eitaa logo
نماز اول‌وقت‌بخوانیم
3.7هزار دنبال‌کننده
80 عکس
1هزار ویدیو
208 فایل
مرتضی رحیمیان محقق مرکز تخصصی نماز @namazmt بانوی باحیا @banoy_ba_haya دعوت به نماز @d_b_namaz سخنرانی‌کوتاه نمازی @sokhanrani_namaz ذکرهای نماز @navb111 محتوای نماز @navb112 شهید رئیسی (بصیرتی) @shahid_reisii عناوین کانال eitaa.com/navb110/7162
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از 
امیرالمؤمنین در قرآن 9 ؛ اول نماز گزار.mp3
1.75M
امیرالمؤمنین در قرآن 9 ؛ اول نماز گزار
هدایت شده از 
۹ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم سلام به شما معلم عزیز. جلسه نهم است که درباره آیات امیرالمؤمنین در قرآن با هم گفتگو می‌کنیم. قبل از اینکه آیه جدید را بیان کنم می‌خواهم دو تا نقل تاریخی را خدمتتان عرض کنم. نقل اول از ابن شهر آشوب است که از علمای شیعه است. ایشان می‌گویند : که پیامبر عزیزمان و علی بن ابیطالب علیهما السلام در بالای مکه قرار داشتند که جبرئیل نازل شد، پایش را بر زمین زد، چشمه‌ای جوشید، پیامبر و علی علیهما السلام وضو گرفتند. هنگام ظهر بود، با هم نماز ظهر را خواندند : « وَ هِیَ أَوَّلُ صَلَاةٍ فَرَضَهَا اللَّهُ تعالی » و این اولین نمازی بود که برای این امت واجب شد، که امام جماعت آن پیامبر صلی الله علیه و آله بود و نمازگزار آن علی بن ابیطالب علیه السلام. نقل دوم از تاریخ طبری است که از شخصی به نام یحیی بن عفیف کندی نقل می‌کند که من برای اعمال حج وارد مکه شدم و با عباس بن عبدالمطلب وارد مسجدالحرام شدیم. دیدم که یک آقایی به سمت کعبه آمد، در نزدیکِ کعبه ایستاد، پشت سر او یک آقا پسر نوجوان بود و پشت سر آنها یک خانمِ محترم و مجلّل بود. آن آقا به آسمان نگاه کرد. مقداری می ایستاد و بعد خم می‌شد و بعد به زمین می‌افتاد، آن نوجوان و آن خانم هم همین حرکات را انجام می‌دادند. من از رفتار اون ها خیلی تعجب کردم عباس بن عبدالمطلب به من گفت : که آن آقایی که در جلو قرار دارد برادر زاده‌ام محمد بن عبدالله است و آن نوجوان برادر زاده دیگرم علی بن ابیطالب است و آن خانم خدیجه همسر محمد است. محمد اعتقاد داد که از آسمان به او وحی می‌شود و دارای دین جدیدی است و من غیر از این سه نفر کسی را در این دین نمی‌شناسم. بنابراین به اتفاق شیعه و سنی آقا علی بن ابیطالب علیه السلام « أَوَّلُ عَربیٍّ وَ عَجمیٍّ صَلّی مَعَ النَّبی » اولین کسی است که در این عالم با پیامبر خدا نماز خوانده. خداوند تبارک و تعالی در آیه ۴۱ و ۴۲ و ۴۳ سوره بقره به اهل کتاب یعنی یهودی‌ها می‌گوید : بیایید به قرآن ایمان بیاورید که کتاب آسمانی شما را تصدیق می‌کند. و در ادامه به آنها دستور می‌دهد « وَ أَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَ آتُوا الزَّكَاةَ وَ ارْكَعُوا مَعَ الرَّاكِعِینَ » نماز را اقامه کنید، زکات بدهید و همراه با رکوع کنندگان رکوع را به جا بیاورید. حالا سؤال این است که این رکوع کنندگان چه کسانی هستند که یهودیان باید همراه با آنها رکوع را به جا بیاورند؟ اهل سنت از ابن عباس نقل کرده‌اند، و شیعه از امام باقر علیه السلام نقل کرده که منظور از این رکوع کنندگان پیامبر اکرم و علی بن ابیطالب و اهل بیت پیامبر علیهم السلام هستند که یکی از آن اهل بیت هم حضرت خدیجه سلام الله علیها است. بنابراین طبق این آیه شریفه، شخصیتی که اهل کتاب باید همراه با او رکوع را به جا بیاورند و او اولین انسانی هست که همراه با پیامبر خدا نماز را اقامه کرد، آقا علی بن ابیطالب علیه السلام است.
هدایت شده از 
۱۰ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم سلام به شما معلم عزیز. توفیق داریم دهمین جلسه را در موضوع آیاتِ ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام با هم داشته باشیم قبل از بیان آیه جدید می‌خواهم یک حادثه تاریخی را با هم دوره کنیم. پیامبر عزیزمان صلی الله علیه و آله وقتی دین خودشان را آشکار کردند و در بین مردم مکه اعلام کردند که : « قُولُوا لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ، تُفْلِحُوا.. » بگویید « لا إِلَهَ إِلَّا اللَّه » و به رسالت من ایمان بیاورید تا نجات پیدا کنید. مشرکانِ مکه به پیامبر پیشنهاد کردند که ما زیباترین دختران خودمان را به عقد تو در می‌آوریم، ثروتِ مان را به پای تو می‌ریزیم، ریاست بر خودمان را به تو می‌دهیم، ولی تو تبلیغ این دین را کنار بگذار، پیامبر پیشنهاد اون ها را قبول نکرد. برخی از یاران پیامبر مثل سمیه و یاسر را به شهادت رساندند. برخی را مثل بلال حبشی شکنجه کردند. برخی از یاران پیامبر از ترس جانشان به حبشه هجرت کردند و برخی دیگر از یاران پیامبر همراه با حضرت سه سال در شعب ابی طالب قرار گرفتند و سخت‌ترین فشارهای اقتصادی را بر آنها وارد کردند. با این حال دیدند که باز هم دین اسلام روز به روز دارد گسترش پیدا می‌کند و مردم به این دین علاقه شدند. آیه ۳۰ سوره انفال آخرین نقشه مشرکان را این‌گونه اعلام می‌کند که « وَ إِذْ یَمْکُرُ بِکَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِیُثْبِتُوکَ أَوْ یَقْتُلُوکَ أَوْ یُخْرِجُوکَ » مشرکان در دارالندوه جلسه‌ای محرمانه تشکیل دادند که یا پیامبر را حبس کنند یا او را بکشند یا او را تبعید کنند که در نهایت قتل پیامبر رأی آورد قرار شد چهل طایفه هر طایفه یک نفر را بفرستند و این چهل نفر شبانه در شب اولِ ربیع الاولِ سال چهاردهم بعثت، به خانه پیامبر بریزند و با شمشیرشان حضرت را بکشند به گونه‌ای که قاتل مشخص نشود. و طایفه بنی هاشم چون نمی‌تواند در مقابل چهل طایفه بایستد مجبور بشود به جای قصاص و جنگ با چهل قبیله، دیه پیامبر را بگیرند و این‌گونه پیامبر را به راحتی از سر راهشان بردارند. پیامبر به امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند : که یا علی پیکِ وحی خبر آورده که این‌ها این نقشه را دارند و خداوند دستور داده که تو جای من بخوابی تا من بتوانم امشب فرار کنم. نظر تو چیست؟ علی بن ابیطالب این سؤال را پرسیدند « اَوَ تَسلَمَنَّ بِمَبیتی هُناک » اگر من اینجا بخوابم جان شما سالم می‌ماند؟ پیامبر فرمودند بله. ایشان نپرسیدند که آیا من هم سالم می‌مانم یا نه؟ از سلامت ماندن پیامبر خوشحال شدند و خندیدند، سجده‌ی شکر به جا آوردند و رفتند در رختخواب پیامبر و آن پارچه سبز رنگ پیامبر را روی خودشان می‌انداختند و خوابیدند. وقتی مشرکان از شکافِ داخل خانه نگاه کردند و دیدند که حضرت محمد صلی الله علیه و آله در رختخوابش خوابیده، قتل پیامبر را تا سحر به عقب انداختند و این فاصله زمانی سبب شد تا حضرت اول به غارِ ثور برود و از آنجا به مدینه فرار کند. آیه ای که این واقعه را بیان می‌کند و فضیلت امیرالمؤمنین در آن هست را با تفسیرش در جلسه آینده خدمتتان عرض می‌کنم.
هدایت شده از 
۱۱ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم سلام به شما معلم عزیز. جلسه یازدهم است که درباره آیات فضیلت امیرالمؤمنین در قرآن با هم گفتگو می‌کنیم. در جلسه قبل بیان شد که مشرکان مکه نقشه کشیدند بر قتلِ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در شب اول ربیع الاول سال چهاردهم بعثت و حضرت نقشه کشیدند که علی بن ابیطالب علیه السلام بر بستر ایشان بخوابد تا با فریب دادن مشرکان بتواند از دست آنها فرار کند و به مدینه هجرت کند که نقشه پیامبر عملی شد و آن شب امیرالمؤمنین جانِ خودشان را در معرض خطر قرار دادند. خداوند در آن شب برای حفاظت از علی بن ابیطالب، میکائیل را پایین پای آقا فرستاد و جبرئیل را بالای سر حضرت. جبرئیل ندا داد « بَخٍّ بَخٍّ مَنْ مِثْلُكَ یابْنَ اَبی طالب؟ اللّهُ یباهِی بِكَ الْمَلائِكَةَ » بَه بَه کیست مثل تو ای پسر ابی طالب که خداوند تبارک و تعالی پیش فرشتگانش به تو افتخار کرد. خداوند برای اینکه این داستان جان‌فشانی در بین مردم فراموش نشود و نُقل مجالس مؤمنان باشد تا روز قیامت، آیه ۲۰۷ سوره بقره را نازل کرد : « وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یَشْری نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللّه » و از مردم کسی است که جانش را می‌فروشد برای به دست آوردن خشنودی و رضوان الهی. برای اینکه اثر جان‌فشانی حضرت را خوب متوجه بشویم این آیه را با یک آیه دیگری مقایسه می‌کنیم : در آیه ۱۱۱ سوره توبه آمده « اِنَّ اللَهَ اشتَرىٰ‌ مِنَ المُؤمِنینَ اَنفُسَهُم وَ اَموالَهُم بِاَنَّ لَهُمُ الجَنَّة » خداوند متعال جان و مال مؤمنان را می‌خرد و در عوض بهشت و نعمت‌های بهشتی را به آنها ارزانی می‌دارد. در این آیه آمده که قیمتِ جان و مال مؤمنین بهشت است. اما در آیه اول آمده که خداوند در عوض جان‌فشانی امیرالمؤمنین رضوان و خشنودی خودش را به او می‌دهد. و در آیه دیگری از قرآن آمده « وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ أَكْبَرُ » یعنی خوشنودی و رضایت خدا از تمام نعمت‌های بهشت برتر و بالاتر است. معاویه از روی کینه و حسادتی که به امیرالمؤمنین داشت ۴۰۰ هزار درهم به سَمرةِ ابنِ جُندب جایزه داد تا او تبلیغ کند که آیه « وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یَشْری نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللّه » درباره ابن ملجَم است! یعنی ابن ملجَم با کشتن امیرالمؤمنین خوشنودی خدا را خریده! پول زیادی را هزینه کرد اما نقشه او نگرفت و مسلمان‌ها این دروغ او را قبول نکردند. این آیه، آیه ی شرافت و کرامت آقا امیرالمؤمنین علیه السلام است که وقتی در جای پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله خوابید از سلامتی خودش سؤال نپرسید، بلکه از سلامتی پیامبر سؤال پرسید.
هدایت شده از 
۱۲ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم سلام به شما معلم عزیز. جلسه دوازدهم است که درباره آیات امیرالمؤمنین در قرآن با هم گفتگو می‌کنیم. قبل از اینکه آیه جدید را بیان کنم خدمتتان به این نکته توجه میدهم که قرآن کریم می‌فرماید ای انسان‌ها هر گفتار و رفتاری را داشته باشید شاهدانی هستند که آنها را می‌بینند و در روز قیامت به نفع شما یا به ضرر شما شهادت می‌دهند. برخی از آن شاهدان را می خواهم بیان کنم : 1. شش بار در قرآن آمده « کَفی بِاللهِ شَهِیداً » خداوند تبارک و تعالی شاهد اعمال شماست. 2. در سوره مبارکه زلزال آمده که زمین آنچه را که در روی آن انجام شده باشد را بازگو خواهد کرد « یَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا » 3. در سوره انفِطار آمده که فرشتگانِ عزیز که بر شانه راست و چپ من و شما قرار دارند می‌نویسند و می‌بینند آن رفتار و گفتاری را که داشته باشیم. « وَ إِنَّ عَلَیكُمْ لَحٰافِظِینَ * كِرٰاماً كٰاتِبِینَ » 4. در سوره مبارکه نور آمده « یَوْمَ تَشْهَدُ عَلَیهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَیدِیهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ » در روز قیامت زبان، چشم، گوش، اعضا و جوارح انسان شهادت می‌دهند به آن کارهایی را که انجام دادیم. با ذکر این مقدمه خدمتتان عرض می‌کنیم که : 5. در سوره بقره آیه ۴۳ آمده : « وَكَذٰلِكَ جَعَلناكُم أُمَّةً وَسَطًا لِتَكونوا شُهَداءَ عَلَى النّاسِ وَیكونَ الرَّسولُ عَلَیكُم شَهیدًا » ما شما را امت میانه‌رو قرار دادیم که از افراط و تفریط به دور هستید و شما شاهد بر مردم هستید و پیامبر شاهد گفتار و رفتار شما خواهد بود. خُب این افرادی که باید شهادت بدهند یکی از ویژگی‌هایشان این است که باید « امتِ وسط » باشند یعنی اهل افراط و تفریط نباشند، زیاده‌روی و کوتاهی در گفتار و رفتار نداشته باشند. خُب مسلم است که بسیاری از مسلمان‌ها « امت وسط » نخواهند بود. این امت وسط چه کسانی هستند خود آقا امیرالمؤمنین در تفسیر این آیه فرمودند : « نَحْنُ شُهَداءُ اللّهِ عَلَى النّاس » ما هستیم آن شاهدانی که اعمال مردم را می‌بینند و شهادت می‌دهند. در زیارت جامعه کبیره هم به امامان این گونه عرض می کنیم که شما شاهد بر مردم هستید. « وَ شُهَدَاءَ عَلَى خَلْقِهِ » خُب کسی که می‌خواهد شهادت بدهد یکی از ویژگی‌هایش این است که باید آنچه را که در روز قیامت شهادت می‌دهد ، در دنیا دیده باشد که در قرآن آمده « وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَیرَى اللّٰهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ » ای بندگان من هر کاری خواستید انجام بدهید، هر چه خواستید بگویید، بشنوید، ببینید، بنویسید و لمس کنید، اعمالِ شما را هم خداوند متعال می‌بیند و هم پیامبر خدا و هم مؤمنان. مسلم است که منظور از مؤمنان در این آیه همه مسلمان‌ها نیستند، مؤمنان خاصی هستند که در دنیا باید ببینند تا روز قیامت شهادت بدهند که امام صادق علیه السلام فرمودند : « هُوَ وَ اللّهِ عَلیُّ بنُ اَبی طالبٍ » منظور از « مؤمنون » در این آیه علی بن ابیطالب علیه السلام است. و امام صادق در حدیث دیگر فرمودند : « هُمُ الاَئمَّةُ » ما امامان هستیم که شاهد هستیم می‌بینیم و خود امیرالمؤمنین فرمودند : « اَنا عَینُ اللّه » من چشم خدا هستم که می‌بینم آنچه را که اتفاق خواهد افتاد. بنابراین یکی از شاهدان اعمال آقا امیرالمؤمنین هستند که طبق این آیه قرآن گفتار و رفتار ما را در دنیا می‌بینند و در روز قیامت به نفع ما یا خدای نکرده به ضرر ما شهادت خواهند داد.
هدایت شده از 
امیرالمؤمنین در قرآن 13 ؛ جان پیامبر 1.mp3
1.58M
امیرالمؤمنین در قرآن 13 ؛ جان پیامبر 1
هدایت شده از 
۱۳ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم سلام به شما معلم عزیز. جلسه سیزدهم است که با موضوع آیات امیرالمؤمنین در قرآن در خدمت شما هستم. قبل از بیان آیه جدید یک واقعه تاریخی را می‌خواهیم با هم مرور کنیم. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در سال دهم هجرت گروهی را برای تبلیغ دین اسلام به منطقه نجران فرستاد. آن منطقه مسیحیان زیادی داشت که آنها تحت تأثیر قرار گرفتند و از غلبه اسلام در آن منطقه ترسیدند، شصت نفر از بزرگان علمای خودشان را به مدینه فرستادند برای شنیدن سخنان پیامبر و مناظره و محاجّه با حضرت. وقتی مناظره شروع شد، پیامبر عزیزمان فرمودند : ما حضرت عیسی علیه السلام را عبد و رسول خدا می‌دانیم، شما چرا او را پسر حقیقی خدا می‌دانید و خدا را پدر او می‌دانید؟ « وَ قالَتِ النَّصارى‌ الْمَسِیحُ ابْنُ اللَّهِ » آنها گفتند : « چون عیسی پدری ندارد پس معلوم می‌شود پدر حقیقی او خود خداست » در جواب آن ها آیه نازل شد که « إِنَّ مَثَلَ عِیسی عِنْدَ الله کَمَثَلِ آدَمَ » عیسی شبیه حضرت آدم است، عیسی پدر نداشت، حضرت آدم پدر و مادر نداشت. پس چرا شما مسیحیان حضرت آدم را پسر حقیقی خود خدا نمی‌دانید؟ آنها جوابی برای گفتن نداشتند! مناظره قفل شد و آنها مناظره را باختند ولی اسلام را هم قبول نکردند. برای اینکه گِره مناظره باز شود قرآن یک پیشنهاد داد آن هم پیشنهاد مباهله بود یعنی ما و شما تضرّع و دعا و زاری کنیم به درگاه خدا و از خدا بخواهیم از بین ما دو گروه، گروه باطل نابود و هلاک بشوند و به لعنت خدا گرفتار بشوند. « ثُمَّ نَبتَهِل فَنَجعَل لَعنَتَ اللَّهِ عَلَى الكاذِبینَ » آنها این پیشنهاد را پذیرفتند و قرار شد ۲۴ ذِی‌الحَجّه در بیرون از مدینه با هم مباهله کنند. « اُسقف » یعنی بزرگ ترین مقام آن گروه در جلسه خصوصی‌شان به آنها گفت : « فردا ببینید محمد با چه کسانی برای مباهله می‌آید اگر با یاران خودش آمد به او لعنت کنید و اگر دیدید با خانواده خودش آمد، لعنت نکنید که هلاک می‌شوید چون او اعتقاد دارد حق است، می‌داند که نابود نخواهد شد و به همین خاطر با نزدیک‌ترین افراد خانواده‌اش آمده » آیه‌ای که واقعه مباهله را بیان می‌کند آیه ۶۱ سوره آل عمران است که می‌فرماید : « فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَكُمْ وَ نِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَ أَنْفُسَنَا وَ أَنْفُسَكُمْ » ما پسرانمان را می‌آوریم شما پسرانتان را بیاورید. ما زنانمان را می‌آوریم شما زنانتان را بیاورید. ما جان‌هایمان را می‌آوریم و شما جان‌هایتان را بیاورید. ربط این آیه به آقا امیرالمؤمنین را در جلسه بعد خدمتتان بیان می‌کنم.
هدایت شده از 
۱۴ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم سلام به شما معلم عزیز. جلسه چهاردهم است که با موضوع آیات امیرالمؤمنین در قرآن در خدمت شما هستم. در جلسه قبل بیان شد که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله با علمای مسیحیِ نَجران وعده‌ی مباهله گذاشتند، در روز ۲۴ ذی الحجّه سال دهم هجرت. در آن روز پیامبر عزیزمان، آقا امیرالمؤمنین ، امام حسن و امام حسین و حضرت فاطمه علیهم السلام را همراه خودشان آوردند برای نفرین کردن به طرف مقابل. بزرگ علمای نجران گفت : « من کسانی را می‌بینم که اگر دعا بکنند خدا به واسطه آنها کوه‌ها را جابجا می‌کند. به آنها نفرین نکنید که اگر نفرین کنید آنها هم به شما نفرین می‌کنند و یک نفر از شما باقی نخواهد ماند » آنها مجبور شدند که از موضع خودشان کوتاه بیایند و جِزیه بدهند یعنی مالیات مخصوص یهودیان و مسیحیان را بدهند و در پناه اسلام زندگی کنند و واقعه مباهله به پیروزی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله انجامید. مفسّران شیعه و سنی اجماع نظر دارند که منظور از « أَنْفُسَنَا » در این آیه آقا امیرالمؤمنین است که نفس و جان پیامبر شمرده شده. مأمون از امام رضا علیه السلام پرسید : « بهترین و برترین آیه در فضیلت امیرالمؤمنین کدام آیه است؟ » و امام رضا همین آیه مباهله را خواندند و فرمودند : همان‌گونه که پیامبر خدا از جمیع مخلوقات خدا برتر و بالاتر است « فَوَجَبَ أَنْ لَا یكُونَ أَحَدٌ أَفْضَلَ مِنْ نَفْسِ رَسُولِ اللَّه‏ » همان‌گونه تمام مخلوقات یعنی تمام پیامبران و تمام یاران و صحابه پیامبر باید پایین‌تر از نفس رسول الله باشند یعنی پایین‌تر از امیرالمؤمنین باشند. مأمون گفت : « شاید منظور از نَفس در اینجا جان خود پیامبر است نه امیرالمؤمنین؟! » امام رضا این گونه جواب دادند که در آیه آمده « نَدْعُ أَبْنَاءَنَا .. » دعوت بکنید و هیچ انسان عاقلی نمی‌گوید من فردا خودم را دعوت می‌کنم به مباهله چون دعوت باید از شخص دیگری اتفاق بیفتد. امام حسن و امام حسین مصداق « أَبْنَاءَنَا » در این آیه هستند. حضرت زهرا مصداق « نِسَاءَنَا » هستند و امیرالمؤمنین که به اجماع در آن مباهله حاضر بوده باید جز « أَنْفُسَنَا » محسوب شود. بعضی‌ها این سؤال را می‌پرسند که امیرالمؤمنین یک نفر بود چرا نفرمود « نَفسَنا » و فرمود « أَنْفُسَنَا » ؟ و واژه جمع رو در آن به کار برده؟! پاسخ این است که در آیات متعددی از قرآن خداوند تبارک و تعالی واژه جمع را برای یک انسان به کار می‌برد مثل آیه ۱۲۰ سوره نحل که درباره ابراهیم که یک نفر است واژه « امت » که واژه جمع است به کار می‌برد « إِنَّ إِبْراهیمَ كانَ أُمَّة » یا درباره حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها در همین آیه با اینکه او یک نفر بود واژه « نِسَاءَنَا » را به کار برد یا امام حسن و امام حسین علیهما السلام با اینکه دو نفر بودند واژه جمع که برای سه نفر و بیشتر از سه نفر است به کار برده شده برای تعظیم و اجلال و بزرگداشت این افراد. در رابطه با این آیه نکات دیگری هم هست که در جلسه بعد خدمتتان بیان می‌کنم.
🌹 پویش نذر صلوات جهت با نماز شدن سست نماز ها 🌹 جهت شرکت در این پویش روی آدرس زیر کلیک نمایید 👇💧👇 https://khatmesalawat.ir/100590 👆💧👆 حتماً در کانال و گروه‌ها پخش کنید