#شجریان درگذشت اما... #پویا_نویسی @pooyanevisi

#دیر_آمدیم، آنها رفته اند 📌امروز رفتیم پشت بام برای زیارت عزیز اربعین 🔍نگو که همسایه ها جلوتر از ما آمده اند، سیم شان را وصل کرده و رفته اند سر سفره و ما تازه به برکت کرونا رسیدیم اینجا. 🔒 دیر آمده ایم، دیر. 🎀این همسایه های بزرگوار و آزادی اندیش، یک بار آمده اند پشت بام و سال ها فکر و فرهنگ می گیرند و ما یک بار می آییم کنار دیش هایشان و نجوای نجات سر می دهیم و می رویم در لاک مان. لاک آنها کجا و لاک ما کجا؟! آنها با لاک به کوچه ها می آیند و ما در لاک! 💎براستی بهتر نبود در این سال های انقلاب اسلامی، کمی کنارشان می نشستیم تا چنین روزی با هم اربعین را پاس می داشتیم. 📡 چیزی نمی توان گفت جز کوتاهی در میدان عمل و رسانه. ⏰ شاید کسانی که فرهنگ و دینداری مردم در دستشان هست بی عرضه هستند 💡و شاید با اکثریت نسل مان، باب گفت و گو و رفاقت را باز نکرده ایم. 🙏عزیزان جان! چشممان را به اطراف مان باز کنیم، بچه های شیعه نیاز به یاری مؤمنانه دارند‌؛ یاری قلب ها. 🔻به گفته نورانی امام راحل: ما با سینما مخالف نیستیم، با فحشا مخالفیم. ماهواره هم همین است، حالا ببینیم فرهنگ متعالی اش بیشتر میچربد یا فحشایش! 😔 چقدر دیر آمده ایم، آنها سال هاست که رفته اند. #اربعین #رفاقت_فرهنگی #پویا_نویسی @pooyanevisi

😘 وقتی پایت به جاده اربعین نرسد و میزبان عراقیِ دو سال گذشته، یادتان باشد، آن هم در جوار حضرت حسین علیه السلام. و این گونه بنویسد: «امروز ۲۱ صفر با حالی پر از انابه، به نیابت شما و خانواده شما در حرم امام حسین و برادرش، ابوالفضل العباس علیهم السلام، زیارت کردیم و دو رکعت نماز خواندیم.» این طوری می شود که کرونا را دور میزنیم 😊 خدا را بر این نعمت شکر می گوییم که آرزوی #حب_الحسین_یجمعنا را اجابت کرده است. #اربعین #پویا_نویسی @Pooyanevisi

#پرتره_نوشته_ها 📗می خواهم فقط کتاب بخوانم، 📌هیچ غذایی برای فکر، حلال‌تر از دانایی نیست، 📌دانایی ست که آگاهی می‌آورد، 📌و آگاهی ست که رفتار آدم را به دور از دایره تعصب می‌سازد. #پویا_نویسی @pooyanevisi

🔷🔸 معرفی کتاب در حوزه های مختلف مرتبط با رسانه: 🔰 لیست کتب و مقالات #فقه_رسانه، #سواد_رسانه، #ارتباطات، #افکار_عمومی، #تبلیغ و پروپاگاندا، #سینما، #عملیات_روانی، شیوه‌ها و مؤلفه‌های تأثیرگذاری و #اقناع رسانه‌ای؛ به همراه معرفی اجمالی برخی منابع تهیه شده توسط دکتر محمد حسین فرج نژاد و کانال فقه رسانه #انجمن_سواد_رسانه_طلاب ✅ @savad_rasaneh

لحظه تحویل لباس شهیدمدافع حرم علی عابدینی به خانواده اش #خان_طومان یادمان باشد بی رسم شهدا نمیشه راه شون رو ادامه داد

💐 من می گویم خودتان را در دام و دامن جهان‌کتاب رها کنید. کتاب، دنیایی از آدم ها، فرهنگ ها، فرازها و فرودهاست. 😘امشب کتاب «ندبه های دلتنگی» را پیشنهاد می کنم از مرحوم رضا بابایی 🙏عزیزان اگر نخوانید تک تک واژه هایش را روزی شرمنده خواهید شد 👈به خصوص آنجایی که استاد می نویسد: چه بی آب چشمانی در سر کاشته ایم! چه بی رقص دست و پایی به خود آویخته ایم... فریاد از این روزهای بی فرهاد... » .................................. @pooyanevisi #پویا_نویسی #ادبیات #نویسندگی

◼️اینجا شب است و پشت بام ◼️ از دور یک سلام ◼️من راضی ام به رضا ◼️ از دور یک سلام #امام_رضا .................................. @pooyanevisi

یادداشت| رفتار رسانه‌های سکولار؛ نامه‌هایی که خوانده نشد! خبرگزاری حوزه| این روزها خبرِ نامه‌نگاری‌ آیت الله استادی و استاد خسروپناه در بین طلاب و گروه‌ها و کانال‌های حوزوی دست به دست می‌چرخد، این رویداد مبارک از چند منظر درخور بررسی و یادآوری است. نخست: این گفت‌وگوی کوتاه و گویا نشان داده است که در اوج کرونازدگی نظام آموزشی کشور می‌توان باب سخن آغازید و روابط چند سویه استاد و شاگرد، استاد و استاد، شاگرد و شاگرد، و مخالف و موافق علمی را در زمین وِب طراحی و اجرا کرد. می توان آموزش را ارتقا بخشید و مباحثات عالمانه و اخلاقی را به دنیای اندروید و شبکه‌های اجتماعی کشاند. می توان چرخه تربیت را تعطیل نکرد و در رویارویی با حوادث، پا پس نکشید. ترویج و تحکیم این نگاه و رفتار در گرو تعامل سامانه رسانه و علمِ حوزه علمیه است. دوم: پیشنهاد آیت الله استادی به تحریریه خبرگزاری حوزه جهت انتشار متن سپاسگزاری و انتخاب تیتر این نامه و تأکید به تحریریه مبنی بر عدم تغییر تیتر؛ جای خرسندی و مباهات است. اینجا مجال بررسی رسانه‌ای این رفتار نیست، بلاشک شایسته تشریح و تفصیل است؛ اما این را باید گفت که عصر اطلاعات و ارتباطات امروز و چیرگی عنصر سرعت بر فرایند تولید و مصرف پیام، مصرف‌کنندگان محتوای رسانه‌ها را در هر سطح و صنفی، به کاربرانی فعال و کنشگرانی تأثیرگذار و پیام‌ساز تبدیل کرده است. بی تردید اقدام آیت الله استادی در عیار رسانه‌های امروزین گامی به سوی تشکیل «تحریریه‌ی آزاد» است. نگارنده بر این باور است که چگونه مردمان عادی جامعه در نظرگاه خبرگزاری‌ها، «شهروند خبرنگار» نام می‌گیرند؟ در رسانه‌های تخصصی و صنفی همچون خبرگزاری های حوزوی هم جای طراحی سامانه «عالِم‌خبرنگار»، «اندیشمندخبرنگار» و یا هر نام دیگری خالی است. رفتار آیت الله استادی در حقیقت گشودن افقی جدید پیش روی تحریریه‌های حوزوی است تا نهاد حوزه و روحانیت در سرعت پیام‌های دیگر رسانه‌ها و جریان‌ها، هضم نشود و پرچم پویایی و نوآوری‌های گفتمانی را برافراشته نگاه دارد. سوم: سیره سلف حوزه علمیه بر مباحثه‌ی درون‌زا تأکید می‌کند، تا هم بتواند علوم خود را به درستی فهم کند و هم بتواند زمینه‌ساز مفاهمه با مخاطبان فردا باشد؛ اما افرادِ خارج از گود، هماره دست تحریف‌شان را رو می‌کنند تا نکند دلی به بیان و بنان حوزه متمایل شود. نقد علمی استاد خسروپناه به فرزند یک آیت الله و نامه‌نگاری‌های پس از آن، متأسفانه به مذاق برخی رسانه‌ها خوش نیامد و سکوتی عجزآمیز اختیار کرده‌اند، همان رسانه‌هایی که برای رصد حوزه و در جهت مطامع سیاسی و حزبی، پول و بودجه و امکانات می‌گیرند؛ اما در مواجهه با نامه‌نگاری‌های اخیر دو شخصیت برجسته حوزه، زبان تحلیل مهر کرده‌اند؛ چون بازنشر این گونه اخبار، نمی‌تواند بازارشان را داغ کند و نانی به کف آرند. آنچه سال‌هاست طلابِ حیاط و مَدرس فیضیه و دارالشفا می‌دیدند، رسانه‌های فرصت‌طلب ندیدند و نخواهند دید. همانانی که چشم‌شان از بدبینی پر نمی‌شود و از شنیدن صدای مباحثه‌ی صمیمانه استاد و شاگردی می‌رَمند، بر این باورند«تا آبرو نریزی این آسیا نگردد». بی‌تردید روحانیتِ امروز با جبهه سخت و سنگینی از رفتار غیرحرفه‌ای رقبا روبه‌روست که با نمایان‌سازی و آشکارگی سیره اصیل عالمان و فقها، بساط هر سوء استفاده‌ای جمع خواهد شد. چهارم: استاد خسروپناه می‌توانست در نقد فرزندِ آیت الله استادی، در دام ارزش‌های خبری بیفتد و از «شهرتِ»پدر در داغ کردن نقد علمی خود بهره بگیرد و همچون سیاست‌بازان رسانه‌ای، آبرو ببرد و توجه اغیار بخرد؛ اما استاد، رویکردی کاملاً آگاهانه در نقد خود اتخاذ کرده است. این شیوه‌ از بررسیِ دیدگاه دیگران، آن هم با پرهیز از فرصت‌طلبی و بدون بیان ملاکات خانوادگی، درسی معیار برای رسانه‌ها، گردانندگان کرسی‌های نظریه‌پردازی و گفت‌وگوی حوزوی_دانشگاهی است. از سویی دیگر چنین مباحثه‌ای نشان داده است «اخلاق» در شبکه مفهومی علوم حوزوی و دینی، نقطه مرکزی یادگیری و یاددهی محسوب می‌شود. با کاوش اندکی در سیره بزرگان حوزه به درستی مشهود می‌شود که بی‌اخلاق و سلوک معنوی، کُمیت دانش و دانایی، لنگِ لنگ است. نقد عالمانه‌ی استاد خسروپناه نشان از اخلاقی راست‌اندیش دارد و مصداق بارز این شعرِ نظامی است: «راستی آور که شوی رستگار/ راستی از تو، ظفر از کردگار». علی اسفندیار

📌رفتار رسانه‌های سکولار؛ نامه‌هایی که خوانده نشد! 🔴 نقد علمی استاد خسروپناه به فرزند یک آیت الله و نامه‌نگاری‌های پس از آن، متأسفانه به مذاق برخی رسانه‌ها خوش نیامد و سکوتی عجزآمیز اختیار کرده‌اند، همان رسانه‌هایی که برای رصد حوزه و در جهت مطامع سیاسی و حزبی، پول و بودجه و امکانات می‌گیرند؛ اما در مواجهه با نامه‌نگاری‌های اخیر دو شخصیت برجسته حوزه، زبان تحلیل مهر کرده‌اند. ✍️علی اسفندیار #خبرگزاری_حوزه https://hawzahnews.com/x9RSt

‼️شعر اختصاصی شاعر قرن دهمی برای دولت یازدهم و دوازدهم 😊 💐دوستان! در حال خواندن دیوان هلالی جغتایی بودم که به این بیت رسیدم: ترحمي بکن، اي پادشاه کشور حسن که غير ظلم و ستم نيست در زمانه تو 📌 کشورِ حُسن را اینگونه بخوانید فقط؛ ترحمی بکن ای پادشاه کشور، حَسَن (و برادران😊) تفاسیر دیگر با خودتان 🤺حالا زبان حالتان را بخوانید👇👇😉 نميکشيم سر از آستان خانه تو کجا رويم؟ سر ما و آستانه تو ترا بهانه چه حاجت براي کشتن من؟ مکن، مکن، که مرا ميکشد بهانه تو ترحمي بکن، اي پادشاه کشور حسن که غير ظلم و ستم نيست در زمانه تو از آن سمند تو برميجهد گه جولان که رقص ميکند از ذوق تازيانه تو سفيد گشت مرا استخوان و خوشحالم بدان اميد که روزي شود نشانه تو شب از فسانه بروز آورند و اين عجبست که روز خود بشب آرم من از فسانه تو 👈 سمند رو خوب اومده شاعر قصه و غصه ما😭😭 یعنی بازار خودرو😁 #شعر #سیاست #پویا_نویسی https://eitaa.com/joinchat/3931373574Cca376c3815

🔴 سلام به ما «آدم‌های شهیدپرور» روزگاری شهیدپرور بودیم الان هم هستیم؛ آن کجا و این کجا؟! روزگاری بعثی ها بچه های مان را می زدند این روزها خودمان می زنیم؛ روزگاری فرانسه و آلمان و آمریکا کینه بچه ها به دل می گرفتند این روزها خودمان کینه می کنیم؛ روزگاری شاه و ساواک از دست این بچه ها دلهره می گرفتند این روزها خودمان دلهره آوریم؛ روزگاری انگلیسی ها از دست دلواری‌ها مثل نهنگ تیرخورده بودند این روزها خودمان به روی بچه ها قمه می کشیم. 🔻چه شده است ما را؟ روزگاری شهر شهید پرور بوده ایم؛ اما این روزها خودمان بچه های مان را در شهر می کشیم تا شهیدپرور بمانیم. از این درد باید به که پناه برد و این سر را کدام آستان یارای گریستن است! «ای شهید، ای آنکه بر کرانه های ازلی و ابدی وجود برنشسته ای، دستی بر آر و ما قبرستان نشینان عادات سخیف را نیز از این منجلاب بیرون بکش» آوینی! سید مرتضای هنرمند! کجایی که این کوچه ها را روایت زجر شایسته است، مبادا فرهنگ‌مان فتح شود و هیچ روایتی برای فجر و فتح نماند. سلام خدا بر آمران و ناهیان شهید، سلام بر شمایی که به دست خودمان شهید و مجروح شده اید و خودمان درِ باغ شهادت را به روی تان گشوده ایم تا شهیدپرور بمانیم. #شهید_محمد_محمدی #امر_به_معروف #نهی_از_منکر #پویانویسی https://eitaa.com/joinchat/3931373574Cca376c3815