eitaa logo
قال الصادق:(مکتب الصادق)
530 دنبال‌کننده
556 عکس
39 ویدیو
17 فایل
ا ﷽ ا یا هادی پای مکتب اهل بیت می نشینیم و به قال الباقر و قال الصادق گوش فرا می دهیم که زیبا فرمودند: به شرق و غرب بروید علم صحیحی جز آنچه از نزد ما خارج شود نمی یابید. 🔸فقه روایی 🔸حدیث 🔸مبانی حدیثی 🔸معارف سرآغاز: ۲۵ شوال ۱۴۴۴ ۲۶ اردیبهشت۱۴۰۲
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
ا ﷽ ا 🔸 "تفاوت میان دو تعبیر مرحوم نجاشی پیرامون «کتاب النوادر» و «کتاب نوادر»" 🎙 آیت الله 📚 درس خارج مکاسب، ۱۴ مهر ۱۳۸۸ - جلسه ۷ •┈┈••✾••┈┈• @qalalsadegh135
ا ﷽ ا 🍀کتاب النوادر ضياء الدين بن فضل الله بن على الحسنى الراوندى 🔸اشاره در اين كتاب احاديثى در مسائل فقهى نظير: طهارت، نماز، روزه، زكات، جهاد، و... و مسائل اخلاقى نظير: شجاعت و ترس، جود و سخاوت، حسن خلق و... مسائل اعتقادى مانند: بدعت اسماء و صفات الهى، رحمت الهى، قيامت و معاد، محبت اهل بيت عليهم السّلام و نيز مسائل مختلف ديگر به صورت غير منظم و بدون تبويب و تنظيم آمده است. اولين روايت اين مجموعه دربارۀ صلۀ رحم و اثرات آن در دنيا، و آخرين روايت دربارۀ حضور زندانيان در نماز جمعه است. 🔸شيوۀ نگارش الف - سند روايات در ابتداى اين كتاب سندى به امام موسى بن جعفر ذكر شده است كه آن حضرت از پدران گرامى اش نقل مى كند و سپس در ابتداى هر حديث نام شخصى كه از او روايت نقل شده است بيان مى كند. اغلب احاديث از رسول گرامى اسلام صلّى الله عليه و آله و گه گاه نيز رواياتى از اميرالمؤمنين نقل شده است كه در آنها هم به طور غالب حضرت على از رسول اكرم نقل مى كند. سند ابتداى كتاب به طور خلاصه اين گونه است: ضياء الدين الراوندى عن ابى المحاسن عبدالواحد الرويانى عن ابى عبد الله محمد بن حسن تميمى البكرى عن ابى محمد سهل بن احمد ديباجى عن ابوعلى محمد بن محمد بن الاشعث الكوفى عن موسى بن اسماعيل بن موسى بن جعفر عن اسماعيل ابيه عن موسى بن جعفر عن الصادق عن ابيه عن جدّه عن أبيه الحسين عن على. نكتۀ شايان توجه همسانى روايات اين كتاب با كتاب جعفريات است و سند كتاب نيز از محمد بن محمّد بن اشعث به بعد يكى است اگرچه در راويان قبل از او اختلاف دارند. ولى به هر حال با توجه به اينكه تعداد زيادى از روايات نوادر راوندى در جعفريات و برخى از روايات جعفريات نيز در نوادر موجود نيست و نيز ترتيب و تنظيمى كه در كتاب جعفريات هست در اين كتاب وجود ندارد، نمى توان آن دو را يك كتاب به حساب آورد ولى مى توان گفت: منبع بسيارى از روايات نوادر، كتاب جعفريات يا اشعثيات بوده است. ب - تنظيم كتاب اين كتاب بدون مقدمه و نيز بدون هيچ گونه ترتيب و تنظيمى روايات را ذكر كرده است. مؤلف در هيچ جاى كتاب توضيحى دربارۀ روايات نداده است و فقط به بيان متن روايات بسنده كرده است. در نسخه هاى موجود تعداد ۴۸۳ حديث ذكر شده است ولى در كتب ديگر حديثى روايات زيادى را از همين كتاب نوادر راوندى نقل كرده اند كه در اين نسخه‌ها موجود نيست و اين نكته بيانگر اين مطلب است كه نسخه هايى كه اكنون از اين كتاب در دست است، ناقص است و كتاب اصلى بسيار مفصل تر بوده است. در نسخۀ چاپى كه مؤسسۀ دارالحديث منتشر كرده است تعداد ۶۰ روايت از اين روايات را (كه در كتب ديگر از كتاب نوادر راوندى نقل شده است و در نسخه هاى فعلى نيست) از ساير كتب متأخر استخراج كرده و به عنوان مستدرك به اين كتاب افزوده اند. 🔸اهميت كتاب علامه مجلسى در هنگام معرفى مصادر كتاب بحارالانوار اين كتاب را يكى از مصادر بحارالانوار معرفى مى كند و مى نگارد: كتاب النوادر مؤلفش سيد بزرگوار فضل الله بن على بن عبيد الله حسنى راوندى از دانشمندان بزرگوار است. شيخ منتجب الدين دربارۀ او گفته است... و اكثر احاديث اين كتاب برگرفته از كتابهاى موسى بن اسماعيل بن موسى بن جعفر عليه السّلام است كه آنها را سهل بن احمد ديباجى از محمد بن محمد بن اشعث روايت كرده است؛ اما سهل بن احمد مشكلى ندارد زيرا نجاشى وى را ستوده است و ابن غضائرى نيز بعد از نكوهش او گفته است اشكالى در روايات او مانند اشعثيات و مانند آن كه ديگران نيز روايت كرده اند نيست و صدوق سند ديگرى به اين كتاب دارد بدين گونه... پس با اين قراين به احاديث آن مى توان عمل كرد. محدّث نورى در كتاب مستدرك الوسائل به صورت بسيار گسترده از نوادر راوندى نقل مى كند و در پايان مستدرك هم به صورت موضعى از مؤلف كتاب تجليل مى كند و او را از استادان بزرگى كه بسيارى از سند اجازات علما به او منتهى مى شود معرفى مى كند. وى سپس به طور مفصل وارد بررسى سند اين كتاب مى شود و در صفحۀ ۱۵ در معرفى كتاب اشعثيات و نيز در صفحۀ ۱۷۳ قابل اعتماد بودن آن را ثابت مى كند آقابزرگ تهرانى در معرفى كتاب نوادر مى نويسد: مؤلف از اساتيد شيخ منتجب الدين بن بابويه بوده است و مجلسى در كتاب بحارالانوار از كتاب نوادر او نقل مى كند. روايات اين كتاب از كتاب جعفريات گرفته شده مگر اندكى از آخر آن و اندكى از سند آن نيز با سند جعفريات اختلاف دارد . 🔸مؤلف كتاب دربارۀ عظمت شخصيت علمى و معنوى مؤلف كتاب، عبارات گويا و روشنگرى از بزرگان علم تراجم نقل شده است، از جمله شيخ منتجب الدين بن بابويه در الفهرست مى نويسد: السيد الامام ضياء الدين ابو الرضا فضل الله بن على بن عبيد الله حسنى راوندى علامۀ زمان خويش كه نهايت فضل و شرف را با برترى خاندان و نسب به هم آميخته و استاد پيشوايان زمان خويش بود... ادامه 👇 •┈┈••✾••┈┈• @qalalsadegh135
ادامه از👆 علامۀ خوانسارى مى نويسد: او از جمله اعاظم سادات و بزرگان اساتيدى است كه سند اجازات به او منتهى مى شود و از فضيلت مردانى است كه روايات اهل بيت عليهم السّلام را برگرفته اند. او از اساتيد بسيارى (بيش از بيست نفر) استفادۀ علمى برده است . محدث نورى مى نگارد: او از اساتيد و مشايخى است كه سلسلۀ سند بسيارى از اجازات به او منتهى مى شود و شاگرد فرزند شيخ طوسى است و از گروهى بسيار از بزرگان دين و محدثين روايت مى كند. داراى تصانيفى است كه به فضل و ادب او شهادت مى دهند. او در حقيقت بين مجد موروثى (سيادت) و فضيلت اكتسابى جمع كرده است. كتاب ضوء الشهاب در شرح شهاب الاخبار او بيانگر مقام والاى او در فهم معانى روايات و قدرتمندى او در استخراج مآخذ آنهاست . شرح حال وى در كتابهاى بسيارى ذكر شده است ولى شايد مفصل ترين معرفى او و خاندانش توسط دو نفر صورت گرفته باشد: ۱. سيد جلال الدين محدث ارموى در تعليقات فهرست منتجب الدين، صفحۀ ۱۳۵ تا ۱۷۵. ۲. آيت الله العظمى مرعشى نجفى در مقدمۀ كتاب المناجات اللهيات كه مستقلا هم به نام لمعة النور و الضياء فى ترجمه السيّد ابى الرضا چاپ شده است. اكنون خلاصه اى از زندگى او را مى آوريم: مؤلف بزرگوار از فرزندان امام حسن مجتبى است و نسب او را اين گونه ذكر كرده اند: فضل الله بن على بن عبيد الله بن محمّد بن عبيدالله بن محمّد بن فضل عبيدالله بن حسن بن على بن محمّد بن حسن بن جعفر بن الحسن المثنى ابن الامام الحسن المجتبى. تاريخ تولد او در بسيارى از شرح حالهاى وى ذكر نشده است ولى آيت الله مرعشى آن را در سال ۴۸۳ دانسته است و تاريخ وفات او نيز بدرستى ضبط نشده است ولى با قراينى مى توان فهميد كه در اواخر قرن ششم بوده است زيرا نسخه اى از كتاب نهج البلاغه كه در سال ۵۷۱ بر او قرائت شده با ذكر همين تاريخ قرائت در موزۀ بغداد عراق با شمارۀ ۳۷۸۴ موجود است. در حاشيۀ برخى از كتب ديگر كه بر وى قرائت شده است وفات او را در روز عرفه ثبت كرده اند. محلّ تولد او راوند در نزديكى كاشان است. وى براى مقاصد علمى سفرهاى بسيارى كرده است، اسامى برخى شهرها كه وى بدانجا سفر كرده است عبارت اند از: مكۀ مكرّمه، مدينۀ منوّره، نجف اشرف، كربلاى معلّى، مشهدالرضا، قم، اصفهان، نيشابور و بغداد. او معاصر سلسلۀ سلجوقيان بود كه پس از آل بويه به قدرت رسيدند و سعى در تخريب و از بين بردن تشيع و شيعيان داشتند و به همين جهت هم شهر كاشان و راوند را كه به تعصّب در تشيع مشهور بودند تخريب كردند. 📚فرهنگ کتب حدیثی شیعه •┈┈••✾••┈┈• @qalalsadegh135