امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود:
واللَّهِ لَا یَکُونُ الْإِمَامُ إِمَاماً حَتَّی یُحْیِیَ الْمَوْتَی أَوْ یُنْزِلَ مِنَ السَّمَاءِ مَطَراً أَوْ یَأْتِیَ بِمَا یُشَاکِلُ ذَلِکَ مِمَّا یَعْجِزُ عَنْهُ غَیْرُهُ
به خدا قسم امام، امام نخواهد بود، مگر اين كه مرده را زنده بكند يا از آسمان باران بفرستد يا چيزى مانند اينها، كه ديگران از انجام آن عاجز باشند.
📚 بحار الانوار جلد ۵۴ صفحه ۳۴۵
علم زمانی می تواند علامت امام باشد که توسط عالم مورد سنجش قرار گیرد، وگرنه کسی که جاهل است چگونه می تواند علم امامت را بیابد و تشخیص دهد؟
امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید:
العالِمُ يَعرِفُ الجاهِلَ لأنَّهُ كانَ قَبلُ جاهِلاً ، الجاهِلُ لا يَعرِفُ العالِمَ لأنَّهُ لَم يَكُنْ قَبلُ عالِم
عالم، نادان را مى شناسد، چون خودش قبلاً نادان بوده است، اما نادان عالم را نمى شناسد؛ زيرا قبلاً عالم نبوده است
📚غررالحکم ج ۱ ص ۹۵
#پیوست
۱. احمداسماعیل بصری: چگونه نادان بی خردی، عالم فقیه را بشناسد؟ آیا خداوند به شما چنین اجازه داده است یا بر خداوند دروغ می بندید؟
۲. استوری احمد کهندل(از لیدر های این فرقه): دانا، نادان را می شناسد؛ چرا که زمانی خود نادان بوده است. اما نادان، عالم را نمی شناسد؛ چرا که هرگز دانا نبوده است.
۳. نظرسنجی رسمی این فرقه که حاکی از عدم تحقیق درست و پاسخگویی صرفا بر اساس تراوشات ذهنی است.
۴. مستبصر این فرقه توجه به نکته ای می دهد که باعث نجات او از این فرقه گشت اینکه چه کسی باید مطالب مدعی را ارزیابی کند؟
✍️#نورنما: پس با این اوصاف چرا فرق انحرافی از افراد ملحق شده می خواهد که هرگز سراغ علماء نروند؟ و در نتیجه از علوم رایج دینی به شدت نهی می کنند و به او هویتی بنام "محقق" می دهند تا خودش بتنهایی تصمیم بگیرد!
#پیوست
مطالبی که در اواخر عمر پیامبر از جمله وصیت که بیانگر جانشینی ایشان در آینده بود به نگارش درآمد، در پوسته و مرکبی جاودانه بود. و کسی که مدعی این مواریث از پیامبر است باید اصل این مواریث را عرضه بدارد و نه اینکه از روی تعجب بگوید: چگونه ممکن است که این مواریث همچنان سالم باشند؟
📚مختصر البصائر ص ۲۲۶ و ۲۲۷
وصیت ظاهره، وصیتی است که امام قبلی در بین عموم مردم حاضر شود و آشکارا امام بعدی را به مردم معرفی نماید؛ بگونه ای که اگر کسی وارد شهر شد و پرسید: جانشین او کیست، هر کس قادر باشد که به این سوال پاسخ بدهد و بدیهی است که وصیت ظاهره در مصداق امام زمان علیه السلام امکان پذیر نمی باشد.
📍قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع)مَا الْحُجَّةُ عَلَى الْمُدَّعِي لِهَذَا الْأَمْرِ بِغَيْرِ حَقٍّ قَالَ ثَلَاثَةٌ مِنَ الْحُجَّةِ لَمْ يَجْتَمِعْنَ فِي رَجُلٍ إِلَّا كَانَ صَاحِبَ هَذَا الْأَمْرِ أَنْ يَكُونَ أَوْلَى النَّاسِ بِمَنْ قَبْلَهُ وَ يَكُونَ عِنْدَهُ سِلَاحُ رَسُولِ اللَّهِ(ص)وَ يَكُونَ صَاحِبَ الْوَصِيَّةِ الظَّاهِرَةِ الَّذِي إِذَا قَدِمْتَ الْمَدِينَةَ سَأَلْتَ الْعَامَّةَ وَ الصِّبْيَانَ إِلَى مَنْ أَوْصَى فُلَانٌ فَيَقُولُونَ إِلَى فُلَانٍ
عبدالاعلی نقل کرده، به حضرت صادق عرض کردم: برای رد کردن کسی که مدعی امامت بدون استحقاق می شود، چه دلیلی می توان آورد؟ فرمودند: سه دلیل هست که در هر کس جمع شود او امام است؛ به امام قبلی نسبت به سایر مردم اولویت داشته باشد، سلاح رسول الله نزد او باشد و آشکارا تصریح به امامت او شده باشد(وصیت ظاهره داشته باشد)؛ طوری که اگر وارد شهر شوی و از مردم و کودکان سؤال کنی: فلانی به چه کسی وصیت کرد؟ میگویند: به فلان کس.
📚کافی ج ۱ ص ۲۸۴