. ✨ أمیر النحل ابو سخیله گفت: من و سلمان به رَبَذه نزد ابوذر رفتیم. ابوذر گفت: فتنه ای به پا خواهد شد، اگر آن را درک کردید، شما را سفارش می‌کنم که از کتاب خدا و علی بن ابی طالب (علیهما السلام) دفاع کنید، زیرا من از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیدم که فرمود: علی (علیه السلام) اولین کسی است که به من ایمان آورد و اولین کسی است که در روز قیامت مرا در آغوش می‌گیرد، او «أمیرالنحل» مومنان است. . گفته شده: پیامبر صلی الله علیه وآله سپاهی را روانه قلعه بنی تغل نمود و مردم قلعه با آن‌ها به جنگ پرداختند تا سلاحشان تمام شد، از این رو کندوهای زنبورهای عسل را به سمت آن‌ها انداختند و این زنبورها سپاه اسلام را به تنگ آوردند. پس چون علی علیه السّلام آمد زنبورها رام وی گشتند. از این رو آن حضرت را «امیرالنحل» نامیدند. . همچنین نقل است که مسلمانان غاری پر از کندوهای عسل یافتند اما توان دسترسی به عسل را پیدا نکردند. سپس علی علیه السّلام به آن غار رفت و عسل بسیاری از آن غار بیرون آورد از این رو رسول خدا صلی الله علیه و آله وی را «امیرالنحل» نامید. 📔 مناقب آل أبی طالب: ص۴۵۹-۴۵۸ #امام_علی #داستان_بلند 🔰 @DastanShia

#امام_على(ع): سکوت در برابر احمق، بهتر از جواب دادن به اوست. ميزان الحكمه، ج‌۳، ص: ۲۳۸.

#امام_على(ع): ضربت زبان، دردناکتر از ضربت سرنيزه است. ميزان الحکمه، جلد ۱۰ صفحه: ۲۶۴.

#امام_على(ع): هيچ گنهکارى را نااميد مکن. چه بسيار گناه آلوده اى که عاقبتى نيکو يافته است. ميزان الحکمه، ج‌۹، ص: ۵۷۵.

#امام_على(ع): حقّ فرزند بر پدر، آن است که نام نيک بر او بگذارد و او را به نيکى تربيت کند و قرآن به او بياموزد. نهج البلاغة: الحکمة ۳۹۹،

#امام_على(ع): نيک بخت آن کس است که از سرگذشت ديگرى پند آموزد. ميزان الحکمه، ج‌۵، ص: ۲۹۷.

#امام_على(ع): شنونده غيبت، مانند غيبت کننده است. غرر الحکم: ح ۱۱۷۱

#امام_على(ع): کسى که خود را در معرض تهمت قرار دهد، نبايد بدگمانِ به خويش را سرزنش کند. ميزان الحکمه، ج‌۶، ص: ۵۷۲.

#امام_على(ع): عزّت مؤمن، بى نيازى او از مردم است. تحف العقول: ص ۸۸،

#امام_على(ع): منّت گذاشتن، عمل نيک را تباه مى کند. غرر الحکم: ۷۸۴.

#امام_على(ع): کسى که اندک قانعش نکند، مال بسيار سودش ندهد. ميزان الحکمه، جلد ۹ صفحه: ۵۸۵.

#امام_على(ع): اى ابوذر! آن که براى آخرت کار کند، خداوند، کار دنيا و آخرتش را کفايت مى کند. کنز الفوائد: ج ۲ ص ۶۸