eitaa logo
بنیاد غدیر قزوین
2.1هزار دنبال‌کننده
2.6هزار عکس
887 ویدیو
135 فایل
💠کانال بنیادغدیرقزوین ویژه اطلاع رسانی ⁦✍️⁩ #کلاس_های_نهج_البلاغه ⁦✍️⁩ #آموزش ⁦✍️⁩ #مسابقات_با_جوایز_نفیس ⁦✍️⁩ #اخبار_غدیری_و_بازتاب_خبری به دوستداران خدمت به مکتب اهل بیت(ع) ارتباط با ادمین و مسئول تبادل و تبلیغات https://eitaa.com/Hosein7174
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از از او بگو
صاحب مکیال می‌گوید: وجه تشبيه آن حضرت به شهاب ثاقب؛ شايد به خاطر اين باشد كه به‌طور ناگهانى ظهور مى‌كند، چنان‌كه اين معنى در چند روايت آمده، و يا اين‌كه مانند ستارۀ شهاب مى‌درخشد. شاهد بر اين احتمال رواياتى است كه در باب (نور آن حضرت) خواهد آمد، و يا به خاطر اين‌كه شياطين را طرد و دفع مى‌كند، همان‌طوركه با شهاب ثاقب طرد مى‌شوند. خداوند متعال مى‌فرمايد: إِلاّٰ مَنْ خَطِفَ اَلْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهٰابٌ ثٰاقِبٌ‌؛ [سوره صافات، آیه ۱۰] جز آن‌كه كسى (از شياطين) بخواهد از علم بالا بربايد كه شهابى فروزان او را دنبال مى‌كند. مکیال‌المکارم، جلد ۱، صفحه ۱۱۴ https://eitaa.com/az_o_bego
هدایت شده از از او بگو
در دعايى كه از حضرت امام رضا(عليه السّلام) دربارۀ حضرت حجّت(عليه السّلام) روايت شده، چنين آمده است: بزرگوار، مجاهد، تلاشگر. بحارالانوار، جلد ۹۵، صفحه ۳۳۳ مکیال‌المکارم، جلد ۱، صفحه ۱۱۴ و در بحار از حضرت امام باقر(عليه السّلام) روايت است كه فرمود: او خونخواه، با تأسف و غضبناك خروج مى‌كند به خاطر غضب خداوند بر اين خلق، پيراهنى كه رسول خدا(صلّى اللّٰه عليه و آله)روز احد پوشيده بود بر اندام اوست، و عمامۀ سحاب و زره سابغه و شمشير ذو الفقار پيغمبر با اوست، شمشير بر شانه مى‌گذارد و تا شش ماه می‌جنگد. بحارالانوار، جلد ۵۲، صفحه ۳۶۱ مکیال‌المکارم، جلد ۱، صفحه ۱۱۴ https://eitaa.com/az_o_bego
هدایت شده از از او بگو
و از بشير نبّال است كه گفت: به حضرت باقر(عليه السّلام) عرض كردم: آن‌ها مى‌گويند: هرگاه مهدى(عليه السّلام) قيام كند، خودبه‌خود امور برايش درست مى‌شود و به قدر يك حجامت هم خون نمى‌ريزد؟ حضرت فرمودند: نه، سوگند به آن‌كه جانم به دست اوست! اگر براى كسى امور خودبه‌خود درست مى‌شد براى پيغمبر(صلّى اللّه عليه و آله) اين امر واقع مى‌گشت، كه دندان‌هايش خون‌آلود و پيشانى‌اش شكسته شد، نه؛ سوگند به آن‌كه جانم در دست اوست [كار به جايى رسد كه] ما و شما عرق و علق (- خون بسته شده) را از چهره پاك كنيم، و دستى به پيشانى كشيد. علق - كه در متن روايت آمده - يعنى: خون، و پاك كردن عرق و خون كنايه از محنت‌ها و رنج‌ها است كه باعث مى‌شود انسان عرق كند، و يا جراحت‌هايى كه خون‌ها را جارى مى‌سازد - چنان‌كه مجلسى رحمه الله- ذكر كرده. بحارالأنوار، جلد ۵۲، صفحه ۵۷ مکیال‌المکارم، جلد ۱،صفحه ۱۱۵ https://eitaa.com/az_o_bego
هدایت شده از از او بگو
در كمال‌الدين از عيسى الخشّاب روايت است كه گفت: به حسين بن على(صلوات الله عليه) عرض كردم: شما صاحب اين امر هستيد؟ فرمودند: نه، ولى صاحب امر همان طريد و شريد است كه به خاطر پدرش موثور و خونخواه است كه كنيۀ عمويش را دارد، شمشير خود را تا هشت ماه بر شانه مى‌گذارد. اينكه مى‌فرمايد: كنيۀ عمويش را دارد، يكى از كنيه‌هاى آن حضرت «ابوجعفر» است، در روايت ديگرى از حسن بن المنذر منقول است كه گفت: روزى حمزة بن ابى الفتح نزدم آمد و به من گفت: مژده كه ديشب در خانه مولودى براى حضرت ابومحّمد(امام عسکری) متولد شد و دستور داد كه آن را مخفى بداريم و امر كرد كه از براى او سيصد گوسفند عقيقه شود، گفتم: نامش چيست‌؟ گفت: م ح م د ناميده مى‌شود و كنيه‌اش ابوجعفر است. کمال‌الدین، جلد ۲، صفحه ۴۳۲ مکیال‌المکارم، جلد ۱، صفحه ۱۱۵ https://eitaa.com/az_o_bego
هدایت شده از از او بگو
از محمد بن مسلم مروى است كه گفت: بر حضرت ابوجعفر محمّدبن‌على‌باقر(عليه السّلام) داخل شدم درحالى‌كه مى‌خواستم دربارۀ قائم آل محمّد(عليهم السّلام) از او سؤال كنم؛ آن حضرت خود آغاز سخن كرد و فرمود: اى محمد بن مسلم! در قائم اهل‌بيت (محمّد صلّى الله عليه و آله) به پنج پيغمبر شباهت هست: يونس بن متى، و يوسف بن يعقوب و موسى و عيسى و محمّد(صلوات الله عليهم) شباهت به يونس بن متى: بازگشت از غيبت در وضع و قيافۀ جوانى در سنّ پيرى. و شباهت به يوسف بن يعقوب: غيبت از خاصّ و عامّ و مخفى ماندن از برادران و مشكل شدن امر بر پدرش يعقوب، با وجود نزديكى مسافت بين او و پدرش و خاندان و پيروانش. و امّا شباهت به موسى: ترسيدن مدام و طولانى شدن غيبت و مخفى ماندن ولادت و خستگى شيعيانش پس از او - از اذيّت‌ها و خوارى‌هاى فراوانى كه ديدند تا اين‌كه خداوند - عزّ و جلّ - اجازۀ ظهورش داد و بر دشمن تأييد و يارى‌اش فرمود. و شباهت به عيسى: اختلافات دربارۀ او، كه گروهى گفتند: متولد نشده و گروهى گفتند: مرده و عدّه‌اى پنداشتند: كشته و اعدام شده است. و امّا شباهت به جدّش محمّد مصطفى (صلّى‌الله‌عليه‌وآله): شمشير كشيدن و قيام با سلاح و كشتن دشمنان خدا و رسول و جبّارها و طاغوت‌ها و او با شمشير و رعب يارى مى‌شود و هيچ پرچمى از او برنمى‌گردد و از جمله نشانه‌هاى قيام او: خروج سفيانى از شام و خروج يمانى و صيحۀ آسمانى در ماه رمضان و آواز دهندۀ كه از سوى آسمان به نام او و پدرش ندا كند. کمال‌الدین،جلد ۱، صفحه ۳۲۷ مکیال‌المکارم، جلد ۱، صفحه ۱۱۶ https://eitaa.com/az_o_bego
هدایت شده از از او بگو
در دعاى ندبه آمده است: «أين جامع الكلمة على التّقوى»؛ كجاست آن‌كه سخنان را به تقوا جمع مى‌نمايد. در كتاب المحجّه و غير آن از اميرمؤمنان على(عليه السّلام) دربارۀ آيۀ: لِيُظْهِرَهُ عَلَى اَلدِّينِ كُلِّهِ‌؛ براى آن‌كه او را بر همۀ دين برترى بخشد، آمده كه فرمود: تا جايى كه هيچ آبادى نماند مگر اين‌كه هر صبح و شام بانگ شهادت لا إله إلاّ اللّه و محمّد رسول اللّه در آن بلند شود. و از ابن عبّاس (همان كسى كه گفته: بيشترين مطالبى كه در تفسير گفته‌ام از اميرمؤمنان عليه السّلام گرفته‌ام) آمده است: اين آيه تحقق نمى‌پذيرد مگر وقتى كه يهودى و نصرانى و صاحب كيشى نماند؛ مگر آن‌كه به حقّ (يعنى اسلام) گرويده شود، تا اين‌كه گوسفند و گرگ، گاو و شير، انسان و مار، از يكديگر در امان باشند، و تا اين‌كه موش انبان را نجود و تا اين‌كه جزيه برداشته و صليب شكسته و خوك كشته شود و همان است فرمودۀ خداوند متعال كه مى‌فرمايد: لِيُظْهِرَهُ عَلَى اَلدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ اَلْمُشْرِكُونَ‌؛ براى آن‌كه او را بر همۀ دين برترى بخشد هرچند كه مشركان خوشايندشان نباشد. و اين هنگام قيام قائم عليه السّلام خواهد بود. المحجّة، صفحه ۸۶ و ۸۷ مکیال‌المکارم، جلد ۱، صفحه ۱۱۶ و ۱۱۷ https://eitaa.com/az_o_bego
هدایت شده از از او بگو
در كتاب المحجّة، از عيّاشى روايت است كه در تفسير خود از حضرت صادق(عليه السّلام) دربارۀ آيۀ: «وَ لَهُ أَسْلَمَ مَنْ فِي اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ اَلْأَرْضِ طَوْعاً وَ كَرْهاً» و هرآن‌كه در آسمان‌ها و زمين است خواه‌وناخواه براى او تسليم است. آورده كه فرمودند: هنگامى كه قائم(عجّل الله فرجه الشريف) قيام كند، هيچ زمينى باقى نمى‌ماند مگر اين‌ كه در آن شهادت اعلام مى‌شود. المحجة، صفحه ۵۰ مکیال‌المکارم، جلد ۱، صفحه ۱۱۷ https://eitaa.com/az_o_bego
هدایت شده از از او بگو
در تفسير آيۀ كريمۀ: أَيْنَ مٰا تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اَللّٰهُ جَمِيعاً هركجا باشيد خداوند همگى شما را خواهد آورد. از حضرت أبوعبدالله صادق(عليه السّلام) آمده: يعنى اصحاب قائم(عليه‌السّلام) سيصد و ده و چند نفر، سپس فرمودند: آن‌هايند به خدا امّت معدوده؛ و الله در يك ساعت جمع مى‌شوند همانند ابرهاى پاييزى. و از حضرت على بن الحسين و فرزندش(عليهماالسلام) روايت است كه فرمودند: مفقودان گروهى هستند كه از رختخوابشان مفقود و سپيده‌دم در مكّه حاضر مى‌شوند و اين است معنى آيۀ أَيْنَ مٰا تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اَللّٰهُ جَمِيعاً و آن‌ها اصحاب قائم(عليه‌السّلام) هستند. تفسیرالبرهان، جلد ۱، صفحه ۱۶۲ و ۱۶۳ مکیال‌المکارم، جلد ۱، صفحه ۱۱۷ https://eitaa.com/az_o_bego
هدایت شده از از او بگو
و از حضرت امام صادق(عليه السّلام) روايت است كه فرمود: اين آيه در حقّ مفقود شوندگان و اصحاب قائم(عليه السّلام) نازل شده است كه: أَيْنَ مٰا تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اَللّٰهُ جَمِيعاً آنان از رختخوابشان مفقود مى‌شوند پس در مكّه صبح مى‌كنند و بعضى از ايشان در روز بر ابر مى‌نشينند، درحالى‌كه آنان به نامشان و به نام پدرشان و حسب و نسب‌شان شناخته مى‌شوند. مفضّل پرسيد: فدايت شوم! كدام‌يك از آن‌ها ايمانشان محكم‌تر است‌؟ فرمود: آن‌كه در روز بر ابر بنشيند. و از حضرت ابو الحسن موسى بن جعفر(عليه السّلام) روايت است كه فرمود: به خدا قسم وقتى قائم ما بپاخيزد، خداوند از همۀ شهرها و بلاد، شيعيان ما را به سوى او جمع مى‌نمايد. تفسیرالبرهان، جلد ۱، صفحه ۱۶۴ مکیال‌المکارم جلد ۱،صفحه ۱۱۷ https://eitaa.com/az_o_bego
هدایت شده از از او بگو
از حضرت امام صادق(عليه السّلام) روايت است كه فرمودند: بر او سى هزار فرشته و سيصد و سيزده فرشته فرود مى‌آيند. ابان بن تغلب عرضه داشت: تمام اين فرشتگان‌؟ فرمودند: آرى فرشتگانى كه با نوح در كشتى بودند و فرشتگانى كه با ابراهيم بودند هنگامى كه به آتش افكنده شد، و آن‌هايى كه با موسى بودند هنگامى كه دريا را براى بنى اسرائيل شكافت، و آن‌هايى كه با عيسى بودند هنگامى كه خداوند وى را به سوى خود بالا برد، و چهار هزار فرشتۀ نشاندارى كه با پيغمبر اكرم(صلّى اللّٰه عليه و آله) بودند، و هزار فرشته‌اى كه پى‌درپى فرود آمدند و سيصد و سيزده فرشته‌اى كه در بدر بودند و چهار هزار ملائكه كه فرود آمدند تا به همراه حسين بن على(عليهم‌السّلام) با دشمنان نبرد كنند، ولى به آن‌ها اجازه داده نشد، آن‌ها كنار قبر آن حضرت پريشان و غبارآلود و گريان هستند تا روز قيامت. رئيس آنان فرشته‌اى است كه منصور خوانده مى‌شود، هيچ‌كس آن حضرت را زيارت نكند مگر اين‌كه اين‌ها به استقبال او مى‌روند و يا هنگام وداع او را مشايعت مى‌كنند، و هيچ بيمارى نيست مگر اين‌كه به عيادتش مى‌روند، و هيچ‌كس از دنيا نرود مگر آن‌كه بر بدنش نماز مى‌گزارند و پس از مرگ براى او طلب مغفرت مى‌كنند و همه اين‌ها در زمين منتظر قيام قائم - عجّل اللّه فرجه الشريف - هستند تا هنگام ظهورش فرارسد. بحارالانوار، جلد ۵۲، صفحه ۳۲۸ مکیال‌المکارم، جلد ۱، صفحه ۱۱۸ https://eitaa.com/az_o_bego
هدایت شده از از او بگو
و در حديث مفضّل از امام صادق(عليه السّلام) آمده كه فرمود: اى مفضّل! او تنها ظاهر مى‌شود و به سوى خانۀ خدا به تنهايى مى‌رود و تنها وارد كعبه مى‌گردد و در حال تنهايى شب بر او فرا مى‌رسد، پس چون ديدگان به خواب رود و سياهى شب سايه افكند، جبرئيل و ميكائيل و فرشتگان در صفوف متشكّل بر او فرود مى‌آيند، پس جبرئيل معروض مى‌دارد: «يا سيّدي قولك مقبول و أمرك جائز»؛ اى سرور من! فرمانت پذيرفته و دستورت اجرا مى‌شود. پس دست بر صورتش مى‌كشد و مى‌گويد: اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ اَلَّذِي صَدَقَنٰا وَعْدَهُ وَ أَوْرَثَنَا اَلْأَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ اَلْجَنَّةِ حَيْثُ نَشٰاءُ فَنِعْمَ أَجْرُ اَلْعٰامِلِينَ‌(سوره زمر آیه ۷۴) حمد خداى را كه به وعدۀ خويش دربارۀ ما وفا كرد و زمين را ميراث ما ساخت، هرجاى بهشت كه خواهيم منزلگاه خود قرار دهيم، پاداش عمل‌كنندگان چه نيكو است. آن‌گاه ميان ركن و مقام مى‌ايستد و فريادى مى‌كشد و مى‌فرمايد: اى نقباى من؛ (سركردگان ارتش آن حضرت) و اى وابستگان خاصّ من؛ و اى كسانى كه خداوند شما را - پيش از ظهورم - براى يارى من بر روى زمين ذخيره كرده! با خواست و رغبت نزد من آييد. [حدیث ادامه دارد] بحارالانوار، جلد ۵۳، صفحه ۷ مکیال‌المکارم، جلد ۱، صفحه ۱۱۹ https://eitaa.com/az_o_bego
هدایت شده از از او بگو
[ادامه حدیث گذشته] پس فرياد آن حضرت به گوش آن‌ها مى‌رسد درحالى‌كه در محراب‌ها و بر رختخواب‌هاى خود در شرق و غرب زمين قرار دارند و همان يك صدا به گوش همۀ آنان مى‌رسد، پس به آن حضرت پاسخ مثبت مى‌دهند و به سوى آن صدا مى‌شتابند و در عرض يك چشم بر هم زدن در پيشگاه او بين ركن و مقام حاضر مى‌شوند. پس خداوند - عزّ و جلّ - به نور امر مى‌كند كه مانند عمودى از زمين تا آسمان كشيده مى‌شود، كه از آن نور هرمؤمنى كه به روى زمين است استفاده خواهد كرد و نورى از درون خانه‌اش آشكار مى‌گردد، پس نفوس مؤمنين به آن نور خوشنود مى‌گردد. (تا اين‌كه مفضّل عرضه داشت): اى سرور من! آيا در مكّه مقيم مى‌شود؟ فرمود: نه، اى مفضّل! بلكه مردى از خاندانش را در آن‌جا جانشين خود مى‌سازد، پس هرگاه از مكه حركت كند، به آن مرد حمله مى‌كنند و او را مى‌كشند، پس ياران خودش از جنّيان و نقبا را به سوى آن‌ها مى‌فرستد و مى‌فرمايد: بازگرديد به سوى آن‌ها و كسى را باقى نگذاريد، مگر آن‌كه ايمان بياورد. و اگرنه اين بود كه رحمت پروردگار همه را فرامى‌گيرد، و من آن رحمت هستم با شما به سوى آن‌ها بازمى‌گشتم، زيرا كه به تحقيق اين‌ها عذرها را بين خود و خداى خودشان و من قطع كردند. پس به سوى آنان مراجعت مى‌كنند، به خدا قسم از صد تن يكى باقى نمى‌ماند، قسم به خدا از هزار يكى باقى نمى‌ماند. [حدیث ادامه دارد] بحارالانوار، جلد ۵۳، صفحه ۷ مکیال‌المکارم، جلد ۱، صفحه ۱۱۹ https://eitaa.com/az_o_bego