📌انواع زندگینامه نویسی 📝
▪️کاوش درباره ویژگی‌های فردی و نقش شخص در حیات جمعی در چند ساخت و قالب واقع شده است :
۱- زندگینامه نویسی تاریخی :
مثلاً عملکرد آخوند خراسانی از آن بعد که در وقایعی مانند مشروطه مطرحند بررسی شده است. این گونه نگارش‌ها، وصفی نسبتا دقیق و مستند از نقش شخصیت در حوادث را منعکس می‌سازد .
۲- زندگینامه نویسی داستانی :
در این نوع بار تخیلی و فضاسازی داستانی بر حوادث و شخصیت سایه افکنده و دیگر نمی‌توان به چنین نگاشته‌هایی نگاهی سند گونه داشت .
۳- زندگینامه نویسی شاعرانه :
چنین شرح حالی برگرفته از حس حب یا بغض است و محدودیت قالب شعر واحساس اجازه ثبت دقیق حوادث و مستند رانمی‌دهد .
۴- زندگینامه وصفی :
در این قالب حادثه خاصی مطرح نیست تا به بهانه آن نقش شخص کاویده شود بلکه شخصیت به خودی خود سوژه قرار می‌گیرد و همانند فیلم صحنه‌های زندگی او یکی پس از دیگری نه و مستندسازی می‌شود .
۵- زندگینامه نویسی تحلیلی :
محور این قبیل زیست‌نامه‌ها نگاه پدیده شناسی و زمینه‌یابی است با برخورداری از نگاه علت شناسانه است که می‌توان به یافتن ارتباط میان علل پرداخت و سپس ماهیت شخص را به کاوش نهاد. نقادی آرای شخص، کتاب شناسی وصفی_تحلیلی، یافتن تمارس‌های فکری و عملی، اطلاعی دقیق از استادان و شاگردان، آگاهی از زمان و مکان شخصیت از جمله موضوعات یا فواید نگاه تحلیلی به اشخاص از زندگی آنهاست .
📗شیوه زندگینامه نویسی(محمد جواد اصغری هاشمی)، ص ۳۰_۳۱
#مباحث_آموزشی_۱
#زندگی_نامه
@narrative_1443
📌منابع زندگینامه نویسی📝
▪️عناصر زیر می‌تواند از منابع شناخت و پژوهش درباره احوالات اشخاص به شمار بروند.
۱- اسناد اصلی :
منظور منابع بی‌واسطه‌ای هستند که خود شخص از خودش باقی می‌گذارد : مانند زندگینامه خودنوشت،خاطرات شخصیت، وقایع نگاری، نامه‌ها،سخنرانی‌های شخصی، تالیفات به چاپ رسیده و مخطوطات، سفرنامه‌ها، آرشیو و اسناد خصوصی .
۲- اسناد فرعی :
منابعی هستند که به نوعی در آگاهی ما از شخص تاثیر دارند. این منابع در حکم گزارش های دیگران در مورد شخص است و نمی‌تواند به خودی خود بر قدح او دلالت کند، مگر در صورت ضمیمه شدن با قرینه هایی مانند : خاطرات شاهدان عینی و مرتبطان نزدیک، خاطرات معاصران، زندگینامه اماکن مقدس، شرح حال مدفونان قبرستان‌های باستانی، نسبنامه‌ها، شرح حال بزرگان مناطق و شهرها و کشورها، تاریخ شهرها، کتاب‌ها و برگه‌های اجازه حدیث اجتهاد، کتب تاریخی که با رویکرد مذهبی یا سیاسی نوشته شده‌اند، و دیگر مشابه.
📗برگرفته از شیوه زندگی نامه نویسی، اصغری هاشمی، ص ۳۱-۳۹
#مباحث_آموزشی_۲
#زندگی_نامه
@narrative_1443
📌برخی محدودیت های زندگینامه خودنوشت📝
▪️زندگینامه خودنوشت، روایت زندگی انسان به شیوه اول شخص مفرد است. این روایت ها معمولا بی تکلف، ساده و جذاب هستند و وقایع زیادی را در برمیگرد و از طرفی هم می‌تواند بدلایلی همچون صداقت و صمیمیت، موثق هم باشد. با این حال این زندگینامه ها دارای محدودیت هایی نیز هستند. در ادامه به برخی از آنها اشاره خواهد شد :
۱- منبع برخی از خاطرات دوران کودکی گفته‌های والدین و بزرگترهاست، از این رو نقل این نوع خاطره‌ها نقل خاطره از زبان دیگران است. البته با این امتیاز که گزارش آن از طریق خاطره نویس به حذف واسطه‌های بعدی می‌انجامد و کمتر دچار 《یک کلاغ چهل کلاغ》می‌شود .
۲- بنیان خاطره‌ها مبتنی بر حافظه است و حافظه نیز ضمانت اعتماد زیادی ندارد. این چنین است که برخی گفته‌اند 《کم رنگترین مدادها، از قوی‌ترین حافظه‌ها برترند》.
۳- نویسنده از ثبت وقایعی که با طبعش سازگار نیست و چه بسا به ضعف وی منجر می‌شود پرهیز می‌کند. چیزهایی می‌نویسد که پسند اوست و از اعتراف درباره خود طفره می‌رود .
۴- برخی با بزرگنمایی و خودستایی نقش و ویژگی خود را بیش از آنچه هست وصف می‌کنند . انسان است.
۵- اظهار نظرهای یک طرفه درباره پیشامدها و وقایع گردان‌ها به کاستن اعتماد خواننده می‌انجامد .
۶- حس فروتنی عالمان شیعه مانع از بیان همه حوادث و کارکرد آنان در جریان‌های علمی اجتماعی و معنوی شده است. همین توداری و کم حرفی به ایجاد این تصور کمک می‌کند که ما نقش آن اشخاص را محدود انگاریم و بپنداریم نگفتن او دلیل نبود است .
📗برگرفته از فرهنگ ناموران معاصر ایران، ج۱، ص ۵- ۶
#مباحث_آموزشی_۳
#زندگی_نامه
@narrative_1443