✳️ آغاز چهاردهمین سال تدریس خارج فقه و خارج تفسیر استاد علی نصیری ان شاء الله تعالی در سایه الطاف الهی (عز و جل اسمه) و عنایات حضرت حجت (سلام الله تعالی علیه) دروس خارج فقه و خارج تفسیر استاد علی نصیری در سال تحصیلی 1403 – 1404، از روز یکشنبه اول مهر ماه به شرح ذیل آغاز خواهد شد: 📚 #خارج_فقه (سال چهاردهم) از جلسه 1256 🔸 #وسائل الشیعه #کتاب_الحدود_و_التعزیرات: أَبْوَابُ حَدِّ الزِّنَا «بَابُ حُكْمِ مَنْ زَنَى فِي الْيَوْمِ مِرَاراً» 📚 #خارج_تفسیر (سال پنجم) از جلسه 201 🔸 ادامه تفسیر سوره مبارکه بقره آیه شریفه «قُلْ مَنْ کانَ عَدُوًّا لِجِبْرِیلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلَی قَلْبِک بِإِذْنِ اللَّهِ مُصَدِّقًا لِمَا بَینَ یدَیهِ وَهُدًی وَبُشْرَی لِلْمُؤْمِنِینَ» (بقره، 97) 🔸 زمان: روزهای شنبه، یکشنبه و دوشنبه هر هفته 🔹درس خارج فقه: از ساعت هفت تا هشت صبح 🔹درس خارج تفسیر: از ساعت هشت تا نه صبح 🔸 مکان: خیابان جمهوری اسلامی، کوچه 36، پلاک 36 (موسسه معارف وحی و خرد) فاضلانِ علاقه مند به شرکت در دروس استاد، می توانند در سایت آموزش حوزه؛ بخش سطوح عالی، این دروس را انتخاب فرمایند. 🆔 @nasirigilani_ir 🌐 www.maref.ir

عرض سلام و ادب و احترام محضر استاد عزیز استاد مایلم نظرتان را درباره روایات سایه نداشتن معصومان علیهم السلام بدانم میزان اعتبار این روایات از نظر منبع و متن چه مقدار است؟ آیا پذیرفتن این مساله موجب غلو در اعتقاد می‌شود؟ آیا با وجود حضور طولانی معصومان درمیان مردم نباید گزارشات بیشتری مبنی بر عدم سایه، ثبت و ضبط می شد؟ عَبْدُ الْجَبَّارِ بْنُ وَائِلٍ عَنْ أَبِيهِ قَالَ- أُتِيَ رَسُولُ اللَّهِ ص بِدَلْوٍ مِنْ مَاءٍ فَشَرِبَ ثُمَّ تَوَضَّأَ فَتَمَضْمَضَ ثُمَّ مَجَّ مَجَّةً فِي الدَّلْوِ فَصَارَ مِسْكاً أَوْ أَطْيَبَ مِنَ الْمِسْكِ ظِلُّهُ لَمْ‏ يَقَعْ‏ ظِلُّهُ‏ عَلَى الْأَرْضِ لِأَنَّ الظِّلَّ مِنَ الظُّلْمَةِ وَ كَانَ إِذَا وَقَفَ فِي الشَّمْسِ و امام رضا علیه‌السلام:‏ «لِلْإِمَامِ عَلَامَاتٌ يَكُونُ أَعْلَمَ النَّاسِ وَ أَحْكَمَ النَّاسِ وَ أَتْقَى النَّاسِ وَ أَحْلَمَ النَّاسِ وَ أَشْجَعَ النَّاسِ وَ أَسْخَى النَّاسِ وَ أَعْبَدَ النَّاسِ وَ يُولَدُ مَخْتُوناً وَ يَكُونُ مُطَهَّراً وَ يَرَى مِنْ خَلْفِهِ كَمَا يَرَى مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لَا يَكُونُ لَهُ ظِلٌ امام صادق علیه‌السلام: «عَشْرُ خِصَالٍ مِنْ صِفَاتِ الْإِمَامِ الْعِصْمَةُ وَ النُّصُوصُ وَ أَنْ يَكُونَ أَعْلَمَ النَّاسِ وَ أَتْقَاهُمْ لِلَّهِ وَ أَعْلَمَهُمْ بِكِتَابِ اللَّهِ وَ أَنْ يَكُونَ صَاحِبَ الْوَصِيَّةِ الظَّاهِرَةِ وَ يَكُونَ لَهُ الْمُعْجِزُ وَ الدَّلِيلُ وَ تَنَامَ عَيْنُهُ وَ لَا يَنَامَ قَلْبُهُ وَ لَا يَكُونَ لَهُ فَيْ‏ءٌ وَ يَرَى مِنْ خَلْفِهِ كَمَا يَرَى مِنْ بَيْنِ يَدَيْه @nasirigilani_ir

نه عمرِ خِضر بِمانَد، نه مُلکِ اسکندر نزاع بر سرِ دنیی دون مَکُن درویش

✳️ آغاز دروس حوزه های علمیه و چند تذکر خیرخواهانه سال تحصیلی حوزه های علمیه به لطف الهی از هفته پیش رسما آغاز شد و این در حالی است که تاحدودی فضای سرد بر حوزه ها سایه افکنده است که حداقل ناشی از دو عامل ذیل است: 🔹یک؛ از دوران پر آسیب کرونا و پاشیدگی نظام متعارف درس و بحث و انتقال آن به فضای مجازی، از حضور فیزیکی طلاب و فاضلان در فضای درس و بحث کاسته شده است. این امر مورد اذعان بسیاری از اساتید است. کرونا افزون بر آسیب گذشته، به خاطر صدمه جدی که به درآمد عموم حوزویان زد و مجالی برای تامین معاش آنان از رهگذر منبر و محراب نگذاشت، باعث شد که شمار نسبتا زیادی از اهالی حوزه به کسب و کارهای فرا طلبگی روی آورند که نتایج تلخ آن بر همگان آشکار است: لکل شئ آفه و للعلم آفات 🔹دو؛ بعد از ماجرای تلخ آشوب فوت خانم مهسا امینی، فضای بسیار رنج آور بر بسیاری از حوزویان تحمیل شد. به طور بی سابقه ای پدیده اهانت و فحاشی، پراندن عمامه، ضرب و جرح و حتی قتل حوزویان در لایه هایی از سطوح اجتماعی خودنمایی کرد که متاسفانه به رغم گذشت دو سال از آن ماجرا هنوز اخبار تلخی از این دست به گوش می رسد. این امر تاثیر بسیار منفی بر رویکرد و اقبال عموم جامعه و خانواده ها، حتی خانواده های مذهبی نسبت به تشویق فرزندان برای ورود به حوزه های علمیه برجای گذاشت؛ تا بدان پایه که در شماری از استان ها میزان ورود به حوزه برای تحصیل از انگشتان دست هم کاستی گرفت و حسب برخی از گزارش ها پاره ای از مدارس علمیه به تعطیلی کشیده شد. این رخدادها از وقوع تحولات شگفت در عرصه اجتماع حکایت دارد؛ تحولاتی متاثر از گذار چهل و چند ساله از انقلاب و تحولات چشمگیر در عرصه جهانی 🔹متاسفانه در چنین حال و هوای مصیبت باری هیچ تکان و تکاپوی جدی و اساسی در سازمان مدیریت حوزه به چشم نمی خورد. دست اندرکاران حوزه که سعیشان مشکور است، به گونه ای عادی و طبیعی تمشی دارند که گویا آب از آب تکان نخورده است! همان رویه تلخی که گاه در شماری از عرصه های مدیریتی کشور مشهود است! سکوت؛ بی اعتنا گذشتن و کوچک نمایی رخدادهای تلخ و گاه بسیار بنیادین!! در حالی که جا داشت و دارد که ده ها نشست و گفت و شنود با صاحب نظران دلسوز از درون و برون حوزه تشکیل می شد و ریشه های این دست از آفت ها و آسیب ها و راه حل های آنها مورد واکاوی قرار می گرفت. 🔹 از بدنه مدیریت حوزه که بگذریم، عموم اساتید حوزه (شکر الله مساعیهم) هم حداقل حسب مشاهدات متعارف، هم چنان بر همان سبک رایج گذشته در تکاپو هستند! عناوین شماری از دروس گواه مدعا است! اگر حمل بر جسارت نشود مَثَل ما مَثَل همان جمع کشیشانی است که در باب جا گرفتن چند فرشته در ته سوزن گفتگو داشتند، در حالی که دشمنان در آستانه ورود به شهر آنان بودند. صادقانه و صریح باید اذعان کرد که افزون بر اشکالات عدیده بر متون درسی دوران مقدماتی، میانی و سطوح عالیه حوزه، روند عموم دروس خارج کنونی حوزه ها حداقل دچار دو چالش اساسی است: 🔹 یک؛ به استثنای مباحث فقهی که آن هم بیشتر بر مدار آراء استوار است، فضلای حوزه را به متن اصلی دین؛ یعنی کتاب و سنت در حوزه معارف اعتقادی، تفسیری و اخلاقی رهنمون نمی گردد. 🔹 دو؛ به خاطر طولانی بودن عموم مباحث و کوتاه بودن روزهای درس و بحث در طول سال، عملا مقدمات تربیت مجتهدان زمان شناس و متعمق فراهم نمی گردد. اگر امروز برای برون رفت از این دست از آفت ها و آسیب ها طرحی نو درانداخته نشود، فردا دیر خواهد بود. سامان دهی به وضعیت معیشت حوزویان و اصلاح برنامه های آموزشی و متون حوزوی از ضرورت های اجتناب ناپذیر و در عین حال بسیار فوری در حوزه های علمیه است. علی نصیری صبح صادق روز دوشنبه بیست و ششم شهریور 1403 🆔 @nasirigilani_ir 🌐 www.maref.ir

✳️ مظلومیت و غربت شگفت آور کافی شریف در میان مطالعات و تحقیقات عالمان شیعه در باره این که کافی شریف در گردآوری روایات اهل بیت (ع) کتاب بی بدیل و بی نظیر است، همان گونه که در گفتار شماری از صاحب نظران نیز بازتاب یافت، جای هیچ تردیدی وجود ندارد. زیرا از یک سو، ثقة الاسلام کلینی (۲۵۸ – ۳۲۹ ق) در دوران غیبت صغرا و امکان ارتباط با حضرت حجت (ع) و در روزگار حضور شماری از یاران و اصحاب اهل بیت (ع) چشم به جهان گشود و در این روزگار کافی شریف را سامان داد، در حالی که حیات علمی شیخ صدوق (۳۰۶-۳۸۱ ق) پس از این دوران شکل گرفت و شیخ طوسی (385 – 460 ق) یکصد و پنجاه سال پس از عصر کلینی پا به عرصه حیات گذاشت. درک عصر غیبت صغرا و همزمانی و مصاحبت با شماری از راویان و اصحاب اهل بیت (ع) سرمایه عظیمی است که کلینی از آن برخوردار شد و بر این اساس، او توانست به میراث روایی اصیل و نخستین که از آن به اصول اربعمأة یاد می شود، دسترسی داشته باشد. از دیگر سو، کلینی در تدوین کتاب شریف کافی ابتکار ستودنی به خرج داد و میزان زیادی از روایات در عرصه های اعتقادیات و اخلاقیات را در آن گرد آورد و این در حالی است که سه کتاب دیگر از کتب اربعه؛ یعنی من لا یحضر و تهذیبین تنها به بازتاب روایات فقهی اختصاص یافته اند. به دو نکته پیشین باید این نکته را نیز افزود که کلینی در انتخاب روایات صحیح؛ البته از نگاه قدماء که بیش از هر چیز دیگر بر منبع، ناقل و متن متکی است، دقت و وسواس زیادی از خود به خرج داد. مجموع این عوامل باعث شد تا کتاب کافی از روز تدوین تا کنون بسان گوهری نایاب و بی بدیل در مجموع میراث روایی شیعه درخشندگی داشته باشد. با ویژگی های ستودنی کافی شریف جا داشت تا از آغازین روز تدوین تا کنون ده ها و بلکه صدها کتاب برای شرح و تفسیر روایات آن تدوین می یافت تا شیعه در کنار نقل از فهم روایات نیز بهره می برد و معارف نوروانی اهل بیت (ع) با تبیینی رسا و گویا در فرهنگ عمومی مردم رواج می یافت. متاسفانه و سوگمندانه باید اعتراف کرد که این اتفاق مبارک آن چنان که بایسته و شایسته کتاب کافی باشد، تا کنون نیافتاده است که البته جای شگفتی دارد. آن چه تاکنون به عنوان شرح، حاشیه و تعلیقه برای کتاب کافی انجام گرفت (شکر الله تعالی مساعیهم)، همان گونه که در مبحث پیشین آوردیم، یا بسان شرح ملا صالح مازندرانی تنها به شرح و تفسیر روایات اصول و روضه کافی محدود شده یا بسان شرح صدرالمتالهین در بخش های آغازین اصول کافی متوقف مانده است یا بسان شرح مرآة العقول به تبیین بخش ها و گوشه هایی از متن روایات اکتفا کرده است یا بسان کتاب الصافی به خاطر ضعف محتوایی متناسب با عصر ما نیست یا بسان چند کتاب دیگر در یک تعلیقه و حاشیه بسیار کوتاه خودنمایی کرده است. این در حالی است که کتاب صحیح بخاری در میان اهل سنت که جایگاه آن از نگاه عالمان اهل سنت به مثابه کتاب کافی در میان شیعه است، دارای ده ها شرح، حاشیه و تعلیقه است و برخی از شرح های آن همچون شرح عمدة القاری در بررسی هر یک از روایات صحیح بخاری در بررسی رجالی و درایه ای با آوردن عناوینی؛ همچون بیان رجاله، بيان ضبط الرجال، بيان الأنساب، بيان فوائد تتعلق بالرجال، بيان لطائف إسناده، بيان نوع الحديث، بيان تعدد الحديث في الصحيح، بيان من أخرجه غيره، بيان اختلاف لفظه، و در بررسی متن روایات با آوردن عناوینی همچون: بيان اللغة، بیان الصرف، بیان النحو، بیان الاعراب، بیان المعانی، بیان البیان، بیان التفسیر، الأسئلة والأجوبة، بيان السبب والمورد و استنباط الأحكام آن چنان به تفصیل بسیار در باره هر روایت قلمفرسایی کرده است که مطالعه آنها از حوصله انسان خارج است و تدوین چنین کتاب مبسوطی توسط یک فرد انسان را به شگفتی وا می دارد. کتاب صحیح بخاری این چنین مورد اقبال بسیار عالمان اهل سنت قرار گرفته است که با صرف نظر از اشکالات محتوایی عدیده بر آن؛ همچون غرض ورزی در برخورد با تاریخ و سیره اهل بیت (ع)، تکرار مکرر روایات، فقدان سازمان دهی مناسب بر روایات کتاب و بازتاب شماری از روایات مجعول، روایات به خاطر اکتفا به روایات نبوی که عملاً تا ده سال آغاز هجرت متوقف شد و بی بهره ماندن از روایات اهل بیت (ع)، دچار فقر فاحشی است؛ زیرا بسیاری از اسرار علوم الهی به خاطر محدودیت دانش اصحاب پیامبر اکرم (ص) و فقدان جریان های کلامی و فقهی در عصر نبوی در زبان آن حضرت خطاب به عموم مردم بازتاب نیافت. از این جهت روایات کافی شریف به خاطر تدوین در دوران غیبت صغرا، تا سده چهارم از دانش بیکران اهل بیت (ع) بهره دارد و از این جهت اسراری از معارف دینی در آن بازتاب یافته که هیچ نشانه ای از آنها در صحیح بخاری و نیز سایر صحاح اهل سنت یافت نمی شود. 👇👇👇

مقایسه هر یک از ابواب کتاب کافی شریف با ابوابی مشابه در صحیح بخاری این مدعا را اثبات می کند؛ به عنوان نمونه کلینی در بخش «کتاب التوحید» کافی شریف روایات را در ابوابی؛ همچون باب حدوث العالم و اثبات المحدث، باب الکون و المکان، باب النهی عن الجسم و الصورة، باب صفات الذات، باب الحرکة و الانتقال، باب العرش و الکرسی، باب البداء، باب الابتلاء و الاختبار، باب السعادة و الشقاوة، باب الخیر و الشر و باب الاستطاعة بازتاب داده است که در صحیح بخاری هیچ سخن و روایتی در این باره این دست از مباحث بسیار مهم در عرصه خداشناسی یافت نمی شود. یکی از دلایل اصلی غفلت از کتاب کافی طی قریب به هزار سال گذشته، غربت و مظلومیت حیرت آور حدیث و مطالعات و مباحثات حدیثی در میان حوزه های علمیه شیعه در طول ادوار گذشته تا کنون است. غربت و مظلومیتی که حقیقتاً قلب انسان را می گدازد و آه و افسوس بر زبان هر صاحب نظر دلسوز جاری می سازد! غربت و مظلومیتی که هم چنان در حوزه های علمیه شیعه مشهود است! کافی است مجموع میراث فقهی و اصولی بسیار گسترده عالمان شیعه در هزار سال گذشته و به ویژه در پنج سده اخیر مورد بازخوانی قرار گیرد و میان این حجم گسترده از کتب و دواوین با حجم بسیار اندک و کم شمار شروح و تعلیقه ها بر کافی شریف مقایسه انجام گیرد. پیداست که خدمات عالمان شیعه را نمی توان اندک شمرد یا از تقدیر و ستایش موکد آنان به خاطر تلاش های مجاهدانه در فربه ساختن، تعمیق و توسعه دانش هایی؛ همچون فقه، اصول و تا حدودی تفسیر دریغ ورزید، بلکه سخن در این است که جا داشت در کنار آن همه توجه به علومی؛ همچون فقه و اصول، به بزرگ ترین یادگار نبوی پس از قرآن؛ یعنی روایات اهل بیت (ع) و به ویژه به فهم و تفسیر آنها اهتمام درخوری انجام می گرفت. بخشی از مقدمه کتاب «تفسیر برگزیده کافی شریف» اثر استاد علی نصیری 🆔 @nasirigilani_ir 🌐 www.maref.ir

✳️ تفسیر حدیث نبوی: طَلَبُ الْعِلْمِ فَرِيضَةٌ عَلَى كُلِّ مُسْلِمٍ أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ أَبِيه عَنِ الْحَسَنِ بْنِ أَبِي الْحُسَيْنِ الْفَارِسِيِّ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ زَيْدٍ عَنْ أَبِيه عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّه (ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّه (ص): طَلَبُ الْعِلْمِ فَرِيضَةٌ عَلَى كُلِّ مُسْلِمٍ أَلَا إِنَّ اللَّه يُحِبُّ بُغَاةَ الْعِلْمِ متن حدیث: عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّه (ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّه (ص): طَلَبُ الْعِلْمِ؛ از این جهت می توان گفت که علوم از منظر چگونگی اکتساب دو نوع اند: 1. علوم اکتسابی؛ یعنی آن دسته از علوم که باید با تلاش و کوشش و حضور در درس و مدرسه دنبال شوند. 2. علوم اختصاصی؛ یعنی آن دسته از علوم که از مبادی متعارف بدست نمی آید و لزوماً مسبوق به تلاش و کوشش و حضور در درس و مدرسه نیست. از نمونه های بارز آن رسول خدا (ص) است که به اذعان قرآن کتاب نخواند و خط ننوشت، اما مساله آموز صد مدرس شد: « وَمَا كُنْتَ تَتْلُو مِنْ قَبْلِهِ مِنْ كِتَابٍ وَلَا تَخُطُّهُ بِيَمِينِكَ إِذًا لَارْتَابَ الْمُبْطِلُونَ» (عنکبوت، 48) نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد البته باید اذعان کرد که علوئم لدنّی و افاضه ای نیز چنان نیست که به صورت طفره و بدون تمهید مقدمات لازم فراهم گردد. به عبارت دیگر، درست است که در این دسته از علوم کوشش متعارف و درس و مدرسه لازم نیست، اما برای آن که چنین فیض و فوزی نصیب شخص شود، پیراسته ساختن باطن و پاک کردن اخلاق و و منش لازم است؛ چنان که قرآن تصریح می کند که در صورت تقواپیشگی خداوند علم را افاضه می فرماید: « وَاتَّقُوا اللَّهَ وَيُعَلِّمُكُمُ اللَّهُ» (بقره، 282) از سویی دیگر، علم در این روایت به صورت مطلق آمده و شأناً همه علوم را در بر می گیرد. البته با توجه به روایات دیگر در این زمینه و نیز قرائنی دیگر، می توان گفت که چند دسته از علوم به صورت تخصص یا تخصیص از اطلاق علوم خارج شده و مراد رسول خدا (ص) از طلب علوم این دست از علوم نیست: یک؛ علومی که با ضرر و زیان دنیوی و اخروی همراه اند و زمینه ساز فسق، فجور و الحاداند؛ نظیر دانش سحر، دانش شراب سازی، دانش قتل و غارت و ... دو؛ علومی که لغواند؛ یعنی دانستن آنها هیچ فائده عقلایی بر آنها مترتب نیست و در برابر باعث تضییع عمر و وقت انسان می شوند؛ برخی از علوم نظیر دانستن اشعار عرب جاهلیت و انساب ملل مختلف از این نوع اند. اشاره روایت نبوی «ذَاكَ عِلْمٌ لَا يَضُرُّ مَنْ جَهِلَه ولَا يَنْفَعُ مَنْ عَلِمَه» به این دسته از علوم است. فَرِيضَةٌ عَلَى كُلِّ مُسْلِمٍ؛ اعلام وجوب فراگیری علم که این گونه صریح و قاطع از سوی پیامبر اسلام (ص) بیان شده است، از دو جهت قابل توجه است: 1. این اعلام در دورانی از زبان بزرگ ترین پیامبر خداوند اعلام شد که نه تنها حجاز، بلکه بسیاری از مناطق جهان در جهل و تاریکی مطلق یا نیمه مطلق بسر می بردند. تاریخ تحولات علمی در جهان به ویژه در غرب نشان می دهد که رشد علمی مسلمانان در ایجاد روح علم و نشاط علمی و در نتیجه در تولات علمی چشمگیر جهان بسیار موثر بوده است. بسیاری از اندیش وران جهان اذعان دارند که رشد و بالندگی علمی در جهان پس از فتوحات اسلامی شکل جدی و اساسی به خود گرفت؛ آنان به ویژه به ورود مسلمانان به اروپا از طریق فتح اندلس اشاره دارند. 2. گفتار پیامبر با توجه به آن که آموزه های آن حضرت بسان قرآن جنبه جهانی و فرازمانی داشته و همه دوران ها را دربر می گیرد، ترسیم گر نگاه آن حضرت به ضرورت علم آموزی و نقش آن در رشد و بالندگی مسلمانان دارد. به عبارت روشن تر، در آموزه های دینی بر ضرورت عزت مداری و پیشگامی مسلمانان در همه عرصه ها و ممنوعیت سطوت و سلطه کافران بر مسلمانان تاکید شده است. أَلَا إِنَّ اللَّه يُحِبُّ بُغَاةَ الْعِلْمِ؛ این امر خود از قداست علم و ارج و منزلت آن حکایت دارد که پیامبر اکرم (ص) برای دعوت مسلمانان به طلب علم، از عالی ترین روش دعوت که تاکید بر محبت الهی است، بهره می گیرد. آموزه های دینی از وجود دو ساحت از رحمت و محبت الهی نسبت به بندگان سخن به میان آورده اند. ساحت محبت و رحمت عام که همه بندگان با هر نوع باور و رفتاری را دربر می گیرد و محبت و رحمت خاص که اختصاص به بندگان مومن و صالح دارد. وقتی سایه رحمت خاص خداوند شامل هر بنده ای شود، تمام امور و شئونات او را پوشش خواهد داد و خداوند در تمام امور خُرد و کلان او به عنوان وکیلی تام و خیرخواه دخالت داشته و عالی ترین سطح دفاع از آن بنده را انجام خواهد داد؛ قرآن از این نوع از حمایت های الهی با عناوینی؛ همچون دفاع و ولایت یاد کرده است. برگرفته از کتاب «تفسیر برگزیده کافی شریف» اثر استاد علی نصیری 🆔 @nasirigilani_ir 🌐 www.maref.ir

✳️ مردمی بودن تاثیرگذارین منش اخلاقی پیامبر اکرم (ص) پس از گذار پانزده سده از تاریخ حیات رسول اکرم (ص) و به رغم ثبت و نگارش هزاران صفحه در ثنا و ستایش ایشان و با احتساب هزاران سخن ثبت ناشده در این عرصه، هنوز قله های فرازمند منش نورانی آن انسان الهی دور از دسترس قرار دارد! نمی دانیم راز این عدم تناهی چیست؟! وقتی خداوند که خود واجد همه فرازمندی ها و زیبایی ها در عرصه اخلاق است، خلق پیامبر محبوب خود را عظیم بداند، البته زبان ما الکن و قلم ما ناتوان می ماند! از میان همه خوبی ها و خوب رویی های پیامبر اکرم (ص)، آن چه امروز بیش از هر زمان دیگر برای عالمان و مبلغان دین ضروری می نماید، مردمی بودن، خاکی بودن و در یک کلمه بی پیرایه بودن آن انسان آسمانی است. همو که به رغم سرور کائنات بودن، تاکید داشت که تا زنده است هرگز خاک نشینی با مردم کوچه و بازار را رها نخواهد کرد. لباس او از جنس لباس مردم، گفتگوی او در جمع از جنس گفتگوی مردم، نشست و برخاست او از جنس نشست و برخاست مردم و بلکه همه جلوات ظاهری حیات او، خاکی بودن و مردمی بودن را به تصویر می کشید. باری، پیامبر اکرم (ص) هیچ گاه درب خانه خود را بر مردم نبست و میان خود و مردم حجاب و حاجب قرار نداد. دیدار و گفتگو با او نیاز به هیچ قرار و مدار پیشین و انتظار چندین روز و ماه و سال نداشت، همه وقت میسر در خانه و یا در مسجد در میانه مردم حضور گرم و کریمانه داشت. در هیچ گزارش تاریخی نیامده است که کسی از دور یا نزدیک به شوق گفت و شنود با آن حضرت آمده باشد و با درب بسته و چهره خسته روبرو شده باشد. آن چنان شوق همراهی و همنشینی داشت که ناپاکان او را «اذن» نامیدند و ندانستند که به اذعان خداوند این صفت هنر دارد که مردمی بودن آن انسان پاک وش را آشکار سازد. حال بیاییم حال و وضع کنونی خود را که مدعی استنان به سنت آن الگوی بی بدیل را داریم، مورد ارزیابی قرار دهیم. درب خانه برخی از ما عالمان دین، به روی مردم بسته است! به میزان مقام و منزلت علمی و اجتماعی، حجاب و حاجب ما را در هم پوشیده است! برخی آن چنان عزیزیم که باید مرکبی راهوار ما را از درب خانه تا محل منبر و محراب و تا صقع درس و بحث، حتی اگر حرم باشد، همراهی کند! مردم کوچه و خیابان که بماند، گاه خواص و اهالی فضل و فضیلت باید مدت ها صف انتظار لحظه ای گفت و شنود با ما را تذوق کنند! چرا تا این حد گران جان شده ایم؟! آیا با چنین منش غیر مردمی برخی از ما، دیگر می توان هم چنان روزی را شهود کرد که اگر فتوایی از گوشه حوزه ای به دوری نجف در تحریم تنباکو صادر شود، آن چنان در کاخ شهریار همایونی نفوذ کند که حتی زنان حرمسرا ظرف قلیان را در هم شکنند؟! روی سخن با آن دست از عالمان پاک نهاد و پاک منش که هم چنان بر استمرار و استدامت سیره نبوی و بر سنت خاک وشی پای می فشارند، نیست، بلکه شکوا و شکایت متوجه آن دست از اهالی حوزه است که به خطا بزرگی و بزرگ وشی را در پس پرده ماندن تلقی می کنند! ما در دورانی بسر می بریم که همه دست های ناپاک و پلید در درون و برون این سرزمین از هیچ تلاش و تکاپو برای بریدن مردم از علم و عالم دین فروگذار نمی کنند! روزی نیست که در فضای مجاز و حقیقت از زشت جلوه دادن چهره عالمان و مبلغان دینی دریغ داشته باشند. در چنین حال و هوای حیرانی بسیاری از مردم؛ به ویژه جوانان در شناخت راه از چاه، بار هدایت و تربیت بر دوش عالمان و مبلغان دینی سنگینی می کند. در چنین عرصه ای باید با تمام وجود باور داشت که موثرترین راه برای تقویت پیوند مردم کوچه و خیابان با دین و عالمان دین، پایبندی کامل به سیره تابناک نبوی به ویژه ویژگی مردمی زیستن آن انسان الهی است. خدایا! اخلاص و ارادت بی پایان ما را به محضر پر فیض و فوز پیامبر محبوب خود ابلاغ فرما و به ما توفیق پایبندی کامل و کافل به سیره تابناک ایشان ارزانی فرما! بمنک و کرمک علی نصیری عصر روز پنجشنبه بیست و نهم شهریور ماه ۱۴۰۳ در آستانه سالروز ولادت با سعادت رسول اکرم (ص) @nasirigilani_ir

🔺جلسه افتتاحیه موسسه فرهنگی موعود غدیر شنبه ۳۱ شهریور، ساعت ۱۰ تا ۱۲ حسب اطلاع مدیریت محترم موسسه ضیافت جلسه محدود است.