[ غفلت از آفت درون ] نگاهى كه فراتر از #ظاهر باشد، عيب‌هاى #باطن را هم می‌بيند چرا بايد هميشه به فكر درمان جسم بود و از آفات روان غفلت كرد؟ #دل نيز #كور می‌‏شود، همچون ديده دل نيز #كدر و غبارآلود می‌شود، مثل آينه غبار گرفته دل هم بسته و #قفل میگردد، مانند در اينجاست كه اگر بسته‏‌دلان، سنگدلان، كوردلان و تيره‌‏دلان ندانند كه دچار چه آفت و گرفتار چه دردى شده‌‏اند، اين خود، بزرگ‏ترين درد و خطرناك‏ترين بيمارى است چه می‌‏توان كرد با دلى كه هيچ زاويه‌‏اى از آن، پذيراى نور حقيقت نيست؟ گاهى می‌‏شود با اراده و تصميم‌ى جدّى، با آب‌توبه #صورت‌جان را جلا داد و #ديده‌دل را شفّاف ساخت و زنگارهاى دل را زدود و قلب را نيز، آنگونه كه جامه‏‌هاى چرك را می‌شوييم، شست و تميز ساخت و نگذاشت رسوبات هواى #نفس و غبار غفلت بر آن بنشيند و سيماى فطرت را زير لايه‏‌هاى ضخيم بی‌خبرى بپوشاند كسانى كه گرفتار #دل می‌شوند، بی‌اختيار در راه‌هايى نامطلوب می‌‏افتند چه شگفت‏‌انگيز است #دنيای‌دل ! اگر #اميرِ آن نباشى #اسيرش می‌‏شوى و اگر #خدا را مهمانش نسازى، #شيطان آن را اشغال میكند و در دلت به زاد و ولد و توليد مثل می‌‏پردازد و آنگاه، #قلبِ تو پايگاه ابليس و مركز رشد هوس می‌شود ص ۲ از ۶