ارْتَوَى مِنْ عَذْبٍ فُرَاتٍ سُهِّلَتْ لَهُ مَوَارِدُهُ فَشَرِبَ نَهَلًا وَ سَلَكَ سَبِيلًا جَدَداً ┄┅═✾ معنای کلمات ✾═┅┄┈ [ ارتوی ] به معنای سیراب شدن است؛ البته "ارتوی" به هر سیراب شدنی نمی گویند و بلکه به آن سیراب شدنی می گویند که تشنگی ندارد چون آنها از خداوند سیراب اند. [ عذب ] شیرین؛ یعنی خداوند همان چشمه ی شیرین است [ فرات ] خوشگوار، دلپسند، دلخواه [ سهلت ] این واژه از "تسهیل" به معنای آسان نمودن است [ له ] برای او [ موارد ] این واژه جمع "مورد" است و مورد به مسیری می گویند که آدمی را به آب می رساند [ نهل ] به نوشیدن یک نفس و لا جرعه گفته می شود و همینطور "نهل" به آن نوشیدنی می گویند که آدم تشنه به آب می رسد و می نوشد و به همین راحتی جدا نمی شود [ سلک ] این واژه از "سلوک" به معنای پیمودن است [ جدد ] این واژه به زمین های سخت می گویند که آدمی به راحتی فرو نمی رود و می تواند سریع در آن حرکت کند که اینجا کنایه از مسیر حق است؛ کسی که پا در مسیر حق قرار می دهد، زیر پایش محکم است و لذا فرو نمی رود و راحت می تواند سرعت و سبقت داشته باشد و بخاطر همین قرآن می فرماید: ســـارعـــــو چون مسیر حق چنین قابلیتی دارد که شما سرعت بگیرید و "جدد" همینطور به زمین های صاف و هموار گفته می شود و به همین معنا هم لطیف است که محبوبان الهی پا در مسیری قرار می دهند که ناهموار و ناهنجار نباشد چون تمام ناهمواری و ناهنجاری های انسانی به مسیری برمی گردد که انتخاب می کند و لذا در سوره حمد می خوانیم: اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ ┅═✾ شرح ✾═┅┄┈ یکی از طبیبان به مریض گفته بود: شما بیمار نیستید و بلکه شما تشنه هستید و نخوردن آب به شکل یک بیماری در شما ظاهر می شود. مریض می گوید: من خود دوا خوردم و درمان شدم. و طبیب می گوید: شما با دارو درمان نشدید و بلکه با آبی درمان شدید که کنار دارو خوردید! و در عالم معنویت هم همین‌گونه است که ما تشنه ی قدرت و ثروت و شهرت هستیم؛ اما کسی که خدا را فهمیده و درک کرده باشد سیراب می شود و چنین کسی لب به آب گندیده و هر ثروتی نمی زند چون برای او هر چیزی غیر از خدا حکایت آب گندیده دارد، مانند کسی که از آبی شیرین و خوشگوار سیراب باشد، هرگز قصد آب های پلید نمی کند: چون از آن اقبال ، شیرین شد دهان سرد شد بر آدمی مُلکِ جهان یعنی از قدرت و شهرت همان گریزان و فراری هستند که یک سیراب چشمه ی زلال از آب های پلید فراری است. همانطوری که یک چشمه راه دارد و باید از راهش وارد شد تا به چشمه رسید، خدا هم چشمه دارد که برای رسیدن به آن هزار راه وجود دارد و هر هزار راه در یک دعا بنام جوشن کبیر آمده است؛ هر نام خدا یک راه برای رسیدن به خداست و چون هزار نام است، هزار راه می شود، مثل آنکه می خوانیم: یـــــا مـــحــــســــن ای کسی که احسان کننده هستی؛ یعنی یکی از راه های رسیدن به من محسن شدن و خوبی کردن است؛ تو اگر احسان کنی محسن می شوی و اگر محسن شوی با من سنخیت پیدا می کند: السِّنْخيّةُ عِلَّةُ الاِنْضِمام سنخیت عامل پیوند و پیوستگی است یا مثل آنکه می گوییم: یــــا کــــریـــم ای کسی که کریم هستی؛ یعنی یکی از راه های رسیدن به من کریم شدن است یا مثل آنکه می خوانیم: یــــا نــــور ای نور؛ یعنی یکی از راه های رسیدن به من این است که مایه ی روشنایی شوی پیمودن چنین راه هایی(محسن و کریم و نور و...) برای ما دشوار است؛ ولی برای محبوبان الهی آسان است؛ یعنی مثل یک آب خوردن دست به جیب می شوند و از همین رهگذر به او می رسند و بنابراین هرگاه دیدی که خوبی کردن برای شما سهل است، تردید نکن که محبوب خدا هستی و هر گاه دیدی گذشت کردن برای شما سهل است، تردید نکن که محبوب خدا هستی و هر گاه دیدی بخشش برای شما سهل است، تردید نکن که محبوب خدا هستی و لذا امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: راه های رسیدن به خدا برای کسی که محبوب خدا باشد، مثل آب خوردن آسان شده چون فهمیده اند که این آب زلال است و به یک باره سَر می کشند و به سرعت در این مسیر قدم می گذارند بخاطر اینکه مسیر حق بسیار سخت و محکم است و به راحتی فرو نمی رود. #محبوبان_الهی #نور_نما اللّهم‌َعجّل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @noornama