به علاوه، آنها طبق آیاتى که قبلاً اشاره کردیم، در پیشگاه با عظمت او خاضعند و در برابر قوانین آفرینش تسلیم، و از سوى دیگر، با تمام وجود خود صفات کمالیه خدا را بازگو مى کنند، و هر گونه نقصى را از او نفى مى نمایند، و به این ترتیب، عبادات چهارگانه آنها حمد ، تسبیح ، دعا و سجود تکمیل مى شود. ✍ پی نوشت: ۳ ـ به تفسیرى که در ذیل آیه ۳۸ سوره انعام ، جلد ۵ صفحه ۲۲۱ آوردیم، مراجعه فرمائید. ✔️پایان @Nahjolbalaghe2

📝 شرح خطبه ۱۰۹ بخش چهارم 🔺مراحل تکان دهنده مرگ ↩️ آرى! اعضاى اصلى او يکى بعد ازديگرى از کار مى افتد; نه زبان گويايى باقى مانده و نه گوش شنوايى. در اين حال: «پيوسته به صورت خانواده اش مى نگرد. حرکات زبانشان را مى بيند، ولى صداى آنان را نمى شنود!». (يُرَدِّدُ طَرْفَهُ بِالنَّظَرِ فِي وجُوهِهِمْ، يَرَى حَرَکَاتِ أَلْسِنَتِهِمْ، وَ لاَ يَسْمَعُ رَجْعَ کَلامِهِمْ). چه دردناک است که با چشم سخن گفتن آنها را مى بيند، ولى با گوش پيام آنها را نمى شنود. آنها مى کوشند با او ارتباطى برقرار کنند، ولى او قدرت بر ارتباط گرفتن با آنان را ندارد! در ادامه مى افزايد: «سپس چنگال مرگ در او بيشتر فرو مى رود; چشمش نيز همانند گوشش از کار مى افتد. (آرى چشم را براى هميشه فرو مى بندد) و روح او از بدنش براى هميشه خارج مى شود». (ثُمَّ ازْدَادَ الْمَوْتُ الْتِيَاطاً(6) بِهِ، فَقُبِضَ بَصَرُهُ کَمَا قُبِضَ سَمْعُهُ، وَ خَرَجَتِ الرُّوحُ مِنْ جَسَدِهِ). «در اين هنگام به صورت مردارى در ميان خانواده اش قرار مى گيرد که از نشستن نزد او وحشت مى کنند و از او فاصله مى گيرند (فرياد سوگواران برمى خيزد;) ولى نه مى تواند سوگوارانش را يارى دهد، و نه کسى را که او را صدا مى زند پاسخ گويد». (فَصَارَ جِيفَةً بَيْنَ أَهْلِهِ، قَدْ أَوْحَشُوا مِنْ جَانِبِهِ، وَ تَبَاعَدُوا مِنْ قُرْبِهِ، لاَ يُسْعِدُ بَاکِياً، وَ لاَ يُجِيبُ دَاعِياً). «سرانجام او را به سوى گودالى در درون زمين حمل مى کنند; او را به دست عملش مى سپارند و براى هميشه از ديدارش چشم مى پوشند!». (ثُمَّ حَمَلُوهُ إِلَى مَخَطٍّ(7) فِي الاَْرْضِ، فَأَسْلَمُوهُ فِيهِ إِلَى عَمَلِهِ، وَ انْقَطَعُوا عَنْ زَوْرَتِهِ(8)). ساليان دراز در ميان خانواده اش مى گفتند و مى خنديدند و مى جوشيدند و مى خروشيدند و دورى از يکديگر را تحمّل نمى کردند; ولى بعد از فرا رسيدن مرگ يک ساعت ماندن در کنار او را تحمّل نخواهند کرد! گويى هميشه از آنها بيگانه و آنها نيز از او بيگانه بوده اند. * نکته: لحظه هولناک جان دادن: در طول زندگى انسان، لحظه اى دردناک تر و غم انگيزتر از لحظه جان دادن نيست: لحظه پايان گرفتن آرزوها! لحظه چشم پوشى از تمام فرآورده هاى زندگى! لحظه جدا شدن از دوستان و بستگان و فرزندان! لحظه وداع با دنيا و با هر چه در دنياست! و بالأخره لحظه انتقال به جهانى تازه که ممکن است آميخته با مشکلات عظيم و پى آمدهاى بسيار دردناکى باشد. امام(عليه السلام) درخطبه بالا چنان ترسيمى از پايان زندگى و مرگ به صورت لحظه به لحظه فرموده است که هر خواننده اى آن را در مقابل خود مجسّم مى بيند و در جريان شرايط هولناک آن قرار مى گيرد. امام(عليه السلام) با تعبيراتى تکان دهنده انسان هايى را که از اين لحظه فوق العاده غم انگيز غافلند بيدار مى کند، تا قبل از فرا رسيدن زمانى که راه برگشت و جبران و تدارک نيست، به فکر خود باشند و زاد و توشه لازم را براى اين سفر خوفناک و طولانى فراهم سازند. اما نبايد فراموش کرد گروهى از اولياء الله و پاکان و نيکان هستند که بر چهره مرگ لبخند مى زنند و تنگاتنگ آن را در آغوش مى گيرند; چرا که معتقدند: مرگ تنها جامه رنگارنگى را از آنها مى گيرد و آنها جانى جاودان به دست مى آورند و به تعبير ديگر: سکرات موت و حوادث هولناک لحظه جان دادن، بستگى به نيّت و عمل انسان دارد که مى تواند آن لحظه را به صورت دردناک ترين لحظات عمر، يا زيباترين لحظات زندگى در آورد. * ✍ پی نوشت:  6. «التياط» از مادّه «ليط» (بر وزن ليل) به معناى چسبيدن و آميختن به چيزى است.  7. «مخطّ» به معناى شکاف و گودال است و به قبر نيز اطلاق مى کنند; زيرا قبلا خطّى مى کشند، سپس آن را مى شکافند.  8. «زوره» از مادّه «زيارت» و به همان معناست.   ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت 🔸 خـداونـد، ناراحـتش مى‌‏کنــد! ☀️پیامبر اکرم (ﷺ) : ✓ «هر كه به قصد آزار دادن برادرش، با او برخوردى كند كه او از آن ناراحت شود، خداوند، او را در آن روزى كه ديدارش مى‌كند، ناراحت مى‌نمايد». ⁙ «مَن لَقِيَ أخاهُ بِما يَسوؤُهُ لِيَسوءَهُ ، ساءَهُ اللّهُ يَومَ يَلقاهُ». 📚 ثواب الأعمال: ص١٨٢ ح١ @Nahjolbalaghe2

⚔ جهاد با نفس 🗣جلسه بیست و پنج 🎙استاد امینی خواه #موعظه @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر 📚 جلد چهارم ✅ قسمت: ششصد و هشتاد و پنج 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ↩️ ۱۱- شیخ محمد، علی بن ابی طالب زاهدی جیلانی در گذشته بسال ۱۱۸۱ در بنارس هند. ۱۲- سرور ما محسن امین عاملی مولف اعیان الشیعه ۱۳- عمر فروخ که از نویسندگان عصر حاضر است و تالیفی درباره این شاعر دارد که در بیروت در ۱۰۰ صفحه چاپ شده است. و شرح حال و زندگی ابی تمام را در ص ۱۳۳ طبقات ابن معتز، فهرست این ندیم ص ۲۳۵، تاریخ طبری ص ۹ ج ۱۱، فهرست نجاشی ص ۱۰۲ تاریخ خطیب ۸ ص ۲۴۸. مروج الذهب ۲ ص ۲۸۳ و ۳۵۷ معجم البلدان ۳ ص ۳۷ تاریخ ابن عساکر ۴ ص. ۲۷ - ۱۸ نزهه الباء ص. ۶۱۳ تاریخ ابن خلکان ۱ ص ۱۳۱ رجال ابن داود خلاصه علامه. مرات الجنان ۲ ص ۱۰۲ معاهد التنصیص ۱ ص ۱۴۱ شذرات الذهب ۲ ص. ۷۲ مجالس المومنین ص. ۴۵۸ کشف الظنون ۱ ص ۵۰۱. ریاض الحبنه زنوزی در روضه رابعه. امل الامل ص. ۸ منتهی المقال ص ۹۶ منهج المقال ص ۹۲. تکلمه امل الامل که از سید ما، صدر کاظمی است دائره المعارف بستانی ۲ ص ۵۶. داسره المعارف اسلامی ۱ ص ۴۲۰ دائره المعارف فرید و جدی ۲ ص ۶۹۳ - ۶۸۵ و غیر آن، می‌توان یافت. ولادت و وفات ابی تمام بر هیچ یک از اقوالی که درباره ولادت و در گذشت ابی تمام، در کتابها آمده است، از جهت کثرت اختلافی که دارد، یقین پیدا نکردیم شایسته می‌نمود که گفته منقول از فرزندش (تمام) را بر می‌گزیدیم زیرا اهل البیت ادری بما فیه. لیکن اختلافی که در سخن منقول از او نیز در کتابها هست، اعتماد انسان را از آن هم سلب می‌کند. بنابر این مجموع اقوالی که در این باره یاد کرده اند این است که وی در یکی از سالهای ۱۹۲ و ۱۹۰ و ۱۸۸ و ۱۷۲، به دنیا آمده و در سنه ۲۳۲ و ۲۳۱ و ۲۲۸ در موصل در گذشته و همانجا به خاکسپرده شده است " ابو نهشل بن حمید طوسی " در بیرون " باب المیدان " و بر کنار خندق بر گوار او گنبدی ساخت و " علی بن جهم " در سوک او چنین سرود: نو آوری اندیشه‌های شیرین به ماتم نشست و نکبت ایام بر آن سایه انداخت شعر به گونه پیکری نزار و گریان در آمد و شکایت مصیبت خویش رابه زبان قلم راند دل شعر پس از وی به درد آمد و زمانه، درست قوافی را به نادرست آن سپرد و ابر مرد و رهنورد نیرومند وجوی روان بوستان شعر یعنی ابی تمام را کشت. ↩️ ادامه دارد.. @Nahjolbalaghe2

🤲 صلوات شعبانیه @Nahjolbalaghe2