اَللَّهُمَّ عَقِّمْ‌ أَرْحَامَ نِسَائِهِمْ‌، وَ يَبِّسْ أَصْلاَبَ رِجَالِهِمْ‌ ، وَ اِقْطَعْ نَسْلَ دَوَابِّهِمْ وَ أَنْعَامِهِمْ‌، لاَ تَأْذَنْ لِسَمَائِهِمْ فِي قَطْرٍ، وَ لاَ لِأَرْضِهِمْ فِي نَبَاتٍ‌.(۶) ۶ خداوندا، زنانشان را نازاى و پشت مردان آنها را خشك گردان (۲)و نسل چارپايان سوارى و شيرده آنها را ببر و اسمان را دستور باريدن بر آنها مده و زمين را اجازت روييدن مفرما

اَللَّهُمَّ‌ وَ قَوِّ بِذَلِكَ مِحَالَ‌ أَهْلِ اَلْإِسْلاَمِ‌ ، وَ حَصِّنْ بِهِ دِيَارَهُمْ‌، وَ ثَمِّرْ بِهِ أَمْوَالَهُمْ‌، وَ فَرِّغْهُمْ عَنْ مُحَارَبَتِهِمْ‌ لِعِبَادَتِكَ‌، وَ عَنْ مُنَابَذَتِهِمْ‌ لِلْخَلْوَةِ بِكَ حَتَّى لاَ يُعْبَدَ فِي بِقَاعِ اَلْأَرْضِ‌ غَيْرُكَ‌، وَ لاَ تُعَفَّرَ لِأَحَدٍ مِنْهُمْ جَبْهَةٌ دُونَكَ‌.(۷) ۷ و بدين كارها پشت مسلمانان را قوى گردان و گرد كشورشان را به دژى محكم استوار دار و مال آنان را بارور كن و آنان را از جنگ فارغ ساز تا بندگى تو كنند و از كارزار با ايشان آسوده كن تا با تو در خلوت به راز و نياز پردازند تا در هيچ جاى زمين غير تو را عبادت نكنند و پيشانى براى هيچ كس جز تو به خاك سوده نگردد

اَللَّهُمَّ اُغْزُ بِكُلِّ‌ نَاحِيَةٍ‌ مِنَ اَلْمُسْلِمِينَ‌ عَلَى مَنْ بِإِزَائِهِمْ مِنَ اَلْمُشْرِكِينَ‌، وَ أَمْدِدْهُمْ‌ بِمَلاَئِكَةٍ مِنْ عِنْدِكَ مُرْدِفِينَ‌ حَتَّى يَكْشِفُوهُمْ إِلَى مُنْقَطَعِ اَلتُّرَابِ‌ قَتْلاً فِي أَرْضِكَ وَ أَسْراً، أَوْ يُقِرُّوا بِأَنَّكَ أَنْتَ اَللَّهُ اَلَّذِي لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ وَحْدَكَ‌ لاَ شَرِيكَ لَكَ‌.(۸) ۸ خداوندا، در هر ناحيت مسلمانان را به دفع مشركانى كه در برابر آنان اند برانگيز و به فرشتگان خود پيوسته مدد فرست كه آنان را تا پايان زمين هزيمت دهند، كشته شوند يا گرفتار گردند يا اقرار كنند كه تويى خدا و غير تو معبودى سزاوار پرستش نيست، تويى تنها كه شريك و انباز ندارى

اَللَّهُمَّ وَ اُعْمُمْ‌ بِذَلِكَ أَعْدَاءَكَ فِي أَقْطَارِ اَلْبِلاَدِ مِنَ اَلْهِنْدِ وَ اَلرُّومِ‌ وَ اَلتُّرْكِ‌ وَ اَلْخَزَرِ وَ اَلْحَبَشِ‌ وَ اَلنُّوبَةِ‌ وَ اَلزَّنْجِ‌ وَ اَلسَّقَالِبَةِ‌ وَ اَلدَّيَالِمَةِ‌ وَ سَائِرِ أُمَمِ اَلشِّرْكِ‌، اَلَّذِينَ تَخْفَى أَسْمَاؤُهُمْ‌ وَ صِفَاتُهُمْ‌، وَ قَدْ أَحْصَيْتَهُمْ بِمَعْرِفَتِكَ‌، وَ أَشْرَفْتَ‌ عَلَيْهِمْ بِقُدْرَتِكَ‌.(۹) ۹ خدايا، اين نفرين همۀ دشمنان تو را در همۀ شهرها فراگيرد، از هند و روم و ترك و خزر و حبشه و نوبه و زنگبار و سقلابيان و ديلمان و ديگر امت‌هاى مشترك كه نام و نشان آنها بر ما پنهان است و تو آنها را يكان يكان مى‌شناسى و به قدرت خويش بر آنان تسلط دارى

اَللَّهُمَّ اِشْغَلِ‌ اَلْمُشْرِكِينَ بِالْمُشْرِكِينَ عَنْ تَنَاوُلِ أَطْرَافِ‌ اَلْمُسْلِمِينَ‌ ، وَ خُذْهُمْ بِالنَّقْصِ‌ عَنْ تَنَقُّصِهِمْ‌ ، وَ ثَبِّطْهُمْ بِالْفُرْقَةِ‌ عَنِ الاِحْتِشَادِ عَلَيْهِمْ‌.(۱۰) ۱۰ خداوندا، مشركان را سرگرم يكديگر كن كه پيرامون مسلمانان نگردند و آنها را به نقص بگيركه از تنقيص مسلمانان باز مانند و ميان آنها پريشانى انداز كه از گردآمدن بر مسلمانان منصرف شوند

اَللَّهُمَّ أَخْلِ‌ قُلُوبَهُمْ مِنَ اَلْأَمَنَةِ‌، وَ أَبْدَانَهُمْ‌ مِنَ اَلْقُوَّةِ‌، وَ أَذْهِلْ قُلُوبَهُمْ عَنِ اَلاِحْتِيَالِ‌، وَ أَوْهِنْ أَرْكَانَهُمْ عَنْ‌ مُنَازَلَةِ اَلرِّجَالِ‌ ، وَ جَبِّنْهُمْ عَنْ مُقَارَعَةِ اَلْأَبْطَالِ‌ ، وَ اِبْعَثْ عَلَيْهِمْ‌ جُنْداً مِنْ مَلاَئِكَتِكَ بِبَأْسٍ مِنْ بَأْسِكَ كَفِعْلِكَ يَوْمَ بَدْرٍ ، تَقْطَعُ بِهِ‌ دَابِرَهُمْ‌ وَ تَحْصُدُ بِهِ شَوْكَتَهُمْ‌ ، وَ تُفَرِّقُ بِهِ عَدَدَهُمْ‌.(۱۱) ۱۱ پروردگارا، دل آنها را از آرامش تهى و بدن آنها را از نيرو خالى كن و راه چاره را به رويشان ببند و اندام آنان را سست گردان كه نبرد با مردان نتوانند و ترس در دل آنها افكن كه كارزار پهلوانان را نخواهند و لشكرى از فرشتگان با آن عذابى كه خود مى‌دانى بر آنها فرست، جنان كه در روز بدر فرستادى تا بيخ آنها را برآورى و خار آنها را از پيش پاى مسلمانان درو كنى و جمع آنان را پريشان گردانى

اَللَّهُمَّ‌ وَ اُمْزُجْ‌ مِيَاهَهُمْ بِالْوَبَاءِ‌ ، وَ أَطْعِمَتَهُمْ بِالْأَدْوَاءِ‌، وَ اِرْمِ بِلاَدَهُمْ‌ بِالْخُسُوفِ‌ ، وَ أَلِحَّ عَلَيْهَا بِالْقُذُوفِ‌ ، وَ اِفْرَعْهَا بِالْمُحُولِ‌ ، وَ اِجْعَلْ مِيَرَهُمْ فِي أَحَصِّ أَرْضِكَ‌ وَ أَبْعَدِهَا عَنْهُمْ‌، وَ اِمْنَعْ حُصُونَهَا مِنْهُمْ‌، أَصِبْهُمْ بِالْجُوعِ اَلْمُقِيمِ وَ اَلسُّقْمِ اَلْأَلِيمِ‌.(۱۲) ۱۲ خدايا، آب آنها را به وبا بيالاى (۳)و خوراك آنان را به دردها بياميز و شهرهاى آنها را به فرو رفتن و ريختن سنگ‌هاى آسمانى پيوسته ويران كن و به خشكى و قحطى مبتلا ساز و خواربار آنها را در خالى ترين و دورترين زمين‌ها قرار ده و قلعه‌هاى آن زمين‌ها را بر ايشان فرو بند و به گرسنگى پيوسته و بيمارى دردناك شكنجه شان ده

اَللَّهُمَّ وَ أَيُّمَا غَازٍ غَزَاهُمْ مِنْ أَهْلِ مِلَّتِكَ‌، أَوْ مُجَاهِدٍ جَاهَدَهُمْ مِنْ أَتْبَاعِ سُنَّتِكَ‌ لِيَكُونَ دِينُكَ اَلْأَعْلَى وَ حِزْبُكَ اَلْأَقْوَى وَ حَظُّكَ اَلْأَوْفَى فَلَقِّهِ‌ اَلْيُسْرَ، وَ هَيِّئْ لَهُ اَلْأَمْرَ، وَ تَوَلَّهُ بِالنُّجْحِ‌، وَ تَخَيَّرْ لَهُ اَلْأَصْحَابَ‌، وَ اِسْتَقْوِ لَهُ‌، اَلظَّهْرَ، وَ أَسْبِغْ عَلَيْهِ فِي اَلنَّفَقَةِ‌، وَ مَتِّعْهُ بِالنَّشَاطِ، وَ أَطْفِ‌ عَنْهُ‌ حَرَارَةَ اَلشَّوْقِ‌، وَ أَجِرْهُ مِنْ غَمِّ اَلْوَحْشَةِ‌، وَ أَنْسِهِ‌ ذِكْرَ اَلْأَهْلِ وَ اَلْوَلَدِ.(۱۳) ۱۳ خدايا، هر مرد سلحشور از اهل دين تو وجنگجوى از پيروان سنت تو كه با ايشان درآويزد و كارزار كند تا پايۀ دين تو فراتر رود و طرفداران تو نيرومندتر گردند و بهرۀ دوستان تو افزون‌تر شود، او را از آسايش برخوردار دار و كار او را به سامان كن و به فيروزى رسان و ياران شايسته براى او بگزين و پشت او را قوى گردان و دست او را در انفاق گشاده دار و او را از خرمى بهره‌مند ساز و سوز شوق شهر و فرزند را در دل او فرو نشان و از اندوه تنهايى زينهار ده و انديشۀ خويش و فرزند از ياد او ببر

وَ أْثُرْ لَهُ حُسْنَ اَلنِّيَّةِ‌ ، وَ تَوَلَّهُ بِالْعَافِيَةِ‌، وَ أَصْحِبْهُ اَلسَّلاَمَةَ‌، وَ أَعْفِهِ مِنَ اَلْجُبْنِ‌ ، وَ أَلْهِمْهُ اَلْجُرْأَةَ‌، وَ اُرْزُقْهُ اَلشِّدَّةَ‌، وَ أَيِّدْهُ بِالنُّصْرَةِ‌، وَ عَلِّمْهُ اَلسِّيَرَ وَ اَلسُّنَنَ‌ ، وَ سَدِّدْهُ فِي اَلْحُكْمِ‌، وَ اِعْزِلْ عَنْهُ اَلرِّيَاءَ‌، وَ خَلِّصْهُ مِنَ اَلسُّمْعَةِ‌، وَ اِجْعَلْ فِكْرَهُ وَ ذِكْرَهُ وَ ظَعْنَهُ‌ وَ إِقَامَتَهُ‌، فِيكَ وَ لَكَ‌.(۱۴) ۱۴ و نيت او را نيكوگردان و او را با تندرستى و ايمنى يارى كن و هراس دشمن را از دل او ببر و دلاورى در دل او قرار ده و او را يهلوان زورمند گردان و به يارى خود نيرو ده و روش درست و سنت صحيح بياموز و راه صواب بنماى و او را از خودنمايى و نامجويى دور كن و فكر و ذكر، جنبش و آرامش او را در راه خود و براى خود قرار ده

فَإِذَا صَافَّ عَدُوَّكَ وَ عَدُوَّهُ فَقَلِّلْهُمْ فِي عَيْنِهِ‌، وَ صَغِّرْ شَأْنَهُمْ فِي قَلْبِهِ‌، وَ أَدِلْ لَهُ مِنْهُمْ‌ ، وَ لاَ تُدِلْهُمْ مِنْهُ‌، فَإِنْ خَتَمْتَ لَهُ بِالسَّعَادَةِ‌، وَ قَضَيْتَ لَهُ بِالشَّهَادَةِ فَبَعْدَ أَنْ يَجْتَاحَ‌ عَدُوَّكَ‌ بِالْقَتْلِ‌، وَ بَعْدَ أَنْ يَجْهَدَ بِهِمُ‌ اَلْأَسْرُ ، وَ بَعْدَ أَنْ تَأْمَنَ أَطْرَافُ اَلْمُسْلِمِينَ‌ ، وَ بَعْدَ أَنْ يُوَلِّيَ عَدُوُّكَ‌ مُدْبِرِينَ‌.(۱۵) ۱۵ و چون با دشمنان تو كه هم دشمن اويند هماورد شود، آنها را در نظر او اندك نماى و كار آنها را در دل او كوچك گردان، او را بر آنها چيره ساز و آنان را بر او چيره مكن، پس اگر فرجام او را به نيك‌بختى مقرر فرمودى و شهادت روزى كردى، پس از آن وى را به اين سعادت رسان كه بيخ دشمن تو را به كشتن بركنده و به اسير گرفتن زبون كرده باشد و گرداگرد كشور مسلمانان را امن گردانيده و دشمن گريزان پشت كرده باشد

اَللَّهُمَّ وَ أَيُّمَا مُسْلِمٍ‌ خَلَفَ‌ غَازِياً أَوْ مُرَابِطاً فِي دَارِهِ‌، أَوْ تَعَهَّدَ خَالِفِيهِ‌ فِي غَيْبَتِهِ‌، أَوْ أَعَانَهُ بِطَائِفَةٍ مِنْ مَالِهِ‌، أَوْ أَمَدَّهُ بِعَتَادٍ ، أَوْ شَحَذَهُ‌ عَلَى جِهَادٍ، أَوْ أَتْبَعَهُ فِي وَجْهِهِ دَعْوَةً‌، أَوْ رَعَى لَهُ مِنْ وَرَائِهِ‌ حُرْمَةً‌، فَآجِرْ لَهُ مِثْلَ أَجْرِهِ وَزْناً بِوَزْنٍ وَ مِثْلاً بِمِثْلٍ‌، وَ عَوِّضْهُ مِنْ فِعْلِهِ‌ عِوَضاً حَاضِراً يَتَعَجَّلُ بِهِ نَفْعَ مَا قَدَّمَ وَ سُرُورَ مَا أَتَى بِهِ‌، إِلَى أَنْ يَنْتَهِيَ‌ بِهِ اَلْوَقْتُ إِلَى مَا أَجْرَيْتَ لَهُ مِنْ فَضْلِكَ‌، وَ أَعْدَدْتَ لَهُ مِنْ كَرَامَتِكَ‌.(۱۶) ۱۶ خدايا، هر مسلمانى كه در غيبت مجاهدى يا مرزدارى، سراى او را رسيدگى كند و بازماندگان او را تكفل فرمايد يا او را به پاره‌اى از مال خود يارى دهد و ساز راه او آماده كند و او را در جهاد چابك سازد و نسبت به كارى كه در پيش دارد او را به دعا بدرقه كند و در آنچه در موطن مانده حرمت او را رعايت كند، پس مانند اجر انبه همان اندازه و همان صفت بدين عطا كن و به جاى عمل او پاداشى نقد مقرر فرما كه از سود كار پيشين خود بهره‌مند و بدان عمل شادان گردد تا هنگام آن ثواب بزرگ فرا رسد كه از فضل خود براى او مقرر داشته و از كرامت خود آماده فرموده‌اى

اَللَّهُمَّ وَ أَيُّمَا مُسْلِمٍ‌ أَهَمَّهُ‌ أَمْرُ اَلْإِسْلاَمِ‌ ، وَ أَحْزَنَهُ تَحَزُّبُ أَهْلِ اَلشِّرْكِ‌ عَلَيْهِمْ فَنَوَى غَزْواً، أَوْ هَمَّ بِجِهَادٍ فَقَعَدَ بِهِ ضَعْفٌ‌، أَوْ أَبْطَأَتْ بِهِ فَاقَةٌ‌، أَوْ أَخَّرَهُ عَنْهُ حَادِثٌ‌، أَوْ عَرَضَ لَهُ دُونَ إِرَادَتِهِ مَانِعٌ فَاكْتُبِ اِسْمَهُ‌ فِي اَلْعَابِدِينَ‌، وَ أَوْجِبْ لَهُ ثَوَابَ اَلْمُجَاهِدِينَ‌، وَ اِجْعَلْهُ فِي نِظَامِ‌ اَلشُّهَدَاءِ‌ وَ اَلصَّالِحِينَ‌.(۱۷) ۱۷ خداوندا! هر مسلمانى كه به كار اسلام دل‌بسته و از اتفاق مشركان در حرب آنان اندوهگين است و قصد جنگ و آهنگ جهاد با آنان دارد، اما ناتوانى او را در خانه نشانيده يا تنگدستى او را باز داشته يا پيشامد ديگرى ياى او را بسته و مانعى در پيش اراده او پديدار گشته است، نام او را در زمرۀ علمداران درج كن و ثواب مجاهدان براى او لازم شمار و او را در سلسلۀ شهيدان و نيكوكاران قرار ده