حالا شما بفرمایید فعلا اینو گوش کنید. غم باید زانو بزنه واسه این قطعه. اگه میشد تا آخرین نفس دمِ گوشم پلی می‌‌کردمش. ترکیب متن و صدا ، با صدای علی زندوکیلی باید با یه دست سیگار بهمنو گرفت و یه دست لیوان چایی رو ، بعدم لش کرد رو کاناپه یا حتی رو زمین کفِ پارکتای یخ‌زده و با خنده گفت : من فقط خستم عزیزم.

آدمی‌زاد میزان غمش که زیاد میشه ، قلبش و ُ می‌سوزونه. میتونی قلب گداخته از غمت‌ُ شوت کنی بیرون از سینه‌ت؟ میتونی یخ بریزی روش؟ میتونی پماد بزنی بهش؟ نه دیگه. نمیتونی. اینجوری میشه که تبدیلش میکنی به هنر و ُ کم کم جهانی بر پایه ظرافت انگشتان بشر شکل میگیره که بهش میگن زندگی. یکی می نوازه. یکی می‌نویسه. یکی طرح میزنه. یکی شیشه گری می‌کنه. یکی خطاطی میکنه. یکی طراحی‌. یکی . . وایسا ببینم. تو چطور؟ با غمت چکار می‌کنی؟ - برشی از مکالمات ثبت شده -

و من از دلتنگیِ تو، تمام می‌شوم. -عباس معروفی.

آغوش ِ نطلبیده، مراد است.

7:00 قطع امید کردی؟! صبح پا شدی نگاه کردی؟! به آسمون نگاه کردی؟! دم صبح طلوع آفتابو نمی‌خوای ببینی؟! سرخ و زرد آفتاب رو موقع غروب، دیگه نمی‌خوای ببینی؟! ماهو دیدی؟! نمی‌خوای ستاره ها رو بینی؟! شب مهتاب، اون قرص کامل ماه، دیگه نمی‌خوای ببینی؟! چشماتو می‌خوای ببندی؟! از مزه‌یِ یه گیلاس، می خوای بگذری؟! نگذر! من رفیقتم می‌گم نگذر.