روزهایمان را با ادعیه آغاز می کنیم. از مناجات تقویت بنیانهای دینی و معنوی‌مان را جستجو می‌کنیم. این نوع مواجهه لازم و ضروری است. اما ما می توانیم به‌نوعی دیگر نیز از ادعیه استفاده کنیم. ادعیه از بعد سند و صدور آن از سوی معصوم(ع) قابلیت بررسی دارد و نوعا این نوع مواجهه در کرسی‌های تدریس حوزه‌ی فقه جاری است. بررسی حدیث از جهت صدور و دلالت آن، در فرایند اجتهاد امری متداول است. اما یکی از ابعاد کمتر پرداخته شده(به زعم بنده) رهیافت نیایش‌ها به مسائل فقهی، کلامی و اخلاقی است. به ویژه در بعد اعتقادات و اخلاق. البته نگارنده مقاله‌ای با عنوان «رهیافت اخلاقی نیایش‌های شیعی به مسئله شر» نوشته بودم و در نشریه پژوهشی تحقیقات کلامی نیز منتشر شده است و در توصیه به نگارش پایان‌نامه نیز برخی از طلاب و دانشجویان را به واکاوی کلامی و اخلاقی ادعیه تشویق کردم. بهرحال این نگاه به دعا ثمره علمی و عملی دارد؛ ۱) در حل مسائل جامعه موثر است؛ همچنین ۲) فهم عمیق دعا به تقویت کمالات اخلاقی کمک می‌کند. محمد صدرا مازنی @pavaragi

ابراز پشیمانی یکی از اینفلوئنسرهای اینستاگرام از مهاجرت از ایران @pavaragi

برداشت۲: برای موفقیت باید بر تولیدات جدید متمرکز بود. برنامه‌های جدید و به‌روز. کارعمیق نوشته کال نیوپورت @pavaragi

بانو فلسفه(۱) درسده های میانه کتابی در اروپا جایگاهی بسیار ارجمند یافت؛ این اثر حدود چهارصد سال در کتابخانه همه اهل مطالعه دیده می‌شد. نام کتاب تسلی بخشی فلسفه نوشته‌ی دولتمرد و محقق ایتالیایی به نام بوتئوس بود‌. این کتاب در سال ۵۲۳ میلادی و ظرف چند ماه به نگارش درآمد. بوتئوس در خانواده‌ای ثروتمند زاده شد. در ویلایی مجلل زندگی می‌کرد. با بانویی مهربان و برازنده به نام روستیسیانا ازدواج کرد. چرخ روزگار و احساس دین به جامعه او را وارد سیاست کرد. در دربار سمت‌های اجرایی بالا گرفت. اما در بهار سال ۵۲۳ میلادی، بخت او ناگهان برگشت. او متهم به دسیسه علیه شاه تئودوریک شد. بوتئوس بی‌گناه بدون اینکه فرصت خداحافظی با خانواده اش را پیدا کند روانه‌ی زندان شد. او متوجه خطر بود و می‌دانست راه بازگشت مسدود است. از این رو سخت افسرده و غمگین شد. در سلولی کوچک درباره محروم شدن سریع خود از نعمت و درباره همسر و فرزندان و ناعادلانه بودن سرنوشتش تامل می‌کرد. او باژرف اندیشی توانست تحمل زندان را آسان کند. تفکرات او به روی کاغذ رفت و یکی از بهترین کتابهای زندان‌نگاشته‌ی همه دوران‌ها را به بشریت هدیه داد. نوشته اش تصمیمی برای رهایی از رنج و غم‌های تنهایی بود. ادامه دارد. #پاورقی #محمدصدرامازنی @pavaragi

نکته(۲۱) خدای متعال در سوره نسا، آیه ۱۴۸ می‌فرمایند: «لَا یُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَنْ ظُلِمَ» خداوند بانگ برداشتن به بدزبانی را دوست ندارد، مگر از کسی که به او ستم شده باشد. این آیه به مظلوم اجازه دادخواهی و فریاد می‌دهد. در آیه ۴۱ سوره شوری نیز می‌فرماید: «وَلَمَنِ انْتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِِ فَأُولئِکَ ما عَلَیْهِمْ مِنْ سَبِیلٍ». «و هرکس پس از ستم دیدن، یاری جوید و انتقام گیرد، راه نکوهشی بر او نیست» @pavaragi

بانو فلسفه (۲) بوتئوس وصف روزهای ناخوشی‌اش را در طلیعه‌ی کتاب تسلی فلسفه می‌آورد: «موهای سفید زودتر از موعد گوشه‌وکنار سرم روئیده و پوست و دست و پای رنجورم شل و آویخته شده است». او در این حال رنجور به ناگاه با میهمانی ناخوانده مواجه می‌شود: «در همین حال که تأمل می‌کردم و با قلمم شکایتی پر سوز و گداز می‌نوشتم، بالای سرم سایه زنی ظاهر شد که چهره‌اش سرشار از عظمت بود و چشمانش چون آتش می‌درخشید و قوه بصیرتش فراتر از تمام آدمیان بود...». میهمان ناخوانده شخصی استعاری است که او را بانو فلسفه می‌نامد. بانو فلسفه رسالتی سنگین دارد! او با دستورالعملهایی که از آثار کلاسیک فلسفی استخراج شده است، آمده است تا با سرزنشی محبت‌آمیز بوتئوس را به سازگاری با شرایط جدید دعوت کند. به او یادآور می شود که انسان ها بر بیشتر اتفاقاتی که برایشان رخ می دهد تسلط ندارند. از نگاه بانو فلسفه که با نگرشی رواقی سعی در آرام کردن بوتئوس دارد، سرنوشت تا حدود زیادی در دستان یک الهه قدرتمند و اغواگر به نام فورچونا یا الهه بخت است. ادامه دارد #پاورقی #محمدصدرامازنی @pavaragi

بانو فلسفه (۳) الهه‌ی بخت شخصیتی مهم در تاریخ یونان بود. معمولا او را در حالی تصویر می‌کردند که با یک دست شاخ«فراوانی» را گرفته پر از میوه و تجملات و با دست دیگرش سکانی برای هدایت «سرنوشت انسانها». الهه‌ی بخت ممکن بود به مردمانش لبخند بزند یا مستقیم به سوی فاجعه براندشان! فیلسوفانه زیستن یعنی فهم همه‌ی آنچه در اختیار ما نیست، و مقاومت در برابر تملق‌ها و چرب زبانی های روزگار، و علم به اینکه هرگز نباید به چیزی که همیشه در دستان نیرویی غیر اخلاقی و بی قید است اعتماد کرد. و آمادگی برای روزی که شاید ناچار شویم در چشم بهم زدنی از همه نعمتها دست بشوییم. این نعمتها بخش عمده ان چیزهایی را در بر می گیرد که امروزه آنها را از لوازم ضروری شادکامی می دانیم.؛ چیزهایی همچون عشق وخانواده و فرزند و موفقیت و شهرت و مقام. اما برای فیلسوف هیچیک از اینها چیزی نیست که برای انسان متفکر واقعا شایسته اعتماد باشد. زیرا هر لحظه ممکن است تمام اینها در شرایطی ناگوار از دست برود! ادامه دارد #پاورقی #محمدصدرامازنی @pavaragi

عارف گرانقدر مرحوم آیت الله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی کتابی دارد به نام المراقبات. این کتاب که به منظور مراقبت از اوقات و قابل استفاده در طول سال نوشته شده است، همراه نکات مفید دیگر و تذکرات اخلاقی است که در سایر کتب، کمتر تجربه می‌شود. مرحوم مؤلف، پس از مقدمه‌اى، در دوازده فصل به هر کدام از ماه‌های قمری (از محرم تا ذیحجه) می‌پردازد و در خاتمه با تذکراتی اخلاقی کتاب را به پایان می‌برد. در بخشی از کتاب المراقبات (در بخش مراقبات محرم) آمده است: سزاوار است حال دوستان آل محمد - كه رحمت خدا بر آنان باد - بحكم دوستى و وفا و ايمان به خداوند بلند مرتبه و بزرگ و رسول كريم، در دهه اول محرم تغيير نموده و در دل و سيماى خود، آثار اندوه و درد اين مصيبتهاى بزرگ و دردناك را آشكار نمايند. بايد مقدارى از لذائذ زندگى را كه از خوردن و نوشيدن و حتى خوابيدن و گفتن بدست مى آيد ترك نموده و مانند كسى باشند كه پدر يا فرزند خود را از دست داده است... در بخشی دیگر می‌نویسد: يكى از فرزندان كوچكم در دهه اول محرم فقط نان خالى و بدون خورش ‍ مى خورد. و تا جائى كه مى دانم كسى به او نگفته بود كه اين كار را انجام دهد و گمان مى كنم سرچشمه اين كار دوستى باطنى او بود. حال اگر كسى نتواند در تمام دهه اول اين كار را انجام بدهد، بايد در روز تاسوعا، عاشورا و شب يازدهم نان خالى بخورد. و در روز عاشورا، تا عصر خوردن ، آشاميدن و حتى سخن گفتن - مگر آن كه لازم باشد - و ديدار با برادران دينى را ترك كرده و آن روز را روز گريه و اندوه خود قرار دهد. و نيز در دهه اول ، هر روز امام حسين (عليه السلام ) را با زيارت عاشورا زيارت نمايد. و اگر مى تواند مراسم عزادارى آن حضرت را در منزل خود با نيتى خالص برپا نمايد، بايد همين كار را بكند. و اگر نمى تواند، در مساجد يا منازل دوستانش به برپايى اين مراسم كمك كرده و اين مطلب را از مردم بپوشاند تا به اخلاص نزديك شده و از خودنمايى دور شود. و هر روز مقدارى از اوقات خود را در مكانهاى عمومى به عزادارى بپردازد. #پاورقی #محمدصدرامازنی @pavaragi

معرفی کتابی ارزنده در زمینه عاشوراپژوهی کامِلُ الزّیارات یا «جامع الزيارات» و «كتاب الزيارات»، تألیف شیخ ابوالقاسم جعفر بن محمد بن قولویه قمی، مجموعه احادیث و روایات اهلبیت(ع) درباره شیوه زیارت پیامبر(ص) و امامان(ع) و امامزادگان(ع) و ثواب و فضیلت آن میباشد که به زبان عربی و در قرن چهارم هجری نوشته شده است. اثر حاضر، یکی از ارزشمندترین مجموعه‌های حدیثی در زمینه زیارت و از منابع غنی عاشوراپژوهی می‌باشد که مهم‌ترین روایات این بخش را در خود جای داده است. مؤلف انگیزه نگارش کتاب را اینگونه بیان نموده است: «انگیزه من در نگارش این کتاب، تقرب به درگاه الهی و پیامبر و علی و فاطمه و ائمه صلواتالله عليهم اجمعین بوده و تلاش کرده‌ام با نشر معارف اهلبیت(ع) و نقل ثواب زیارت آن بزرگواران، به جمیع اهل ایمان هدیه ای تقدیم کرده باشم. اینک به روایتی از امام صادق(ع) درباره حب و بغض سیدالشهدا(ع) و نقش آن سعادت و شقاوت انسان که در کتاب کامل الزیارات نقل شده است را تقدیم می شود: «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللهِ(ع) قَالَ: مَنْ أَرَادَ الله بِهِ الْخَیْرَ قَذَفَ فِی قَلْبِهِ حُبَّ الْحُسَیْنِ (ع) وَ حُبَّ زِیَارَتِهِ وَ مَنْ أَرَادَ الله بِهِ السُّوءَ قَذَفَ فِی قَلْبِهِ بُغْضَ الْحُسَیْنِ (ع) وَ بُغْضَ زِیَارَتِهِ. حضرت امام صادق علیه السلام میفرمایند: کسی که خداوند خیر او را بخواهد، در قلب او محبّت به امام حسین(ع) و علاقه به زیارت ایشان را در قلب او قرار می دهد و اگر خداوند بدیِ بنده خود را بخواهد، بغض و کینه امام حسین(ع) و زیارت ایشان را در دل او قرار می دهد.» (کامل الزیارات: 142) #پاورقی #محمدصدرامازنی @pavaragi

السلام علیک یا اباعبدالله الحسین علیه السلام @pavaragi

📄 آموزش مقاله‌نویسی (در قلمرو فلسفه اخلاق) ✅ به روش کارگاهی 📌 جهت ثبت نام به آیدی زیر مراجعه فرمایید ➡️ @sadramah

💢 یادداشت و یادداشت‌نویسی (۱) رضا بابایی «یادداشت/ note»، کوتاه‌ترین سازۀ نوشتاری است. پس از یادداشت، «مقاله/ essay» و پس از آن کتاب است. سابقۀ مقاله‌نویسی به قرن شانزدهم میلادی می‌‌رسد و نخستین نوشتارها در این قالب، به قلم میشل مونتنی فرانسوی(۱۵۳۳-۱۵۹۲) و فرانسیس بیکن انگلیسی(1561-1626) است؛ اما یادداشت‌نویسی، پیشینه‌ای طولانی‌تر دارد؛ زیرا اکثر رساله‌های کوتاه علمی در گذشته‌های دور و نزدیک، شبیه همین قالب نوشتاری است. همانندی‌های یاداشت با مقاله و ‌کتاب، ‌کم نیست؛ مثلا یادداشت نیز مانند مقاله باید «مسئله‌محور» باشد، نه «موضوع‌محور». همچنین یادداشت‌ باید همچون ‌کتاب و مقاله، ساختارمند و به نثر معیار باشد. با وجود این، یادداشت ویژگی‌هایی دارد ‌که آن را از هر قالب دیگری جدا می‌‌کند. برخی از آن ویژگی‌ها به این شرح است: ۱۴۰۲/۰۴/۱۱ #یادداشت‌نویسی #کانون_نویسندگان_قم تلگرام | ایتا | سایت @pavaragi