🌱 ⁉️ دعا برای رسیدن به نعمت‌های دنیایی آیا دعا برای رسیدن به مال و منال دنیا و لذت‌های مادی اشکال دارد؟ . . . ⭕️ پاسخ: نیازهای ما انسان‌ها بسیار گوناگون و متنوع است. ما به داشتن اخلاق، عقل، ایمان، دوست خوب، همسایه‌ی نیک، خانه‌ی وسیع، شغل مناسب، درآمد کافی، همسر مؤمن، آرامش، سلامتی، روابط خوب با اطرافیان، نشاط، امید، سفر، تفریح، اراده‌ی قوی و فراوان چیز دیگر نیاز داریم. دعا برای رسیدن به هیچ یک از اینها اشکال ندارد. گفت و گو با خدا و درخواست از او به هر بهانه‌ای که باشد، کار خوب و پسندیده‌ای است. ما حتی برای کوچک‌ترین و کمترین حاجات خود هم می‌توانیم دعا بکنیم. خدا به حضرت موسی فرمود: «ای موسی! هر چه نیاز داری از من بخواه، حتی علوفه‌ی گوسفند و نمک خمیرت را.» اگر دعاهای امامان را بخوانید، می‌بینید که آن بزرگوارها نعمت‌های دنیایی را هم از خدا می‌طلبیدند و فقط برای امور معنوی دعا نمی‌کردند. البته در دعاهای آنها دعا برای افزایش ایمان، دستیابی به صفات نیک اخلاقی و تقویت معنویت و سعادت آخرت اهمیت و جایگاه بالاتری دارد. 📕 https://B2n.ir/g19520 #دنیا ⁉️ @PorsemanShia

🌱 ⁉️ راه‌های شناخت دوست شایسته دوست خوب را چگونه بشناسیم؟ . . . ⭕️ پاسخ: برای شناختن دوست خوب راه‌های گوناگونی وجود دارد که به برخی از آنها اشاره می‌کنیم: اولین راه شناخت دوست خوب این است که ببینیم او با چه کسانی دوست است. اگر دوست‌های او آدم‌های خوبی هستند، معلوم می‌شود که خودش هم آدم خوبی است، اما اگر دیدیم که دوست‌هایش آدم‌های خوبی نیستند، تقریباً می‌شود گفت که خودش هم آدم چندان مناسبی برای دوستی نیست. حضرت محمد (صلّی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «مردم را با دوستانشان بیازمایید؛ زیرا آدمی با کسی دوستی می‌کند که از رفتارش خوشش بیاید.» یعنی وقتی انسان فردی را برای دوستی بر می‌گزیند، حتماً روش و منش او را پسندیده است. از این رو، آدم‌های خوب همیشه با افراد خوب و انسان‌های بد با افراد بد طرح دوستی می‌ریزند. پس ما می‌توانیم با شناخت دوست‌های یک فرد خودش را هم بشناسیم. حضرت سلیمان (علیه السلام) فرمودند: «درباره‌ی هیچ کس قضاوت نکنید تا آنکه ببینید با چه کسی هم‌نشینی می‌کند؛ زیرا آدمی از راه همگنان و هم‌نشینانش شناخته می‌شود.» دومین راه شناخت دوست خوب ارزیابی رفتار افراد در زمان خشم و ناراحتی است. در این حالات، افراد باطن خود را به نمایش می‌گذارند و حقیقت خود را نشان می‌دهند. به همین دلیل خیلی راحت می‌شود آنها را شناخت و به نقاط ضعف و قوتشان پی برد. اگر کسی در زمان خشم، صبوری ورزید و ادب را پیشه کرد، معلوم می شود که آدم خیلی خوبی است، اما اگر از کوره در رفت و داد و بیداد راه انداخت، خیلی نمی‌توان روی او حساب کرد. امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «هر یک از برادرانت که سه بار از تو خشمگین شد و درباره‌ات سخن بدی نگفت، او را به دوستی خود برگزین.» سومین راه شناخت دوست خوب این است که ببینیم چه کسانی هنگام رنج و سختی در کنارمان می‌مانند و یاریمان می‌کنند. در زمان راحتی و آسایش دوست زیاد پیدا می‌شود. دوست خوب کسی است که در زمان سختی و مشکلات هم رابطه‌اش را با ما حفظ کند. امام باقر (علیه السلام) فرمودند: «بد برادری است آنکه به گاه توانگریت به تو توجه دارد و آنگاه که فقیر شوی از تو می‌بُرد.» چهارمین راه شناخت دوست خوب این است که ببینیم آیا دیدار او ما را به یاد خدا و کارهای خوب می‌اندازد یا نه. ما با دیدار برخی از افراد به یاد خدا و کارهای نیک می‌افتیم و با دیدار برخی دیگر خدا را از یاد می‌بریم و هوس گناه می‌کنیم. آدم عاقل کسی است که با گروه اول دوست شود. «یاران عیسی (علیه السلام) از او پرسیدند: "ای روح الله! ما با چه کسی هم‌نشینی کنیم؟" حضرت عیسی (علیه السلام) فرمودند: "با آنکه دیدنش شما را به یاد خدا می‌اندازد و گفتارش بر دانش شما می‌افزاید و رفتارش شما را به توجه به آخرت تشویق می‌کند."» 📕 https://B2n.ir/r38828 #دوست ⁉️ @PorsemanShia

🌱 ⁉️ توکل یعنی چه؟ توکل یعنی چه؟ آیا در هر کاری باید توکل کنیم؟ . . . ⭕️ پاسخ: توکل یعنی در زندگی به خدا تکیه کنیم، به او دل ببندیم و در هر کاری خود را به او بسپاریم. توکل یعنی خدا را همه کارهٔ عالم بدانیم و یقین داشته باشیم که تا او نخواهد، نه کسی می‌تواند به ما سودی برساند و نه کسی می‌تواند به ما ضرری بزند. توکل یعنی اعتماد به خدا در همه‌ی فعالیت‌ها و مدد جستن از او در همه‌ی تلاش‌ها. وقتی ما به خدا توکل می‌کنیم، قدرت روحی‌مان افزایش می‌یابد و با نیروی بیشتری می‌توانیم به سوی قله‌های موفقیت حرکت کنیم. رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «هر که دوست دارد قوی‌ترین مردم باشد، باید به خدا توکل کند.» با توجه به آنچه گفته شد، ما در همه‌ی کارهایمان باید به خدا توکل کنیم و در همه‌ی اقداماتمان باید به یاری او دل خوش باشیم و با امید به او پیش برویم. با توکل، دیگر جایی برای یأس، ترس و تنبلی نمی‌ماند. البته هیچ‌گاه نباید به بهانه‌ی توکل دست روی دست بگذاریم و گوشه‌ای بنشینیم و بگوییم که به خدا توکل کرده‌ایم. حقیقت توکل این است که کنار تدبیر و تلاش، خود را به خدا بسپاریم. «یکی از یارهای پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلم) از شترش پیاده شد. او از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) پرسید: آیا اگر توکل کنم، بازهم لازم است زانوی شتر را ببندم یا اگر توکل کردم، دیگر نیازی به این کار نیست؟ (در قدیم برای جلوگیری از فرار شتر هنگام توقف، پایش را می‌بستند.) پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: زانوی شتر را ببند و توکل کن.» یعنی توکل به معنی بی‌توجهی به تدبیر و اقدامات لازم در زندگی نیست. «رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلم) عده‌ای از بیکارهای شهر را دید که گویا اصلاً تصمیم به کار و فعالیت نداشتند. حضرت از آنها پرسیدند: شما چه کاره‌اید؟ گفتند: ما توکل کنندگانیم. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: نه، بلکه شما سربار دیگرانید.» 📕 https://B2n.ir/d71580 #توکل ⁉️ @PorsemanShia

🌱 ⁉️ ترک عادت زشت فحاشی کسی که راحت به دیگران فحش می‌دهد، چگونه می‌تواند این عادت زشت را ترک کند؟ . . . ⭕️ پاسخ: بهترین راه ترک فحش دادن و ناسزا گفتن تفکر و تأمل در آثار بد این عمل زشت است. کسی که فحش می‌دهد، اگر بداند که با این کار چه صدمه‌ها و آسیب‌هایی به خود می‌زند هرگز به کسی فحش نمی‌دهد. اکنون برخی از آثار فحش دادن را با هم مرور می‌کنیم: الف) کسی که فحش می‌دهد، خدا را از خودش خشمگین می‌کند و نفرت الهی را برای خود می‌خرد. امام باقر (علیه السلام) فرمودند: «خدا ناسزاگوی بددهن را دوست ندارد.» برای مؤمنی که همواره باید به دنبال جلب رضای خدا می‌باشد، این پیامد ناسزاگویی خیلی مهم است. اگر خدا از کسی خشمگین شود، بی‌شک آن فرد از برکات بسیاری محروم می‌شود. ب) کسی که فحش می‌دهد، خودش هم فحش و ناسزا از مردم می‌شنود و در نتیجه، آبرو و حیثیتش کم کم بر باد می‌رود. امام علی (علیه السلام) فرمودند: «هر که دشنام دهد، جواب شنود.» اگر کسی به آبروی خود علاقه‌مند باشد، هرگز به دیگران دشنام نمی‌دهد. پ) مردم از آدم فحاش و بددهن بدشان می‌آید و از ترس دشنام‌گویی او به او نزدیک نمی‌شوند. در نتیجه، او کم کم تنها و تنهاتر می‌شود و مرتب گروهی از دوستانش را از دست می‌دهد. رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «بدترین مردم کسی است که مردم از ترس ناسزاگویی‌اش او را ترک کنند.» ت) فحش دادن آخرت انسان را هم به خطر می‌اندازد. امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «هر کس مردم از زبانش بترسند، او در آتش دوزخ است.» رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلم) نیز فرمودند: «بهشت بر ناسزاگو حرام است و ناسزاگو نمی‌تواند وارد آن شود.» اگر کسی درباره‌ی این آثار و عواقب فکر کند، زبان به فحش و دشنام نمی‌آلاید. علاوه بر تفکر در عواقب دشنام‌گویی رعایت این نکات هم در ترک این رفتار ناپسند مؤثر است: الف) همیشه خشم خود را مهار کنیم تا بر اثر شدت خشم زبانمان به فحش و ناسزا آلوده نشود. ب) با افراد بددهن و دشنام‌گو نشست و برخاست نکنیم. هم‌نشینی با این افراد حساسیت ما را نسبت به این عمل ناپسند کم می‌کند و ما را به سوی انجام این کار می‌کشاند. پ) راه درست انتقاد از دیگران و اظهار ناراحتی از آنها را بیاموزیم تا به خاطر دلخوری از آنها زبان به ناسزا گفتن باز نکنیم. ت) حتی به شوخی هم از کلمه‌های زشت و ناپسند استفاده نکنیم؛ زیرا همین که به شوخی این کلمه‌ها را به کار بریم، کم کم استفاده‌ی جدی از آنها هم برایمان آسان می‌شود. ث) حتی به حیوان‌ها دشنام ندهیم؛ زیرا وقتی به آنها دشنام دادیم، زبانمان به این کار عادت می‌کند و کم کم به انسان ها هم دشنام می دهیم. «خوکی سر راه عیسی (علیه السلام) و یارانش قرار داشت. عیسی (علیه السلام) به جای توهین به خوک و راندن آن به خوک گفت: "برو به سلامت." یاران عیسی گفتند: "چرا با خوک این طور سخن گفتی و به او حرف بدی نگفتی." حضرت عیسی (علیه السلام) فرمودند: "زیرا نمی‌خواستم زبانم به حرف بد عادت کند."» 📕 https://B2n.ir/x95323 #فحش #ناسزا ⁉️ @PorsemanShia

🌱 ⁉️ حفظ دوستان شایسته برای آنکه بتوانیم دوست‌هایمان را نگه داریم، چه کارهایی باید بکنیم؟ . . . ⭕️ پاسخ: نگه داشتن دوست اهمیت بسیاری دارد و بی‌شک مهم‌تر از به دست آوردن دوست، نگه داشتن اوست. امام علی (علیه السلام) فرمودند: «ناتوان‌ترین مردم کسی است که نتواند برادرانی برای خود به دست آورد و ناتوان‌تر از او کسی است که برادران به دست آورده را از دست بدهد.» اگر قرار باشد ما مرتب دوست‌هایمان را از دست بدهیم، هیچ دوست صمیمی و مورد اطمینانی برایمان باقی نمی‌ماند. اهل بیت (علیهم السلام) برای حفظ دوست توصیه‌های ارزشمند و راهنمایی‌های کارسازی ارائه کرده‌اند که برخی از آنها را با هم مرور می‌کنیم: الف) هیچ‌گاه نباید حق و حقوق دوستمان را نادیده بگیریم و به بهانه‌ی صمیمیت، حق و حقوق او را ضایع کنیم؛ مثلاً اگر وسیله‌ای از او قرض می‌گیریم باید سر موعد مقرر آن را به او بازگردانیم و اگر قولی می‌دهیم باید به قولمان وفا کنیم. هیچ‌وقت نباید صمیمیت را وسیله‌ای برای بی‌توجهی به حقوق دوست‌هایمان قرار دهیم. امام علی (علیه السلام) فرمودند: «هیچ‌گاه حق برادرت را به اعتماد دوستی خود با او ضایع مگردان؛ زیرا کسی که تو حقش را ضایع می‌کنی، دیگر برادر تو نیست.» ب) هیچ‌وقت نباید به دوستمان بی‌احترامی کنیم و با شوخی‌های نابجا او را از خود برنجانیم. حفظ احترام مهم‌ترین شرط حفظ دوستان است. امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «بین خودت و برادرت حرمت را از بین نبر و آن را نگه‌دار.» پ) همیشه باید نرم و صمیمانه با دوست‌هایمان سخن بگوییم و نباید از کلمه‌های تند و توهین‌آمیز استفاده کنیم. در زندگی اجتماعی زبان جایگاه ویژه‌ای دارد و با مدیریت درست آن برکات بسیاری نصیب انسان و آسیب‌ها و دردسرهای بسیاری از ما دور می‌شود. یکی از مهم‌ترین برکات مدیریت زبان حفظ دوستان است. امام سجاد (علیه السلام) فرمودند: «زبانت را نگه دارد تا مالک برادرانت شوی.» ت) باید همیشه از بگو مگو و جدال با دوستمان بپرهیزیم. جدال و بگومگو باعث کینه، نفرت و دلخوری می‌شود و به نابودی دوستی‌ها می‌انجامد. امام هادی (علیه السلام) فرمودند: «جدال و بگومگو دوستی‌های قدیمی را هم برهم می‌زند.» ث) ما نباید مرتب از دوست‌هایمان عیب‌جویی کنیم. به هر حال هر کسی عیبی دارد و ما اگر بخواهیم فقط به عیب‌های مردم نگاه کنیم، در زندگی تنها می‌مانیم. در حدیثی منسوب به امام علی (علیه السلام) آمده است: «هر که درباره‌ی دوست خود خرده‌گیری کند، رشته‌ی دوستی‌اش می‌گسلد». امام صادق (علیه السلام) فرموده اند: «کسی که تنها با آنکه هیچ عیبی ندارد برادری کند، دوست‌های اندکی خواهد داشت.» ج) اگر دوستی جفایی در حق ما کرد، نباید زود مقابله به مثل کنیم. باید به او فرصت بدهیم و از رفتار بدش چشم‌پوشی کنیم. قطعاً خودش کم کم درباره‌ی ستمی که در حق ما روا داشته است، فکر می کند و به خطایش پی می‌برد. رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلم) در توصیف مؤمن فرمودند: «با وجود لغزش برادر خود با او با مهربانی رفتار می‌کند و حرمت دوستی دیرینه‌اش را نگه می‌دارد.» 📕 https://B2n.ir/x63249 #دوست ⁉️ @PorsemanShia

🌱 ⁉️ مسخره کردن دیگران به شوخی آیا به شوخی دیگران را مسخره کردن هم گناه دارد؟ . . . ⭕️ پاسخ: مسخره کردن دیگران به هر شکل و بهانه‌ ای گناه دارد و حرام است. خدا در آیه‌ی ۱۱ سوره‌ی حجرات می‌فرماید: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید، نباید مردانی از شما مردان دیگر را مسخره کنند. شاید آنها از اینان بهتر باشند و نباید زنانی هم زنان دیگر را مسخره کنند؛ شاید آنان هم از اینان بهتر باشند.» ما حق نداریم به بهانه‌ی شوخی با دیگران کسی را مسخره کنیم. شوخی هم حد و حدودی دارد و نباید باعث آزار و اذیت مردم شود. «روزی یکی از یاران پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلم) در گوشه‌ای استراحت می‌کرد که برخی برای شوخی، تیرهای جنگی او را برداشتند و پنهان کردند. وقتی یار پیامبر (صلّی الله علیه وآله و سلم) بیدار شد تیرهایش را جستجو کرد، اما آنها را نیافت. خیلی نگران شد و ترسید. کسانی که تیرهای او را برداشته بودند، با دیدن ترس او شروع به خندیدن کردند. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) پرسیدند: "چرا می‌خندید؟" آنها گفتند: "چیزی نیست. ما تیرهای این بنده‌ی خدا را برداشته‌ایم و او ترسیده است. به ترس او می‌خندیم." رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلم) به یارانشان اعتراض کردند و به خاطر این شوخی زشت و ناپسند، سرزنششان فرمودند.» 📕 https://B2n.ir/k71365 #شوخی ⁉️ @PorsemanShia