🔺چند سوال و احتمال در رابطه با غصب خلافت 🔹آیا حضرت علی(ع) خسته شده بودند که خود را از خلافت و سیاست کنار کشیدند؟! یا اینکه از نظر ایشان افرادی که خلافت را عهده‌دار شدند، شایسته‌تر بودند و دیگر از سوی ایشان ضرورتی برای پیش‌قدمی در این راه احساس نشد؟! یا اینکه دیگران ایشان را کنار گذاشتند؟! 🔹به نظر می‌رسد حضرت علی(ع) در این خطبه به همه این سوالات و احتمالات پاسخ می‌دهند. 🔹احتمال اوّل قطعا منتفی است چون روشن است که ایشان شرعا اجازه نداشت که نسبت به #امور_مسلمین بی‌تفاوت باشد به ویژه در آن شرایط بسیار حسّاس و استثنائی که از یک جهت، کفّار روم و بلاد فارس و یهودیان زخم خورده از اسلام ناب و ... در صدد از بین بردن بنای نوپای دین اسلام بودند، و از سوی دیگر جامعه اسلامی یک صدا و هم‌رنگ و متّحد نبودند، بلکه تعصّبات قبیله‌ای چهره‌های با نفوذ فتنه و نفاق وضع جامعه اسلامی آن روز را طوری رقم زده بودند که نمی‌توان تصوّر کرد شخصی مثل آن حضرت(ع) با خیال راحت خانه‌نشینی را برگزیند، در حالی که صدای رسای پیامبر اکرم(ص) در وجود ایشان طنین می‌افکند که(من اصبح و لم یهتّم بامور المسلمین فلیس منهم) 🔹پس این احتمال فی‌نفسه ساقط است و علی‌رغم اینکه امکان ندارد کسی در حقّ حضرت(ع) چنین فکر کند، ایشان برای اتمام حجّت، خودشان این احتمال را ردّ می‌کنند. 🔹حضرت پس از بیان اینکه می‌فرمایند خلیفه اوّل با #علم به #برتری من در امر خلافت، آن را –یعنی خلافت- بر تن پوشید و از من دریغ کرد، ادامه می‌دهند: راهی در پیشِ روی من نبود جز یکی از دو راه: یا با وجود کمبود یاور #جنگ کنم و یا اینکه بر آن مصیبت بزرگ و آن حادثه پر خطر و ابهام‌برانگیز #صبر نمایم. ... #نهج‌البلاغه #خطبه_شقشقیه 🆔 @ostad_hashemi

🔹"وَ طَفِقْتُ أَرْتَئِي بَيْنَ أَنْ أَصُولَ بِيَدٍ جَذَّاءَ أَوْ أَصْبِرَ عَلَى طَخْيَةٍ عَمْيَاءَ" این عبارت حضرت به خوبی نشان می‌دهد که این ادعا که ایشان خود خواست از خلافت کنار برود، صحیح نیست. 🔹شاهد دیگر در بیانات حضرت(ع) بر عدم صحّت این احتمال، فرمایش پر سوز و گداز بعدی ایشان است که می‌فرمایند: "فَرَأَيْتُ أَنَّ الصَّبْرَ عَلَى هَاتَا أَحْجَى فَصَبَرْتُ وَ فِي الْعَيْنِ قَذًى وَ فِي الْحَلْقِ شَجًا أَرَى تُرَاثِي نَهْباً" : راه بردباري را پيش گرفتم، چونان بردباريِ چشمي که خس و خاشاک در آن فرو رود و گلويي که استخواني مَجرايش را بگيرد. مي‌ديدم حقي که به من رسيده و از آنِ من است، به يغما مي‌رود و از مَجراي حقيقي‌اش منحرف مي‌گردد. 🔹آیا کسی که خود عُزلت را انتخاب کند، از #صبر و #سختی صحبت می‌کند! از چشمی که خاشاک در او فرو رفته شکایت می‌کند! و یا از استخوانی که مجرای گلو را گرفته ناله می‌کند! چرا از حقّ به یغما رفته‌اش یاد می‌کند! کسی که خود کنار رفته نباید اینطور سخن بگوید! 🔹پس به قطع و یقین حقیقت مطلب اینطور نبوده که ایشان با رضایت خود کنار رفته باشد بلکه او را کنار گذاشتند و حق او را تصاحب کردند و به تعبیر صریح‌تر، حق ایشان را به #یغما بردند: اَری تُراثی نهباً. #نهج‌البلاغه #خطبه_شقشقیه 🆔 @ostad_hashemi

🔺سوره انفال_20: جنگ بدر، پیروزی تفکر مومنانه در برابر تفکر منافقانه 🔹ما امروز کم و بیش دچار طرز فکر و عملکرد #منافقین هستیم و می‌بینیم برخی از افراد #ضعیف‌النفس و یا حتّی #مشکوک، با همان ادبیّات منافقین سعي دارند ملّت‌های مستضعف را از ایستادگی و مقابله با سیاست‌های ستمگرانه و ویرانگر دشمن (آمریکا و غرب)، باز داشته و زمینه را برای دخالت بیشتر ظالمان در امور ملّت‌ها و غارت و چپاول ثروت عظیم آنان، فراهم نمایند و رابطه گرگ و میش را به عنوان معادله مفروغ عنه و لازم‌الاجرا که باید محاسبات و تعاملات بر اساس آن تنظیم شود، مطرح می‌کنند. 🔹قرآن کریم دقیقاً بر خلاف این طرز تفکر، مومنین را هدایت می‌کند و می‌فرماید که در مقابل دشمن #صبر و #ایستادگی داشته باشید که خدای متعال در کنار صابرین است، این فرمایش قرآنی یک وعده خالی نبود بلکه در جریان جنگ بدر، به منصّه ظهور درآمد و عینیّت کامل پیدا کرد. 🔹مومنینی که از دستور پیامبر اکرم(ص)اطاعت نمودند، به پیروزی‌های شگفت‌آوری دست پیدا کردند و دقیقاً بر عکس آنچه افراد ضعیف‌النفس و ضعیف‌الایمان و بلکه منافق از قدرت قریش ترسیم می‌کردند، قریش را در ظرف نیم روز، تار و مار کردند و کلّي از آنها اسیر و غنیمت گرفتند که همه مات و مبهوت این پیروزی و فتح‌الفتوح شدند. 🔹جالب است بدانیم بعد از جنگ بدر بود قبائل و طوائف منطقه و فرامنطقه در مورد برقراری رابطه و نزدیک شدن به حکومت اسلامی، محاسبات خود را تنظیم کردند و شاید به خاطر این اتّفاقات سرنوشت‌ساز که نقشه‌های دشمن و طرز تفکّر شکست‌خورده منافقین داخلی نقشه بر آب شد، قرآن کریم روز جنگ بدر را #یوم_الفرقان نامید. 🔹روزی که در آن طرز تفکّری که بر اساس #ایمان_راستین و #جهاد_مخلصانه تحت لوای رسول اکرم(ص) استوار بود، به عنوان یک حقیقت عینی و یک راهبرد واقعی برای نجات مظلومین، مطرح و خود را متمایز کرد. این اتّفاق آنقدر مهم بود که جایگاه فوق‌العاده‌ای به مدینه داد و نگاه‌ها را به سمت مرکز حکومت پیامبر(ص) متوجّه کرد و تقریباً می‌توان گفت از آن به بعد دیگر قریش و اهل مکّه نمی‌توانستند معادلات را در شبه جزیره به تنهائی ترسیم کنند. #نفاق_در_قرآن 🆔 @ostad_hashemi