مدینه! امامت کجا می‌رود؟  سفر کرده سوی خدا می‌رود  دلِ شب، غریبانه تنها حسین  نهان از همه چشم‌ها می‌رود  مدینه! چـه آرامی و ساکـتی  امـام غریبت کجا می‌رود؟  مدینه! ز عباس و ا کبر بپرس  اگر می‌رود شب، چرا می‌رود؟  مدیـنه! تماشا کن ایـن قافـله  چه عاشق سوی کربلا می‌رود  اگر جان بـه بزم بـلا می‌برد  علی‌اصغرش را کجا می‌برد؟  فضا محو تاب و تب زینب است  گمانم که وقت نمـاز شب است  همه هـاشمیات، مشغـول ذکر  بیابان پر از نغمه ی «یا رب» است  «طرِمّاح»! محمل به سرعت مران  که بانوی این کاروان زینب است  همه کودکـان را هم امشب مـدام  غریبانـه ذکر خدا بـر لب است  حسین است چون ماه و اطراف او  فروزنـده هفتـاد و دو کوکب است  بیابـان! بـزن نـاله‌ای دلـنشین  که دخت علی گشته محمل نشین  عجب کاروانی، خـدا یـارشان  اجل آیـد از ره بـه دیدارشان  متـاعِ همه گشته خونِ گلـو  خداونـد عالم خریـدارشان  شود حجّ شان با شهادت شروع  اسارت بـود آخرِ کـارشان  گواهی دهم در کنـار فرات  بوَد آب شان خون رخسارشان  چو اینان عزیـزان پیغمبرند  مبادا کنی ای فلک خوارشان  قضا را چه امری مقدر شده؟  کـه سقّا پـریشانِ اصغر شده  در این کاروان کودکی شیرخوار  بـه دامـان مادر کشد انتـظار  که روزی در آغوش گرم پدر  کند تشنه لب، جان خود را نثار  بپاشد پدر خون او را به عرش  کند هدیـه بـر ذات پروردگار  در آغوش خون خدا پر زند  بـه دامان زهرا بگیرد قرار  به بابا بگوید که با دست خویش  سپر کن به تیر و به خاکش سپار  بـه سقا بگویید آبش دهـد  ز خون دو بازو، گلابش دهد  به زینب بگویید: با سوز و آه  بوَد کعبه‌ات گودی قتـلگاه  بـه اکبر بـگویید: بـابا کنـد  چگونه به زخم جبینت نگاه؟  بـه زهرا بگویید: از کعب نی  شود پیکر دخترانـت سیـاه  به قاسم بگویید: خون سرت  خضابِ رُخَت می شود بی‌گناه  به طفلان بگویید: در زیر خاک  بیاریـد از تـرس دشمن پناه  به "میثم" بگویید اشک روان  فرستد بـه دنبال این کاروان  #استاد_غلامرضا_سازگار #حرکت_امام_حسین_ع_از_مدینه_به_سمت_کربلا @nohe_sonnati

شب سخت وداع است و دلم تنگ  صدای ناله خیزد از دل سنگ  ز هر سو می‌زند غم بر دلم چنگ  نفس آتش شده از سوز سینه  خداحافظ خداحافظ مدینه امان از جور و بیداد زمانه  حرم شد از حرم بیرون شبانه  بسان بلبل بی آشیانه  رباب و فاطمه، زینب، سکینه  خداحافظ خداحافظ مدینه مدینه داد و بیداد از جدایی  بزن ناله به شور نینوایی  که شد این قافله کرب و بلایی  عدو را نیست با ما غیر کینه  خداحافظ خداحافظ مدینه دعایم بود بر لب گریه کردم  نگه کردم به زینب گریه کردم  خدا داند که هر شب گریه کردم  کنار قبر زهرای حزینه  خداحافظ خداحافظ مدینه مدینه گِل کن از اشکت زمین را  که من بردم گل ام‌البنین را  یگانه ساقی گل‌های دین را  که نبود در وفا او را قرینه  خداحافظ خداحافظ مدینه مدینه گاه‌گاهی یاد ما کن  ز چشمانت روان اشک عزا کن  دل شب دخترانم را دعا کن  که اینانند زهرا را رهینه  خداحافظ خداحافظ مدینه شب انا الیه راجعون است  چه گویم روز عاشورا که چون است  زمین کربلا دریای خون است  منم در بین این دریا سفینه  خداحافظ خداحافظ مدینه  #استاد_غلامرضا_سازگار #حرکت_امام_حسین_ع_از_مدینه_به_سمت_کربلا @nohe_sonnati

گل باغ جنان بودیم و رفتیم پیمبر را نشان بودیم و رفتیم مدینه ای تمام خاطراتم! «اگر بار گران بودیم و رفتیم» وداعی تلخ کردم با پیمبر نهادم صورتم بر قبر مادر دلم تنگ حسن شد ای خدایا بقیع رفتم برای بار آخر نوایی می زند آتش به سینه رود همراه بابایش سکینه رسد روزی که بی بابا بیاید! خداحافظ... خداحافظ مدینه دل بی تاب را تابی بیاور شبم تاریکه، مهتابی بیاور شده اُم البَنین وقت جدایی برای بدرقه آبی بیاور ببین زینب که جانی در تنم نیست دگر چاره به غیر از رفتنم نیست چنان در این سفر غارت شوم من که حتی بنگری پیراهنم نیست بود تا همره من أشجع النّاس کجا و کی کنم من درد، احساس؟! ز چشم بَد نگهدارش خدایا که گردد خیمه غارت بعد عباس نباشد این وداع آخر من! بگفتا رازهایی مادر من شود گودال جمع پنج تن جمع نَهَد بر دامنش مادر، سر من خدایا هم علیمی هم خبیری پذیرفتم هر آن چه می پذیری برای ما شهادت بوده عادت ولی ای وای از داغ اسیری دل ارباب از هجران کباب است رقیه در بَرَش طفل رباب است پدر گفتا: که خوش باشی عزیزم بدان روزی رسد جایت خرابه است #على_اصغر_انصاريان #حرکت_امام_حسین_ع_از_مدینه_به_سمت_کربلا @nohe_sonnati

وقتی که می رفتند دنیا گریه می کرد شهر مدینه مثل زهرا گریه می کرد وقتی که می رفتند پشت پای آن ها چشمان جبراییل حتی گریه می کرد پایین پای ناقه مریم گریه می کرد دورِ سر گهواره عیسی گریه می کرد این است آن داغ عظیمی که برایش حتّی میان تشت یحیی گریه می کرد این است زینب بانویی که زیر پایش زانوی لرزه دار سقا گریه می کرد بوسید اکبر دست های مادرش را در زیر چادر ام لیلا گریه می کرد بر روی دامن مادری در گوش طفلش آهسته تا می گفت لالا گریه می کرد یک کاروانِ گریه شد وقتی رقیه با گفتن بابا، بابا گریه می کرد در زیر پای محمل مستوره ی عشق منزل به منزل ریگ صحرا گریه می کرد وقتی که می رفتند عالم سینه می زد وقتی که می رفتند دنیا گریه می کرد #علی_اکبر_لطیفیان #حرکت_امام_حسین_ع_از_مدینه_به_سمت_کربلا @nohe_sonnati

کاش اُفتد به دلش، خواهر خود را نَبَرد یا اگر بُرد، دگر دختر خود را نبرد چند روزی نگذشته ست پسردار شده یارب ای کاش، علی اصغر خود را نبرد نبوَد نام علی، جُرم کمی در کوفه می شد ای کاش، علی اکبر خود را نبرد هست جان ها به خطر، بدتر از آن جان خودش اگر عباس ز جان بهتر خود را نبرد چه عقیق یَمنی، کاش فقیری می خواست تا ببخشد شه و انگشتر خود را نبرد می رود پشت سر لشکر او، عشق ز شهر مگر او مادر سرلشکر خود را نبرد فاطمه خواسته هر جا پسرش رفت ، روَد می توانست مگر مادر خود را نبرد #حیدر_توکلی #حرکت_امام_حسین_ع_از_مدینه_به_سمت_کربلا @nohe_sonnati

عزت زیاد، آه، کجا می روی حسین تا مکه، یا به کرب و بلا می روی حسین این وقتِ شب! شبانه چرا بار بسته ای با اهل بیتِ آل عبا می روی حسین با کودکان و پردگیان و معاشران گویا به پیشگاه خدا می روی حسین این گونه که تو غرقِ وداعِ پیمبری داری به مقتل شهدا می روی حسین شش ماهه می بری و جوان می بری و پیر عباس می بری، به خَفا می روی حسین صاحب حرم! چرا ز حرم می زنی برون با سوز و اشک و حال بکا می روی حسین با هیبتِ پیمبر اکرم زدی به راه با ذکر مادرت، به نوا می روی حسین «اُخرج إلیَ العراق» شنیدی ز جدِّ خود؟ آیا به کوی درد و بلا می روی حسین زینب اسیر می شود و تو شهیدِ عشق داری به سوی اهل جفا می روی حسین حج را بَدل به عمره کنی ای امامِ حج تا قتلگاه، جای منا می روی حسین زیر سُم ستور، تنَت لِه شود غریب در زیر تیغِ کین ز قفا می روی حسین در پیش چشم فاطمه با جسم بی کفن بر عهد خویش کرده وفا می روی حسین از کربلا به کوفه و از کوفه تا به شام بر نیزه ها به رأس جدا می روی حسین بعد از تو کوفه، رحم به زینب نمی کند در شامِ غم به تشتِ طلا می روی حسین #محمود_ژوليده #حرکت_امام_حسین_ع_از_مدینه_به_سمت_کربلا @nohe_sonnati

شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین روی دل با کاروان کربلا دارد حسین از حریم کعبه ی جدش به اشکی شست دست مروه پشت سر نهاد، اما صفا دارد حسین می برد در کربلا هفتاد و دو ذبح عظیم بیش ازین ها حرمت کوی منا دارد حسین پیش رو راه دیار نیستی، کافیش نیست اشک و آه عالمی هم در قفا دارد حسین بس که محمل ها رود منزل به منزل با شتاب کس نمی داند عروسی یا عزا دارد حسین رخت و دیباج حرم چون گل به تاراجش برند تا به جایی که کفن از بوریا دارد حسین بردن اهل حرم دستور بود و سرّ غیب ورنه این بی حرمتی ها کی روا دارد حسین سروران، پروانگان شمع رخسارش ولی چون سحر روشن که سر از تن جدا دارد حسین سر به قاچ زین نهاده، راهپیمای عراق می نماید خود که عهدی با خدا دارد حسین او وفای عهد را با سر کند سودا ولی خون به دل از کوفیان بی وفا دارد حسین دشمنانش بی امان و دوستانش بی وفا با کدامین سر کند، مشکل دو تا دارد حسین آب خود با دشمنان تشنه قسمت می کند عزت و آزادگی بین تا کجا دارد حسین دشمنش هم آب می بندد به روی اهل بیت داوری بین با چه قومی بی حیا دارد حسین دست آخر کز همه بیگانه شد دیدم هنوز با دم خنجر نگاهی آشنا دارد حسین شمر گوید گوش کردم تا چه خواهد از خدا جای نفرین هم به لب دیدم دعا دارد حسین اشک خونین گو بیا بنشین به چشم شهریار کاندرین گوشه عزایی بی ریا دارد حسین #محمد_حسین_بهجت_تبریزی_شهریار #حرکت_امام_حسین_ع_از_مدینه_به_سمت_کربلا @nohe_sonnati

دوبیتی در سینه غمی غریب و جانکاه افتاد غلتید ستاره بر رخ ماه افتاد آماده شوید گریه کن های حسین ارباب به سمت کربلا راه افتاد #عبد_الزهرا #حرکت_امام_حسین_ع_از_مدینه_به_سمت_کربلا @nohe_sonnati

دوبیتی اجل چون سایه ای دور و برش بود و شمشیر بلا روی سرش بود شبانه از مدینه رفت بیرون شبانه رفتن ارث مادرش بود #میثم_مؤمنی_نژاد #حرکت_امام_حسین_ع_از_مدینه_به_سمت_کربلا @nohe_sonnati

دوبیتی یا پیمبر این دل من خون شده ظلم و کین دشمنان افزون شده وقت رفتن از مدینه کن نظر خواهر مظلومه ام محزون شده ▪️ میروم همراز خواهر می شوم در غریبی بی برادر می شوم در ره دین پاره پیکر می ‌شوم بر زمین افتاده بی سر می شوم ▪️ من حسینم نجل ختم المرسلین پر بها دُرِّ امیرالمؤمنین از مدینه می روم تا کربلا تا شوم صد پاره تن در راه دین ▪️ می روم مادر نگر احوال من حق سرشته این چنین اقبال من پاره پاره تن شدن در موج خون این بودای مادرم آمال من ▪️ جان فدای راه جانان می کنم کربلا را باغ رضوان می‌ کنم عالمی را تا صف روز جزا در کنار سفره مهمان می‌ کنم #رضا_یعقوبیان #حرکت_امام_حسین_ع_از_مدینه_به_سمت_کربلا @nohe_sonnati

آهی کشید و تربت او را به بر گرفت از آه شه به خرمن هستی، شرر گرفت   از بس که خون گریست، جگر‌گوشه ی رسول منزل‌‌گهِ بتول، به خونِ جگر گرفت   زان پس به ناله گفت که ای بانوی بهشت! خواهم ز آستان تو، راه سفر گرفت   رفته است در قضا که شوم کشته ی جفا نتْوان به پیش، تیر قضا را سپر گرفت   از تربت بتول برآمد یکی خروش وآتش از آن خروش، به بحر و به بر گرفت   کِای جان مادر! آمده‌ای تا کنی وداع آن گاه راه وادی پُر شور ‌و ‌شر گرفت   داغ برادرِ تو، هنوز است بر دلم باز این چه شعبده است که گردون ز سر گرفت؟   نَبْوَد مصیبتی ز غمِ تو، عظیم‌تر نتْوان غمِ مصیبتِ تو، مختصر گرفت   خواهم به روز حشر ز بیداد امّتان در پای عرش، دامن «خیر البشر» گرفت   از گفت‌وگوی فاطمه، شه را جگر بسوخت آهی چنان کشید کز او، خشک و تر بسوخت #سروش_اصفهانی #حرکت_امام_حسین_ع_از_مدینه_به_سمت_کربلا @nohe_sonnati

یادِ عهدِ عالم قالوا بلا دارد حسین از مدینه رو به سوی کربلا دارد حسین بی وفا دید آشنایان دیار خویش را شوق جمعی آشنای با وفا دارد حسین کاروانی بار بست از مرد و زن پیر و جوان هرچه اهل بیت و خویش و اقربا دارد حسین اختیار غربت و ترک دیار و دار خویش الله الله داغ زین ماجرا دارد حسین در دل شب خائفاً طیّ مراحل می کند صحبت صیاد و از مرغ قطا دارد حسین خوف صیّادان و ظلمات شب و بیراهه راه رهنما از شوق و تقدیر و قضا دارد حسین مأمن عالم یکی مأمن به خود جوید ولی در همه عالم یکی مأمن کجا دارد حسین بس که جوشد از زمین و آسمان بارد بلا هر قدم دریای پر موج از بلا دارد حسین غرق طوفان حوادث کی شود فُلک نجات بر چنین کشتی خدایی ناخدا دارد حسین دوستان با دشمنان هم عهد و با وی در کمین باز با هر دو سر صلح و صفا دارد حسین آن شهنشاهی که عالم در ید فرمان اوست کار و سر با مشتی اعراب گدا دارد حسین مبتدائی برد و هجرت در دل شب از وطن بس خبرها در پی این مبتدا دراد حسین تشنگان خون خود را تشنگان بیند بر آب آبشان آماده از بهر سقا دارد حسین بسته احرامی به سوی بیت حق اما به حق روی دل با کعبه ی مقصود ها دارد حسین ای خلیل الله چه نازی بر مقام کعبه ات کربلائی کعبه ی اهل ولا دارد حسین کعبه ای از سنگ و آب و گل بنا داری ولی در دل صد پاره بشکسته خدا دارد حسین هفت سعی اندر صفا داری ولی از رزمگه تا خیم هفتاد و یک سعی و صفا دارد حسین نازم آن ذبح عظیمی که به خود هفتاد و یک بی بدل رشک ذبیح الله فدا دارد حسین زمزمی داری که هرچه هست غیر از چشمه نیست چشمه هایی از سرشک چشم ها دارد حسین هر کسی اندر زمانه یادگاری از کسیست یادگاری از تمام انبیا دارد حسین زآدم و نوح و خلیل الله و موسی و مسیح تا محمد آیتی در خود نما دارد حسین بهر اثبات حسین است از من و من از حسین در برش جانی چو شبه مصطفی دارد حسین مصطفی را گر براقی در شب معراج بود بر عروجش رفرف از نوک جدا دارد حسین آدم از جنت برون از ترک اولاد شد اگر دوری از فردوس و یثرب بی خطا دارد حسین نوح اگر طوفان آب انگیخت از عصیان قوم در جهان طوفانی از خون دائماً دارد حسین آتش نمرود اگر گلشن بر ابراهیم شد بر خیام آتشین زین العبا دارد حسین پیش فرعون ار کلیم الله عصا را تکیه داد بر سنانش تکیه بر جای عصا دارد حسین زنده دارد قتل یحیا را به قتل خویشتن سر بریده جلوه در دشت طلا دارد حسین گر علی انگشتری بخشید و آمد انَّما در سر انگشتری انگشت عطا دارد حسین گر شهیدان را کفن باید لباس خویشتن از چه رو یا رب کفن از بوریا دارد حسین با عروس قتل هم آغوش و دست از خون خضاب حجله ای از قتلگه بر کدخدا دارد حسین در فضای اوج همت عالمی در زیر پر پر زند بی پر چو عباسی هما دارد حسین غم مخور ذهنی که ذهنت گشته با غم غوطه ور در خورش بهر صفا نور و جلا دارد حسین #ذهنی_زاده #حرکت_امام_حسین_ع_از_مدینه_به_سمت_کربلا @nohe_sonnati