🌱 ⁉️ شرایط استجابت دعا برای آنکه دعایمان اجابت شود، باید چه کار کنیم؟ . . . ⭕️ پاسخ: هیچ کس از در خانه‌ی خدا دست خالی بر نمی‌گردد؛ زیرا یا به همان خواسته‌ی خود می‌رسد یا بهتر از آن نصیبش می‌شود یا بعضی از گناه‌هایش آمرزیده می‌شود یا پاداشی در آخرت دریافت می‌کند. پس اگر دعای ما اجابت هم نشود، به معنی بی‌فایده بودن دعا نیست. با این حال، توجه به نکات زیر در اجابت دعا بسیار مؤثر است: الف) دعای امیدوارانه: هر چه ما امیدوارتر خدا را صدا بزنیم، دعای ما به اجابت نزدیک‌تر خواهد بود. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «خدا را با یقین داشتن به اجابت دعا کنید.» امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «هرگاه دعا کردی، با دلت رو کن و حاجتت را جلو در خانه [حاضر و آماده] بپندار.» ب) دعای دسته‌جمعی: هرگز نیازی نیست که حتماً دسته جمعی دعا کنیم، ولی دعای دسته جمعی بهتر اجابت می‌شود. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «هرگاه گروهی گرد هم آیند و برخی دعا کنند و برخی آمین گویند، خدا حتماً دعایشان را اجابت می‌کند.» پ) پرهیز از گناه: گناه زیان‌های بسیاری دارد که یکی از آنها جلوگیری از اجابت دعاست. پرهیز از گناه راه اجابت دعا را باز می‌کند و احتمال اجابت را بالاتر می‌برد. «از امام صادق (علیه السلام) پرسیدند: "چرا ما دعا می‌کنیم و خدا جوابمان را نمی‌دهد؟" امام فرمودند: "زیرا شما کسی را می‌خوانید که از او نمی‌ترسید و نافرمانی‌اش را می‌کنید. با این حال او چگونه دعایتان را اجابت کند؟"» ت) گفتن بسم الله در آغاز دعا: در حدیثی از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) آمده است: «دعایی که با بسم الله الرحمان الرحیم آغاز شود رد نمی‌شود.» ث) فرستادن صلوات در آغاز و پایان دعا: امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «هرکس از خدا درخواستی دارد، ابتدا بر محمد و خاندان او درود بفرستد و سپس حاجتش را بخواهد و در پایان هم بر محمد و خاندان محمد درود بفرستد؛ زیرا خدا کریم‌تر از آن است که اول و آخر دعا را بپذیرد و وسط آن را رها کند؛ چون صلوات بر محمد و آل محمد دعایی است که مانعی برای اجابت ندارد.» ج) واسطه کردن اهل بیت (علیهم السلام): وقتی ما خدا را به اهل بیت (علیهم السلام) قسم می‌دهیم و آنها را واسطه می‌کنیم، دعایمان به اجابت نزدیکتر می‌شود. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) به امام علی (علیه السلام) فرمودند: «ای علی! هرگاه کاری تو را هراساند یا دچار سختی شدی، بگو، "اللهم انی اسألک بحق محمد و آل محمد ان تصلّی علی محمّد و ال محمّد و ان تنجینی من هذا الغّم."» (خدایا! به حق محمد و آل محمد از تو درخواست می‌کنم که بر محمد و آل محمد درود فرستی و مرا از این غم برهانی.) بسیار می‌شد که امام صادق (علیه السلام) هنگام دعا، خدا را به پنج تن - یعنی پیامبر و امام علی (علیه السلام) و حضرت فاطمه (سلام الله علیها) و امام حسن (علیه السلام) و امام حسین (علیه السلام) – قسم می‌داد. چ ) اصرار بر دعا: برعکس مردم که از شنیدن درخواست ما خسته و آزرده می‌شوند، خدا از تکرار دعا توسط بنده‌هایش هرگز ملول نمی‌شود و حتی این کار را دوست دارد. اصرار به دعا احتمال اجابت را هم بالا می‌برد. امام باقر(علیه السلام) فرمودند: «به خدا سوگند، هیچ بند‌ی مؤمنی در حاجتش بر خدا پافشاری نمی‌کند، مگر آنکه خدا حاجتش را برآورده می‌کند.» 📕 https://B2n.ir/p30427 #دعا ⁉️ @PorsemanShia

🌱 ⁉️ درمان بدبینی به دیگران بدبینی به دیگران را چگونه می‌توان درمان کرد؟ . . . ⭕️ پاسخ: بدبینی یا همان سوءظن یکی از بدترین خصلت‌هاست که به دلیل عواقب و پیامدهای ناگوار آن، خدا در قرآن هم صریحاً از آن یاد کرده و مردم را از آن بازداشته است. (حجرات، ۱۲) در روایات اهل بیت (علیهم السلام) هم سوءظن به شدت مذمت شده است. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «هر که به برادر خود گمان بد ببرد، به پروردگارش گمان بد برده است.» سوءظن روح انسان را آشفته می‌کند و او را به گناه‌هایی مانند تهمت و غیبت می‌کشاند و روابط آدمی را با دیگران تخریب می‌کند. برای رهایی از بدبینی و سوءظن چند اقدام اساسی را باید انجام داد: الف) درباره‌ی عواقب سوءظن بیندیشید و آسیب‌های آن را با خودتان مرور کنید و اگر لازم بود، حتی آنها را روی کاغذ بنویسید. ب) به بدبینی خود از نظر عملی ترتیب اثر ندهید؛ مثلاً اگر کیف پولتان گم شد و به یکی از دوستانتان شک کردید به او تهمت نزنید، پشت سرش بدگویی نکنید و در وسایل او تجسس نکنید. حتی از برخورد سرد با او بپرهیزید و مانند گذشته، صمیمی و دوستانه با او رفتار کنید. پ) به جای فکر کردن درباره ی دیگران و رفتارهای آنها سرگرم کار خودتان باشید و درباره‌ی عیب‌های خود فکر کنید. هر چه ذهن ما کمتر مشغول دیگران شود، زمینه‌ی سوءظن هم کمتر پیش می‌آید. 📕 https://B2n.ir/g90528 #بدبینی ⁉️ @PorsemanShia

🌱 ⁉️ راه رهایی از حسادت چگونه می‌توان از حسادت رها شد؟ . . . ⭕️ پاسخ: حسادت یکی از زشت‌ترین و رنج‌آورترین و دردسرسازترین صفات است. حسادت باعث غم و اندوه آدمی می‌شود، آسایش را از او می‌گیرد، روابط او را با دیگران تخریب می‌کند و ایمانش را به نابودی می‌کشد. امام باقر (علیه السلام) فرمودند: «همان‌طور که آتش هیزم را می‌خورد، حسد هم ایمان را می‌خورد.» امام صادق (علیه السلام) نیز فرمودند: «حسود پیش از آنکه به طرف مورد حسد ضرر بزند، به خودش ضرر می‌زند.»؛ آن حضرت همچنین فرمود: «حسود آسایش ندارد.» ریشه‌ی بسیاری از گناه‌ها در حسادت نهفته است. غیبت، تهمت، ظلم، سخن‌چینی و فحاشی از جمله گناه‌هایی هستند که بیشتر وقت‌ها ریشه در حسادت دارند. از این رو درمان حسادت بسیار مهم است. برای رهایی از این صفت زشت می‌توان چند اقدام مهم انجام داد: الف) پیوسته درباره‌ی عواقب و آثار این صفت زشت بیندیشید و ببینید که خلاصی از حسادت چه برکاتی برای شما دارد. اگر کسی بداند که حسادت چه آسیب‌هایی به او می‌زند و او را از چه خیراتی محروم می‌کند، حسادت را کنار می‌گذارد. ب) با حسادت درونی خود به شکلی عملی مخالفت کنید؛ یعنی همیشه از شخصی که به او حسد می‌ورزید، به خوبی یاد کنید، به او نیکی کنید و برای موفقیتش دعا کنید. با این کار آتش حسادتتان خاموش می‌شود و ریشه‌ی این صفت زشت رفته رفته در وجودتان می‌خشکد. پ) نعمت‌هایی را که خدا به شما داده است برای خودتان یادآوری کنید. آدم حسود نعمت‌های دیگران را می‌بینید، اما نعمت‌هایی را که خدا به او داده است یا نمی‌بیند یا آنها را کم می‌شمارد. اگر کسی به نعمت‌هایی که خدا به او ارزانی کرده است توجه کند، هرگز به نعمت‌هایی که دیگران دارند، حسادت نمی‌کند. 📕 https://B2n.ir/y09679 #حسادت ⁉️ @PorsemanShia

🌱 ⁉️ علت از دست دادن توفیق عبادت چرا بعضی وقت‌ها توفیق عبادت از انسان گرفته می‌شود؟ . . . ⭕️ پاسخ: این بی‌توفیقی‌ها دلایل بسیاری دارد که به برخی از آنها اشاره می‌کنیم: الف) مهم‌ترین دلیل این بی‌توفیقی‌ها، گناه‌های ماست. گناه ضررهای زیادی به ما می‌زند که یکی از این ضررها محرومیت ما از انجام عبادت است. «شخصی به امام علی (علیه السلام) گفت، "من از نماز شب محروم شده‌ام." امام فرمودند: "گناهانت تو را به بند کشیده است."» امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «اگر کسی اراده‌ی حج کند و برای آن آماده شود، ولی از انجام آن محروم شود، به خاطر گناهی از آن محروم شده است.» ب) عامل دیگر بی‌توفقی های ما همنشینی با افراد آلوده و سست ایمان است. همنشینان ما تأثیر زیادی روی ما دارند. رفت و آمد با اهل ایمان شوق عبادت را در ما بیشتر می‌کند و ارتباط با گناهکارها شوق عبادت را از ما می‌گیرد و ما را از عبادت محروم می‌کند. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «آدمی بر آیین دوست خود است، پس هر یک از شما مواظب باشد که با چه کسی دوستی می‌کند.» پ) دلیل برخی از بی‌توفیقی‌ها هم تنبلی و کاهلی است. آدم‌های سخت کوش و پرتلاش در میدان عبادت هم خوب می‌درخشند و افراد تنبل در انجام عبادت تنبلی می‌کنند. امام کاظم (علیه السلام) فرمودند: «از تنبلی و بی‌حوصلگی بپرهیز؛ زیرا اگر تنبلی ورزی، کار نکنی و اگر بی‌حوصله باشی، حقی را نپردازی.» ت) بی‌نظمی و بی‌برنامگی نقش مهمی در بی‌توفیقی‌های ما دارد؛ مثلاً بسیاری از افراد به این دلیل نماز صبحشان قضا می‌شود که برای خوابشان برنامه ندارند و دیر وقت می‌خوابند. 📕 https://B2n.ir/g11691 #توفیق ⁉️ @PorsemanShia

🌱 ⁉️ حضرت زینب سلام الله علیها در مورد زندگی و شخصیت حضرت زینب ـ سلام الله علیها ـ به اختصار توضیح دهید؟ . . . ⭕️ پاسخ: در مورد ولادت حضرت زینب ـ سلام الله علیها ـ مورخان اقوال گوناگونی را ذكر كرده اند. دو قول مشهور در مورد ولادت ایشان: ۱. پنجم جمادی الاولی سال پنجم هجری. ۲. و برخی نیز سال ۶ هـ.ق را سال ولادت ایشان می دانند. البته اقوال دیگری نیز ذكر شده است. مادر بزرگوارش حضرت «فاطمه زهرا ـ سلام الله علیها ـ» و پدرش امیرالمؤمنین علی ـ علیه السلام ـ می باشد. این بانوی بزرگوار در شهر «مدینه» تولد یافت. مدت زندگی ایشان با مادرش حضرت زهرا ـ سلام الله علیها ـ حدود پنج یا شش سال بوده است. «زندگی حضرت زینب با مادر در سوم جمادی الثانی سال ۱۱ هـ.ق به پایان رسید». شوهرِ «زینب» «عبدالله بن جعفر» پسر عموی بزرگوارش می باشد. «او یكی از شخصیتهای مشهور اسلام و از سخاوتمندان به نام و معروف می باشد». حضرت زینب ـ سلام الله علیها ـ دارای القاب و كنیه های زیادی است. «یكی از القاب آن حضرت كه در روایات آمده، «عقیله» یا «عقیله بنی هاشم» است كه به معنای زن ارجمند و گرامی در فامیل خود، می باشد.» از دیگر القاب آن حضرت می توان «صدیقه صغری» «عارفه» «عالمه» «فاضله» «كامله» و «عابده آل علی» را نام برد. حضرت زینب ـ سلام الله علیها ـ تا زمانی كه امیر المؤمنین در مدینه بود با شوهرش عبدالله بن جعفر در مدینه زندگی كردند و زمانی كه امیر المؤمنین پایتخت حكومت اسلامی را به كوفه منتقل كردند به كوفه نقل مكان كردند. «حضرت زینب در كوفه به ارشاد و تعلیم زنان كوفه اشتغال داشت». حضرت علی ـ علیه السلام ـ در سال ۴۰ هجری در كوفه به شهادت رسید. بنابراین سن حضرت زینب ـ سلام الله علیها ـ در این زمان تقریبا ۳۵ سال بود. حدود ۱۰ سال هم بعد از شهادت پدر بزرگوارش با برادرش امام حسن ـ علیه السلام ـ زیست نمود. «امام حسن ـ علیه السلام ـ» در سال ۵۰ هجری به شهادت رسید. بعد از شهادت امام حسن ـ علیه السلام ـ ۱۰ سال نیز با برادر دیگرش یعنی امام حسین ـ علیه السلام ـ زندگی كرد. حضور ده ساله زینب ـ سلام الله علیها ـ در صحنه زندگی برادرش حسین ـ علیه السلام ـ پر حادثه ترین و رنج آورترین دوران زندگی ایشان است. حضرت زینب در طول زندگی با مصائب زیادی روبرو شد. اما حضور ایشان در كربلا و دیدن آن صحنه های دلخراش و از دست دادن برادران و فرزندان و فرزندان برادر از همة مصیبات دردآورتر و ناگوارتر بود. چرا كه در یك روز همة عزیزانش خصوصاً برادرش امام حسین ـ علیه السلام ـ را از دست داد. هنگام مصیبت جانگداز كربلا سن حضرت زینب ـ سلام الله علیها ـ ۵۵ ساله بود. این بانوی بزرگوار «در شب یك شنبه چهاردهم ماه رجب سال ۶۲ هجری درگذشت.» هر چند اقوال دیگری نیز در مورد ماه وفات ایشان وجود دارد. اما قول مشهور همان ۱۴ ماه رجب سال ۶۲ هجری است. سید هاشم رسولی محلاتی می نویسد: «مشهور آن است كه وفات آن بانوی معظمه در شب یك شنبه چهاردهم ماه رجب سال ۶۲ هجری اتفاق افتاد. یعنی حدود یك سال و نیم بعد از واقعه عاشورا». اختلافی كه در وفات آن حضرت وجود دارد در ماه وفات آن حضرت است و گرنه همة مورخان اتفاق دارند كه سال وفات ایشان همان سال ۶۲ هجری است. بنابراین این بانوی شریف تقریبا یك سال و نیم بعد از واقعه عاشورا رحلت فرمود. فضائل آن حضرت به طور خلاصه: ۱. صبر آن حضرت: «شهید مطهری» در این رابطه می نویسد: «در حماسه حسینی آن كسی كه بیش از همه درس تحمل و بردباری را آموخت و بیش از همه این پرتو حسینی بر روح مقدس او تابید، خواهر بزرگوارش زینب ـ سلام الله علیها ـ بود». و در ناسخ التواریخ آمده است: «محققاً از آغاز خلقت تاكنون از هیچ زنی از زنهای انبیاء و اولیاء با این حلم و بردباری پدید نیامده است». ۲. عبادت آن حضرت: «زینب كبری در تمام مدت اسارت تهجد و نماز شبش تعطیل نشد»؛ در كتاب ریاحین الشریعه آمده است: «شب زنده داری زینب در تمام عمرش ترك نشد حتی شب یازدهم محرم». ۳. سخن وری آن حضرت: خطبه های آتشین و زیبای زینب در كوفه و شام كه یزید و یزیدیان را رسوا ساخت در حد اعلای فصاحت و بلاغت بود. شهید مطهری در این رابطه می نویسد: «خطابه ای كه حضرت زینب در مجلس یزید خوانده است از خطابه های بی نظیر دنیاست». ۴. علم آن حضرت: زمانی كه حضرت زینب ـ سلام الله علیها ـ خطبه پرمحتوا و آتشین خود را در بازار كوفه ایراد نمود، امام سجاد ـ علیه السلام ـ در تأیید مقام علمی زینب ـ سلام الله علیها ـ فرمود: الحمدلله تو دانشمند و عالمه ای بدون معلم و بانوی خردمندی بدون استاد می باشی»؛ این سخن امام سجاد ـ علیه السلام ـ نشان دهنده علم لدنی آن حضرت می باشد. 🔺

🔻 ۵. بزرگواری آن حضرت: در بزرگواری آن حضرت ـ سلام الله علیها ـ همین نكته بس كه «زمانی كه در عصر روز عاشورا دو پسرش را شهید كردند از خیمه پای بیرون نگذاشت». در حالی كه هنگام شهادت سایر شهدا از خیمه بیرون می آمد و امام حسین ـ علیه السلام ـ را دلداری می داد ولی اینجا برای این كه برادرش حسین ـ علیه السلام ـ خجالت نكشد از خیمه بیرون نیامد. ۶. عصمت ایشان: در كتاب «زینب بنت الامام امیر المؤمنین» مقام عصمت را برای این بزرگوار ذكر می كند و می نویسد: هر چند مقام عصمت برای ایشان «ضروری دین» نیست ولی به این مرحله رسیده اند...» و خلاصه باید گفت: «شئونات باطنیه و مقامات معنویه حضرت زینب ـ سلام الله علیها ـ نایبه زهرا، امینه خدا.. . را هیچ كس نتواند به تحریر و تقریر در آورد». «ابن اثیر» می نویسد: «زینب در فصاحت و بلاغت و زهد و عبادت و فضیلت و شجاعت و سخاوت شبیه ترین مردم به پدر خود علی ـ علیه السلام ـ و مادر خود فاطمه ـ سلام الله علیها ـ بود.» 📕 https://B2n.ir/a05300 #حضرت_زینب ⁉️ @PorsemanShia

🌱 ⁉️ فرق گناهان کبیره با گنا‌هان صغیره فرق گناه‌های کبیره با گناه‌های صغیره چیست؟ . . . ⭕️ پاسخ: الف) هر گناهی - چه گناه کبیره (بزرگ) و چه گناه صغیره (کوچک) - چون مخالفت با خداست، بزرگ و خطرناک است. اگر چه گناه‌های کبیره زشت‌تر، بدتر و خطرناک‌تر از گناه‌های صغیره‌اند، اما به معنی بی‌اهمیت بودن آنها نیست. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: «هیچ گناهی را خُرد مشمار.» امام علی (علیه السلام) فرمود: «بدترین گناه، گناهی است که مرتکبش آن را کوچک بشمارد.» ب) امام رضا (علیه السلام) فرمودند: «گناه‌های کوچک راه گناه‌های بزرگ هستند و کسی که از خدا در کم ترس نداشته باشد، در زیاد هم از او نمی‌ترسد.» منظور امام رضا (علیه السلام) این است که با انجام گناه‌های کوچک نافرمانی از خدا برای انسان عادی می‌شود و کم کم او به گناه‌های بزرگ هم دست می‌یازد. از این نظر، گناه‌های کوچک بسیار خطرناکند. پ) آن چنان که در روایات اهل بیت (علیهم السلام) آمده است، اگر خدا برای گناهی آتش جهنم را وعده داده باشد، آن گناه کبیره است و اگر چنین وعده‌ای نداده باشد، آن گناه صغیره است. ت) البته اگر کسی بر گناه صغیره‌ای اصرار بورزد و آن را پی در پی تکرار کند، آن گناه صغیره، گناه کبیره محسوب خواهد شد. امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «هیچ گناهی با تکرار صغیره نیست.» ث) براساس آیه‌ی ۳۱ سوره‌ی نساء، هر کس از گناه‌های کبیره دوری کند، خدا گناه‌های صغیره و کوچک او را خواهد بخشید. 📕 https://B2n.ir/t25305 #گناه ⁉️ @PorsemanShia

🌱 ⁉️ رسیدن به درجات معنوی پس از توبه حقیقی آیا انسان توبه کار پس از توبه می‌تواند به مقامات بالای معنوی برسد؟ . . . ⭕️ پاسخ: بله، با توبه آدمی از بند گناه‌ها رهایی می‌یابد و دوباره در جاده‌ی معنویت و بندگی خدا قرار می‌گیرد. این دیگر بستگی به همت او دارد که در راه اطاعت از پروردگار تا چه اندازه بکوشد و تا کجا پیش برود. بی‌شک او می‌تواند با تکیه بر توبه و آشتی با خدای مهربان به عالی‌ترین مقامات معنوی هم دست یابد. در طول تاریخ توبه کارهای بسیاری بوده‌اند که پس از توبه به مقامات بالای معنوی رسیده‌اند. گروهی از آنها حتی در فاصله‌ی کوتاهی پس از توبه به این مقامات دست یافته‌اند. حتماً قصه‌ی جادوگرهایی را که با حضرت موسی (علیه السلام) مقابله کردند، شنیده‌اید. آنها پس از دیدن معجزه‌ی حضرت موسی که عصایش را مار کرد، به او ایمان آوردند. و از کار خود توبه کردند و تا پای جان برای اعتقادشان ایستادند. فرعون آنها را تهدید کرد که اگر از ایمان خود دست بر ندارند، آنها را به فجیع‌ترین شکل خواهد کشت، اما آنها در جواب فرعون گفتند که هر کاری که دوست دارد انجام دهد چون آنها از ایمانشان به خدای یکتا دست نخواهند کشید. فرعون هم آنها را بی‌رحمانه به شهادت رساند. در قرآن کریم، خدا قصه‌ی این مردهای بزرگ را ذکر کرده است تا یادشان برای همیشه در تاریخ بماند و توبه‌ی خالصشان الهام‌بخش همه‌ی توبه‌کننده‌ها باشد. نمونه‌ی دیگر که می‌توان نام برد، جناب حُر است. حر در آغاز جزء لشکر مقابل امام حسین (علیه السلام) بود و خودش راه را بر امام حسین (علیه السلام) بست. اما سرانجام از دشمن‌های امام حسین (علیه السلام) جدا شد و به آن بزرگوار پیوست و در راه حمایت از آن حضرت به شهادت رسید. در آخرین لحظات عمر حر، امام حسین (علیه السلام) بر بالین او آمد و او را مورد لطف خود قرار داد و فرمود: «تو حُر (آزاده) هستی همان‌طور که مادرت تو را حر نامید.» 📕 https://B2n.ir/y94050 #توبه ⁉️ @PorsemanShia

🌱 ⁉️ درستی یا نادرستی شوخی کردن آیا شوخی کردن خوب است یا بد؟ . . . ⭕️ پاسخ: شوخی بد نیست. حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) با یاران خود شوخی می‌کردند که برخی از این شوخی‌ها در کتاب‌های حدیث و تاریخ ذکر شده‌اند. «امام صادق (علیه السلام) از یونس شیبانی پرسیدند: "آیا شما با یکدیگر شوخی می‌کنید؟" او گفت:، "کم." امام فرمودند: "این گونه نباشید؛ زیرا شوخی از خوش اخلاقی است و تو با شوخی، برادرت را شاد می‌کنی. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) برای اینکه کسی را شاد کند، با او شوخی می‌کرد."» امیرمؤمنان علی (علیه السلام) هم اهل شوخی بود تا آنجا که برخی از بدخواهان این صفت نیک امام را به عنوان یک نقص مطرح می‌کردند. بقیه‌ی امامانِ ما هم همین‌طور بودند. با این همه، هنگام شوخی باید به این نکات توجه کنیم: الف) شوخی مثل نمک است؛ نباید کم یا بی‌اندازه باشد. اگر زیاد شوخی کنیم، در نگاه مردم سبک می‌شویم و حرف‌هایمان از ارزش و اعتبار می‌افتد. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «شوخی زیاد، آبرو را می‌برد.» ب) شوخی ما نباید باعث توهین به دیگران و تحقیر شخصیت کسی شود. شوخی برای ایجاد شادی است و نباید باعث رنجش دیگران شود. امام باقر(علیه السلام) فرمودند: «خدا دوست دارد کسی را که میان جمعی شوخی و بذله‌گویی کند، به شرط آنکه ناسزاگویی نباشد.» پ) زمان شوخی هم خیلی مهم است. به قول قدیمی‌ها هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد؛ مثلاً وقتی دوستمان یک سؤال جدی از ما می‌پرسد و برای دریافت پاسخ عجله دارد، نباید با او شوخی کنیم. ت) در شوخی‌های خود باید موازین شرعی را رعایت کنیم. نباید به بهانه‌ی شوخی از کلمه‌های زشت و زننده استفاده کنیم یا در کار دیگران تجسس کنیم یا بدون اجازه وسایل شخصی کسی را برداریم یا کسی را با شوخی خود بترسانیم. 📕 https://B2n.ir/h60299 #شوخی ⁉️ @PorsemanShia

🌱 ⁉️ مجادله کردن برای احقاق حق آیا اگر حق با ما باشد هم نباید جدال کنیم؟ . . . ⭕️ پاسخ: جدال و بگومگو آسیب‌های بسیاری دارد. ایجاد کینه، بر هم خوردن دوستی‌ها و از بین رفتن حرمت‌ها تنها بخشی از آسیب‌های جدال است. امام هادی (علیه السلام) فرمودند: «مجادله کردن دوستی دیرین را از بین می‌برد و پیوند استوار را از هم می‌گسلد.» در حدیثی از امام عسکری (علیه السلام) آمده است: «مجادله مکن که احترامت از بین می‌رود.» جدال نه تنها مشکلی را حل نمی‌کند، بلکه مشکلات را پیچیده‌تر می‌کند. دو نفر که با هم اختلاف دارند، با گفتگوی دوستانه، بالاخره در یک نقطه با هم به توافق می‌رسند، اما اگر جدال کنند، اختلافشان نه تنها تمام نمی‌شود، بلکه شدت هم می‌گیرد. پس حتی زمانی هم که حق با ماست نباید جدال کنیم. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) بر این موضوع خیلی تأکید داشتند. آن بزرگوار می‌فرمودند: «مجادله را رها کنید. کسی که حق با او باشد و با این حال مجادله را رها کند، من برایش سه خانه در حومه و وسط و بالای بهشت ضمانت می‌کنم.» اگر با کسی اختلافی داریم، حتماً لازم نیست که با جدال اختلافمان را حل کنیم. می‌توانیم در فرصت مناسبی با او حرف بزنیم و دوستانه مشکلمان را حل کنیم. اگر او حرف ما را قبول نکرد، باز هم نوبت به جدال نمی‌رسد. می‌توانیم در فرصت دیگری با او گفت و گو کنیم یا از وساطت دیگران برای حل اختلافمان بهره بگیریم. در هر حال، هرگز نباید سراغ جدال رفت و همان‌طور که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) هم فرموده است، مؤمن مجادله نمی‌کند. 📕 https://B2n.ir/k57339 #جدال ⁉️ @PorsemanShia

🌱 ⁉️ درستی یا نادرستی قهر کردن آیا قهر کردن اشکال دارد؟ . . . ⭕️ پاسخ: از نظر دین اسلام قهر کردن عمل بسیار زشت و ناپسندی است. این عمل شیطانی زمینه‌ساز خیلی از گناه‌ها و خطاها می‌شود. دو نفر که با هم قهر می‌کنند، از هم کینه به دل می‌گیرند، پشت سر هم مشغول غیبت کردن می‌شوند، رفته رفته بر علیه هم توطئه می‌چینند و به هم آسیب می‌رسانند. امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «تا زمانی که دو مسلمان با یکدیگر قهر باشند، ابلیس خوشحال است و وقتی با هم آشتی می‌کنند، زانوهایش به هم می‌خورد و بندهایش از هم می‌گسلد و فریاد می‌زند: "ای وای بر من! هلاک شدم."» با قهر دو مسلمان کار شیطان برای ایجاد فتنه آسان و به همین دلیل شادمان می‌شود، ولی با آشتی آن دو راه فتنه‌گری شیطان بسته می‌شود و او از این ناراحتی فریاد می‌کشد. ما به عنوان یک مسلمان باید تلاش کنیم که قهری پیش نیاید، اما اگر قهری پیش آمد، باید مواظب باشیم که خیلی طول نکشد. خیلی زود باید به آن قهر پایان بدهیم. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «قهر بیش از سه روز جایز نیست.» وقتی قهری طولانی شود، پایان دادن به آن هم دشوار می‌شود. از دو نفری که با هم قهرند، آنکه برای آشتی پیش دستی می‌کند، گناهانش بخشیده می‌شود و روز قیامت هم زودتر از دیگری وارد بهشت می‌شود. 📕 https://B2n.ir/s70161 #قهر ⁉️ @PorsemanShia

🌱 ⁉️ ملاک تشخیص میزان عبادت برخی از روحانیان ما را به عبادت بیشتر تشویق می‌کنند و بعضی هم می‌گویند به خودتان فشار نیاورید. بالاخره ما حرف کدام را قبول کنیم؟ . . . ⭕️ پاسخ: حرف هر دو گروه درست است. سخن هیچ کدام ضد دیگری نیست. این موضوع را طی چند نکته توضیح می‌دهم: الف) عبادت زمانی اثر لازم را به جا می‌گذارد که تحمیلی و زورکی نباشد. عبادت مؤثر عبادتی است که با ذوق و شوق انجام شود. امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «عبادت را بر خودتان تحمیل نکنید.» رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) هم فرمودند: «در انجام امور دینی به نرمی وارد شو و عبادت را برای خودت منفور نکن.» این نکته در احادیث دیگری هم تأکید شده است. اسلام با هر گونه افراط و زیاده روی - حتی افراط در عبادت - مخالف است. ب) از سوی دیگر، نباید به بهانه‌ی پرهیز از عبادت تحمیلی، تنبلی کنیم و در انجام عبادات سستی بورزیم. به هر حال هر کاری زحمت دارد. پ) دستور برای پرهیز از عبادت تحمیلی مربوط به عبادات مستحبی است و عبادات واجبی مثل نمازهای روزانه تعطیل شدنی نیستند و در همه حالی باید انجام شوند. امام علی (علیه السلام) فرمودند: «برای عبادت با نفس خود ملایمت پیشه کن و آن را به زور به عبادت وادار مکن و آن را در زمان آسایش و نشاطش به عبادت گیر، مگر در عباداتی که بر تو واجب شده است که در این صورت باید آنها را به موقع انجام دهی و بر آنها مراقبت کنی.» ت) گاه حال خوشی به ما دست می‌دهد و شوق فراوانی برای عبادت پیدا می‌کنیم. این فرصت‌های طلایی را نباید از دست بدهیم. عبادت در این ساعات را باید غنیمت بشماریم و تا جایی که ذوق و شوق داریم، عبادت کنیم. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «در روزهای روزگار نسیم‌هایی از سوی خدا می‌ورزد. پس هشیار باشید و آنها را دریابید.» 📕 https://B2n.ir/b15344 #عبادت ⁉️ @PorsemanShia

🌱 ⁉️ ایام فاطمیه ایام فاطمیه از کی تا کی است، دو دهه دقیقا از کی شروع می شود؟! . . . ⭕️ پاسخ: تاریخ دقیق شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها حتی تاکنون،همانند مکان دفن او از مجهولات تاریخی است که نشانه اوج مظلومیت حضرت زهرا است. کم ترین مدّت زندگی حضرت زهرا سلام الله علیها پس از رحلت پدر را چهل روز و بیش ترین مدّت را هشت ماه ثبت کرده اند. در این میان روایات دیگری همانند دو ماه، هفتاد و پنج روز، سه ماه، یکصد روز و شش ماه نیز نقل شده است. قول مشهور بین شیعیان،‌ روایاتی است که تاریخ شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها را سوم جمادی الثانیه یعنی نود و پنج روز می داند؛ از جمله: امام صادق علیه السلام فرمود: «شهادت حضرت فاطمه سلام الله علیها در روز سه شنبه سوم جمادی الاخر سال یازدهم هجرت واقع شد.» عواملی که ممکن است منشأ اختلافات بوده تا بطور دقیق سالروز شهادت ایشان مشخص نباشد، از جمله: ۱. نقل حوادث تاریخی در آن دوران همانند امروز نبود که به صورت نوشته و کتاب در آید و به نسل های بعدی منتقل شود، بلکه انتقال رویدادهای تاریخی به طور عمده شفاهی بود. از خاطر و ذهن افرادی چند به اذهان دیگران منتقل می شد. کسی نمی تواند ادّعا کند که همه ‌این ناقلان از اشتباه مصون بودند. ۲. از سوی دیگر در آن روزها مسلمانان سرگرم جنگ بودند.در چنین شرایطی کم تر دغدغه داشتند که حوادث تاریخی را به طور دقیق ثبت نمایند. ۳. ختلاف و دسته بندی های سیاسی که پس از رحلت رسول خدا صلی الله علیه وآله پدید آمد و کسانی که روی کار آمدند و قدرت را در دست گرفتند، تا آن جا که توان داشته اند، تاریخ حادثه ها را دستکاری کرده اند. از نظر شیعه باید به روایات نود و پنج روز (سوم جمادی الثانیه) و تاریخ هفتاد و پنج روز( سیزدهم جمادی الاولی) توجه کرد. تاریخ هفتاد و پنج روز به دو طریق ابوعبیدة حذّاء و هشام بن سالم از امام صادق علیه السلام نقل شده است. تاریخ نود و پنج روز (سوم جمادی الثانیه) در روایت ابوبصیر، نیز از امام صادق علیه السلام تصریح شده است. که بعد از بررسی و تحقیق، قول نود تا صد روز که همان ۹۵ روز است تقویت می گردد که شهادت حصرت مصادف با سوم جمادی الثانیه می شود. ولی با توجه به مظلومیت حضرت زهرا و این که هیچ یک از این دو نقل به طور حتمی و دقیق نیست، برای پاسداشت آن بانو دو دهه عزاداری برپا می کنند، اگر چه در کشور ما عزای عمومی و تعطیلی تنها در یک روز و آن هم سوم جمادی الثانی اعلام شده است. در هر سال چند روز قبل و چند روز بعد از سیزدهم جمادی الاولی به عنوان ایام فاطمیة اوّل عزاداری می کنند. چند روز قبل و بعد از روز سوم جمادی الثانی به عنوان ایام فاطمیه دوم عزاداری می کنند. 📕 https://B2n.ir/b15344 #فاطمیه ⁉️ @PorsemanShia