#امیرالمؤمنین_در_قرآن ۳۰ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم سلام به شما معلم عزیز. جلسه سی‌ام است که آیات فضیلت امیرالمؤمنین در قرآن را تقدیم شما می‌کنم. در این جلسه آیه ۲۵ سوره اَنفال را بررسی می‌کنیم. که خداوند متعال می‌فرمایند : «وَ اتَّقوا فِتنَةً لا تُصیبَنَّ الَّذینَ ظَلَموا مِنكُم خاصَّةً» «فتنه» به معنای امتحان و آزمایش هست و به معنای بلا و عذاب. این آیه می‌خواهد بگوید که وقتی امتحان الهی به سراغ شما آمد مواظب باشید عمداً با دستور خدا مخالفت نکنید که در این صورت گرفتار عذاب می‌شوید. هم ظالمانِ شما و هم کسانی که در این امتحان قرار گرفتند و سکوت کردند و بی‌تفاوت بودند. در رابطه با اینکه این فتنه‌ ، چه فتنه و امتحانی بوده بین مفسّران گفتگو شده و ما دو مورد آن را بیان می‌کنیم. یک. خود پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وقتی آیه نازل شد توضیح دادند و فرمودند : بعد از اینکه من از بین شما می‌روم شما مورد امتحان قرار می‌گیرید که آیا علی بن ابیطالب علیه السلام را به عنوان رهبر بعد از من می‌پذیرید یا نه؟ اگر نپذیرید «فَكَأَنَّمَا جَحَدَ نُبُوَّتِی وَ نُبُوَّةَ اَلْأَنْبِیاءِ قَبْلِی» مانند آن است که پیامبری من و پیامبرانِ قبل از من را نپذیرفته اید و در آن صورت به بلا و گرفتاری بزرگی دچار خواهید شد. دو. اِبن عباس و حسنِ بصری بیان کردند که در جنگ جمل بزرگانِ اصحاب بدر در مقابل یکدیگر قرار گرفتند. یعنی در یک طرف‌ ، طَلحه و زُبیر بودند و در طرف مقابلش علی بن ابیطالب علیه السلام ، عمار یاسر و بزرگان دیگر. قبل از اینکه جنگ شروع شود علی بن ابیطالب علیه السلام با زُبیر گفتگو کرد و به او یادآور شد طبق فرموده پیامبر اکرم من حق هستم و اگر در مقابل من بایستی حتماً به آتش جهنّم دچار خواهی شد. زُبیر هم به لشکر عایشه برگشت و گفت من اعلام کنارگیری از جنگ می‌کنم و دیگر با علی علیه السلام نخواهم جنگید و این جمله را گفت : «مَا شَعَرْتُ أَنَّ هَذِهِ اَلْآیةَ [نَزَلَتْ فِینَا] إِلاَّ اَلْیوْمَ» سال‌های سال می‌خوانیم که «وَ اتَّقوا فِتنَةً لا تُصیبَنَّ الَّذینَ ظَلَموا مِنكُم خاصَّةً» نمی‌دانستیم این آیه در رابطه با امروز است که خداوند ما را امتحان می‌کند که ببیند در مقابل نفسِ و جان پیامبر صلی الله علیه و آله می‌ایستیم یا او را یاری می‌کنیم. پس «فتنه» در این آیه منظور امتحان مردم است که آیا با امیرالمؤمنین هستند یا در مقابلشان قرار می‌گیرند که اگر کسانی روبروی حضرت قرار بگیرند به بلا و گرفتاری بزرگ دچار خواهند شد.

#امیرالمؤمنین_در_قرآن ۳۱ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم سلام به شما معلم عزیز. جلسه سی و یکم است که آیات فضیلت امیرالمؤمنین در قرآن را با هم دوره می‌کنیم. قبل از بیان آیه جدید این نکته را خدمت‌تان عرض کنم. حضرت نوح علیه السلام طبق آیات قرآن ۹۵۰ سال برای هدایت مردم زحمت کشید‌ ، تمسخر دید‌ ، جسارت شد‌ ، کتک خوردند‌ ، این همه آزار و اذیت دید و در مقابل صدها سال زحمتی که برای احیای دین خدا کشید به مردمش گفت من هیچ پاداشی از شما نمی‌خواهم «إِنْ أَجْرِی إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ» مزد من را خود خدا به من می‌دهد. در قرآن آمده پیامبران دیگر مثل حضرت هود‌ ، صالح‌ ، شعیب و لوط علیهم السلام همین جمله را بیان می‌کردند و هیچ یک از پیامبران الهی از مردم درخواست مزد نکردند. تنها پیامبری که در آیات قرآن آمده از مردم مُزد و پاداش طلب کرد حضرت محمد صلی الله علیه و آله بود. ایشان در جمع یاران خودشان قرار گرفت‌ ، پیامبری که ۲۳ سال کم خوابی‌ ، هجرت‌ ، زخم زبان‌ ، تهمت و جنگ با دشمنان را تحمل کرد. شکمبه گوسفند به سر و صورت حضرت می‌ریختند و به ایشان جسارت می‌کردند. ایشان همه این‌ها را برای برپا شدن دین خدا تحمل کرد. حضرت در جمع اصحابشان فرمودند : خداوند برای من بر گردنِ شما حقی قرار داده اگر آن را بیان کنم «فَهَلْ أَنْتُمْ مُؤَدُّوهُ؟» آیا شما آن حق را انجام می‌دهید و آن پاداش را به من می‌دهید؟ روز اول همه سکوت کردند. روز دوم همه سکوت کردند! روز سوم حضرت باز هم همین جمله را از آنها پرسید و باز آنها حرفی نزدند. حضرت فرمودند : آن پاداشی را که شما باید به من بدهید نه طلا هست و نه نقره! نه خوردنی و نه نوشیدنی! یعنی حضرت حتی یک دانه خرما و یک لیوان آب هم در برابر این همه زحمت از آنها نخواست. آنها گفتند حالا که پاداشِ مادی طلب نمی‌کنی بگو آن را انجام بدهیم. حضرت فرمودند این آیه بر من نازل شده که «قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَیهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى‏» به مردم بگو که من هیچ پاداشی را نمی‌خواهم مگر دوستی و محبت با نزدیکان. درباره اینکه «قُرْبا» و نزدیکان چه کسانی هستند که بر مسلمان‌ها واجب شده به آنها محبت و دوستی کنند دو نظرِ اشتباه وجود دارد : یک. هر مسلمانی به اقوام و خویشان خودش محبت و دوستی کند. این حرف باطلی است چون برخی از مسلمان‌ها اقوام‌شان دشمنان دین خدا هستند و باید با دشمنان خدا دشمنی کرد نه دوستی و محبت. دو. برخی گفته‌اند منظور قُریش هستند یعنی همه اقوام و خویشان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله این هم نظر باطلی است چون همین قریش بودند که جنگ بدر و اُحد را راه انداختند و نقشه قتل پیامبر را کشیدند. برخی از اقوام پیامبر مثل ابولهب‌ ، پیامبر را آزار دادند و در قرآن مورد لعن و نفرین قرار گرفتند‌ ، پس معلوم می‌شود این افراد نخواهند بود. امام صادق علیه السلام فرمودند چگونه این آیه را این‌طوری تفسیر می‌کنند که به همه قُریش محبت کنید در حالی که خداوند به پیامبرش خبر داد که او را از شرّ قریش نجات خواهد داد. «وَ قَدْ أَنْبَأَ اللَّهُ أَنَّهُ مَعْصُومٌ» بنابراین نظر دُرست درباره «قُرْبا» نه اقوام مسلمان‌ها هست و نه همه اقوام پیامبر اکرم. نظر درست را در جلسه بعد خدمت‌تان عرض می‌کنم.

امیرالمؤمنین در قرآن 31 ؛ نزدیکان پیامبر 1 #امیرالمؤمنین #قرآن https://eitaa.com/joinchat/2692940340C97cb7e742d

پرواز با نماز 36 ؛ پیراهن سفید #نماز_شهیدان @navb110

پرواز با نماز 37 ؛ طرح ابتکاری #نماز_شهیدان @navb110

امیرالمؤمنین در قرآن 32 ؛ نزدیکان پیامبر 2 #امیرالمؤمنین #قرآن https://eitaa.com/joinchat/2692940340C97cb7e742d

#امیرالمؤمنین_در_قرآن ۳۲ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم سلام به شما معلم عزیز. جلسه سی و دوم است که آیاتِ فضیلت امیرالمؤمنین در قرآن را با هم دوره می‌کنیم. در جلسه قبل بیان شد که در آیه ۲۳ سوره شوری پیامبر عزیزمان صلی الله علیه و آله فرمودند : «قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی» من هیچ مزدی از شما نمی‌خواهم مگر محبت با نزدیکان. در آیه ۵۷ سوره فرقان هم آمده : «قُلْ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَیهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَنْ شاءَ أَنْ یتَّخِذَ إِلى‌ رَبِّهِ سَبِیلًا» من هیچ مزدی از شما نمی‌خواهم مگر کسانی که می‌خواهند راهی را به سوی خدا انتخاب کنند و به خداوند متعال نزدیک بشوند. پس معلوم می‌شود که کسانی که از نزدیکان هستند و ما باید به آنها محبت کنیم‌ ، کسانی هستند که محبت به آنها سبب نزدیک شدن ما به خداوند متعال خواهد شد. اِبن عباس می‌گوید : وقتی این آیه نازل شد ـ یعنی آیه ۲۳ سوره شوری ـ از پیامبر اکرم سؤال پرسیده شد «مَنْ هَؤُلَاءِ الَّذِینَ أُمِرْنَا بِمَوَدَّتِهِم‏» «قُرْبا» چه کسانی هستند که ما واجب شده به آنها محبت بکنیم؟ پیامبر عزیزمان صلی الله علیه و آله فرمودند علی بن ابیطالب‌ ، فاطمه علیهما السلام و فرزندان آنها «قُرْبا» هستند. بنابراین پیامبر اکرم ، مصادیق «قُربا» را برای ما روشن و مشخص کردند. بسیاری از علمی اهل سنت مثلِ احمد بنِ حَنبل‌ ، بُخاری‌ ، سیوطی‌ ، حاکمِ حسکانی‌ ، زَمخشری هم تصریح کردند منظور از «قُربا» در آیه مودت‌ ، علی‌ ، فاطمه‌ ، حسن‌ ، حسین علیهم السلام هستند. پیامبر عزیزمان صلی الله علیه و آله وقتی در سال اول هجرت وارد مدینه شدند با یهودیانِ اطراف مدینه پیمان بستند که برخلاف یکدیگر اقدام نظامی انجام ندهند و به یکدیگر خیانت نکنند‌ ، بلکه با صلح و صفا با یکدیگر زندگی کنند. در سال چهارم هجرت یهودیانِ بنی نظیر و در سال پنجم هجرت‌ ، یهودیانِ بنی قریظه به حضرت خیانت کردند و حضرت آماده جنگ با آنها شد. قبل از اینکه شمشیری کشیده شود و جنگ شروع شود آنها تسلیم شدند و اموال‌شان بدون خونریزی در دستان پیامبر اکرم قرار گرفت. در اصطلاح قرآن به این اموال می‌گویند «فَیء» و در آیه ۷ سوره حشر آمده : «ما أَفاءَ اللّه‌ُ عَلی‌ رَسُولِه‌ِ مِن‌ أَهل‌ِ القُری‌ فَلِلّه‌ِ وَ لِلرَّسُول‌ِ وَ لِذِی‌ القُربی‌» یعنی آن اموالی که بدون جنگ و خونریزی در دستان پیامبر قرار گرفته باید به مصارف ششگانه برسد. یکی از آن شش گروه «قُرْبا» هستند یعنی از آن اموال هم باید در دستان امیرالمؤمنین ، فاطمه‌ ، حسن و حسین علیهم السلام قرار بگیرد.

#امیرالمؤمنین_در_قرآن ۳۳ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم سلام به شما معلم عزیز. جلسه سی و سوم است که آیات فضیلت امیرالمؤمنین را تقدیم‌تان می‌کنم. قبل از بیان آیه جدید می‌خواهم یک واقعه تاریخی را با هم دوره کنیم. در هفدهم ماه رمضان سالِ دوم هجرت در منطقه بدر‌ ، یک جنگی بین پیامبر و مُشرکان مکه اتفاق افتاد که به نام جنگِ بدر مشهور شد. تعداد مشرکان ۹۵۰ تا 1000 تا نفر بود و تعداد مسلمان‌ها ۳۱۳ نفر (یعنی تقریباً یک سوم). مشرکان مکه طبق نقلی ۲۰۰ یا ۴۰۰ اسب داشتند در حالی که مسلمان‌ها فقط دو تا اسب داشتند! تعداد شترهای دشمن ۷۰۰ تا بود در حالی که مسلمان‌ها ۷۰ تا شتر داشتند. مشرکان مکه غرق شمشیر و نیزه و سپر و کُلاه خود بودند در حالی که برخی از مسلمان‌ها حتی شمشیر هم نداشتند و با چماقی که از خانه آورده بودند می‌خواستند با مشرکان بجنگند. پیامبر عزیزمان صلی الله علیه و آله وقتی تجهیزات و نفرات دشمن را دیدند به خداوند متعال عرضه داشتند : خدایا دشمنان تو با نِخوت و تکبر به سراغ پیامبرت آمدند تا او را نابود کنند. آن یاری‌ که به من وعده دادی برای من بفرست و ما را پیروز کن. «اَللَّهُمَّ فَنَصرُکَ الّذی وَعَدتَنی» نتیجه این جنگ این شد که مسلمان‌ها فقط ۱۴ تا شهید دادند در حالی که مشرکان ۷۰ کشته و ۷۰ اسیر دادند. فرمانده دشمنان «ابوجهل» بود که او هم به درک واصل شد. پیامبر اکرم دستور دادند که تمام کشتگان دشمن را داخل چاهی که در آن منطقه بود ریختند و حضرت با جنازه آنها سخن گفتند : خدای من به وعده‌اش عمل کرد و من را یاری کرد. آیا خدای شما هم به وعده‌اش عمل کرد؟! «هَلْ وَجَدتُّم مَّا وَعَدَ رَبُّكُمْ حَقًّا» و بعد رو به اصحابشان کردند و فرمودند : شما از آنها شنواتر نیستید! آنها تمام سخن‌های من را شنیدند. آیه ۱۳ سوره آل عمران در رابطه با جنگ بدر نازل شده که در جلسه آینده برایتان می‌خوانم و ارتباطش با آقا امیرالمؤمنین را بیان می‌کنیم.

امیرالمؤمنین در قرآن 33 ؛ جنگ بدر 1 #امیرالمؤمنین #قرآن https://eitaa.com/joinchat/2692940340C97cb7e742d

پرواز با نماز 38 ؛ مثل اقیانوس #نماز_شهیدان @navb110

کتاب قصه های قرآن محمدی اشتهاردی ؛ مفید برای کلاسداری و سخنرانی #pdf