بسم الله الرحمن الرحیم #تجاوز #فلسطین #غزه #لبنان #ایران #جنگ #سیاست غزه برای ما چقدر می‌ارزد؟ آری! واقعاً غزه برای ما چقدر می‌ارزد؟ یعنی اگر دین و انسانیت خودمان را هم کنار بگذاریم، و از نگاه یک حیوان سکولار و البته هوشمند به مسئله نگاه کنیم، بازهم غزه برای ما ارزشی دارد؟ به نظر من، غزه برای ما خیلی باارزش است، خیلی! چون آن‌ها در مقابل متجاوزی خاص ایستاده‌اند و در این راه از جانشان می‌گذرند. تجاوز برای اینکه بفهمیم ایستادگی در مقابل تجاوز چقدر باارزش است اول باید مقداری توضیح بدهم که متجاوز دقیقاً چه موجودی است؟ متجاوز موجودی است که اگر در مقابلش نأیستی تا آن شور و هیجانش برای تجاوز از بین نبرود و پیشبینی‌اش دربارۀ اهدافش از سرش خارج نشود، کار خود را ادامه خواهد داد. مثلاً یک کشور یا حکومت متجاوز با خود فکر می‌کند که باوجود هزینۀ ده‌ها میلیون دلاری برای تجاوز و کشته شدن افراد بسیاری از طرف خودش، اگر پیروز شود، ده‌ها میلیارد دلار به‌دست خواهد آورد؛ یا در محاسبات خود می‌گوید حتی اگر به چنین سودی نرسیم، ضرر هم نخواهیم کرد یا حتی اگر ضرر کنیم، باتوجه‌به آن سود احتمالی، می‌ارزد که جنگ را شروع کنیم. این متجاوز جنگ را شروع می‌کند و ادامه هم خواهد داد، البته تا جایی که ادامه دادن به این تجاوز کمر متجاوز نشکند. توجه کنید! دقیقاً باید کمرش بشکند تا ادامه ندهد؛ زیرا ممکن است با خود بگوید خب، دفعۀ دیگر با رفع اشتباهات به کار خودمان ادامه خواهیم داد! اینگونه محاسبات، به‌دلیل هویت تجاوزکارانۀ اوست؛ و بر همین اساس، اگر در جنگی پیروز شود و به هدفش برسد، یعنی بتواند به سود و نفعی که در نظرش بود برسد، این راه را ادامه خواهد داد؛ چرا ادامه ندهد در صورتی که اولاً آن خلق و خوی خود را از دست نداده و از سوی دیگر، این نوع رفتارها جواب داده و به سود و منفعت خود رسیده. تجاوز انگلیسی البته دربارۀ فلسطین، مسئله فقط تجاوز و محدود کردن حقوق مسلم نیست؛ شما به تاریخ اروپا نگاه کنید که روم با دنبال کردن کشورگشایی، کل اروپا را گرفت! خب البته در آنجا احتمالاً ده‌ها یا صدها هزار نفر کشته شده‌اند ولی ما در مسئلۀ فلسطین فقط با یک تجاوز و به‌غارت بردن منابع روبه‌رو نیستیم؛ ما با تجاوز انگلیسی روبه‌رو هستیم. تجاوزی مثل تجاوز به آمریکا، به استرالیا و به فلسطین. یعنی تجاوزی که صرفاً به دنبال محدود کردن حقوق و غارت کردن منابع نیست؛ بلکه هیچ حقی را برای کسی که به آن‌ها تجاوز کرده قبول ندارد؛ هیچ حقی. یعنی حتی قبول نمی‌کند که مردم اصلی آن سرزمین، از آب آن سرزمین بنوشند و در هوایش تنفس کنند و مکانی را برای نشستن انتخاب کنند. دراین‌صورت مردمی که در آن سرزمین ریشه دارند، یا باید به‌کلی آن سرزمین را فراموش کنند و آوارۀ سرزمین و کشوری غریب شوند یا اگر فراموش نکنند و بخواهند سرزمینشان را حفظ کنند، از نگاه متجاوز، فقط باید بمیرند. مثل بومیان آمریکا که یا با گلوله کشته شدند، یا با مواد سمی؛ همچنین بومیان استرالیایی؛ یا مانند مردم فلسطین که حتی زنده‌زنده سوزانده می‌شوند و آماج صدها هزار تن بمب و موشک قرار می‌گیرند. انگلیسی‌ها وقتی می‌بینند که این کار در آمریکا جواب داده، چرا نباید آن را در استرالیا پیگیری کنند و وقتی آنجا هم موفق شدند، چرا نباید به فلسطین به‌همان صورت تجاوز کنند؟ درمان متجاوز! این هویت تجاوزکارانه‌ای که با پاکسازی نژادی و سرزمینی همراه است، فعلاً میان انگلیسی تبارها تثبیت شده و به‌تبع، افراد دیگری نیز مانند صهیونیست‌ها را با خود همراه کرده و حالا حالا ادامه خواهد داشت؛ مگر اینکه، در نبردی تاریخی و طولانی، این هویت از بین برود. این هویت از بین برود یعنی چه بلایی سرش بیاید؟ یعنی این روش دیگر تا قرن‌ها، هیچ پیروزی‌ای کسب نکند یا اینکه، صاحبان این اندیشه، یعنی قدرت‌مندانی که با این فکر به‌دنبال کشورگشایی هستند، قلع و قمع شوند. (برای مطالعۀ بخش دوم ضربه بزنید)