فرزند کم یا فرزند زیاد؟! ✍️در برخی از روایات، فرزند آوری مورد توصیه قرار گرفته و پیامبر صلی الله علیه و آله و ائمه ی هدی علیهم السلام، وقتی که می خواستند در حق دیگران دعای خیری کنند، از خداوند سبحان، درخواست فرزند و مال بسیار می کرده اند: «اللَّهُمَّ أَكْثِرْ مَالَهُ وَ وُلْدَهُ». و در مقابل، برخی از روایات از کثرت فرزند برحذر داشته و رساتر آنکه خداوند متعال از فرزند بعنوان "فتنه" یاد کرده است؛ رسول الله صلی الله علیه و آله می فرماید: «وَ مَنْ أَبْغَضَنِي فَأَكْثِرْ مَالَهُ وَ وَلَدَهُ‏» و هر کس مرا دشمن می دارد مال و فرزندان او را زیاد گردان. 🔻علامه ی مجلسی در پاسخ به این تناقض ظاهری می گوید: این روایت ها، فراوانی مال و فرزند را نکوهش کرده است. اخبار در این موارد متفاوت است، در بسیاری از دعاها ثروت و مال و فرزند زیاد از خداوند درخواست شده است، و در بسیاری از دعاها فقر نکوهش شده و از آن به خدا پناه برده اند، جمع بین آن دو خالی از اشکال نیست. ممکن است جمع بین آن ها به این صورت باشد که ثروت پسندیده، ثروتی است در راه آخرت به کار رود و مانع عبادت نشود، همانطور که روایت شده است بهترین مال نیکو برای بنده صالح است، این مورد نادر می باشد. فقر نکوهیده، فقری است که بر آن صبر نکرده و موجب ذلت و نیاز به مردم شود، چه بسا فقر و ثروتی که که در روایات ستایش شده را میتوان به معنای کفاف و به قدر احتیاج تفسیر کرد، زیرا در واقع بی نیازی محسوب می شود و بیشتر مردم آن را فقر می شمارند. بی شک زیاد بودن مال و فرزند و خدم و حشم غالبا مانع از یاد خدا و آخرت می شود، همانطور که خدای متعال می فرماید: «إِنَّما أَمْوالُکُمْ وَ أَوْلادُکُمْ فِتْنَهٌ» و نیز «إِنَّ الْإِنْسانَ لَیَطْغی أَنْ رَآهُ اسْتَغْنی» اما اگر این مال و ثروت مانع از تحصیل آخرت نباشد، و هدف اطاعت از خداوند و افزایش بندگان وعبادت کنندگان درگاه الهی باشد، نعمتی از نعمت های الهی است که خداوند به هر کس صلاح بداند، عطا می فرماید. بحار ج ۶۹ ص ۶۱ #نورنما #فرزند_آوری اللّهم‌َعجّل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @noornama

به می سجاده رنگین کن گَرَت پیر مُغان گوید که سالک بی خبر نبود ز راه و رسم منزل ها ┈┄┅═✾ معنای کلمات ✾═┅┄┈ [ به می سجاده رنگین کن ] سجاده را با می آراسته کن، یعنی اگر یک پیر حتی به تو گفت: سجاده ی خود را با شراب(آب انگور نجس) آلوده کن، نتنها آلوده نمی شود بلکه رنگین و زیبا می شود [ پیر ] مرشد، راهبر [ مغان ] می فروشان جمع مغن(می فروش) که در اینجا مقصود اولیای خدا است که به پیروان خویش باده ی معرفت می دهند [ سالک ] سالک به کسی گفته می شود که دارد راهی را طی می کند یا راهی را طی کرده که در در اینجا معنای ثانی مقصود است [ پیر مغان ] پیر پیران، پیر اولیا که مصداق واقعی آن انبیاء و أهل بیت هستند. مغان انبیاء می شود و پیر مغان اهل بیت می شوند. ┈┄┅═✾ شرح ✾═┅┄┈ می گوید: اگر پیر مغان(آن انسان های کامل و معصوم) هر چه گفتند، ولو در نگاه تو خلاف عقل و شرعی باشد که تو می فهمی، باید تسلیم باشی: یعنی اگر به تو گفت: بجای اینکه گلاب به سجاده بپاشی، شراب بپاس، باید چشم بگویی چون پیر مغان است و او از هر خطا و لغزشی معصوم است. مولوی این حقیقت را پیش از حافظ خیلی روان تر بیان کرده و می گوید: - «چون گرفتت پیر هین تسلیم شو» اگر کسی را بعنوان مراد و مرشد انتخاب کردی باید در مقابل آن تسلیم محض باشی - «همچو موسی زیر حکم خضر رو» درست مثل موسی که تابع خضر بود - «صبر کن بر کار خضری بی نفاق تا نگوید خضر رو هذا فراق» هرچه گفت بگو: چشم وگرنه اگر چشم نگویی بین تو و او جدایی می افتد - «گرچه کشتی بشکند تو دم مزن» - «گرچه طفلی را کشد تو مو مکن» گناه، گناه است و تفاوتی ندارد که سوراخ کردن کشتی باشد یا آب شراب ریختن بر سجاده باشد، ولی او سالک است و راه را رفته است و از این رو باید تسلیم بود. یعنی از معصوم پیروی کن، گرچه با عقل شما جور در نیاید چون آنها سالک اند و این را راه طی کرده اند و همه ی راه و رسم ها را بخوبی می دانند. #نورنما #غزلیات_حافظ اللّهم‌َعجّل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @noornama

اللّهم ارزقنا حجّ بیتک الحرام فی عامی هذا و فی کل عام...🕋🤲❤️

صلی اللّه علیک یا سفینة النجاة...💔🏴 #شب_زیارتی #امام_زمان #نور_نما #پست_موقت اللّهم‌َعجّل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @noornama

🔸بازگشت روزگار جاهلیت(۱‌) 📍امیرالمؤمنین علیه السلام در توصیف روزگار جاهلیت می فرماید: «بأرض عالمها ملجم وَ جاهلها مکرم» در سرزمینی که دانای آن ملجم است و اما جاهلشان محترم و مکرم اند! ملجم از "لجام" است و در فارسی "لغام" گفته می شود و آن وسیله ای است که دهان حیوان با آن بسته می شود؛ گویی در چنین روزگاری دهان عالم بسته است و نمی تواند سخن گوید و در مقابل جاهلی که از علم تهی است، مورد احترام قرار می گیرد و مردم چنان پروانه دور او گرد می آیند و سخنان او را می شنوند! 📍امام صادق علیه السلام می فرماید‌: « الْكَذَّابَ يَهْلِكُ بِالْبَيِّنَاتِ وَ يَهْلِكُ أَتْبَاعُهُ بِالشُّبُهَاتِ‏» دروغگو با برهانهای روشن هلاک گردد، و پیروانش بوسیله شبهات. علامه ی مجلسی در معنای این روایت می گوید: «أريد بالكذاب في هذا الحديث إما مدعي الرئاسة بغير حق و سبب هلاكه بالبينات إفتاؤه بغير علم مع علمه بجهله و سبب إهلاك أتباعه بالشبهات تجويز كونه عالما و عدم قطعهم بجهله فهم في شبهة من أمر» منظور از کذاب در این روایت، مدعی ریاست(مدعی علم و سروری) ناحق است. دلیل هلاک شدن او با برهان های روشن، حکم کردن وفتوا دادن (دروغ گفتن) بدون علم و آگاهی است، در حالی که از جهل و نادانی خود با خبر است. دلیل هلاک شدن پیروانش با شبهات، عالم دانستن وی و یقین نداشتن به جهل وی است، پس در کار او شک و شبهه دارند... 📍امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: «إن بین یدی القائم سنین خداعة، یکذب فیها الصادق و یصدق فیها الکاذب و یقرب فیها الماحل و فی حدیث و ینطق فیها الروبیضة...» پیش از قیام قائم، سال هایی پر از خدعه و نیرنگ خواهد بود، افراد راستگو و صادق، تکذیب شده و دروغگویان تصدیق می شوند و شخص ماحل مورد احترام خواهد بود [و در حدیث دیگر است که فرمودند:] در آن اوضاع شخص روبیضه سخنوری می کند. در روایت دیگر سلمان از رسول الله می پرسد: روبیضه چیست؟ و حضرت می فرماید: «یتکلم فی امر العامه» کسی که در امور عامه و کلی مردم سخنوری می کند(کنایه از اظهار نظر او در امور مهم و عام مردم در حالی که چنین جایگاهی ندارد). #نورنما #بازگشت_روزگار_جاهلیت اللّهم‌َعجّل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @noornama

غیبت عالم | حضور جاهل رسول الله صلی الله علیه و آله می فرماید: «إِنَّ اَللَّهَ لاَ يَقْبِضُ اَلْعِلْمَ اِنْتِزَاعاً - يَنْتَزِعُهُ مِنَ اَلنَّاسِ وَ لَكِنْ يَقْبِضُ اَلْعِلْمَ بِقَبْضِ اَلْعُلَمَاءِ وَ إِذَا لَمْ يَبْقَ عَالِمٌ اِتَّخَذَ اَلنَّاسُ رُؤَسَاءَ جُهَّالاً فَسَأَلُوهُمْ فَقَالُوا بِغَيْرِ عِلْمٍ فَضَلُّوا وَ أَضَلُّوا» خداوند هيچ گاه دانشى را كه در ميان مردم است از آنان باز نگيرد، و ليكن با از دست رفتن دانشمندان آن دانش را بازستاند،و چون دانشمندى نماند مردم سران نادانى براى خود اختيار نمايند،و مجهولات خود را از ايشان پرسش كنند و آنان هم از روى بى‌اطلاعى پاسخ دهند، اينجاست كه هم خود گمراه شده و هم مردم را بگمراهى مى‌كشانند.

معادن دین و میخ های زمین 📍امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: «فَهُوَ مِنْ مَعَادِنِ دِينِهِ وَ أَوْتَادِ أَرْضِهِ» دین طلا است و مأخذ و ریشه ی طلا معدن آن است و معدن دین، انسان های صالح و عالمی اند که دین توسط آنها در جامعه به جوشش درمی آید و منتشر می شود. چرا که هر طلایی هم که در بازار باشد ریشه از معدن دارد. "معادن" جمع "معدِن" است و آن از ریشه ی "عدن" به معنای ثابت است: «جنات عدن» بهشت های عدن؛ یعنی بهشت های ثابت و همیشگی و این یعنی بندگان صالح و محبوب خداوند، محل ثبات و آرامش اند. "أوتاد" جمع "وتد" به معنای میخ است؛ می فرماید: بندگان محبوب خداوند، میخ های زمین اند؛ میخ هایی که در زمین کوبیده می شوند و هر چقدر بیشتر کوبیده شوند، بیشتر فرو می روند، و بندگان خدا نیز همیشه در جامعه کوبیده می شوند و اما هر چقدر بیشتر کوبیده شوند، استوارتر از قبل پابرجا می مانند. خاصیت میخ ها نگه‌داری چیزی است که به آن کوبیده شده اند؛ می فرماید: این بندگان میخ های زمین اند؛ یعنی آنها باعث می شوند زمین حفظ بشود و اهل آن ایمن باشند. 📍ابن ابی الحدید در مورد فرمایش امیرالمؤمنین علیه السلام می گوید: و سخن او "فهو من معادن دینه" آنان که دین را از ايشان اقتباس می کنند، چون معادن طلا و نقره، و همان زمین هایی هستند که این ها از آن جا برچیده می شود. و "أوتاد أرضه" آنان اگر نبودند، زمین به لرزه می افتاد و ساکنانش را مضطرب می ساخت(شرح ابن ابی الحدید ج ۶ ص ۳۷۶) @noornama

صلی الله علیک یا جواد الأئمه...🏴 #شهادت_جوادالأئمه #امام_رضا #امام_زمان #نورنما اللّهم‌َعجّل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @noornama

🔸شناخت مسیر 📍امام جواد علیه السلام می فرماید: «مَنْ لَمْ يَعْرِفِ الْمَوارِدَ أعْيَتْهُ الْمَصادِرُ»(بحار، ج۶۸، ص۳۴۰)  آن كه محلّ ورود را نشناسد، در بيرون آمدن به زحمت افتد. 📍"موارد" اسم مکان از "ورد" و از ریشه ی "ورود" و در زبان فارسی به معنای داخل شدن در مقابل خروج است‌. ولی در زبان عربی یک معنای ثانی نیز دارد و آن «در لبه ی چیزی قرار داشتن» است؛ همانگونه که گفته می شود: «اللهم ارزقنی شفاعة الحسین یوم الورود» خدایا من از تو شفاعت امام حسین را در روز ورود می خواهم و روز ورود همان روزی است که قرآن می فرماید: «وَإِنْ مِنْكُمْ إِلَّا وَارِدُهَا» همه وارد جهنم می شوند؛ یعنی همه بر لبه ی جهنم قرار می گیرند و هر کس جهنمی باشد، جهنم آنها را به سوی خود می کشد. البته عرب از این واژه بیشتر معنای «لبه ی چاه و چشمه قرار گرفتن» را قصد می کند و به کسی که پیشاپیش غافله دنبال چاه آب برود تا بر لبه ی چاه قرار گیرد و آب بگیرد "وارد" می گوید: «فارسلوا واردهم فادلی». و "مصادر" اسم مکان از "صدر" و از ریشه ی "صدور" به معنای «صادر کردن و بیرون کشیدن و استخراج نمودن» است و این واژه مقابل "ورود" است. 📍و انسان علاوه بر شناخت موارد و مصادر، نیاز دارد که خود حرکت و مسیری که دنبال می کند را بشناسد؛ امیرالمؤمنین علیه می فرماید: «من حرکة إلا و أنت محتاج فیها إلی معرفة» هیچ حرکتی نیست جز این که در آن به معرفت و شناخت نیازمندی... اللّهم‌َعجّل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @noornama

تو از ازل جوادی و ما از ازل فقیر یا ایهّا الجواد تصدق علی الفقیر...💔 #شهادت_امام_جواد❤️🏴 #جواد_الأئمه #امام_رضا #امام_زمان #نور_نما اللّهم‌َعجّل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @noornama

شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل کجا دانند حال ما سبکباران ساحل ها ┈┄┅═✾ معنای کلمات ✾═┅┄┈ [ هایل‌‌ ] ترسناک و هراس انگیز ┈┄┅═✾ شرح ✾═┅┄┈ دنیا در نگاه حافظ، مثال شب را دارد و واقعا هم همینطور است، چون مثل شب همه در خواب غفلت اند. و دنیا مانند شب تاریک است چون هیچ چیزی برای انسان روشن نیست و همه چیز گنگ و مبهم و مجهول و مجمل است. از یک سو شب و تاریک بودن دنیا و از یک سو هم آدمی در معرض انواع بلاهاست که هراس انگیز است. هر لحضه ما در معرض یک آسیب و بلایی هستیم و از طرفی هم گرداب های هول انگیز و مشکلات سخت که می خواهند ما را فرو ببرند. و این وضعیف واقعی ما است. چه کسانی این وضعیت را احساس نمی کنند؟ کسانی که سبک‌بار اند؛ یعنی بار سنگین را بر وجود خود حس نمی کنند، دنیا را شب نمی بینند، دنیا را تاریک نمی بینند، خود را در معرض انواع بلاها نمی بینند و غافل و غافل اند و در ساحل آرام و امن خود نشسته اند، آنها کی می می توانند بفهمد ما چه می کشیم؟ «کجا دانند حال ما سبکباران ساحل ها» تا نیامدی نمی فهمی و وقتی هم آمدی دیگران تو را نمی فهمند. #نورنما #غزلیات_حافظ اللّهم‌َعجّل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @noornama

🌺🎉🎊💌🎉🎊🌺🎉🎊💌🎊🌺 می رسد قصه به آنجا که علی دلتنگ است می فروشد زرهی را کــــــه رفیق جنگ است چــه نیازی دگر این مــــرد به جوشن دارد؟ إن یکاد از نفس فاطمــــــــــــه بر تن دارد #مرج_البحرین_یلتقیان #ازدواج_امیرالمؤمنین #ازدواج #نورنما اللّهم‌َعجّل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @noornama

🔸 آزمایش سخت در دین 📍حضرت زهرا سلام الله علیها می فرماید: « اللهم لا تجعل مصیبتی فی دینی » خدایا مصیبتم را در دینم قرار نده 📍کلمه ی "مصیبت" به آزمایش ها و مشکلات سخت گفته می شود که به انسان "اصابت" می کند و آن غیر از "مس" است؛ "مسّ" كمترين مرتبه به هم رسيدن دو چيز است که به آن "لمس" گفته می شود؛ ولي "اصابه" رسيدن جامع است که وقتی اصابت کند، دچار تزلزل می کند و اگر این سختی و آزمایش در دین باشد، او را در دین متزلزل می کند. خداوند متعال از هر دو واژه استفاده کرده و می فرماید: «إن تمسسكم حسنة تسؤهم و إن تصبكم سيّئة يفرحوا بها و إن تصبروا و تتّقوا لا يضرّكم كيدهم شيئاً إنّ الله بما يعملون محيط» اگر اندکی حسنه به شما برسد آنها ناراحت می شوند و اگر سیئه فراوان به شما برسد آنها خوشحال می شوند. 📍عصر غیبت حضرت حجت علیه السلام، مصیبت های فراوانی را به دین داران روزگارش اصابت می دهد که در توصیف سختی های آن آمده: «لاحدهم أشد بقیة علی دینه من خرط القتاد فی اللیلة الظلماء أو کالقابض علی جمر الغضا» ثابت قدم بودن هر یک از آنها در دین خود، از خراشیدن خار های قتاد در تاریکی شب سخت تر است، یا مانند کسی است که آتش درخت غضا را در دست داشته باشد. هر یک از کلمات این روایت، به دین داری هر چه سخت تر در روزگار غیبت اشاره دارد؛ "قتاد" درخت بزرگ خارداری است که خار های آن مانند سوزن تیز است "ظَلماء" غیر از "ظلمات" است و آن به تاریکی مطلق در دل شب که چیزی قابل رویت نباشد، گفته می شود "غضا" نام درختی است که چوب آن مدت زیادی آتش را در خود حفظ می کند 📍در میان شب های ظَلماء و خار های قتاد، دیدن مقصد، چراغ روشنا و هدایت قلب است که این مسیر دشوار را با خار های تیزش تبدیل به گل های زیبا می کند: یا رب این کعبهٔ مقصود تماشاگه کیست؟ که مغیلانِ طریقش گل و نسرینِ من است @noornama