بسم الله الرحمن الرحیم 🔹️بیست و هفتم آذر به مناسبت شهادت مرحوم شهید دکتر محمد مفتح که از پیشگامان وحدت حوزه و دانشگاه به شمار می رود، به روز وحدت حوزه و دانشگاه نام‌گذاری شد. در چله‌ی دوم انقلاب قرار داریم. برنامه های وحدت حوزه و دانشگاه عمدتا در مراسم آیینی محدود می شود. از ضرورتش بحث می شود؛ درباره چیستی، علل و امکان تحقق این وحدت گفته می‌شود. در سالهای اخیر که انتظار به ثمر نشستن این نام گذاری بیشتر شده است، از تردید جدی در میزان توفیق وحدت این دو قشر مهم علمی-فرهنگی نیز فراوان بحث می‌شود. سمینارها تا وبینارها برگزار می‌شود؛ همه‌ی اینها لازم است و لازم‌تر آن‌که این روز نباید در برگزاری نشست‌ها خلاصه شود. انتظار می‌رود تحقیق جامع میدانی درباره‌ی موضوعات مربوط به میزان تحقق وحدت و بررسی موانع و راهکارهای دستیابی به آن انجام شود. یقیناً برای برنامه‌ریزی‌های آتی مؤثر خواهد بود. #محمدصدرامازنی @masaelepazuheshi

بسم الله الرحمن الرحیم 💠 حجره نشینی و تجربه ی گعده با چند دانشجو 🔹️بیست و هفتم آذر به مناسبت شهادت مرحوم شهید مفتح روز وحدت حوزه و دانشگاه نام‌گذاری شد. روزی که از سال‌های نخست طلبگی برایم آشنا بود. در هفته ی پژوهش قرار داشت؛ اما بیشتر از هفته پژوهش می‌شناختمش. عمدتاً برنامه‌های این روز آیینی بود و بیشتر درباره‌ی ضرورت وحدت این دو قشر می‌شنیدیم. خاطره‌ی همایش‌های این روز را به یاد دارم. برایم روز متفاوتی بود؛ از روزمرگی خارج می‌شدیم؛ مراسمی در نمازخانه‌ی مدرسه و گاه در تالار دانشگاه‌ برگزار می‌شد. یادم می‌آید یکی از سال‌ها برنامه‌ای در تالار دانشگاه منابع طبیعی گرگان برگزار شده بود؛ مرحوم علامه‌ محمد تقی جعفری به عنوان سخنران ویژه مراسم دعوت بود. دیدنش برایم غیرمنتظره و هیجان‌‌انگیز بود. او را قبل از دوران درس و بحث طلبگی می‌شناختم؛ برادر شهیدم علی اکبر که به مباحث فلسفی علاقه‌مند بود، از او برایم می‌گفت. آثار تألیفی‌اش در دسترس بود؛ از ترجمه و تفسیر نهج البلاغه تا تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی معنوی؛ از کتاب وجدان تا بررسی و نقد برگزیده افکار راسل. یکی دو تا از آن کتاب‌هایش را هنوز در کتابخانه‌ی شخصی‌ام به یادگار دارم. از این‌رو حضورش برایم خاطرات شهیدمان را نیز تداعی می‌کرد. خلاصه اینکه دیدن سبک سخن گفتنش با لهجه‌ی شیرین آذری برایم لذت بخش بود. به گمانم در همان نشست بود که مرحوم آیت الله میبدی با کمی تأخیر وارد تالار شد. روحانی خوش‌نام و دانشمندی که گویا با علامه سابقه رفاقت داشت. به احترام ایشان سخنش را قطع کرد و این شعر را همراه با خنده‌های ملیحش بر زبان آورد: «ما و مجنون همسفر بودیم اندر راه عشق» راستش از بحث‌های آن روزش همین یک مصرع شعر که با مضمون حسرت سروده شد، را به یاد دارم! البته مصرع دوم شعر را نگفته بود که: «او به صحرا رفت و ما، در کوچه‌ها رسوا شدیم»! امکان گعده های علمی بعدی ما با دانشجویان از تراوشات روز وحدت حوزه و دانشگاه بود. یکی از این‌ گعده ها برای من به یک همکاری علمی-فرهنگی تبدیل شده بود. چند نفر دانشجوی با نشاط و مؤمن به همراه تعدادی از دوستان خوب و اهل مطالعه‌ام در حوزه‌، درباره مسائل روز گفتگو می‌کردیم. فضای حوزه و حجره و خوابگاه دانشجویی برای هردو صنف متنوع بود. سادگی و بی شیله پیله بودن ویژگی هردو گروه بود. چای، یگانه وسیله‌ی پذیرایی بود. لیوان و فنجانی برایش نداشتیم! ظروف شیشه‌ای مربا جای فنجان‌های گران قیمت را به خوبی پُر می‌کرد. به ذهنمان هم خطور نمی‌کرد کمی هم تشریفات بدک نباشد! بیش از آنکه به لیوان و فنجان پز بدهیم با چایش کیف می‌کردیم! رفاقتمان با بچه های دانشجو چند سالی ادامه داشت. آن عزیزان فارغ التحصیل شدند و ما هم به قم هجرت کردیم. تولید یک ویژه نامه‌‌ی علمی فرهنگی مناسبتی یکی از دستاوردهای گعده با بَر و بچه های دانشجو بود. #محمدصدرامازنی #مسایل_اخلاقی #مسائل_پژوهشی @masaelepazuheshi

📚معرفی کتاب عادت ندارم یک کتاب را تا آخر بخوانم و بعد سراغ کتابی دیگر بروم. غالبا دو یا سه کتاب را به صورت موازی مطالعه می کنم. این شبها هم دو کتاب را در دست مطالعه دارم. با این حال چهارشنبه هفته ی گذشته چند کتاب تهیه کردم که یکی از آنها را روز جمعه خواندم. کتاب《و تو برنگشتی》نوشته ی خانم مارسلین لوریدان ایونس. این کتاب با ترجمه ی خانم نگار یونس زاده و به همت نشر نی منتشر شده است. کتاب یاد شده داستان زندگی نویسنده است. او یکی از ۲۵۰۰ نفری است که از آشویتس_بیرکنائو نجات پیدا کرده است. مولف در سال ۱۹۴۴ که به آن اردوگاه مخوف تبعید شد تا ۱۹۴۵ که به دست ارتش سرخ آزاد شد را برای پدرش روایت می کتد. پدر و او هر دو تبعیدی آلمانیها بودند. پدر مثل ۴۵ عضو دیگر خانواده و خویشانش قربانی نازی ها شد و هرگز از اردوگاه بر نگشت. او اما نجات یافته بود خانم لوریدان هفتاد سال بعد از نجات یافتنش دوران هولناک اسارت و زندگی پس از آن را برای پدر از دست رفته اش روایت می کند. او در زمان نگارش کتاب یکی از ۱۶۰ نفر نجات یافته ای است که هنوز در قید حیات بودند. ایونس خود را یکی از ۷۶۵۰۰ یهودی فرانسوی می نامد که به آنجا تبعید شده بود. لوریدان به شش و نیم میلیون نفری اشاره می کند که در اردوگاهها مردند. در لابلای روایتش از سیمون وی نیز می نویسد. بانوی مبارزی که از او به زنی با نفوذ یاد می شود. در بخشی از کتاب می خوانیم:《دیگر از گاز خبری نبود. دیگر دهانه‌ی گشوده‌ای در کار نبود که بتوانند دقیقه به دقیقه ما را درون آن بیندازند. ما دختران بیرکنائو از بزرگ‌ترین مرکز قتل‌عام نجات پیدا کرده بودیم. دیگر دودکشی در کار نبود. نه کوره‌ی جسدسوزی، نه بوی جسدهایی که جزغاله می‌شد. برای همین بود که من، با این‌که مثل بید می‌لرزیدم، زیر چادرهایی که میان برف بر پا کرده بودیم آواز می‌خواندم.》 #محمدصدرامازنی @masaelepazuheshi

روح علمی در کلام شهید مطهری فرق است میان عالم بودن و روح علمی داشتن. ای بسا افرادی كه روح علمی دارند ولی عالم نیستند و ای بسا كسانی كه عالمند و روح علمی ندارند. عالم واقعی آن كسی است كه علمش با روح علمی توأم باشد. مقصود از روح علمی چیست؟ مقصود این است: علم اساسا از غریزه حقیقت جویی سرچشمه می گیرد. خداوند انسان را حقیقت طلب آفریده است؛ یعنی انسان می خواهد حقایق را آنچنان كه هستند بفهمد، می خواهد اشیاء را همان طور كه هستند بشناسد و درك كند، و این فرع بر این است كه انسان خودش را نسبت به حقایق بی طرف و بی غرض نگاه دارد. اگر انسان خودش را بی غرض نگاه دارد و بخواهد حقیقت را آنچنان كه هست كشف كند نه اینكه بخواهد حقیقت آن طوری باشد كه او دلش می خواهد، [در این صورت او دارای روح علمی است. ] مجموعه آثار شهید مطهری . ج22، ص: 713 @masaelepazuheshi

نظر جناب آقای شربعت: با سلام در مورد مطلب فوق که در کانال قرار داده بودید سوال این است که آیا بی طرفی ممکن است؟ آیا انسان می تواند هنگام تحقیق بیطرف بماند؟ این بحث بسیار مهم در فلسفه علم است و به این راحتی نمیتوان مسأله را مطرح کرد .با تشکر از شما

نظر آقای دکتر گرمابی با سلام و تحیات در مورد این نظر تأملاتی وجود دارد: یکی از قواعد مهم در تفسیر قرآن دوری از تفسیر به رای و جلوگیری از پیش فرض ها و پیش دانسته های مفسر در فرایند تفسیر است. یقینا پی بردن به مراد الهی و معنای قرآن یک حقیقت علمی است. و اگر بی طرف ماندن در فهم حقایق امکان نداشت هشدار به نیافتن در ورطه تفسیر به رای در روایات لغو بود. این یکی از مسائل مطرح در علم هرمونتیک است و در مورد آن مفصلا بحث شده و نظرات مختلفی مطرح است که در این مقال نمی گنجد.

《آنچه را بر خود نمی پسندی، بر دیگران نیز مپسند.》یا 《با دیگران چنان کن که خوش داری با تو چنان کنند.》 این را که به قاعده ی زرین شهرت دارد گوهر اخلاق اجتماعی می نامند. این جمله به این معنی است که:《اگر دوست نداریم و نمی پسندیم که دیگران برداشتها و تفسیرهای خود از سبک زندگی خوب را به زور بر ما تحمیل کنند و این کار را نوعی ظلم و بی عدالتی به شمار می آوریم، نباید به خود نیز حق چنین کاری بدهیم.》 نظر شما چیست؟ آیا موافقید؟ @masaelepazuheshi

نظر سرکار خانم حیاتی در این باره: در مورد این سخن، کوتاه بگویم که تحمیل، نه؛ اما فرهنگ‌سازی و ایجاد تحول و تغیّر، آری

نظر سرکار خانم حیاتی: اصطلاح "داشتن روح علمی" در فرهنگ لغات علم و عالم بودن، کمی نامانوس است و استفاده از یک اصطلاح نامانوس، گاه سبب خطا در فهم مخاطب است. مساله دوری از پیش فرض‌ها در استنباط فقهی و اجتهاد احکام، امری مسلم و پذیرفته است؛ هرچند که فرار از آنها هم نمی‌توان نمود و گاه فقیه نیز در گرداب همین پیش‌فرض‌ها گرفتار می‌شود و نهایتا جانب احتیاط در پیش می‌گیرد تا به خطا نرود..... گمانم این است که پیش‌فرض‌ها در علوم مختلف می‌توانند بند پای عالم در کشف علمی شوند و حقیقت آنچنان که هست، کشف نشود.

نظر جناب آقای زیبایی: ملاحظاتی بر ملاحظات اساتید. سخن اساتید محترم مشتمل بر سه مسله است: 1.اهمیت بی طرفی محقق2.شبهه در امکان بی طرفی،3. تاثیر عقیده محقق در تحقیق مصداقي از تفسیر به رای است که اسلام آن را رد کرده است، ملاحظه نخست:بیطرفی ضروری است اما از طرف دیگر تحقیقات هرمنوتیکی و روش شناسی که زیر مجموعه فلسفه علم قرار گرفته است، بی طرفی را از جهات مختلف ناممکن می دنند، مثلا از جهت محدودیت قوای ادراکی و گفتمانی اندیش بودن بشر. از طرف دیگر تمهیدات مختلفی سنجیده شده برای کم کردن تاثیر محقق در تحقیق الف_ بیان صریح محقق عقیده خود را درباره مسله تحقیق تا خواننده تکلیف خودش را بداند، ب_ الزام به اجرای روش های پژوهش،که امکان رصد گام به گام رفتار محقق را در فرایند تحقیق ممکن می کند،،ج_ انجام تحقیق گروه. ملاحظه دوم: نهی از تفسیر به رای، بیش از اینکه پاسخی در مسله بی طرفی محقق باشد، پرسش است،که دقیقا تفسیر به رای چیست و چگونه می توان از آن رهایی یافت؟ ملاحظه سوم: اما عدم بی طرفی یعنی چه؟ یعنی هر تحقیقی رنگ محقق را به خود بگيرد و هر مسله ای نسبت به محققی و دستگاه اعتقادی او درست باشد و نسبت به محقق دیگر و سیستم اعتقادی او نادرست باشد،در واقع نقش گذاری عقاید بر تحقیق، سر از نسبیت در می آورد، دیدگاه ما درباره نسبیت چیست؟ اکنون این مسله، به مسله دیگری پیوند می خورد و آن مسله علم دینی یا علم+ هر پسوندی است؛چرا که معناي آن این است که علمx یاگزارهx نسبت به دین اسلام یا دین دیگر درست است و نسبت به دین دیگری نادرست است.و بدان معناست کنه فهم و تفسیر گزارشهاي علوم مبتنی بر اعتقادات عالمان سنجش میشود. براساس رای و عقیده خود و این، نوعی تفسیر و فهم به رای،خ اگر کسی بگوید همه تفسیر به رای ها درست هستند، اونوقت کثرت گرایی(پلوراليسم) روشی مطرح میشود. خلاصه این که بی طرفی ضروريست، اما باید تعریف دقیقی برای آن بیابیم که سازگار با دیگر اندیشه های ما باشد، نکته پایانی اینکه کار محقق همیشه پاسخ دادن نیست، بلکه طرح پرسش، نیز فعلی محققانه است. دیگر اینکه نباید نگاه جزیره ای به مسایل داشته باشیم بلکه باید نگاه مجمع الجزایری و سیستمی داشته باشیم و مباحث را (( در نسبت)) با هم بفهم در آوریم. حسن زیبایی

💠درباره ی یادداشت:《یک پیشنهاد》 🔹️چندی پیش در ضمن یادداشتی این پیشنهاد را مطرح کردم: شهید فخری زاده به عنوان تنها شهیدی که سِمَت رسمی دولتی در یکی از بالاترین سطوح مدیریتی در حیطه ی پژوهش را دارا است، به نام «شهید پژوهش ‌و نوآوری» به نسل جوان مؤمن و انقلابی معرفی شود. پيشنهاد یادشده توسط برخی از فضلا به مسئولین محترم بنیاد شهید انقلاب اسلامی ارائه شد. از قرار اطلاع موضوع در شورای مديران نهاد یاد شده مطرح شد، با توجه به ضيق وقت عملا امكان اقدام شايسته ای برای سال جاری نبود، ولي مقرر شد طَی مكاتبه ای با وزارت دفاع و با مشاركت بنياد شهید و دستگاههای ذيربط اقدامات ذیل انجام شود. ۱. یادمان شهید فخری زاده در سالگردش طراحي و اجرا شود؛ ۲. كنگره ملي محققين و پژوهشگران شهيد با محوريت شهيد عزيز و موضوعيت (شهيد پژوهش و نوآوری ) برنامه ريزی شود. #محمدصدرامازنی @masaelepazuheshi

💠تجربه زندگی در بیمارستان 🔹️می‌گن انشاءالله هیچ وقت سروکارت به بیمارستان نکشه! انشاء‌الله. اما اغلب بیماری‌ها از عهده‌ی اختیار انسان خارجه و گریزی از آن نیست. انواع ویروسها و اقسام تصادفها برای اغلب مردم راه ورود به بیمارستان را هموار کرده. پس جزئی از زندگی است و بیمارستان هم ساخته شده برای درمان. بنابراین کمتر کسی است که سروکارش به بیمارستان نکشیده باشه. من هم فراوان به بیمارستان مراجعه کردم. آخرینش همین چند روز اخیر بود به همراه فرزندم. از دوشنبه دوم تا پنجشنبه پنجم دیماه. در این چهار روز چیزها دیدم. 🔹️یکی از هم اتاقی‌ها معلم بازنشسته‌ی ۷۵ ساله‌ای بود که با دو دست وارد اتاق عمل شد و پس از جراحی با یک دست برگشت. و آن دیگری پیرمرد ۹۰ ساله‌ی دنیا دیده‌ای که به‌رغم ثروت فراوان ترجیح داد در بیمارستان دولتی ویزیت شود و از بیمه‌ی سلامت استفاده نماید. قدرت جسمی بالا داشت. مرتب ورزش می‌کرد. می‌گفت روزی ۲ کیلومتر راه می‌رود. 🔹️نکته دیگر درباره این دو نفر میزان همبستگی اجتماعی بین آنها و خانواده‌‌هایشان بود. رفتار این دونمونه، نمی‌تواند به کل تعمیم داده شود؛ اما مشاهده ی میزان همبستگی و همدلی اجتماعی میان این دو برایم محققانه بود. یکی ثروتمند و تاجر و دیگری متوسط و معلم. اولی پایتخت‌نشین و دومی شهرستانی. حضور فیزیکی و همراهی خانواده‌ی اولی صفر و البته با زبان شیرین و تصنعی زود به زود احوال پیرمرد۹۰ ساله را می‌پرسیدند و قربان صدقه‌اش می‌رفتند، (گوش پیرمرد سنگین بود و صدای تلفن هم بلند). از چند فرزند پسر و دختر و داماد، اما همراهش مرد میانسالی بود که خود را دوست پیرمرد معرفی کرده بود؛ بعد معلوم شد دستیار پیرمرده که برای ثانیه‌های حضورش پول می‌گیرد. همدلی و مشارکت خانوادگی دومی که شهرستانی بود، صمیمانه و طبیعی بود. دو برادر و حتی زن برادر و پسر خواهر در این چند روز از معلم ۷۵ ساله‌ی شهرستانی مراقبت می‌کردند. جالب است که کتابی که در روزهای حضورم در بیمارستان مطالعه می‌کردم به همین موضوع اشاره دارد. از برخی نکات چنین برداشت می‌شود: همدلی اجتماعی با ثروت و فرهنگ شهرنشینی رابطه ی معکوس دارد. یعنی همدلی و وفاق اجتماعی در ده و روستا و شهرهای کوچک بیشتر از کلان‌شهرها است. به یاد دو ماجرا افتادم یکی از آنها بر می‌گردد به سال96 که برای یک جراحی مختصر به بیمارستان مراجعه کردم. با اینکه تلاش کردم این ماجرا پنهان بماند اما برادرم خود را از شهرستان به بیمارستان رساند. برخی از همکاران و دوستانم نیز. حضورشان دلگرم کننده بود. ماجرای دیگر مربوط به دو هفته‌ی پیش است که برادرجوان یکی از همکاران عزیز ما به رحمت خدا رفت. یکی دیگر از همکاران ما می‌گفت برای عرض تسلیت راهی شهرستانیم. من کمی متعجب بودم که در این اوضاع و احوال کرونا و محدودیت رفت و آمد و اولویت‌های دیگر تکلیف از شما ساقط است. او گفت احساس همدردی جزئی از زندگی است و خود یک اولویت مهم و فعلا نیز اولویتی بالاتر از مراجعه و عرض تسلیت به همکارم ندارم. شاید اگر به کار دیگر می پرداخت پول نصیبش می‌شد، آرامش در کنار خانواده همراهش بود؛ اما ترجیح داد سختی‌ها و دشواریهای سفر را به جان بخرد و به وظیفه‌اش عمل کند و این همان‌چیزی است که در زندگی به آن نیاز داریم. 🔹️نکته قابل توجه دیگر نحوه‌ی برخورد کادر درمان است. به یاد می‌آورم سال۹۷ را که برای جراحی به یکی از بیمارستانهای تهران مراجعه کردم. از بدو ورود تا زمان ترخیص احترام دیدم. برای من و همسرم که همراهم بود عجیب می‌نمود. تجربه‌های ناخوشایند گذشته‌ی ما در برخی از بیمارستانهای تهران و شهرستان‌ها به کلی پاک شده بود. .... بیشتر نمی نویسم...ای کاش همه ی بیمارستانهای کشور آنگونه می بودند. #محمدصدرامازنی @masaelepazuheshi

حضرت حجت الاسلام والمسلمین آقای ابوالقاسم مقیمی حاجی(دام عزه) باسلام و تحیت انتصاب شایسته شما به سمت معاون پژوهش حوزه های علمیه مایه ی خرسندی است. برای جنابعالی در این مسئولیت مهم آرزوی توفیق دارم. با توجه به سوابق علمی و پژوهشی و توانمندی های اجرایی حضرتعالی امیدوارم در راستای رهنمودهای مقام معطم رهبری(مدظله العالی)، مراجع عظام تقلید، شورای عالی حوزه های علمیه و مقام عالی مدیریت حوزه های علمیه(دامت برکاتهم)شاهد شتاب بیشتر حوزه در مسیر تحول پژوهش و تولید علم دینی باشیم. همچنين از خدمات خالصانه و مجاهدانه حضرت حجت الاسلام والمسلمین میرمعزی(دام عزه) در مدت تصدی معاونت پژوهش حوزه تشكر و قدرداني مينمايم. محمد صالح مازنی مدیر ترویج پژوهش @masaelepazuheshi

به یاری خداوند در هفته های آتی آیین پایانی پنجمین جشنواره مجلات واحدهای آموزشی برگزار می شود. فراخوان ششمین جشنواره نیز شروع شده است. جشنواره پنجم نسبت به جشنواره های پیشین متفاوت بود، ضمن خداقوت به آقای اکبرپور دییر و آقای جدی کارشناس جشنواره که زحمت طراحی پوستر جشنواره ششم را نیز برعهده داشت، امیدوارم در سال آتی با حضور چشمگیر تر مجلات واحدهای آموزشی مواجه شویم. انشاءالله به زودی گزارش جشنواره ی پنجم به اطلاع عموم رسانده خواهد شد‌. @masaelepazuheshi

حجت ولایت پذیری ما فراوان است. سردار سلیمانی اما معجزه ی ولایت پذیری نسل من است. فارغ از ملال یمین و یسار، یک انقلابی ولی شناس تمام عیار بود. #محمدصدرامازنی @masaelepazuheshi

🔹️آخرین باری که توفیق زیارتش نصیبم شد به مناسبت جشنواره پژوهشی امام خمینی(ص) در مدرسه معصومیه بود. مثل همیشه قابل استفاده بود.‌ از لزوم جد و جهد در راه کسب علم می گفت. می فرمود: یکی از پژوهشگران برای اینکه سخن ارسطو را بفهمد به یونان رفت، چند سال آنجا زندگی کرد، زبان یونانی را آموخت و توانست آن نظریه ارسطو را بفهمد. می گفت ما چه کاره ایم؟ در راه کسب علم چقدر اهتمام داریم؟ برای فهم قران چقدر هزینه می کنیم. اگر نظریه ارسطو را نفهمیم شاید اتفاق خاصی نیافتد؛ اما اگر قران را نفهمیم قابل دفاع نیست. 🔹️همین دو روز پیش (چهارشنبه ی هفته ای که گذشت) میزبان آیت الله فیاضی در معاونت پژوهش بودیم. او افتخار شاگردی حضرت علامه را داشت. از سفارشهای علمی اش می گفت، به ویژه اهمیت برپایی کرسی درس فلسفه به شیوه ی نقادانه و نیز از نقش او در این مهم که یکی از آنها نگارش شرح نهایه الحکمه و دیگری کتاب آموزش فلسفه بود، سخن می گفت. 🔹️وفات فقیه و فیلسوف بزرگ جهان اسلام علامه مصباح یزدی ضایعه ای برای نظام و حوزه های علمیه است. این مصیبت را به مقام معظم رهبری، مراجع عطام تقلید، حوزه های علمیه و فرزندان و وابستگانش تسلیت می گویم. #محمدصدرامازنی @masaelepazuheshi

‏این جمله آندره مال رو چقدر با حال و هوای این روزهای ما سازگار است؛ 《در پی گرفتن انتقام است که... سرانجام مفهوم زندگی را درک می کنم.》 ‎#انتقام_سخت ‎#سردار_سلیمانی ‎#شهید_محسن_فخری_زاده ‎#تحریم_ظالمانه @masaelepazuheshi

💠معرفی کتاب 🔹️حتما کارتون جوجه اردک زشت را دیده اید. در این داستان جوجه اردکی در مزرعه‌ای سر از تخم بیرون می‌آورد و به واسطهٔ زشتی اش مورد ریشخند و تمسخر هر روزهٔ دیگر حیوانات مزرعه قرار می‌گیرد، تا اینکه با رسیدن به سن بلوغ به قوی سپید زیبایی تبدیل می‌شود و شگفتی و شرمساری دیگر حیوانات را برمی‌انگیزد. داستان‌ جوجه اردک زشت را شاعر و نویسنده ای دانمارکی، به نام هانس کریستین اندرسن (۱۸۰۵_۱۸۷۵) نوشته است. این را گفتم تا شما را با کتاب قصه زندگی من نوشته این نویسنده آشنا کنم. نویسنده ای که برای رده سنی کودکان و نوجوانان می نوشت. وقتی کتاب قصه زندگی من را بخوانید تصدیق می کنید که جوجه اردک زشت داستان زندگی خود نویسنده است. نویسنده ای مذهبی که آغازین سطور کتابش را با نام خدا آغاز می کند و پایانش را نیز با یاد او به سرانجام می رساند. نویسنده محجوب در صفحات میانی کتابش نیز از مفاهیم دینی و مذهبی بهره می برد. این کتاب ۱۳۰ صفه دارد و من آن را امروز در مسیر رفت و برگشت قم و تهران و نیز سالن انتظار بیمارستان خواندم. در قسمتی از کتاب می خوانیم:《زندگیِ من بد قصه‌ای نیست؛ کم پربار و میمون نبود. اگر در دوران بچگی که بی‌کس و یک‌لاقبا پا به عرصه اجتماع گذاشتم، پریِ دانا و توانایی سر راهم سبز نمی‌شد و نمی‌گفت: «کار و هدفت را انتخاب کن، آن وقت من هم با رشد فکریت و متناسب با سیر منطقی عالم، راهبر و نگاهدارت می‌شوم»، امکان نداشت سرنوشت من سعادت‌آمیزتر و اثربخش‌تر و موفق‌تر از این از کار دربیاید. قصه زندگی من حقیقتی را که بر من روشن کرده، بر عالم و آدم هم آشکار خواهد کرد و آن این‌که خدای بخشنده‌ای هست که همه چیز را به خیر و صلاح ما می‌سازد. میهنِ من، دانمارک، سرزمین شاعرانه‌ای است مالامال از قصه‌های عامیانه و ترانه‌های دیرینه و تاریخ گرانبار آن با تاریخ سوئد و نروژ درآمیخته. جزیره‌های دانمارک از جنگل‌های باشکوه درختان آلش و کشتزارهای غله و شبدر پوشیده شده و بی‌شباهت به باغ‌هایی نیست که به سبک زیبا آراسته شده باشند. فونن، یکی از این جزیره‌های سرسبز است که زادگاه من، اودنسه، در آن قرار دارد. اسم این خطه از اودین، رب‌النوع کافران، گرفته شده که بنابر اعتقادات کهن در این‌جا می‌زیسته. فونن که مرکز جزیره است از کوپن‌هاگ بیست و دو مایلی فاصله دارد....》 این کتاب را نشر نی منتشر کرده است. @masaelepazuheshi

📚معرفی کتاب 🔹️کتابهای زیادی درباره مدیریت و رهبری نوشته شده است. یکی از آنها کتاب «اصول موفقیت و رهبری برای دنیای مدرن (سان تزو و ماکیاولی)» است. این کتاب بر مبنای دو کتاب «هنر رزم» و «شهریار» اثر سان تزو و نیکولو ماکیاولی به رشته تحریر در آمده است. نویسنده کتاب آقای مایکل اسلوان تلاش کرده است به راهکارهایی برای رهبری در دنیای مدرن اشاره نماید. هدف کتاب این است که اصول موفقیت در زندگی مدرن بر مبنای اندیشه‌های این دو متفکر را تشریح کند. ناشر در توضیح این اثر نوشته است: سان تزو از شما می‌خواهد تهور، نظم و ترتیب و فروتنی را در پیش بگیرید در حالی‌که ماکیاولی از تمایل به درهم‌شکستن دشمنان و اخذ تصمیمات غیراخلاقی برای رسیدن به موفقیت سخن می‌گوید. در این کتاب سان تزو از جنگ و ماکیاولی از ساماندهی امور نوشته‌اند، ولی هر دو متفق‌القول می‌گویند چگونه می‌توان رهبری پیشرو بود. به عقیده این دو اندیشمند در دنیای مدرن، ما در کارزار جنگی نیستیم، ولی در زندگی روزانه خود می‌بینیم که با زندگی کشمکش‌های بسیاری داریم: نبرد برای کامیابی. با توجه به آثار سان‌تزو و ماکیاولی، نه تنها یاد خواهید گرفت چگونه در زندگی خود موفق باشید، بلکه خواهید آموخت چگونه از مکر، استراتژی و خرد بهره ببرید و بهترین‌ها را برای دستیابی به یک زندگی ایمن در اختیار بگیرید. نیمه نخست این کتاب درباره سان تزو و فلسفه اش برای یک رهبری کارآمد است، چگونگی پیروزی در هر نبردی که در ذهن شکل می‌گیرد، و فهم اینکه خطرات ناشی از نادانی و بی‌خردی کدام‌اند. بخش دوم کتاب به دورنمای شخصی می‌پردازد که در امور اجتماعی از استراتژی و خرد بهره می‌برد و بهترین‌ها را برای دستیابی به یک زندگی ایمن در اختیار می‌گیرد. یکی از موضوعات جذاب در این کتاب تکنیک‌هایی است که سان تزو به آن اشاره کرده است. در چند تکنیک چنین می‌گوید: «هیچ گاه یک عامل، منجر به پیروزی شما در زندگی نمی‌شود. درست همانند قانون نت‌ها، شما با ترکیب چند عامل با هم می‌توانید به گوناگونی بیشتر که نمی‌توانید آن‌ها را بشمارید دست یازید. برای رسیدن به پیروزی، تنها چند عامل نقش بازی می‌کنند: نظم و ترتیب، زمان، انرژی و توان برنامه‌ریزی. زمانی که این عوامل مختلف را با هم درآمیزید، روش‌های بسیاری برای پیروزی در دستانتان قرار خواهد گرفت. برای موفقیت در زندگی باید اصول را یاد بگیرید.» بخش دوم کتاب بر اساس کتاب «شهریار» نوشته ماکیاولی تنظیم شده است. ماکیاولی در کتاب شهریار بیش از هر چیز می‌گوید که انسان ارزش اعتماد ندارد. وی معتقد است که اغلب مردم اگر بتوانند از دیگران سوء استفاده می‌کنند و اگر فردی بخواهد صلح و آرامش را برقرار سازد، باید آماده باشند تا گزند و خشونت فراوانی متحمل شود تا آن را نهادینه کند. برخی از فرایندهای اندیشه سیاسی به نیکی ذاتی بشر معتقدند، ولی ماکیاولی باور دارد که بیشتر افراد، ضربات مهلک و سختی را وارد می‌کنند اگر بدانند این حرکات، زندگی خودشان را غنا می‌بخشد. این کتاب را خانم مهدیه چراغیان ترجمه کرده و توسط نشر کتاب پارسه منتشر شده است. محمدصدرا مازنی @masaelepazuheshi

نظر شما درباره این نوشته ی هراری چیست؟ آزمون واقعی دانش این نیست که صحت داشته باشد بلکه این است که ما را قدرتمند کند. دانشمندان معمولا چنین فرض می کنند که هیچ نظریه ای صد در صد صحیح نیست. در نتیجه، حقیقت، برای دانش، آزمون ضعیفی است. آزمون واقعی کارایی و سودمندی است. نظریه ای که ما را قادر می سازد تا کارهای جدیدی انجام دهیم دانش به حساب می آید. هراری، ص۳۶۱ @masaelepazuheshi

پنجمین جشنواره مجلات واحدهای آموزشی @masaelepazuheshi

ویژه نامه پنجمین جشنواره مجلات علمی واحدهای آموزشی حوزوی @masaelepazuheshi

متن کامل مصاحبه در ویژه نامه پنجمین دوره جشنواره مجلات علمی واحدهای آموزشی👆 @masaelepazuheshi

بسم الله الرحمن الرحیم انا لله و انا الیه راجعون درگذشت بسیجی مجاهد، حجت الاسلام والمسلمین رحمت الله آقایی، که به عنوان کارشناس مسئول ترویج پژوهش های فقهی نوپدید با مدیریت ترویج پژوهش همکاری می کرد را به حضرت آیت الله اعرافی دامت برکاته مدیر محترم حوزه های علمیه، معاون و همکاران محترم معاونت پژوهش، همرزمان جهادی، به ویژه خانواده و خاندان محترم آن مرحوم تسلیت می گویم. از خدای حکیم برای آن مرحوم رضوان الهی و برای همسر و فرزندان و عموم وابستگان صبر جمیل خواستارم. محمد صالح مازنی مدیر ترویج پژوهش حوزه @masaelepazuheshi

https://iporse.ir/6063459 صفحه یادبود مجازی مرحوم حجت الاسلام والمسلمین رحمت الله آقایی