واکاوی یک کج فهمی از مسئله الگوی زن در اسلام 2️⃣ از 3️⃣ روایات بسیاری داریم در باب اینکه #زن بهتر است در خانه بماند ... اگر زن در خانه نماز بخواند بهتر از #مسجد است ... برای زن بهتر است که هیچ مردی اورا نبیند و او نیز هیچ مرد دیگر را ... حتی آیه 33 سوره احزاب ( در مرحله اول خطاب به زنان پیامبر و بعد سایر زنان مومنین) چنین بیان مى کند: (وَ قَرْنَ فِی بُیُوتِکُنَّ وَ لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِیَّةِ الْأُولى ). " شما در خانه هاى خود بمانید و همچون #جاهلیت نخستین در میان جمعیت ظاهر نشوید... و این ادبیات در میان علما و قدما کاملا مشهود است خصوصاً این توصیه مشهور پیامبر ص که فرمود کار خانه با زهرا و کار بیرون با علی ع ... حالا چگونه بعضی از دغدغه مندان #مسائل_زنان گمان کرده اند که حضور مداوم زن در جامعه نشانه رشد و شکوفایی اوست والا هم به زن ظلم شده و هم به جامعه ؟! نمونه های تاریخی دینی هم میشود به راحتی پیدا کرد همچون رفتن در خانه انصار توسط حضرت زهرا تا حضور در مسجد و خواندن خطبه و همچنین رسالت های زینبی و ... این به آن خاطر است که تصویر درستی از #جایگاه_زن در منظومه اسلام نداریم و همچنین درک درستی از چرایی حضور زن اجتماعی در دوره مدرن یا جدید . بله حضور زن در جامعه حرام و ممنوع نیست اما مطلوب هم نیست ، مگر به اضطرار شرایط و موقعیت های خاص برای دفاع از دین که حتی گاهی واجب هم میشود ، زندگی روزمره زن در کانون خانواده و فضای خانه میگذرد ، اما... اما کدام خانواده در کدام خانه ؟ آیا منظور و مراد خانواده های دو سه نفره در خانه های پنجاه شصت متری آپارتمانی است که در آن یک نقش حداقلی و واقعاً کسل کننده و ملالت بار به زن داده شده ؟! به نظر می‌رسد ، #جامعه_مطلوب_اسلام جامعه متکثر منفرد نیست با خیابان های موازی بزرگ و شلوغ از افراد تنها یا به تعبیری تا مغز استخوان ایندیویژوال ، که تمام زندگی شان بیرون از منزل تعریف شده و فقط شب را برای استراحتی چند ساعته در یک سوییت کوچک شخصی یا پارکینگ های انسانی میگذرانند تا دوباره صبح از آن خارج شوند و زندگی را در خیابان دنبال کنند. با توجه به #احکام مربوط به خانواده از مَحرمیت تا وظایف متقابل افراد ، مسئله سرپرستی ، ارث و همچنین نوع روابط خویشاوندی در آن ، به نظر می‌رسد خانواده مطلوب چیزی شبیه عشیره در جامعه عربی است که افراد تا دو یا سه نسل در کنار هم میمانند ، #اقتصاد در درون این خانواده بزرگ شکل میگیرد و اکثر نقش ها در درون این خانواده تعریف شده است . در این #الگوی_خانواده ، که جامعه در آن نه به شکل آجر های موازی بلکه مشابه خانه های شش ضلعی زنبور عسل که با موم قوام یافته ، اما #فضا را خانه بزرگ شش ضلعی از خانواده های بزرگ پر کرده و دیواره های نازکی نظم اجتماعی ایجاد کرده ، این دیوار مومی برای هدفیست که در درون آن محقق می‌شود نه اینکه خودش به ذات موضوعیت داشته باشد. زن در اینجا دیگر یک موجود محصور ، مجبور ، معیوب نیست در آن سوییت های کوچک بی خانه و خانواده برچسب های متحجرانه میخورد ، بلکه فضایی بسیار بزرگ برای فعالیت و البته نقش های متنوع و فعال دارد که به صورت موردی و در شرایط اضطرار پا به بیرون از منزل هم میگذارد و نقش تاریخی خودش را هم انجام میدهد اما این حضور کار روتین و روزمره او نیست ( حتماً مسئله ظرافت‌های بیشتری دارد و ارتباط زنان با زنان خانواده های دیگر هم در شکل های خاصی به صورت خلق فناوری های اجتماعی دینی نیز شکل میگیرد ). اینکه گمان کنیم #نگاه_مردانه بر جامعه حاکم است و زن ها در آن امکان بروز و ظهور مساوی ندارند پس اینجا اشکالی در کار است و باید نگاه های زنانه را در ساختارهای اجتماعی و... ایجاد کنیم از نظر نگارنده یک اشتباه راهبردی است !، اتفاقا این طبیعت امر اجتماعی است که مردانه باشد که پیامبر هم در یک تقسیم کار آنرا به علی ع سپرد ، اما مسئله این است که نظم اجتماعی به جای یک دیوار نازک برای نظم دهی در دوره مدرن متورم شده و همه نقش ها را که اتفاقا علتش در الگوی اقتصاد سرمایه داریست در خود جای داده و خانه و خانواده را محو کرده که فضای فعالیت و مدیریت زن و زنانه در طی هزاره های پیشین بوده ( البته این به معنای برگشت به گذشته نیست که در یک پارادایم استیلایی زن به سلطه مردانه در می آمد ) تصویر موم عسل را مجسم کنید دیواره های سخت تر و حفره های پر از عسل که لطافت و شیرینی را در خود جای داده اند ، فضایی محافظت شده که ریحانگی زن در درون آن شکوفی میشود. الرجال قوامون علی النساء قسمت اول 👇 https://eitaa.com/ommat_Dream/1870 قسمت سوم 👇 https://eitaa.com/ommat_Dream/1872 ✍️ مهدی اخلاقی https://eitaa.com/ommat_Dream