🔸بازگشت روزگار جاهلیت(۱‌) 📍امیرالمؤمنین علیه السلام در توصیف روزگار جاهلیت می فرماید: «بأرض عالمها ملجم وَ جاهلها مکرم» در سرزمینی که دانای آن ملجم است و اما جاهلشان محترم و مکرم اند! ملجم از "لجام" است و در فارسی "لغام" گفته می شود و آن وسیله ای است که دهان حیوان با آن بسته می شود؛ گویی در چنین روزگاری دهان عالم بسته است و نمی تواند سخن گوید و در مقابل جاهلی که از علم تهی است، مورد احترام قرار می گیرد و مردم چنان پروانه دور او گرد می آیند و سخنان او را می شنوند! 📍امام صادق علیه السلام می فرماید‌: « الْكَذَّابَ يَهْلِكُ بِالْبَيِّنَاتِ وَ يَهْلِكُ أَتْبَاعُهُ بِالشُّبُهَاتِ‏» دروغگو با برهانهای روشن هلاک گردد، و پیروانش بوسیله شبهات. علامه ی مجلسی در معنای این روایت می گوید: «أريد بالكذاب في هذا الحديث إما مدعي الرئاسة بغير حق و سبب هلاكه بالبينات إفتاؤه بغير علم مع علمه بجهله و سبب إهلاك أتباعه بالشبهات تجويز كونه عالما و عدم قطعهم بجهله فهم في شبهة من أمر» منظور از کذاب در این روایت، مدعی ریاست(مدعی علم و سروری) ناحق است. دلیل هلاک شدن او با برهان های روشن، حکم کردن وفتوا دادن (دروغ گفتن) بدون علم و آگاهی است، در حالی که از جهل و نادانی خود با خبر است. دلیل هلاک شدن پیروانش با شبهات، عالم دانستن وی و یقین نداشتن به جهل وی است، پس در کار او شک و شبهه دارند... 📍امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: «إن بین یدی القائم سنین خداعة، یکذب فیها الصادق و یصدق فیها الکاذب و یقرب فیها الماحل و فی حدیث و ینطق فیها الروبیضة...» پیش از قیام قائم، سال هایی پر از خدعه و نیرنگ خواهد بود، افراد راستگو و صادق، تکذیب شده و دروغگویان تصدیق می شوند و شخص ماحل مورد احترام خواهد بود [و در حدیث دیگر است که فرمودند:] در آن اوضاع شخص روبیضه سخنوری می کند. در روایت دیگر سلمان از رسول الله می پرسد: روبیضه چیست؟ و حضرت می فرماید: «یتکلم فی امر العامه» کسی که در امور عامه و کلی مردم سخنوری می کند(کنایه از اظهار نظر او در امور مهم و عام مردم در حالی که چنین جایگاهی ندارد). #نورنما #بازگشت_روزگار_جاهلیت اللّهم‌َعجّل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @noornama

غیبت عالم | حضور جاهل رسول الله صلی الله علیه و آله می فرماید: «إِنَّ اَللَّهَ لاَ يَقْبِضُ اَلْعِلْمَ اِنْتِزَاعاً - يَنْتَزِعُهُ مِنَ اَلنَّاسِ وَ لَكِنْ يَقْبِضُ اَلْعِلْمَ بِقَبْضِ اَلْعُلَمَاءِ وَ إِذَا لَمْ يَبْقَ عَالِمٌ اِتَّخَذَ اَلنَّاسُ رُؤَسَاءَ جُهَّالاً فَسَأَلُوهُمْ فَقَالُوا بِغَيْرِ عِلْمٍ فَضَلُّوا وَ أَضَلُّوا» خداوند هيچ گاه دانشى را كه در ميان مردم است از آنان باز نگيرد، و ليكن با از دست رفتن دانشمندان آن دانش را بازستاند،و چون دانشمندى نماند مردم سران نادانى براى خود اختيار نمايند،و مجهولات خود را از ايشان پرسش كنند و آنان هم از روى بى‌اطلاعى پاسخ دهند، اينجاست كه هم خود گمراه شده و هم مردم را بگمراهى مى‌كشانند.

معادن دین و میخ های زمین 📍امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: «فَهُوَ مِنْ مَعَادِنِ دِينِهِ وَ أَوْتَادِ أَرْضِهِ» دین طلا است و مأخذ و ریشه ی طلا معدن آن است و معدن دین، انسان های صالح و عالمی اند که دین توسط آنها در جامعه به جوشش درمی آید و منتشر می شود. چرا که هر طلایی هم که در بازار باشد ریشه از معدن دارد. "معادن" جمع "معدِن" است و آن از ریشه ی "عدن" به معنای ثابت است: «جنات عدن» بهشت های عدن؛ یعنی بهشت های ثابت و همیشگی و این یعنی بندگان صالح و محبوب خداوند، محل ثبات و آرامش اند. "أوتاد" جمع "وتد" به معنای میخ است؛ می فرماید: بندگان محبوب خداوند، میخ های زمین اند؛ میخ هایی که در زمین کوبیده می شوند و هر چقدر بیشتر کوبیده شوند، بیشتر فرو می روند، و بندگان خدا نیز همیشه در جامعه کوبیده می شوند و اما هر چقدر بیشتر کوبیده شوند، استوارتر از قبل پابرجا می مانند. خاصیت میخ ها نگه‌داری چیزی است که به آن کوبیده شده اند؛ می فرماید: این بندگان میخ های زمین اند؛ یعنی آنها باعث می شوند زمین حفظ بشود و اهل آن ایمن باشند. 📍ابن ابی الحدید در مورد فرمایش امیرالمؤمنین علیه السلام می گوید: و سخن او "فهو من معادن دینه" آنان که دین را از ايشان اقتباس می کنند، چون معادن طلا و نقره، و همان زمین هایی هستند که این ها از آن جا برچیده می شود. و "أوتاد أرضه" آنان اگر نبودند، زمین به لرزه می افتاد و ساکنانش را مضطرب می ساخت(شرح ابن ابی الحدید ج ۶ ص ۳۷۶) @noornama

صلی الله علیک یا جواد الأئمه...🏴 #شهادت_جوادالأئمه #امام_رضا #امام_زمان #نورنما اللّهم‌َعجّل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @noornama

🔸شناخت مسیر 📍امام جواد علیه السلام می فرماید: «مَنْ لَمْ يَعْرِفِ الْمَوارِدَ أعْيَتْهُ الْمَصادِرُ»(بحار، ج۶۸، ص۳۴۰)  آن كه محلّ ورود را نشناسد، در بيرون آمدن به زحمت افتد. 📍"موارد" اسم مکان از "ورد" و از ریشه ی "ورود" و در زبان فارسی به معنای داخل شدن در مقابل خروج است‌. ولی در زبان عربی یک معنای ثانی نیز دارد و آن «در لبه ی چیزی قرار داشتن» است؛ همانگونه که گفته می شود: «اللهم ارزقنی شفاعة الحسین یوم الورود» خدایا من از تو شفاعت امام حسین را در روز ورود می خواهم و روز ورود همان روزی است که قرآن می فرماید: «وَإِنْ مِنْكُمْ إِلَّا وَارِدُهَا» همه وارد جهنم می شوند؛ یعنی همه بر لبه ی جهنم قرار می گیرند و هر کس جهنمی باشد، جهنم آنها را به سوی خود می کشد. البته عرب از این واژه بیشتر معنای «لبه ی چاه و چشمه قرار گرفتن» را قصد می کند و به کسی که پیشاپیش غافله دنبال چاه آب برود تا بر لبه ی چاه قرار گیرد و آب بگیرد "وارد" می گوید: «فارسلوا واردهم فادلی». و "مصادر" اسم مکان از "صدر" و از ریشه ی "صدور" به معنای «صادر کردن و بیرون کشیدن و استخراج نمودن» است و این واژه مقابل "ورود" است. 📍و انسان علاوه بر شناخت موارد و مصادر، نیاز دارد که خود حرکت و مسیری که دنبال می کند را بشناسد؛ امیرالمؤمنین علیه می فرماید: «من حرکة إلا و أنت محتاج فیها إلی معرفة» هیچ حرکتی نیست جز این که در آن به معرفت و شناخت نیازمندی... اللّهم‌َعجّل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @noornama

تو از ازل جوادی و ما از ازل فقیر یا ایهّا الجواد تصدق علی الفقیر...💔 #شهادت_امام_جواد❤️🏴 #جواد_الأئمه #امام_رضا #امام_زمان #نور_نما اللّهم‌َعجّل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @noornama