علم زمانی می تواند علامت امام باشد که توسط عالم مورد سنجش قرار گیرد، وگرنه کسی که جاهل است چگونه می تواند علم امامت را بیابد و تشخیص دهد؟
امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید:
العالِمُ يَعرِفُ الجاهِلَ لأنَّهُ كانَ قَبلُ جاهِلاً ، الجاهِلُ لا يَعرِفُ العالِمَ لأنَّهُ لَم يَكُنْ قَبلُ عالِم
عالم، نادان را مى شناسد، چون خودش قبلاً نادان بوده است، اما نادان عالم را نمى شناسد؛ زيرا قبلاً عالم نبوده است
📚غررالحکم ج ۱ ص ۹۵
#پیوست
۱. احمداسماعیل بصری: چگونه نادان بی خردی، عالم فقیه را بشناسد؟ آیا خداوند به شما چنین اجازه داده است یا بر خداوند دروغ می بندید؟
۲. استوری احمد کهندل(از لیدر های این فرقه): دانا، نادان را می شناسد؛ چرا که زمانی خود نادان بوده است. اما نادان، عالم را نمی شناسد؛ چرا که هرگز دانا نبوده است.
۳. نظرسنجی رسمی این فرقه که حاکی از عدم تحقیق درست و پاسخگویی صرفا بر اساس تراوشات ذهنی است.
۴. مستبصر این فرقه توجه به نکته ای می دهد که باعث نجات او از این فرقه گشت اینکه چه کسی باید مطالب مدعی را ارزیابی کند؟
✍️#نورنما: پس با این اوصاف چرا فرق انحرافی از افراد ملحق شده می خواهد که هرگز سراغ علماء نروند؟ و در نتیجه از علوم رایج دینی به شدت نهی می کنند و به او هویتی بنام "محقق" می دهند تا خودش بتنهایی تصمیم بگیرد!
#پیوست
مطالبی که در اواخر عمر پیامبر از جمله وصیت که بیانگر جانشینی ایشان در آینده بود به نگارش درآمد، در پوسته و مرکبی جاودانه بود. و کسی که مدعی این مواریث از پیامبر است باید اصل این مواریث را عرضه بدارد و نه اینکه از روی تعجب بگوید: چگونه ممکن است که این مواریث همچنان سالم باشند؟
📚مختصر البصائر ص ۲۲۶ و ۲۲۷
وصیت ظاهره، وصیتی است که امام قبلی در بین عموم مردم حاضر شود و آشکارا امام بعدی را به مردم معرفی نماید؛ بگونه ای که اگر کسی وارد شهر شد و پرسید: جانشین او کیست، هر کس قادر باشد که به این سوال پاسخ بدهد و بدیهی است که وصیت ظاهره در مصداق امام زمان علیه السلام امکان پذیر نمی باشد.
📍قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع)مَا الْحُجَّةُ عَلَى الْمُدَّعِي لِهَذَا الْأَمْرِ بِغَيْرِ حَقٍّ قَالَ ثَلَاثَةٌ مِنَ الْحُجَّةِ لَمْ يَجْتَمِعْنَ فِي رَجُلٍ إِلَّا كَانَ صَاحِبَ هَذَا الْأَمْرِ أَنْ يَكُونَ أَوْلَى النَّاسِ بِمَنْ قَبْلَهُ وَ يَكُونَ عِنْدَهُ سِلَاحُ رَسُولِ اللَّهِ(ص)وَ يَكُونَ صَاحِبَ الْوَصِيَّةِ الظَّاهِرَةِ الَّذِي إِذَا قَدِمْتَ الْمَدِينَةَ سَأَلْتَ الْعَامَّةَ وَ الصِّبْيَانَ إِلَى مَنْ أَوْصَى فُلَانٌ فَيَقُولُونَ إِلَى فُلَانٍ
عبدالاعلی نقل کرده، به حضرت صادق عرض کردم: برای رد کردن کسی که مدعی امامت بدون استحقاق می شود، چه دلیلی می توان آورد؟ فرمودند: سه دلیل هست که در هر کس جمع شود او امام است؛ به امام قبلی نسبت به سایر مردم اولویت داشته باشد، سلاح رسول الله نزد او باشد و آشکارا تصریح به امامت او شده باشد(وصیت ظاهره داشته باشد)؛ طوری که اگر وارد شهر شوی و از مردم و کودکان سؤال کنی: فلانی به چه کسی وصیت کرد؟ میگویند: به فلان کس.
📚کافی ج ۱ ص ۲۸۴
#پیوست_۱
سید مرتضی که از قضاء جد سید حامد میری نیز است، در دو جا به این موضوع اشاره کرده است و مضاف بر اینکه شناخت حضرت را تنها از طریق معجزه امکان پذیر دانسته است:
۱. «أن الإمام ع عند ظهوره من الغيبة إنما يعلم شخصه و يتميز عينه من جهة المعجز الذي يظهر على يديه لأن النص المتقدم من آبائه ع لا يميز شخصه من غيره» شخص امام علیه السلام به هنگام ظهورش فقط توسط معجزه شناخته می شود چون نصی که از پدرانش درباره او صادر شده شخص وی را از غیر او قابل تشخیص نمی کند.
📚تنزيه الأنبياء عليهم السلام ص ۱۸۴
۲. دانستیم که علم به امام زمان به نحو تعیین و جدا کردن او از مدعیان دروغین، جزء به وسیله معجزه صورت نمی گیرد؛ زیرا نص و روایت صحیح برای معین شدن و مشخص گشتن او کفایت نمی کند، بلکه باید معجزه ای آشکار به دست او صورت گیرد تا تصدیق کنیم که آن امام، همین فرزند امام حسن عسکری علیه السلام است.
📚المقنع ص ۸۰