‌#دستور_خط «است» را با الف بیاور و با فاصله از واژهٔ پیشین: سوار کشتی است. دلبستهٔ کتاب است. از محله رفته است. در آنجا بوده است. در این قلمرو است. ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ فقط دو جا بی‌الف بیاور ۱. وقتی واژهٔ قبلش با «ا» پایان می‌یابد: زیباست، خداست، بلواست، رهاست. ۲. وقتی واژهٔ قبلش با «و» پایان می‌یابد: دانشجوست، اوست، عموست. منظور «و» با صدای «تو، مترو» یا «او، مو، پُررو»ست، نه «و» با صدای «رهرو، پیرو، قلمرو». اگر جایی بدخوانی ایجاد می‌شود، مانند نام‌های خاص، دو راه دارد: لقب مادرش دا است. لقب مادرش «دا»ست. نادرست: لقب مادرش داست. شهرتش پو است. شهرتش «پو»ست. نادرست: شهرتش پوست. درست‌نویسی با «ویراسـتاران» @nimfaseleh

إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا #قرآن #بسیار_مهم #به_حافظه_خود_اعتماد_نکنید برای ثبت آیات قرآن، از تایپ آیات خودداری کنید و برای کپی آیات در فایل، از نرم‌افزارها و پایگاه‌های معتبر استفاده کنید. @nimfasele

🟢فایل کاربردی نسخۀ الکترونیک ویراست جدید «دستور خط ّفارسی» 🟢 @research_hu

اگر کسی واژه‌ای را غلط تلفظ کرد، مسخره‌اش نکن، چون نشان می‌دهد که آن را از راهِ مطالعه آموخته‌است.

اجزای صفت‌هایی که با واژه‌ی «پر» ساخته می‌شوند، هر تعداد که باشند، بدون فاصله یا با نیم‌فاصله نوشته می‌شوند، زیرا درواقع یک واحد معنایی را شکل می‌دهند و فواصل بین این اجزا از نوع فواصل درون‌کلمه‌ای است. ✅ پرمهر ✅ پرمهرومحبت ✅ پرچاله‌چوله ✅ پرتب‌وتاب ✅ پرحرف ✅ پرحرف‌وحدیث ✅ پرخروش ✅ پرجوش‌وخروش ✅ پرزرق‌وبرق ✅ پرفرازونشیب ✅ پرسوزوگداز ✅ پرسروصدا @Virastaar نقل از کانال تگرام

#آزمون https://EitaaBot.ir/poll/fxco5 @nimfaseleh

#املا_رسم‌الخط پیشوند تصریفی «بِـ ـ» و «نَـ ـ» در پیوند با فعل‌های آغازشده با الف (مانند «اَرزیدن»، «اُفتادن»، «اِنگاشتن») به این صورت نوشته می‌شوند: بیرزد، نیرزد (نه *بیارزد، *نیارزد)؛ بیفتد، نیفتد (نه *بیافتد، *نیافتد)؛ بینگارد، نینگارد (نه *بیانگارد، *نیانگارد). پس: بیا سرت را بر سینه‌ام بگذار تا این زندگی به رنجی که می‌کشیم بیرزد. نقل از کانال تلگرامی #متنوک @nimfaseleh

#استاد #استادان استاذ (تلفظ و املای کهنِ استاد) به عربی رفته و جمع آن در عربی شده اساتیذ (اساتذه). اساتیذ (اساتذه) به فارسی برگشته، ولی آن را به اساتید تغییر داده‌ایم. خردمندان از نوشتن اساتید می‌پرهیزند و با نوشتن استادان خیال خود را راحت می‌کنند. @nimfasele

#نکته‌هایی از دستور خطّ فارسی ترکیب‌هایی که با نیم‌فاصله/ بی‌فاصله نوشته می‌شوند ترکیب‌‏های ساخته‌‏شده با بیناوندهای «ا»، «به»، «تا»، و «وا» با نیم‌فاصله/ بی‌فاصله نوشته می‌‏شوند: بیخ‌‏تابیخ، جابه‌‏جا، جورواجور، دست‏‌به‏‌دست، دم‏‌به‌‏دم، دورادور، روبه‌‏رو، سراسر، سربه‌‏سر، سرتاسر، گوش‌‏تاگوش، لحظه‌‏به‌‏لحظه، موبه‌‏مو تبصره: آن دسته از ترکیب‏‌های ساخته‌‏شده با بیناوند «الف» که در آن‌‌ها امکان اتّصال بیناوند به حرف پیشین وجود دارد پیوسته نوشته می‌‏شوند: تنگاتنگ، دمادم، رنگارنگ، لبالب، مالامال @nimfaseleh

#آزمون https://EitaaBot.ir/poll/kfx9b5?eitaafly @nimfaseleh

#فاصله‌گذاری #دستورزبان سه نکته دربارۀ «تاکنون» ۱) واژۀ «تاکنون»، به معنی «هنوز»، قید است و بی‌فاصله نوشته می‌شود. ۲) ساخت «از ... تا کنون» کاملاً بافاصله نوشته می‌شود: از دیروز تا کنون (/ تا حالا/ تا امروز/ تا الآن) چیزی نخورده‌ام. ۳) «تاکنون» با ماضی ساده به‌کار نمی‌رود. نادرست: تاکنون با کشتی سفر نکردم. درست: تاکنون با کشتی سفر نکرده‌ام/ نکرده بودم/ می‌کردم. نقل از: سید محمد بصام @Matnook_com @nimfaseleh

#تشدید واژه‌های مشددِ بسیاری در فارسی به کار می‌روند و اکثرشان هم عربی‌تبارند: امنیّت، اولویّت، اهمّیّت، بنّا، تسلّی، تهیّه، جلّاد، عُمّال، متعدّد، مشتقّات، نقّاش، ... . اما معدودی واژه هم داریم که تشدید ندارند و بعضی‌ها آن‌ها را مشدد می‌پندارند: ادعیه (بر وزنِ اَفعِله): بعضی‌ها به‌ غلط ادعیّه می‌گویند و می‌نویسند. ادویه (بر وزنِ اَفعِله): بعضی‌ها به‌ غلط ادویّه می‌گویند و می‌نویسند. تسلیت (بر وزنِ تَفعِلَت): بعضی‌ها به‌ غلط تسلیّت می‌گویند و می‌نویسند. حراج (بر وزنِ فَعال): بعضی‌ها حَرّاج تلفظ می‌کنند. خناق (بر وزنِ فُعال): در فارسی خُنّاق یا حُنّاق تلفظ می‌شود. یکی از کارکردهای وزنِ فُعال در عربی دلالت بر بیماری یا عارضه است: خُناق، دُوار، زُکام، صُداع، کُزاز. شفقت (بر وزنِ فَعَلَت): در فارسی معمولاً شَفِقّت تلفظ می‌شود. علی‌حِده (به معنیِ جداگانه): بعضی‌ها علی‌حَدّه تلفظ می‌کنند و ظاهراً جزءِ دومش را به «حد» (از ریشۀ «ح‌دد») ربط می‌دهند. در عربی «حِدة» (از ریشۀ «و‌ح‌د») به معنیِ تنهایی و انفراد و هم‌ریشه با واحد، وحدت، وحید، و توحید است. بنا بر این «علی‌حده» ربطی به حد و حدود ندارد. قُضات (جمعِ قاضی، بر وزنِ فُعَلَة، در اصل: قُضَیَة ← قُضاة): بعضی‌ها به‌ غلط قُضّات می‌گویند و می‌نویسند. نامِ عین‌القضات را هم به‌ غلط مشدد تلفظ می‌کنند. مُجریه (مؤنثِ مُجری، بر وزنِ مُفعِل، اسم‌ِفاعلِ اِجراء): بعضی‌ها به‌ غلط مُجریّه می‌گویند و می‌نویسند. مُلحَقات (جمعِ مُلحَق/ مُلحَقه، بر وزنِ مُفعَل/ مُفعَله، اسم‌ِمفعولِ اِلحاق، از ریشۀ «ل‌ح‌ق»): بعضی‌ها به‌ غلط مُلحَقّات می‌گویند و می‌نویسند. @nimfaseleh