- روایت سوم: «مَا رُوِيَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مَيْسَرَةَ قَالَ : لَمَّا اِسْتَقْدَمَ عَبْدُ اَللَّهِ بْنُ مُحَمَّدٍ اَلدَّوَانِيقِيُّ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَقَامَ مَوْلًى لَهُ بِسَيْفٍ مَسْلُولٍ قَدْ أَسْبَلَ عَلَيْهِ كُمَّهُ وَ قَالَ إِذَا دَخَلَ جَعْفَرٌ وَ صِرْتُ خَلْفَهُ وَ أَشَرْتُ إِلَيْكَ فَاضْرِبْ عُنُقَهُ. فَلَمَّا دَخَلَ وَ نَظَرَ إِلَى اَلدَّوَانِيقِيِّ أَسَرَّ شَيْئاً فِيمَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ نَفْسِهِ لَمْ نَدْرِ مَا هُوَ إِلاَّ قَوْلَهُ يَا مَنْ يَكْفِي خَلْقَهُ كُلَّهُ وَ لاَ يَكْفِيهِ أَحَدٌ اِكْفِنِي شَرَّ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ . فَصَارَ أَبُو جَعْفَرٍ اَلدَّوَانِيقِيُّ لاَ يُبْصِرُ مَوْلاَهُ فَيُومِئُ إِلَيْهِ وَ صَارَ مَوْلاَهُ لاَ يُبْصِرُهُ وَ لاَ يَرَى أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ فَقَالَ لَهُ لَقَدْ عَنَّيْتُكَ يَا جَعْفَرُ فِي هَذَا اَلْحَرِّ فَانْصَرِفْ. فَانْصَرَفَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقَالَ اَلدَّوَانِيقِيُّ لِمَوْلاَهُ وَيْلَكَ مَا مَنَعَكَ مِنْ أَنْ تَمْتَثِلَ أَمْرِي قَالَ لاَ وَ اَللَّهِ مَا أَبْصَرْتُهُ وَ لاَ أَبْصَرْتُكَ حَتَّى خَرَجَ وَ لَقَدْ دَهِمَنِي حِجَابٌ حَالَ بَيْنِي وَ بَيْنَهُ وَ بَيْنَكَ. فَقَالَ اَلدَّوَانِيقِيُّ لَئِنْ تَحَدَّثْتَ بِهَذَا لَأَقْتُلَنَّكَ بَدَلاً مِنْهُ» على بن ميسره مى‌گويد: وقتى كه عبد اللّٰه بن محمّد دوانيقى از امام صادق-عليه السّلام-خواست كه نزد او برود، غلامش با شمشير آخته كه در آستينش پنهان داشت، ايستاده بود، به او گفت: هر وقت «جعفر» آمد و من پشت سر او رفتم و به تو اشاره كردم، گردنش را بزن! هنگامى كه امام-عليه السّلام-وارد شد و به دوانيقى نگاه كرد، چيزى گفت كه من نفهميدم مگر اين سخنش را كه گفت:«اى كسى كه تمام خلقش را كفايت مى‌كنى و كسى او را كفايت نمى‌كند، مرا از شرّ محمّد بن عبد اللّٰه حفظ‍‌ كن». ابو جعفر پشت سر امام رفت ولى غلامش را نديد تا اشاره كند و غلامش هم نه او را مى‌ديد و نه امام صادق-عليه السّلام-را از اين رو منصور دوانيقى به امام گفت: اى جعفر! در اين هواى گرم تو را خسته كردم به خانه‌ات برگرد! امام برگشت و منصور دوانيقى به غلامش گفت: واى بر تو! چه چيز باعث شد كه دستور مرا اطاعت نكنى‌؟! غلام گفت: نه به خدا سوگند! نه او را ديدم و نه تو را تا اينكه بيرون رفت و پرده ميان من و تو و او كشيده شد. آنگاه منصور گفت: اگر اين حرف را در جايى بزنى، عوض او تو را مى‌كشم! . - روایت چهارم: كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ بِالْمَدِينَةِ وَ هُوَ رَاكِبٌ حِمَارَهُ، فَنَزَلَ وَ قَدْ كُنَّا صِرْنَا إِلَى اَلسُّوقِ أَوْ قَرِيباً مِنَ اَلسُّوقِ، قَالَ: فَنَزَلَ وَ سَجَدَ وَ أَطَالَ اَلسُّجُودَ وَ أَنَا أَنْتَظِرُهُ، ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ، فَقُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ رَأَيْتُكَ نَزَلْتَ فَسَجَدْتَ؟! فَقَالَ: «إِنِّي ذَكَرْتُ نِعْمَةَ اَللَّهِ عَلَيَّ فَسَجَدْتُ» قَالَ: قُلْتُ: قَرِيباً مِنَ اَلسُّوقِ وَ اَلنَّاسُ يَجِيئُونَ وَ يَذْهَبُونَ؟ فَقَالَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ: «إِنَّهُ لَمْ يَرَنِي أَحَدٌ» معاویة بن وهب گفت: نزد امام صادق در مدینه بودم در حالی که آن حضرت سوار بر الاغش بود، سپس از مرکبش پائین آمد، در حالی که ما به بازار رسیده بودیم یا نزدیک بازار بودیم. آن‌گاه امام از مرکب خود پایین شد و سجده کرد و سجده اش را طول داد و من منتظرش بودم، سپس سر از سجده برداشت. عرض کردم: فدایت شوم! شما را دیدم که از مرکب پایین آمدی و سجده کردی[چرا چنین کردی؟] فرمود: به راستی من به یاد نعمت خدا بر خودم افتادم و سجده کردم. [راوی] گفت: عرض کردم: نزدیک بازار[چنین کاری را انجام دادید؟!] در حالی که مردم می آیند و می روند؟ فرمود: قطعا هیچ کس مرا ندید(مختصر البصائر ص ۸۵)

- روایت پنجم: «مَا رُوِيَ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ : دَخَلْتُ اَلْمَسْجِدَ مَعَ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ اَلنَّاسُ يَدْخُلُونَ وَ يَخْرُجُونَ فَقَالَ لِي سَلِ اَلنَّاسَ هَلْ يَرَوْنَنِي فَكُلُّ مَنْ لَقِيتُهُ قُلْتُ لَهُ أَ رَأَيْتَ أَبَا جَعْفَرٍ فَيَقُولُ لاَ وَ هُوَ وَاقِفٌ حَتَّى دَخَلَ أَبُو هَارُونَ اَلْمَكْفُوفُ فَقَالَ سَلْ هَذَا فَقُلْتُ هَلْ رَأَيْتَ أَبَا جَعْفَرٍ فَقَالَ أَ لَيْسَ هُوَ وَاقِفاً قُلْتُ وَ مَا عِلْمُكَ قَالَ وَ كَيْفَ لاَ أَعْلَمُ وَ هُوَ نُورٌ سَاطِعٌ قَالَ وَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ لِرَجُلٍ مِنْ أَهْلِ إِفْرِيقِيَا مَا حَالُ رَاشِدٍ قَالَ خَلَّفْتُهُ حَيّاً صَالِحاً يُقْرِئُكَ اَلسَّلاَمَ قَالَ رَحِمَهُ اَللَّهُ قَالَ مَاتَ قَالَ نَعَمْ قَالَ وَ مَتَى قَالَ بَعْدَ خُرُوجِكَ بِيَوْمَيْنِ قَالَ وَ اَللَّهِ مَا مَرِضَ وَ لاَ كَانَ بِهِ عِلَّةٌ قَالَ وَ إِنَّمَا يَمُوتُ مَنْ يَمُوتُ مِنْ مَرَضٍ أَوْ عِلَّةٍ قُلْتُ مَنِ اَلرَّجُلُ قَالَ رَجُلٌ كَانَ لَنَا مُوَالِياً وَ لَنَا مُحِبّاً ثُمَّ قَالَ لَئِنْ تَرَوْنَ أَنَّهُ لَيْسَ لَنَا مَعَكُمْ أَعْيُنٌ نَاظِرَةٌ أَوْ أَسْمَاعٌ سَامِعَةٌ لَبِئْسَ مَا رَأَيْتُمْ وَ اَللَّهِ لاَ يَخْفَى عَلَيْنَا شَيْءٌ مِنْ أَعْمَالِكُمْ فَاحْضُرُونَا جَمِيلاً وَ عَوِّدُوا أَنْفُسَكُمْ اَلْخَيْرَ وَ كُونُوا مِنْ أَهْلِهِ تُعْرَفُونَ بِهِ فَإِنِّي بِهَذَا آمُرُ وُلْدِي وَ شِيعَتِي» ابو بصير مى‌گويد: با امام باقر-عليه السّلام-وارد مسجد شديم و مردم نيز وارد و خارج مى‌شدند. حضرت فرمود: از مردم بپرس آيا مرا مى‌بينند؟ هر كس را ديدم از او پرسيدم: آيا ابو جعفر-عليه السّلام-را ديدى‌؟ مى‌گفت: نه، در حالى كه او ايستاده بود، تا اينكه هارون مكفوف آمد و حضرت فرمود: از اين بپرس.پرسيدم: آيا ابو جعفر را ديدى‌؟ گفت: آيا او نايستاده بود؟ گفتم: از كجا فهميدى‌؟ گفت: چگونه نفهمم در حالى كه او نور درخشنده است. مى‌گويد: از او شنيدم كه به مردى از افريقا مى‌گفت: حال راشد چگونه است‌؟ گفت: او را زنده و سالم ترك نمودم و به شما سلام مى‌رساند. حضرت فرمود: خدا او را رحمت كند. آن مرد پرسيد: مرده است‌؟ اللهم‌عجل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @noornama

بخوانید 🔻🔻 #پرچم_امام_زمان 🔺 نام پرچم امام زمان چیست؟ 🔺رنگ پرچم امام زمان چیست؟ 🔺جنس پرچم امام زمان از چیست؟ 🔺 خاصیت اعجاز آمیز پرچم امام زمان چیست؟ 🔺 هنگام گشوده شدن این پرچم چه اتفاقی می افتد؟ اللهم‌عجل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @noornama

مفهوم غیبت(۳) شهید سید محمد صدر در تفسیر دیگر غیبت، رویت و دیدن جسم حضرت را ممکن دانسته است. با این توضیح که در مدت غیبت مردم می توانند جسم حضرت را ببینند و ایشان را نشناسند، مانند برادران حضرت یوسف که ایشان را دیدند ولی نشناختند: «یرونه و لا یعرفونه». این تفاسیر متفاوت باعث می شود که باب اختلاف نیز گشوده شود و گروهی تفسیر نخست و گروهی دیگر تفسیر ثانی را انتخاب کنند و برخی نیز جمع کنند و بگویند: هر دو تفسیر درست است؛ زیرا حضرت گاهی دیده نمی شود و گاهی هم دیده می شود ولی شناخته نمی شود. نویسنده ای بین دو تفسیر فوق، تفصیل داده و معتقد است که غیبت جسمانی مختص غیبت صغری است و غیبت عنوانی[دیده شود ولی شناخته نشود] مختص غیبت کبری است و سخن خود را مستند به این روایت کرده است: «القائم غیبتان یشهد فی إحداهما المواسم یری الناس و لا یرونه». فارغ از دیدگاه های فوق، ماده ی مشترک در روایات «رأی و یری» است و آن در کتب لغت به معنای دیدن با چشم و قلب است: «الرویة النظر بالعین و القلب» - «اصل یدل علی نظر و إبصار بعین أو بصیرة» و در متون دینی در موارد ذیل بکار رفته است: ۱. دیدن با تفکر: «إنی ما أری ما لا ترون» ۲. دیدن با قلب: «ما کذب الفواد ما رای» ۳. دیدن با چشم: «لترون الجحیم» امام عصر علیه السلام در هیچ کدام از موارد فوق غایب نیستند، زیرا ایشان حاضر در افکار: «الحاضر فی الأفکار» و هدایت و آدابش جریان یافته در قلوب: «إن غابَ عن النّاسِ شخصهُ فی حالِ هدایتِم فان علمَهُ و آدابَهُ فی قلوبِ المُؤمِنینَ مثبتة فهم بها علاملونَ» و از همه مهم تر ناظر و شاهد بر هستی اند: «عینک الناظرة علی بریتک و شاهدک علی عبادک». "ناظر" صفت چشم است و "شاهد" صفت خود شخص به معنای حضور است؛ حضرت در تعبیر رساتر "حاضر ناظر" است. در نهایة آمده است: «شهید» کسی است که چیزی از او غایب نباشد ولی «شاهد» کسی است که خود حاضر است و در المفردات فی الغریب القرآن همین معنا مذکور است که شهود و شهادت به معنای حضور همراه با دیدن[دیدن با چشم یا دیدن با قلب] است و گاه شهود و شهادت به صرف حضور اطلاق می‌شود. و این ناظر بودن حضرت فقط منتهی به انسان ها نمی شود، همانگونه که در دعای امام هشتم خواندیم: «عینک الناظرة علی بریتک» دربردارنده ی همه ی مخلوقات است؛ زیرا "بریه" به انسان اختصاص ندارد و هر آنچه را می گویند که از عدم بیرون بیاید و لباس وجود بپوشد[خدای متعال بارء است: «فَتُوبُوا إِلَىٰ بَارِئِكُمْ» و تفاوت آن با خالق در این است که بارء از نیستی به هستی آورده و اما خالق از حالی به حالی دیگر درمی آورد]. بنابراین شخص امام عصر علیه السلام غایب و پنهان نیست و غیبت مانعی است که به انسان ها بازگشت دارد: «صاحب هذه الأمر تعمی ولادته علی الناس» که "تعمی" به معنای کور شدن و بسته شدن چشم است و استعمال "تعمی" در این محل نشان می دهد که نقض از ناحیه ی بیننده است و نه از ناحیه ی شخصی که باید دیده شود. اللهم‌عجل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @noornama

جنود شیطان سخت مشغولن... امام صادق علیه السلام: مَا مِنْ مُؤْمِنٍ ضَيَّعَ حَقّاً إِلَّا أَعْطَى فِي بَاطِلٍ مِثْلَيْهِ هیچ مومنی نیست که حق را تباه سازد، مگر اینکه دوچندانش را در باطل هزینه کند. تحف العقول ص ۲۹۴ اللهم‌عجل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 #توییتر @noornama

#نور_نما اللهم‌عجل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 #noornama

مفهوم غیبت(۴) | غیبت صغری و غیبت کبری غیبت امام زمان علیه السلام به دو قسم تقسیم شده و برای بیان این دو غیبت، در آخرین توقیع شریف، تعابیر "الغیبة الثانیه" و "الغیبة التامه" استفاده شده است و در برخی از روایات نیز تعبیر "قصیره" و "طویله" آمده است. اما در هیچ روایتی اصطلاح "غیبت صغری" و "غیبت کبری" وجود ندارد و در واقع این اصطلاح، جعل شیعیان بوده که به مرور زمان شهرت یافته است. برخی از نویسندگان معاصر نیز که دنبال جعل روایت رفته اند، ناشیانه در متن روایت از اصطلاح "غیبت صغری" و" غیبت کبری" استفاده کرده اند و اینگونه خود را رسوا نموده اند! بنابراین با وجود اینکه قدری اختلاف در مدت زمان غیبت صغری وجود دارد، ثابت است که امام زمان علیه السلام دو غیبت دارند. مرحوم نعمانی در تفاوت این دو غیبت می نگارد: این احادیثی که می گوید: برای قائم دو غیبت است، صحتش به حمد خدا نزد ما ثابت شده... غیبت اول همان است که سفیرانی بین امام و مردم وجود داشتند که از جانب خود آن حضرت به این مقام نصب و در میان مردم آشکار و شناخته شده بودند...این دوران، همان غیبت کوتاه تر بود که مدت زمان آن سپری شد. و غیبت دوم آن است که چنین سفیران و واسطه هایی در کار نیستند... که زمان آن اکنون فرا رسیده... و ما در غیبت دوم به سر می بریم(الغیبه ص ۱۷۳ و ۱۷۴) یکی از نویسندگان وهابی می گوید: «پس امام دارای دو غیبت شد. در حالی که آنها روایاتی دارند که تنها از یک غیبت سخن می گوید، ولی روایاتی جعل شدند که با وضعیت موجود هماهنگ باشند و از دو غیبت سخن بگویند(أصول مذهب الشیعة ج ۲ ص ۸۹۵). این نویسنده ی وهابی، غیبت و تعدد غیبت را جعل علمای شیعه دانسته است و چنین استدلال می کند که برخی از روایات، از یک غیبت و برخی از روایات دیگر، از دو غیبت گفته است و این خود متناقض است. اما پاسخ او ساده و تنها نیازمند قدری کاوش در قران است؛ زیرا قران یک بار از یک بهشت: «وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ - فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَىٰ» و بار دیگر از دو بهشت: «مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ» گفته است و کسی آنها را متناقض ندیده است. و همینطور یک بار از یک آسمان و زمین: «تَنْزِيلًا مِمَّنْ خَلَقَ الْأَرْضَ وَالسَّمَاوَاتِ الْعُلَی» و بار دیگر از هفت آسمان و زمین: «اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ...» گفته است و باز کسی آن را متناقض نخوانده است. پس چگونه این نویسنده وهابی، روایات غیبت را متناقض می خواند؟ در حالی که برخی از روایات در مورد اصل غیبت و برخی دیگر در مورد جزئیات و تعدد آن است. اللهم‌عجل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @noornama

[تیموتی فرنیش] تیموتی فرنیش از دانشگاه اوهایو، دکتری مطالعات اسلامی دارد و پایان‌نامه ی ایشان در دانشگاه اوهایو، پیرامون جهاد، بن لادن و حضرت مهدی علیه السلام است. و همواره از پایه های تحقیقی همایش های مهدوی و بین المللی بوده اند. تیموتی فرنیش یک فرد مستنطق بوده، به این معنا که در زمان حمله ی آمریکا به عراق، با افراد دستگیر شده گفت و گو و بحث دینی انجام می داده. و او در سال ۲۰۰۸ در طی یک سفری وارد قم شده، به جمکران می رود و عکس خود را از جمکران منتشر می کند و می گوید: فرزندانم در سال ۲۰۲۵ مهدی مسلمانان با بمب اتم به دنیا حمله خواهد کرد و من شاید آن زمان نباشم ولی شما از او فرار کنید. اللهم‌عجل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @noornama