💠 عدالت و انصاف(۱) 📍در ادبیات دینی و غیر دینی از دو واژه در افاده مفهوم عدالت استفاده شده است که یکی واژه «justice» به معنای "عدالت" است و واژه دیگر «fairness» به معنای "انصاف" است و واژه "قسط" نیز به انصاف نزدیک تر و هر دو از معنای سهم و نصف برآمده اند. و این تفاوت در میان اندیشمندان غیر مسلمان نیز مانند جان راولز مورد نظر بوده است. ┈┄┅═✾ ✾═┅┄┈ 📍کلمه "انصاف" بیان‌گر نوعی از عدالت است که عقل به آن فرمان می دهد و قوانینی که در جوامع غیر دینی وضع می شود برآمده از این نوع عدالت است که در اندیشه اصلاح و قوام جامعه بوده است. ولی نوعی از عدل وجود دارد که عقل آن را تحلیل نمی کند و انصاف به آن راه نمی‌یابد که این نوع از عدل، جدای از وضع عقلی، وضع شرعی ایست. در این معنای ثانی، قوانین و احکام اسلامی حاکم است و اجرای این قوانین، اجرای عدل به حکم اسلامی است، مانند حکم قصاص که شرع بعنوان اجرای عدالت در برابر برخی از آسیب های وارده، وضع کرده است. بنابراین اجرای قصاص همان اجرای عدالت است؛ ولی اگر کسی خشم خود را کنترل کند و از روی عفو از قصاص و اجرای عدالت بگذرد، عنوان "احسان" را به خود می گیرد که این کار بالاتر از عدل و به تقوا نزدیک تر است: «الّذين ينفقون في السّرّاء و الضّرّاء و الكاظمين الغيظ و العافين عن النّاس و الله يحبّ المحسنين»(رجوع شود به تفسیر تسنیم ج ۱۵) ┈┄┅═✾ ✾═┅┄┈ 📍علامه ی مجلسی می آورد: «العدل ضدّ الجور و يطلق على ملكة للنفس تقتضي الاعتدال في جميع الأمور و اختيار الوسط بين الإفراط و التفريط و يطلق على إجراء القوانين الشرعية في الأحكام الجارية بين الخلق» عدل ضد جُور است، و نهادی است درونی که هر کاری را معتدل می کند و میانه افراط و تفریط را برمی گزیند. اجراء قوانین شرع در امور جاری بین خلق را عدل می گویند. علامه ی مجلسی در این سخن به دو معنای عدل اشاره می دارد؛ نخست عدلی که به حجت درونی یعنی عقل فهمیده می شود و ثانی عدلی که مربوط به اجرای قوانین شرع است. و سپس ایشان، سخن خود را مستند به قول راغب می کند که می گوید: «قال الراغب العدل ضربان مطلق يقتضي العقل حسنه و لا يكون في شي‏ء من الأزمنة منسوخا و لا يوصف بالاعتداء بوجه نحو الإحسان إلى من أحسن إليك و كفّ الأذيّة عمّن يكفّ أذاه عنك و عدل‏ يعرف كونه عدلا بالشرع و يمكن أن يكون منسوخا في بعض الأزمنة كالقصاص و أرش الجنايات» عدل دو قسم است: یکی حسن عقلی دارد که هیچ گاه منسوخ نمی شود و به هیچ وجهی تجاوز صورت نمی گیرد، همچون احسان کردن به عوض احسان دیدن، و کف آزار از کسی که به تو آزار نمی رساند. دومین نوع عدل، آن است که از کلام شرع فهم می شود و چه بسا در زمانی نسخ می شود، همچون قصاص و ارش جنایات. @noornama

💠 نگاهی به محتوای نورنما در روز های گذشته : - بنده دیگران مباش - الهی کسری... - تاریکی ظلم - تحلیل گران دروغگو - نهی از منکر - پیروزی ها و شکست ها - دنیای فرعون و ظهور موسی - گل پژمرده - مهاجرت - عدالت و انصاف @noornama

گفت و گو ویژه نورنما؛ با سید حامد میری + پیوست ها اظهار معجزه پرچم رسول الله علم قانون کلی نیست وصیت جاودانه پیامبر وصیت ظاهره @noornama

💠 چرا ائمه حکومت نکردند؟ سوالی از جانب اهل تسنن و برخی از فرق انحرافی به اهل تشیع وارد می شود که طبق روایات، خلفاء دوازده گانه به حکومت زمینی می رسند و حال آنکه بیشتر ائمه شما نتوانستند به حکومت زمینی دَست پیدا کنند. و اهل تسنن در اینجا توقف می کنند ولی اتباع احمدالحسن ادامه می دهند: این روایت در مورد مهدیین است که صاحب حکومت می شوند. __________ ۱. اگر مقصود شما از حکومت صرفاً "آرامش حق" باشد، این اشکال وارد است؛ زیرا ائمه می توانند به اذن و قدرت الهی بر زمین و مردم ظالم آن حاکم شوند و در این صورت این غرض هم میسر می شود. اما اگر مقصود "استقرار حق" است که استقرار حق فقط با همراهی مردم میسر است و علاوه بر حاکم باید مردم نیز عادل باشند تا این غرض حاصل شود: «ذَا وُلِّيَ الظَّالِمُ الظَّالِمَ فَقَدْ أَنْصَفَ الْحَقَّ وَ إِذَا وُلِّيَ الْعَادِلُ الْعَادِلَ فَقَدِ اعْتَدَلَ الْحَقُّ وَ إِذَا وُلِّيَ الْعَادِلُ الظَّالِمَ فَقَدِ اسْتَرَاحَ الْحَقُّ» چون ستمگر سرپرست ستمگر شود، حق جا افتاده است. چون عادل سرپرست عادل شود، حق استوار شده است. چون عادل سرپرست ستمگر شود، حق آسوده است(بحار ج ۷۲ ص ۳۴۲). ┄┅═✾ ✾═┅┄┈ ۲. اگر مقصود شما از حکومت صرفاً "قائم بالعدل" است، باز این اشکال وارد است؛ زیرا ائمه می توانند جامعه ای را فراهم کنند که صرفا قائم بالعدل باشد. اما اگر مقصود شما "قوام بالعدل" است که معنای آن استمرار و استقرار و شیوع عدالت مانند سرما و گرما در یک جامعه باشد، این نیز جزء با همراهی مردم میسر نمی شود و ائمه هدی علیهم السلام "قوامون بالعدل" هستند: «یا رسول الله هل یکون بعدک نبی؟ قال: لا، أنا خاتم النبیین ولکن یکون بعدی أئمة من ذریتی قوامون بالقسط کعدد نقباء»(بحار ج ۳۶ ص ۲۷۱). و به همین منظور آیت الله جوادی آملی می گوید: «فراگير شدن عدالت در همه شئون زندگي در گرو اين است كه جامعه «قوّام به قسط و عدل» باشد؛ نه فقط قائم به عدل: «يا أیها الذین آمنوا كونوا قَوامین بِالقسط شهداء لله» - «يا أیها الذین آمَنوا كونوا قَوامین لله شهداء بِالقِسط». بعضي از كارها با صرف «قيام» مسئول آن، نتيجه مي بخشد؛ ولي در برخي امور ديگر قيام مسئول كفايت نمي كند، بلكه بايد «قوّام» باشد»(تفسیر تسنیم ج ۱۹ ص ۲۲۹). ┄┅═✾ ✾═┅┄┈ ۳. اگر مقصود شما از حکومت صرفا "رسیدن به نتایج محدود" است باز اشکال شما وارد است که ائمه می توانستند در یک دوره ای با این غرض به حکومت برسند. اما اگر مقصود رسیدن به نتایج بزرگ و تغییر فراگیر در این جهان است که این غرض نیاز به شرایط و همراهی مردم دارد و ائمه "صبار" هستند تا چنین شرایط و زمینه ای فراهم شود. و به همین منظور آیت الله جوادی آملی می گوید: «و این نکته در تفاوت بین "صابر" و "صبار" نیز وجود دارد؛ زيرا با صبرِ معمولي مي‌توان كارهاي عادي و غير مهمّ را حلّ كرد؛ اما در كارهاي مهمّ، مانند نبرد با فراعنه، صبر عادي كافي نيست. در اين‌گونه امور، صابر به مقصد نمي‌رسد و از اين رو بايد «صبّار» باشد، چنان‌كه خداي سبحان به موساي كليم عليه‌السلام فرمود: «أخرج قومك من الظلمات إلي النور وذكّرهم بِأيّامِ الله إنّ في ذلك لآيتٍ لكلّ صبّارٍ شكور»(تفسیر تسنیم ج ۷ ص ۵۹۰) ┄┅═✾ ✾═┅┄┈ ۴. و با همه ی این اوصاف(پاسخ به آقای فتحی) اگر منظور شما حاکمیت عادل بر ظالم با نتایج محدود است، دقیقا همین اشکال نیز بر امام مدعی شما(احمدالحسن) هم وارد است که تاکنون شرایط و مسائل دیگر را بهانه کرده است. اما اگر جنابعالی مانند اهل تسنن حکومت الهی را تنزل داده اید، در این صورت ما شاهد همراهی شما با اهل تسنن هستیم و این بار شما فرقه ای از فرق أهل تسنن به شمار می روید! @noornama