🔴بزرگیم یا بزرگوار؟ ✍ نساء خلیلی ۱. بزرگ کیست؟ او که اراده‌ای پولادین دارد و در راهٔ خواسته خود او از هیچ کوششی دریغ نمی‌کند. بزرگوار کیست؟ کسی است که در روح خود احساس عزت دارد، احساس کرامت نفس می‌کند و به موجب شرافت خود از هر دنائتی احتراز می‌جوید. نکته اینجا است که هر بزرگواری، بزرگ است اما هر بزرگی، بزرگوار نیست. آن عالمی که تنها به فکر کشف علم جدید و هیچ فضیلت دیگری ندارد یا پادشاهی که فقط به فکر کشورگشایی است، به خاطرِ ارادهٔ پودلاین خود بزرگ است ولی بزرگوار نیست. ۲. هدف بعث پیامبر اسلام(ص) به نقل از ایشان به خاطر به کمال رساندن مکارم اخلاق است:«إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکارِمَ الْأَخْلَاقِ.». که گاهی به اشتباه به این ترجمه می‌شود که «من مبعوث شدم که اخلاق نیک را تکمیل کنم». به این دلیل اشتباه است؛ زیرا «هر صاحب مکتبی هر نوع اخلاقی آورده باشد، عقیده‌اش این است که اخلاق نیک آن است که من می‌گویم.» (آزادی معنوی، ص ۲۰۲) ۳. مکارم اخلاق چیست؟ مکارم اخلاق، همان داشتن روح بزرگوار است؛ یعنی روحی که آقا شود و خود را برتر از آلوده‌شدن در دامنِ دروغ، تهمت، غیبت، خودپرستی و... بداند. در روح خود چنان احساس عظمت کند که نخواهد لکه گرد و غباری روی این جنس نفیس بنشیند. وقتی کسی دارای روح بزرگوار شد، به حکم ارزش ذاتی که برای خود قائل است؛ از دام بسیاری از گناهان به حکم عقل و نفس خویش می‌رهد. ۴. باید در خود دقیق شویم که در کارهای فوق‌العادهٔ خود، بزرگیم یا بزرگوار؟ اگر برای جهاد تبیین قلم می‌زنیم، سخنرانی می‌کنیم و مشارکت عملی و علمی داریم، این‌ها به خاطر بزرگی است یا بزرگواری؟ و در این عید سعید مبعث از خدای متعال بخواهیم از آن روح مُکرمت و بزرگواری به همهٔ ما بچشاند و ما را در این انوار الهی غرق کند. برداشتی از کتاب آزادی معنوی، استادِ شهید مرتضی مطهری #پویش_نوشتن #جهاد_روایت #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI