اَللَّهُمَّ اُفْلُلْ‌ بِذَلِكَ عَدُوَّهُمْ‌، وَ اِقْلِمْ عَنْهُمْ أَظْفَارَهُمْ‌ ، وَ فَرِّقْ‌ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ أَسْلِحَتِهِمْ‌، وَ اِخْلَعْ وَثَائِقَ أَفْئِدَتِهِمْ‌ ، وَ بَاعِدْ بَيْنَهُمْ‌ وَ بَيْنَ أَزْوِدَتِهِمْ‌، وَ حَيِّرْهُمْ فِي سُبُلِهِمْ‌، وَ ضَلِّلْهُمْ عَنْ وَجْهِهِمْ‌، وَ اِقْطَعْ عَنْهُمُ اَلْمَدَدَ، وَ اُنْقُصْ مِنْهُمُ اَلْعَدَدَ، وَ اِمْلَأْ أَفْئِدَتَهُمُ اَلرُّعْبَ‌ ، وَ اِقْبِضْ أَيْدِيَهُمْ عَنِ اَلْبَسْطِ ، وَ اِخْزِمْ أَلْسِنَتَهُمْ‌ عَنِ اَلنُّطْقِ‌، وَ شَرِّدْ بِهِمْ مَنْ خَلْفَهُمْ‌ وَ نَكِّلْ‌ بِهِمْ مَنْ وَرَاءَهُمْ‌، وَ اِقْطَعْ بِخِزْيِهِمْ أَطْمَاعَ‌ مَنْ بَعْدَهُمْ‌.(۵) ۵ خدايا، بدين كار دشمن آنها را سست گردان و ناخن آنها را برچين و ميان آنها و صلاح جنگ جدايى افكن و دل آنها را بگسل و آذوقه را از آنها دوركن و در راه‌ها سرگردانشان ساز و از مقصود بازدار و مدد از آنها ببر و شمارۀ آنان را اندك گردان و دل آنها را پرهراس كن و دست آنان را چنان ببند كه هرگز نتوانند گشاد و زبان آنها را چاك زن كه سخن نتوانند گفت و به پراكندگى ايشان دنباله‌هاى آنها را هم پراكنده ساز و اينها را عبرت آنها گردان و به سبب زبون گشتن اينها، اميد ديگران را قطع كن

اَللَّهُمَّ عَقِّمْ‌ أَرْحَامَ نِسَائِهِمْ‌، وَ يَبِّسْ أَصْلاَبَ رِجَالِهِمْ‌ ، وَ اِقْطَعْ نَسْلَ دَوَابِّهِمْ وَ أَنْعَامِهِمْ‌، لاَ تَأْذَنْ لِسَمَائِهِمْ فِي قَطْرٍ، وَ لاَ لِأَرْضِهِمْ فِي نَبَاتٍ‌.(۶) ۶ خداوندا، زنانشان را نازاى و پشت مردان آنها را خشك گردان (۲)و نسل چارپايان سوارى و شيرده آنها را ببر و اسمان را دستور باريدن بر آنها مده و زمين را اجازت روييدن مفرما

اَللَّهُمَّ‌ وَ قَوِّ بِذَلِكَ مِحَالَ‌ أَهْلِ اَلْإِسْلاَمِ‌ ، وَ حَصِّنْ بِهِ دِيَارَهُمْ‌، وَ ثَمِّرْ بِهِ أَمْوَالَهُمْ‌، وَ فَرِّغْهُمْ عَنْ مُحَارَبَتِهِمْ‌ لِعِبَادَتِكَ‌، وَ عَنْ مُنَابَذَتِهِمْ‌ لِلْخَلْوَةِ بِكَ حَتَّى لاَ يُعْبَدَ فِي بِقَاعِ اَلْأَرْضِ‌ غَيْرُكَ‌، وَ لاَ تُعَفَّرَ لِأَحَدٍ مِنْهُمْ جَبْهَةٌ دُونَكَ‌.(۷) ۷ و بدين كارها پشت مسلمانان را قوى گردان و گرد كشورشان را به دژى محكم استوار دار و مال آنان را بارور كن و آنان را از جنگ فارغ ساز تا بندگى تو كنند و از كارزار با ايشان آسوده كن تا با تو در خلوت به راز و نياز پردازند تا در هيچ جاى زمين غير تو را عبادت نكنند و پيشانى براى هيچ كس جز تو به خاك سوده نگردد

اَللَّهُمَّ اُغْزُ بِكُلِّ‌ نَاحِيَةٍ‌ مِنَ اَلْمُسْلِمِينَ‌ عَلَى مَنْ بِإِزَائِهِمْ مِنَ اَلْمُشْرِكِينَ‌، وَ أَمْدِدْهُمْ‌ بِمَلاَئِكَةٍ مِنْ عِنْدِكَ مُرْدِفِينَ‌ حَتَّى يَكْشِفُوهُمْ إِلَى مُنْقَطَعِ اَلتُّرَابِ‌ قَتْلاً فِي أَرْضِكَ وَ أَسْراً، أَوْ يُقِرُّوا بِأَنَّكَ أَنْتَ اَللَّهُ اَلَّذِي لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ وَحْدَكَ‌ لاَ شَرِيكَ لَكَ‌.(۸) ۸ خداوندا، در هر ناحيت مسلمانان را به دفع مشركانى كه در برابر آنان اند برانگيز و به فرشتگان خود پيوسته مدد فرست كه آنان را تا پايان زمين هزيمت دهند، كشته شوند يا گرفتار گردند يا اقرار كنند كه تويى خدا و غير تو معبودى سزاوار پرستش نيست، تويى تنها كه شريك و انباز ندارى

اَللَّهُمَّ وَ اُعْمُمْ‌ بِذَلِكَ أَعْدَاءَكَ فِي أَقْطَارِ اَلْبِلاَدِ مِنَ اَلْهِنْدِ وَ اَلرُّومِ‌ وَ اَلتُّرْكِ‌ وَ اَلْخَزَرِ وَ اَلْحَبَشِ‌ وَ اَلنُّوبَةِ‌ وَ اَلزَّنْجِ‌ وَ اَلسَّقَالِبَةِ‌ وَ اَلدَّيَالِمَةِ‌ وَ سَائِرِ أُمَمِ اَلشِّرْكِ‌، اَلَّذِينَ تَخْفَى أَسْمَاؤُهُمْ‌ وَ صِفَاتُهُمْ‌، وَ قَدْ أَحْصَيْتَهُمْ بِمَعْرِفَتِكَ‌، وَ أَشْرَفْتَ‌ عَلَيْهِمْ بِقُدْرَتِكَ‌.(۹) ۹ خدايا، اين نفرين همۀ دشمنان تو را در همۀ شهرها فراگيرد، از هند و روم و ترك و خزر و حبشه و نوبه و زنگبار و سقلابيان و ديلمان و ديگر امت‌هاى مشترك كه نام و نشان آنها بر ما پنهان است و تو آنها را يكان يكان مى‌شناسى و به قدرت خويش بر آنان تسلط دارى

اَللَّهُمَّ اِشْغَلِ‌ اَلْمُشْرِكِينَ بِالْمُشْرِكِينَ عَنْ تَنَاوُلِ أَطْرَافِ‌ اَلْمُسْلِمِينَ‌ ، وَ خُذْهُمْ بِالنَّقْصِ‌ عَنْ تَنَقُّصِهِمْ‌ ، وَ ثَبِّطْهُمْ بِالْفُرْقَةِ‌ عَنِ الاِحْتِشَادِ عَلَيْهِمْ‌.(۱۰) ۱۰ خداوندا، مشركان را سرگرم يكديگر كن كه پيرامون مسلمانان نگردند و آنها را به نقص بگيركه از تنقيص مسلمانان باز مانند و ميان آنها پريشانى انداز كه از گردآمدن بر مسلمانان منصرف شوند

اَللَّهُمَّ أَخْلِ‌ قُلُوبَهُمْ مِنَ اَلْأَمَنَةِ‌، وَ أَبْدَانَهُمْ‌ مِنَ اَلْقُوَّةِ‌، وَ أَذْهِلْ قُلُوبَهُمْ عَنِ اَلاِحْتِيَالِ‌، وَ أَوْهِنْ أَرْكَانَهُمْ عَنْ‌ مُنَازَلَةِ اَلرِّجَالِ‌ ، وَ جَبِّنْهُمْ عَنْ مُقَارَعَةِ اَلْأَبْطَالِ‌ ، وَ اِبْعَثْ عَلَيْهِمْ‌ جُنْداً مِنْ مَلاَئِكَتِكَ بِبَأْسٍ مِنْ بَأْسِكَ كَفِعْلِكَ يَوْمَ بَدْرٍ ، تَقْطَعُ بِهِ‌ دَابِرَهُمْ‌ وَ تَحْصُدُ بِهِ شَوْكَتَهُمْ‌ ، وَ تُفَرِّقُ بِهِ عَدَدَهُمْ‌.(۱۱) ۱۱ پروردگارا، دل آنها را از آرامش تهى و بدن آنها را از نيرو خالى كن و راه چاره را به رويشان ببند و اندام آنان را سست گردان كه نبرد با مردان نتوانند و ترس در دل آنها افكن كه كارزار پهلوانان را نخواهند و لشكرى از فرشتگان با آن عذابى كه خود مى‌دانى بر آنها فرست، جنان كه در روز بدر فرستادى تا بيخ آنها را برآورى و خار آنها را از پيش پاى مسلمانان درو كنى و جمع آنان را پريشان گردانى

اَللَّهُمَّ‌ وَ اُمْزُجْ‌ مِيَاهَهُمْ بِالْوَبَاءِ‌ ، وَ أَطْعِمَتَهُمْ بِالْأَدْوَاءِ‌، وَ اِرْمِ بِلاَدَهُمْ‌ بِالْخُسُوفِ‌ ، وَ أَلِحَّ عَلَيْهَا بِالْقُذُوفِ‌ ، وَ اِفْرَعْهَا بِالْمُحُولِ‌ ، وَ اِجْعَلْ مِيَرَهُمْ فِي أَحَصِّ أَرْضِكَ‌ وَ أَبْعَدِهَا عَنْهُمْ‌، وَ اِمْنَعْ حُصُونَهَا مِنْهُمْ‌، أَصِبْهُمْ بِالْجُوعِ اَلْمُقِيمِ وَ اَلسُّقْمِ اَلْأَلِيمِ‌.(۱۲) ۱۲ خدايا، آب آنها را به وبا بيالاى (۳)و خوراك آنان را به دردها بياميز و شهرهاى آنها را به فرو رفتن و ريختن سنگ‌هاى آسمانى پيوسته ويران كن و به خشكى و قحطى مبتلا ساز و خواربار آنها را در خالى ترين و دورترين زمين‌ها قرار ده و قلعه‌هاى آن زمين‌ها را بر ايشان فرو بند و به گرسنگى پيوسته و بيمارى دردناك شكنجه شان ده

اَللَّهُمَّ وَ أَيُّمَا غَازٍ غَزَاهُمْ مِنْ أَهْلِ مِلَّتِكَ‌، أَوْ مُجَاهِدٍ جَاهَدَهُمْ مِنْ أَتْبَاعِ سُنَّتِكَ‌ لِيَكُونَ دِينُكَ اَلْأَعْلَى وَ حِزْبُكَ اَلْأَقْوَى وَ حَظُّكَ اَلْأَوْفَى فَلَقِّهِ‌ اَلْيُسْرَ، وَ هَيِّئْ لَهُ اَلْأَمْرَ، وَ تَوَلَّهُ بِالنُّجْحِ‌، وَ تَخَيَّرْ لَهُ اَلْأَصْحَابَ‌، وَ اِسْتَقْوِ لَهُ‌، اَلظَّهْرَ، وَ أَسْبِغْ عَلَيْهِ فِي اَلنَّفَقَةِ‌، وَ مَتِّعْهُ بِالنَّشَاطِ، وَ أَطْفِ‌ عَنْهُ‌ حَرَارَةَ اَلشَّوْقِ‌، وَ أَجِرْهُ مِنْ غَمِّ اَلْوَحْشَةِ‌، وَ أَنْسِهِ‌ ذِكْرَ اَلْأَهْلِ وَ اَلْوَلَدِ.(۱۳) ۱۳ خدايا، هر مرد سلحشور از اهل دين تو وجنگجوى از پيروان سنت تو كه با ايشان درآويزد و كارزار كند تا پايۀ دين تو فراتر رود و طرفداران تو نيرومندتر گردند و بهرۀ دوستان تو افزون‌تر شود، او را از آسايش برخوردار دار و كار او را به سامان كن و به فيروزى رسان و ياران شايسته براى او بگزين و پشت او را قوى گردان و دست او را در انفاق گشاده دار و او را از خرمى بهره‌مند ساز و سوز شوق شهر و فرزند را در دل او فرو نشان و از اندوه تنهايى زينهار ده و انديشۀ خويش و فرزند از ياد او ببر

وَ أْثُرْ لَهُ حُسْنَ اَلنِّيَّةِ‌ ، وَ تَوَلَّهُ بِالْعَافِيَةِ‌، وَ أَصْحِبْهُ اَلسَّلاَمَةَ‌، وَ أَعْفِهِ مِنَ اَلْجُبْنِ‌ ، وَ أَلْهِمْهُ اَلْجُرْأَةَ‌، وَ اُرْزُقْهُ اَلشِّدَّةَ‌، وَ أَيِّدْهُ بِالنُّصْرَةِ‌، وَ عَلِّمْهُ اَلسِّيَرَ وَ اَلسُّنَنَ‌ ، وَ سَدِّدْهُ فِي اَلْحُكْمِ‌، وَ اِعْزِلْ عَنْهُ اَلرِّيَاءَ‌، وَ خَلِّصْهُ مِنَ اَلسُّمْعَةِ‌، وَ اِجْعَلْ فِكْرَهُ وَ ذِكْرَهُ وَ ظَعْنَهُ‌ وَ إِقَامَتَهُ‌، فِيكَ وَ لَكَ‌.(۱۴) ۱۴ و نيت او را نيكوگردان و او را با تندرستى و ايمنى يارى كن و هراس دشمن را از دل او ببر و دلاورى در دل او قرار ده و او را يهلوان زورمند گردان و به يارى خود نيرو ده و روش درست و سنت صحيح بياموز و راه صواب بنماى و او را از خودنمايى و نامجويى دور كن و فكر و ذكر، جنبش و آرامش او را در راه خود و براى خود قرار ده

فَإِذَا صَافَّ عَدُوَّكَ وَ عَدُوَّهُ فَقَلِّلْهُمْ فِي عَيْنِهِ‌، وَ صَغِّرْ شَأْنَهُمْ فِي قَلْبِهِ‌، وَ أَدِلْ لَهُ مِنْهُمْ‌ ، وَ لاَ تُدِلْهُمْ مِنْهُ‌، فَإِنْ خَتَمْتَ لَهُ بِالسَّعَادَةِ‌، وَ قَضَيْتَ لَهُ بِالشَّهَادَةِ فَبَعْدَ أَنْ يَجْتَاحَ‌ عَدُوَّكَ‌ بِالْقَتْلِ‌، وَ بَعْدَ أَنْ يَجْهَدَ بِهِمُ‌ اَلْأَسْرُ ، وَ بَعْدَ أَنْ تَأْمَنَ أَطْرَافُ اَلْمُسْلِمِينَ‌ ، وَ بَعْدَ أَنْ يُوَلِّيَ عَدُوُّكَ‌ مُدْبِرِينَ‌.(۱۵) ۱۵ و چون با دشمنان تو كه هم دشمن اويند هماورد شود، آنها را در نظر او اندك نماى و كار آنها را در دل او كوچك گردان، او را بر آنها چيره ساز و آنان را بر او چيره مكن، پس اگر فرجام او را به نيك‌بختى مقرر فرمودى و شهادت روزى كردى، پس از آن وى را به اين سعادت رسان كه بيخ دشمن تو را به كشتن بركنده و به اسير گرفتن زبون كرده باشد و گرداگرد كشور مسلمانان را امن گردانيده و دشمن گريزان پشت كرده باشد

اَللَّهُمَّ وَ أَيُّمَا مُسْلِمٍ‌ خَلَفَ‌ غَازِياً أَوْ مُرَابِطاً فِي دَارِهِ‌، أَوْ تَعَهَّدَ خَالِفِيهِ‌ فِي غَيْبَتِهِ‌، أَوْ أَعَانَهُ بِطَائِفَةٍ مِنْ مَالِهِ‌، أَوْ أَمَدَّهُ بِعَتَادٍ ، أَوْ شَحَذَهُ‌ عَلَى جِهَادٍ، أَوْ أَتْبَعَهُ فِي وَجْهِهِ دَعْوَةً‌، أَوْ رَعَى لَهُ مِنْ وَرَائِهِ‌ حُرْمَةً‌، فَآجِرْ لَهُ مِثْلَ أَجْرِهِ وَزْناً بِوَزْنٍ وَ مِثْلاً بِمِثْلٍ‌، وَ عَوِّضْهُ مِنْ فِعْلِهِ‌ عِوَضاً حَاضِراً يَتَعَجَّلُ بِهِ نَفْعَ مَا قَدَّمَ وَ سُرُورَ مَا أَتَى بِهِ‌، إِلَى أَنْ يَنْتَهِيَ‌ بِهِ اَلْوَقْتُ إِلَى مَا أَجْرَيْتَ لَهُ مِنْ فَضْلِكَ‌، وَ أَعْدَدْتَ لَهُ مِنْ كَرَامَتِكَ‌.(۱۶) ۱۶ خدايا، هر مسلمانى كه در غيبت مجاهدى يا مرزدارى، سراى او را رسيدگى كند و بازماندگان او را تكفل فرمايد يا او را به پاره‌اى از مال خود يارى دهد و ساز راه او آماده كند و او را در جهاد چابك سازد و نسبت به كارى كه در پيش دارد او را به دعا بدرقه كند و در آنچه در موطن مانده حرمت او را رعايت كند، پس مانند اجر انبه همان اندازه و همان صفت بدين عطا كن و به جاى عمل او پاداشى نقد مقرر فرما كه از سود كار پيشين خود بهره‌مند و بدان عمل شادان گردد تا هنگام آن ثواب بزرگ فرا رسد كه از فضل خود براى او مقرر داشته و از كرامت خود آماده فرموده‌اى