eitaa logo
کانال نوای عاشقان
14.3هزار دنبال‌کننده
3.7هزار عکس
1.3هزار ویدیو
349 فایل
﷽ 📚کاملترین مرجع اشعار برای مداحان 📑کپی مطالب با ذکر منبع موجب رضایت اهل‌بیت می‌باشد. 📩شاعران گرامی اگرتمایل به همکاری داشته باشید میتوانید،با بنده؛️مرتبط بشوید 🌻༎شرائط |تـبادلات @h_salehi6
مشاهده در ایتا
دانلود
. چشم‌ِ سر را چونکه بستی ، چشم دل را باز کن سیم دل را با توسل ، وصل کن پرواز کن سد راهِ دیدن معشوق خود، خود بینی است چشم را بر خود ببند، آغوش خود را باز کن آنچه دارد ارزش دیدن در عالم‌ اوست اوست بهر آن لحظه دعا کن اشک را آغاز کن همنوا با عشق شو با عاشقان همراه شو ناله ات را دم به دم با هر دمش دمساز کن یوسف ما را خدا گر مشتری گشته بدان ناز او را چون خریدی بر خلایق ناز کن در حریمِ دوست دل بگذار و چون پیغمبران خاکِ کویش را بگیر و بر جهان اعجاز کن
. یا مَنْ اِسْمُهُ دَوآء و ذکره شفآء به وقت شادی و غم پیش ماست باور کن خدا همیشه و هر جا خداست باور کن درست می شود این روزگار ، می گذرد که گاه ، خیرِ خدا در بلاست باور کن اگر چه شرط بر عقل است احتیاط ولی دلا دوایِ حقیقی دعاست باور کن بشوی جان خودت را به قطره قطرهٔ اشک هنوز روضه و گریه شفاست باور کن اگر چه وضعِ جهانی وخیم گشته ولی قرارِ بعدی ما کربلاست باور کن @emame3vom .
. خوشبحالِ سری که آقا بالا سرش باشی خوشبحال اون غریبی که تو یاورش باشی اونی که با تربتت مزهٔ دنیا رو چشید چی میشه شیرینیِ دَمای آخرش باشی نمیگم خاک پاتم خاکِ پاتون شفاست اقا کفتری زخمی رسیده مرهمِ پرش باشی در خونهٔ تو کار کردن و یاد داد پدرم گفت حلالت میکنم اگر که نوکرش باشی آقا یک شب میشه ما بعد یه عمری ببینیم تو خونه روضه داریم تو هم دمِ درش باشی از رو نیزه کم بیفت سکینه هی غش میکنه میدونم میوفتی تا پناهِ معجرش باشی تو خرابه یتیمی ذکرِ قنوتش شده این قبل از اینکه که جون بده بیای بالاسرش باشی .
. بسم ‌الله الرحمن الرحیم مست اند از نسیمِ دمش عطر سیب ها دارند شوق نوحه گری ، عندلیب ها در روز حشر با نفسش زنده می شویم عمر دوباره می دهد او بر حبیب ها پیچید ، اگر که کار جهانی چه باک تا پیچیده اند ، نسخهٔ ماتم طبیب ها در روضه ای که سنگ در آن آب می شود سینه دریده اند از این غم شکیب ها آه از تنش که زخم‌ به بوسه امان نداد مات اند در شمارش زخمش حسیب ها با شوق سکه بر تن پاک که تاختند؟ بر پاسخ تضرعِ امن یجیب ها افتاد تا که روی زمین ، قامتِ حیا کَندند پیرهن ز تنش ، نانجیب ها «از آب هم مضایقه کردند کوفیان» دق کرده اند از غمِ آقا غریب ها با یاد جسمِ بی کفنش زار عقیله زد هر جا که دید گودی و هر جا که شیب ها .
. بسم‌ الله الرحمن الرحیم ▶️ پایان عمر ماست پایانِ نوکری تاج حیات ماست عنوانِ نوکری در روز رستخیز بر جمله عاشقان میزان آبروست میزان نوکری بر سفرهٔ کسی مهمان نمی شود هر کس که خورده است از نان نوکری غبطه به ما خورند شاهان روزگار شاهان همه شدند حیران نوکری سرخوش ز باده اییم اما نه از شراب ما را نوشته اند مستان نوکری عالم بساط عشق ارباب شاه عشق عالم‌ برای ماست میدان نوکری آزاده مسلکیم آباد زاده اییم ای جان فدای عشق ، قربان موکب که دیده ایم با سر دویده ایم تا که فراهم است امکان نوکری https://eitaa.com/emame3vom/30502 .
. عرض ادب به راحت جان امام ها جز خانه اش نرفته پرم سوی بام ها یا فاطمه است بر لب بود و نبودمان نامی که هست عشقِ خداوندِ نام ها ما را قبول کرده به فرزند خواندگی مادر گذاشت نان علی را به کام ها از یمن اوست ماه اگر جلوه می کند کامل شدند با نظرش ناتمام ها وقتی که احترامِ بر او کار مصطفاست دستِ توسلند به شأنش مقام ها با آن همه سفارش پیغمبرانه اش احمد که رفت ، رفت همه احترام ها با بغضِ بی شمار ، عدو از علی گرفت با ضربه های پشت درش ، انتقام ها دید آن غریب شهر ، شبِ دفن فاطمه می رفت زیر خاک جواب سلام ها .
چنان که داده خدا اختیار را به حسین بده عنان دل بیقرار را به حسین ببین چگونه دعا مستجاب خواهد شد فقط قسم بده پروردگار را به حسین یقین به کام تو خواهد گذشت هر روزش سپرده باشی اگر روزگار را به حسین خودش دوباره تو را زود می‌برد به حرم تو عاشقی کن و بسپار کار را به حسین چنان که جانب خورشید می‌رود ذره خدای من! برسان این غبار را به حسین همه دعای قدم‌های اربعین این است که ای خدا برسان آن سوار را، به حسین اگر محبّ حسینی نترس از محشر چرا که داده خدا اختیار را به حسین 🔸شاعر: 👆 ____ بخوان بلال ! که یاس کبود دل تنگ است اذان بگو ! که اذان تو ، آسمان رنگ است اذان بگو ! که پس از رحلت رسول خدا مصاحب دل من ، ناله ی شباهنگ است اذان بگو ! به صدای بلند و جار بزن که پشت پرده ی ایمان فریب و نیرنگ است اذان بگو ! که بدانند بعد پیغمبر نصیب آینه های خدانما سنگ است نه من ، غبار یتیمی نشسته بر رویم جمال آینه هایم ، مکدّر از زنگ است بگو که «اشهد ان علی ولی الله» بگو که لحن مناجات من ، غماهنگ است تو از سیاه دلی های خلق شکوه مکن «به هر کجا که روی آسمان همین رنگ است» مرا ز گریه چرا منع می کنند ، بپرس که این چه رسم مسلمانی ؟ این چه فرهنگ است ؟ بگو که فاطمه این یک دو روزه مهمان است سفر به خیر بگویند وقت ما تنگ است بگو که فاطمه در حشر اگر که ناز کند «کمیت جمله شفاعت کنندگان لنگ است» نماز شام غریبان شد و غروب و شفق بخوان بلال ! که ماه مدینه دل تنگ است 🔸شاعر: استاد 👆 ____ چرا عزمِ سفر داری مگر در خانه مهمانی؟ پس از تو فاطمه ، بستر نشینم خوب میدانی برای چشمِ زهرا بینِ من نه سال ، یک آن بود نگو پس چند روزی بیشتر ، پیشم نمی مانی به پهلویت قسم اشکِ تو را من خوب میفهم به بازویت قسم بر غربتم ، اینگونه گریانی از آن وقتی که تا مسجد مرا با زور می بردند هنوز ای فاطمه جان ، غرقِ در ذکر علی جانی مفاتیح الجنانِ دستهایت باز شد اما چرا پس ای حیاتِ من دعای مرگ میخوانی بمان شیرینیِ این زندگانی ، مادرِ خانه که بی تو بر علی تلخ ست شیرینیِ هر نانی به سختی می روی راه و به سختی هم نفس داری بیا اما از این آزرده ، دل نستان به آسانی تو تنها ایستادی پیشِ روی جبت وَ الطاغوت الا ای ذوالفقار خانهٔ من ، مرد دورانی 🔸شاعر: 👆 ____ نمیشود تورا بیان نمود در قیاس ها شدند ناتوان درک تو خدا شناس ها تو خود بگو که کیستی حور و یا ملیکه ای اگرچه نیست قدر تو در خور این حواس ها گفت نبی که فاطمه روح دو پهلوی من است حق رسالتش چه شد به دست ناسپاس ها به یک اشاره غنچه از شاخه جدا شود دگر نیست نیاز وا شود به باغ پای داس ها به دست بوسی ات غلاف و تیغ و میخ آمدند چه بر سر تو آمده از اینهمه تماس ها فراز عرش جای تو مده دلت به دست غم عیادتت نیامدند اگر که آس و پاسها به کودکان خود بگو دوباره خوب میشوی نمی رود به چشمشان خواب از این هراس ها آیینه در نگاه تو بسکه ترک ترک شده داده خبر ز تاری چشم تو انعکاس ها هر که جفا نموده و عذاب داده حضرتت در صف حشر میشود منتظر تقاص ها اگر که میشود بمان نرو تو از بر علی مکش تو دست مرتضی به پای التماس ها 🔸شاعر: 👆 ____
بود اگر چه بند آن حبل المتین رشتهٔ قنداقه پاره شد دگر خون او در آسمان کربلا رفت بالا و ستاره شد دگر سیر شد اما از آب و شیر نه شیرخواره تیرخواره شد دگر از عمویش پیروی می کرد که کوچکِ نیزه سواره شد دگر طالب گهوارهٔ دنیا نبود قلب بابا گاهواره شد دگر بعد از آن بر سیل اشک شیعیان ذکر این کودک اشاره شد دگر
دلی که در همه حالت تو را صدا کرده به حتم حضرت زهرا بر او دعا کرده دلی که مهر شما را نداشت در دنیا نمازِ واجب خود را دگر قضا کرده تمام صحبتِ این دیوانه همین باشد کدام عقل سلیمی تو را رها کرده ؟ تو را اگر که کسی از خدا جدا دانست یقین که خون خدا را ز حق جدا کرده به هر کجا که تو رفتی بهشت نام گرفت که با تو در همه عالم خدا چه ها کرده صفا و مروه دگر لذتی نخواهد داشت برآنکه با حرمِ کربلا صفا کرده به زیر قبه تو تا دعا قبول شود تمام حاجت ما را حرم روا کرده اگر چه خاکِ حریمت ز خون حنجر توست به یمن خاک تو حق درد را دوا کرده برای بوسه به تو خواهرت دوید حسین که دید جسم تو را شمر جا به جا کرده
آنکه از اولش به پیش علی ناسپاس و به کینه می آمد بی اجازه به خانه آمد و حال بر عیادت اجازه می خواهد چقَدر این صحابه خشنود ست حال که مزد وحی را داده آمده تا که مطمئن گردد فاطمه بین بستر افتاده پس گزارش به شهر خواهد داد اثرِ ضربه ها به آن در را تا ببیند که فاطمه دیگر می زند ناله های آخر را آه با شوق کشتنِ محسن می نویسد به کوچه ، مستانه و بگوید به یمن ضربهٔ من یک نفر کم شده از این خانه
سرم را اگر که به بالا گرفتم دمم را مدد را ز زهرا گرفتم در این سایهٔ چادرِ مادر خود به گردی ، مقامی ز بالا گرفتم کسا خواندم و گفتم اینی که هستم شرف را از این خاکِ پاها گرفتم شرابِ طهورست این عشق و یعنی که سبقت از امروز و فردا گرفتم به هر فاطمیه شدم معتقدتر از این غم تولی ، تبری گرفتم در آتش نبودم بسوزم ولیکن رسیدم از این خانه گرما گرفتم دلم گُر گرفت از درش تا به کوچه که این سوختن را ز مولا گرفتم نشستم به کوچه ببینم حسن را به دندانِ خود آستین را گرفتم هوایِ خوشم را در این گریه هایم به زهرا به زهرا به زهرا گرفتم
سیمای علیست دلِ مبهوتِ خودش در سفرهٔ خانه بود غم ، قوتِ خودش گفتند اهالیِ محل گریه بس ست خندید ولی فقط به تابوتِ خودش
نه سال شوقِ بودنم بین صدایت بود نه سال حیدر جان گرفت و جان فدایت بود ای تو مجیرِ ضربه های ذوالفقار من فتح الفتوح جنگهایم در دعایت بود ای جوشنِ پیوستهٔ جان علی ، زهرا جانِ علی در عشق مبهوت سخایت بود مثل سه شب افطار ، بذلِ مهر می کردی عمری اگر یک شهر پشتِ در گدایت بود بعد از نبی ای چلچراغ سبزیِ سادات گردِ غریبی بود که دیگر حنایت بود چون چاه ، که همراهِ شبهای دل من شد باران فقط در شهر غمها ، هم صدایت بود آه از دل دیوار ، در می آمد از تو نه دیوار هم بی اطلاع از غصه هایت بود ای شمعِ من ، بر گریهٔ آرام تو سوگند حتی علی هم روضه خوانِ بی صدایت بود شرمنده ام می زد تورا و اینچنین می گفت چون که علی را دوست داری این سزایت بود ای که غریبیِ تو هم با من برابر شد بین مدینه مرگ ، تنها آشنایت بود حیدر که حتی با خیال رفتنت ، می مرد زهرا چرا تابوت ، لبخندِ رضایت بود هر دم کفن می دوختی رنگت عوض می شد این آخری ها خانهٔ ما کربلایت بود
اشعار ناب آئينے: شبی که ختم خواهد شد دمِ صبحش به دیداری هزاران ساعتش وَللّهِ می ارزد به بیداری سحر از تاب گیسوی‌َت به گوش باد گفتم..،گفت: عجب یاری عجب یاری عجب یاری عجب یاری منِ بی عُرضه حتی عرضِ حاجت‌هام می لنگد گره در کار خود انداختم وقت گرفتاری چه بر می آید از دستِ من درمانده جز گریه اَقَلّاً دلخوشم با چشم هایم کرده ام کاری برای سنگ‌ِ طفلان سر کوی‌َت..،سر آوردم بیا دیوانه ات را مفتخر گردان به آزاری وبال معصیت بال عروجم را ربود از من کبوتر را قفس وِل می کند امّا به دشواری قرار از ابتدا این بود..،بارِ هجر بردارم ببین حالا چگونه شُهره‌ی شَهرَم به سرباری! گریز از ناگزیریِ فراق‌اَت کاش ممکن بود... چه چاره دارد این بیچاره ی تو غیر ناچاری شهیدان تکلم،کُشتگان نُطق معشو‌ق اند بیا تکیه بزن بر کعبه..،ذبحم کن به گفتاری اگرچه ظرف من ظرفیَّتش در حدِّ مِهرَت نیست ندیدم کاسه ام را خالی از لبخند بگذاری "خودم خاک کف پای تو هستم حضرت‌عباسی‌ ع" به قول لات‌های بامرام کوچه‌بازاری به جز تو رو به هرکس می زدم..،رو می گرفت از من هوای این گدای رانده از هر خانه را داری به حق خانمِ‌پهلو‌شکسته خواهشاً برگرد به حقِّ ردِّ خون مانده بر تیزی مسماری ▪️ ▪️ نه تنها مادر ما سوخت..،بلکه گیر هم افتاد نه ول کن بود میخ در،نه مهلت داد دیواری 🔸شاعر: 👆 ____ در میان خلق با او بوده هم‌سر فاطمه از ازل ساقی علی بوده ست، کوثر فاطمه نام زهرا می درخشد در میان اهل بیت سیزده معصوم ما دُرّند، گوهر فاطمه چون کلام حق که با "هُم فاطِمَه" آغاز شد در میان پنج تن هم بوده محور فاطمه در بهای آفرینش از نبی و از علی با حدیث قدسی "لولاک" شد سر فاطمه هردو یک روحند اما در دوتن، با این حساب فاطمه شد حیدر کرّار و حیدر فاطمه سیب در معراج با دست پیمبر شد دو نیم نیم آن شد ذوالفقار و نیم دیگر فاطمه مرتضی با ذوالفقار انگار جولان می دهد خطبه خوانی می‌کند تا روی منبر فاطمه هر خطیبی که دم از فضل و دم از ایثار زد انتهای منبر او ختم شد بر فاطمه هرکسی در روضه های بچه هایش کار کرد پاسخش را می دهد چندین برابر فاطمه بر قلوب شیعیان مهر شفاعت می زند می تکاند چادرش را روز محشر فاطمه 🔸شاعر: 👆 ____ جز وقت حاجتش به تو این دل چکار داشت ؟ از تو تمام شــهر فقط انتظار داشت ... این سنگ زینتی که فراموش کرده است سنگ است و زینتش ز نگاهت عیار داشت گفتم بیا , تو آمدی اما به روی تو دل از گناه دور خودش یک حصار داشت مظلوم عالمی تو که سرباز لشکرت هر روز با سپاه مقابل قرار داشت هر ضربتی که خورده ای از یار بوده است ورنه که دست های تو هم ذوالفقار داشت از شهر خسته ام , غزلم یک بهانه بود امشب دلم به سمت تو قصد فرار داشت 🔸شاعر: 👆 _____________________________ چرا عزمِ سفر داری مگر در خانه مهمانی؟ پس از تو فاطمه ، بستر نشینم خوب میدانی برای چشمِ زهرا بینِ من نه سال ، یک آن بود نگو پس چند روزی بیشتر ، پیشم نمی مانی به پهلویت قسم اشکِ تو را من خوب میفهم به بازویت قسم بر غربتم ، اینگونه گریانی از آن وقتی که تا مسجد مرا با زور می بردند هنوز ای فاطمه جان ، غرقِ در ذکر علی جانی مفاتیح الجنانِ دستهایت باز شد اما چرا پس ای حیاتِ من دعای مرگ میخوانی بمان شیرینیِ این زندگانی ، مادرِ خانه که بی تو بر علی تلخ ست شیرینیِ هر نانی به سختی می روی راه و به سختی هم نفس داری بیا اما از این آزرده ، دل نستان به آسانی تو تنها ایستادی پیشِ روی جبت وَ الطاغوت الا ای ذوالفقار خانهٔ من ، مرد دورانی 🔸شاعر: 👆
تقوا کمیتش بی حضورت لنگ مانده از این جهان آقا فقط نیرنگ مانده شوق ظهورت نیست در راس دعاها اما به ظاهر ندبه ها پر رنگ مانده خالیست جای بندگان وقت مناجات ادعیه رفته جای آن آهنگ مانده بریازده معصوم دنیا ظلم را دید بر صفحه تاریخ ما این ننگ مانده امروز هم دعوا سَر نام علی هست آقا نیا اینجا هنوز این جنگ مانده ای ریسمان آمده از سمت بالا چیزی ندارم در بَر اما، چنگ مانده باید به خود آیم که دیگر می شود دیر چون تا ظهور یار وقتی تنگ مانده
اشعار ناب آئينے: . اول هر چیز را حیدر مشخص می کند آخرش تکلیف را کوثر مشخص می کند حیدری نیمه ابری یا حسینی شدید پس هوای خانه را مادر مشخص می کند چشم می بندم صدای پای مادر درسرم راه باقیمانده را تا در مشخص می کند اولش آهسته بعدش با قدم های سریع روضه را اینگونه تا آخر مشخص می کند باصدا کردم تجسم صحنه را، ازچشم هم؛ گوش گاهی صحنه را بهتر مشخص می کند در میان بسترش تکلیف کل شیعه را فاطمه بایک تکان سر مشخص می کند درمیان بچه‌های فاطمه ازاین به بعد سهم غربت را فقط خواهر مشخص می کند بین آقا زاده هایش هم مسیر روضه را غالبا فرزند کوچکتر مشخص می کند سرنوشت عالمی را میخ در معلوم کرد بعد از این تکلیف را خنجر مشخص می کند 🔸شاعر: 👆 ____ .اهل مدینه شاهدِ بی یارها شدند مشهور در زمانه به بی عارها شدند رفتی تو و کسی به علی تسلیت نگفت اینگونه همنشین عزادارها شدند می خواستند قبر تو را زیر ورو کنند اسباب زحمت من و تو بارها شدند گفتند تو مریضه شده جان سپرده ای مُنکِر به زخم ِ سینه و مسمارها شدند رفتی تو و به روی سرم خانه شد خراب اینها به فکر شادی و این کارها شدند یادم نمی رود که چگونه تورا زدند اسما و فضه مَحرم اسرارها شدند بارفتن تو زینب و کلثوم وقافله آماده ورود به بازارها شدند اینجا تو پیش چندنفر خورده ای زمین آنها اسیر وارد تالارها شدند آن گیسوان ِ ناز که مثل ضریح بود اسباب دستِ لشگریان بارها شدند 🔸شاعر: 👆 ____ نه تنها روز، کس بر دیدن زهرا نمی‌آید که بردیدارچشمم خواب هم شبهانمی‌آید مریز اینقدرپیش چشم زهرااشک مظلومی ببین ای دست حق دستم دگر بالا نمی‌آید نگوید کس چرا بانو گرفته دست بر زانو به روی پا ستادن دیگر از زهرا نمی‌آید چو می‌بینندحال مادرخود، کودکان گویند که می‌سوزیم وغیر ازسوختن ازمانمی‌آید چراغ عمرکوتاهم،کندسوسو ولی افسوس که هستم چشم بر راه اجل اما نمی‌آید 🔸شاعر: 👆 ____ هر شب برای گریه هایت ، گریه کردم ناله به ناله پا به پایت گریه کردم هر دفعه این نه سال را که یادم آمد از ابتدا تا انتهایت گریه کردم تسکین طفلانت اگر چه کار من بود با بچه هایت هم برایت گریه کردم ای مستجاب الدعوه ای که رفته از دست با آرزویت با دعایت گریه گردم در مجلس ختمِ خودم آندم نشستم هر کوچه ای که در عزایت گریه کردم ای که به پشت درصدایت در نیامد هر بار پشت در به جایت گریه کردم تو پیرهن میدوختی و در کنارت با روضه های کربلایت گریه کردم 🔸شاعر: 👆 ____ مرا از لحظه ی پیدایش عالم دعا کردی همیشه هر کجا نام تو را بردم دعا کردی هزاران سال طی شد تا خدا بخشید آدم را یقینا لحظه ی بخشایش آدم دعا کردی مسیح و حضرت موسی و ابراهیم مدیونت برای هاجر و اسیه و مریم دعا کردی جهان را می توانستی به نفرینی بسوزانی ولی در پاسخ بی مهری عالم دعا کردی تو معنا کرده ای الجار ثم الدار را وقتی که آن همسایه های بی وفا را هم دعا کردی مسلم شد برای اهل خانه رفتنی هستی از آنجا که برای رفتنت ، هردم دعا کردی 🔸شاعر: 👆 ____
هر شب برای گریه هایت ، گریه کردم ناله به ناله پا به پایت گریه کردم هر دفعه این نه سال را که یادم آمد از ابتدا تا انتهایت گریه کردم تسکین طفلانت اگر چه کار من بود با بچه هایت هم برایت گریه کردم ای مستجاب الدعوه ای که رفته از دست با آرزویت با دعایت گریه گردم در مجلس ختمِ خودم آندم نشستم هر کوچه ای که در عزایت گریه کردم ای که به پشت درصدایت در نیامد هر بار پشت در به جایت گریه کردم تو پیرهن میدوختی و در کنارت با روضه های کربلایت گریه کردم 🔸شاعر: ____ 🔹
تو دستِ مهر فاطمه در آستینی خود آفتابِ عشقی و سایه نشینی ای همسر مولا که شأنت هست والا باید بگوید از تو علامه امینی چون چارده معصوم جای تو به عرش ست حالا اگر که چند روزی در زمینی ام البنینی بود هر کس را که دیدم باید به تو پس گفت ام المؤمنینی هر کس ارادت داشت بر تو اینچنین گفت داغِ غمِ عباس جانت را نبینی از هر چه ترسیدی سرت آورد دنیا این بار نوبت بر تو شد ، بستر نشینی ذکرِ مصیبت را بشیر آغاز چون کرد گفتی به عالم نیست چون من شرمگینی او گفت شاه عشق تا باشد سلامت در علقمه افتاد و خاکی شد جبینی وقتی که دستانِ گلت از تن جدا شد خم شد حسین آنجا برای دست چینی می خواست زهرا را ببیند ، تیر نگذاشت نگذاشت برخیزد عمودِ آهنینی یک روز گفتی ، فاطمه من را نخوانید یک روز هم گفتی که امّ بی بنینی
دوباره سر زده از بامِ عشق آثاری خدا ز نور خودش کرده پرده برداری طلوع کرده دوباره مسیح رخساری یقین که خون خدا هست در رگش جاری ضریحِ قبله خلق است گاهوارهٔ او رسد به خیر ، دوعالم به یک اشاره او رسیده است پسر هدیهٔ نکوی خدا همه به حالت شکر و به گفتگوی خدا علی به معنی این است، روبه سوی خدا که نور روی گلش آمده ز کوی خدا حسین اگر چه شده بر جهانیان رهبر حسین ، کودکی اش می شود علی اصغر هرآنچه پیر شده پای بستِ این کودک هوای خانه دلهاست مستِ این کودک تمامِ هستی شاه است هستِ این کودک کلید خانه زهراست دست این کودک همینکه گفت به چشمان او قمر لبیک به گریه گفت از اول که ای  پدر لبیک برای دیدن او آفتاب خوشحال است به شوق دیدن این گل ، گلاب خوشحال است برای بوسه به لبهاش آب خوشحال است فراتر از همه دنیا رباب خوشحال است به مهر مادری اش گشته قافیه نایاب رباب آه رباب و رباب آه رباب علی که بردن نامش حلاوت باباست به حق که حاجت این طفل حاجت باباست ادای حاجت فرزند بهجت باباست ادا نگشت دلیلِ خجالت باباست چو آب کودک او را بخوان تو هست فقط گلوی نازک او بهر بوسه است فقط نه بوسه ایی ز سه شعبه نه بوسه ایی ز خدنگ که نیست جای عزیزی چو این میانهٔ جنگ خدا کند نرسد روبروی یک دل سنگ که جای سینهٔ مادر ، زند به خنجر چنگ جواب تشنگیِ طفل ، آب نیست مگر؟ مگر تر است سه شعبه که رفته در حنجر
. 💢 قسم به اشک، به بارانِ سیدالشهدا (ع) که می رویم به قربانِ سیدالشهدا به یا حسین ، جهان را حسینیه سازیم قسم به ذکرِ حسن جان سیدالشهدا به گریه ، خنده کنند عده ای و در محشر به خنده آید ، گریان سیدالشهدا شبیهِ کوه بمانیم ، پای این پرچم به دست ماست چو دامان سیدالشهدا چو بود ، پرده نگه دار غارتش کردند گواه ما ، تن عریان سید الشهدا تنور رفت که نانش به اربعین برسد شدیم سیر به احسان سیدالشهدا حرم نرفتن و شک را ، محل نده اصلا که می رویم به فرمان سید الشهدا بگو به شادیِ ارواحِ کربلائی ها سلام بر لبِ عطشان سیدالشهدا - ۱۴۰۲ .
از عرش بهر دیدن مولا ، رسید و رفت بر دوش ، بار حزن علی را کشید و رفت تا بستری نبود ، علی روبراه بود نه سال بین جانِ علی جان تپید و رفت باور کنید زخمِ دلش بستریش کرد از غصه ی امامِ زمانش خمید و رفت پروانه وار دور علی بود تا که بود چون شمع پای غربتِ مولا چکید و رفت قول ست پشتِ در پسرش دفن گشته است بیهوش بود محسن خود را ندید و رفت آمد به هوش و دید علی دست بسته است با پهلوی شکسته به مسجد دوید و رفت یک شب که خواست بوسه به فرزند خود زند در بین خواب آهِ حسن را شنید و رفت ذوب کرد غصه فاطمه را گشت چون شبح آن شب چه بی صدا ز مدینه پرید و رفت @navaye_asheghaan
یا عقیله العرب همیشه زنده از آن است نامِ عاشورا همیشه هست کنارِ امام عاشورا شهید عصر دهم زنده ماند با زینب قیام اوست ترازِ قیام عاشورا بجز حسین مگر چیز دیگری دیده؟ که زینب است پیامش ، پیام عاشورا به پیش آنکه گرفت از برادرش جان را گرفت کاخ ستم انتقام عاشورا دمی به یاد غلام و دمی به یاد علی هماره بود حزین تمام عاشورا حسین ، علت اصلی اشک مومن گشت عقیله اشک فشان مدام عاشورا  حامد آقایی @navaye_asheghaan