eitaa logo
انجمن علمی علوم قرآن وحدیث دانشگاه اصفهان
749 دنبال‌کننده
847 عکس
103 ویدیو
38 فایل
🔰کانال اطلاع رسانی انجمن علمی علوم قرآن و حدیث دانشگاه اصفهان در ایتا 📨ارتباط با روابط عمومی: @SA_Ui_Es ● کانال آرشیو برنامه‌های انجمن علمی علوم قرآن و حدیث: 📁 @quran_Hadith1403
مشاهده در ایتا
دانلود
📚بر کرانۀ کافی 🍃 مروری بر باب دوازدهم کتاب الصیام بَابُ صَوْمِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِه‏ شامل شش روایت این روایات در مقام بیان سنت رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌واله در روزۀ مستحبی است. روایاتی از این باب، حاکی از سنت مستمر و مؤکد پیامبرصلی‌الله‌علیه‌واله بر روزۀ ماه شعبان است. شیخ کلینی پس از بیان این سنت مؤکد، درصدد طرح و حل تعارض این روایات با روایتی از معصوم علیه‌السلام در پاسخ از سنت روزۀ ماه شعبان برمی‌آید که ایشان می‌فرمایند: «مَا صَامَهُ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ، وَ لَا أَحَدٌ مِنْ آبَائِي» وی در رفع این تعارض چنین می‌گوید: «این روایات در پاسخ به افرادی بوده که روزۀ این ماه را همچون ماه رمضان واجب و افطار آن را مشمول کفاره می‌دانستند. و در واقع مقصود امام علیه‌السلام نفی وجوب این روزه بوده‌است.» علامه مجلسی در مرآه العقول علاوه بر تصدیق این احتمال، احتمال دیگری را برای صدور روایت متعارض مطرح می‌کند: «يمكن أن يكون محمولًا على التقيّة أيضاً؛ لأنّ أكثر العامّة لا يعدّون صوم جميع شعبان من السنن، و إن كانوا رووا أخباراً كثيرة في فضله، و رووا عن عائشة أنّه صلى الله عليه و آله كان يصوم كلّه، و أوّلوه بتأويلات» 📜أحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَسَنِ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ صَبِيحٍ، عَنْ عَنْبَسَةَ الْعَابِدِ، قَالَ‏: قُبِضَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ عَلى‏ صَوْمِ شَعْبَانَ وَ رَمَضَانَ‏ وَ ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ فِي كُلِّ شَهْرٍ: أَوَّل‏ خَمِيسٍ، وَ أَوْسَطِ أَرْبِعَاءَ، وَ آخِرِ خَمِيسٍ، وَ كَانَ‏ أَبُو جَعْفَرٍ وَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِمَا السَّلَامُ يَصُومَانِ ذلِكَ. ---------------- @qranhadisesf @Qoranui
🌙تواضع وَلَا تَمْشِ فِي الْأَرْ‌ضِ مَرَ‌حًا ۖ إِنَّكَ لَن تَخْرِ‌قَ الْأَرْ‌ضَ وَلَن تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولًا و در [روى‌] زمين به نخوت گام برمدار، چرا كه هرگز زمين را نمى‌توانى شكافت، و در بلندى به كوه‌ها نمى‌توانى رسيد. @qranhadisesf @Qoranui
🌙بهشت پرهیزکاران لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا إِلَّا سَلَامًا وَلَهُمْ رِزْقُهُمْ فِيهَا بُكْرَةً وَعَشِيًّا ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻠﺎم ﻟﻐﻮ ﻭ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩﺍﻱ ﻧﻤﻰﺷﻨﻮﻧﺪ، ﺑﻠﻜﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻰﺷﻨﻮﻧﺪ ﻓﻘﻂ ﺳﻠﺎم ﻭ ﺩﺭﻭﺩ ﺍﺳﺖ; ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺷﺎم، ﺭﺯﻗﺸﺎﻥ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻧﺎﻥ [ﺁﻣﺎﺩﻩ] ﺍﺳﺖ.(٦٢) تِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِي نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَن كَانَ تَقِيًّا ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻬﺸﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻛﻪ ﭘﺮﻫﻴﺰﻛﺎﺭ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻪ ﻣﻴﺮﺍﺙ ﻣﻰﺩﻫﻴﻢ.(٦٣) -۶۳_مریم @qranhadisesf @Qoranui
📚بر کرانۀ کافی 🍃 مروری بر باب سیزدهم کتاب الصیام بَابُ فَضْلِ صَوْمِ شَعْبَانَ وَ صِلَتِهِ بِرَمَضَانَ وَ صِيَامِ ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ فِي كُلِّ شَهْر شامل سیزده روایت پنج حدیث ابتدای باب و حدیث هشتم اشاره به فضیلت روزۀ ماه شعبان، اتصال آن به ماه رمضان و آثار آن دارد. این روایات به استناد آیۀ «شَهْرَيْنِ مُتَتابِعَيْنِ تَوْبَةً مِنَ اللَّهِ» (92 نساء)* مقصود از شهرین متتابعین را ماه شعبان و رمضان و روزۀ این دو ماه را کفارۀ گناهان می‌دانند. یکی از مسائلی که استناد به این آیه برای مخاطب ایجاد کرده و موجب سوال از معصوم علیه‌السلام شده؛ واژۀ «متتابعین» و احتمال دلالت آن بر روزۀ وصل است. برداشت محدثین از پاسخ معصوم علیه‌السلام متفاوت بوده که توجه به آن و پیگیری نحوۀ فهم ایشان از واژه‌ها، ساختارها و ... راهنمای ارزشمندی برای چگونگی فقه الحدیث است. علاقمندان به کافی چاپ دارالحدیث، جلد هفتم، صفحۀ 451 و 452 مراجعه کنند. دیگر احادیث باب در مقام بیان سنت روزه‌داری در ماه‌های دیگر است. روزۀ سه روز در هر ماه سنت است: پنج شنبۀ اول و آخر ماه و چهارشنبۀ وسط ماه. 📜محَمَّدُ بْنُ يَحْيى‏، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ، عَنِ ابْنِ بُكَيْرٍ، عَن‏ زُرَارَةَ، قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ عَنْ أَفْضَلِ مَا جَرَتْ بِهِ السُّنَّةُ فِي التَّطَوُّعِ مِنَ الصَّوْمِ؟ فَقَالَ: «ثَلَاثَةُ أَيَّامٍ فِي كُلِّ شَهْرٍ: الْخَمِيسُ فِي أَوَّلِ الشَّهْرِ، وَ الْأَرْبِعَاءُ فِي وَسَطِ الشَّهْرِ، وَ الْخَمِيسُ فِي آخِرِ الشَّهْرِ». قَالَ: قُلْتُ لَهُ‏ هذَا جَمِيعُ مَا جَرَتْ بِهِ السُّنَّةُ فِي الصَّوْمِ؟ فَقَالَ: «نَعَمْ» *علامه مجلسی در مرآه العقول در شرح استشهاد معصوم علیه‌السلام به این آیه چنین می‌گوید: «هذه الآية وردت ظاهراً في كفّارة قتل الخطأ، و لا خلاف في أنّه لا يجزي هذان الشهران عنها. و يحتمل أن يكون أوّلًا كذلك، ثمّ نسخ، أو يكون المراد أنّهما نظير هذين الشهرين في كون كلّ منهما كفّارة من الذنوب. و لا يبعد أن يكون في بطن الآية هذا أيضاً مراداً». ---------------- @qranhadisesf @Qoranui
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🎥 پرهام فوادی در یک بررسی آماری به بیرحم ترین حیوانات دنیا پرداخته!
🌙پشتیبان... خدایا تو برطرف کننده سختی‌ها و حوادث ناگواری...از تو یاری می‌طلبم. که یاری و کمك تنها نزد توست...و تو پروردگار دنیا و آخرتی! @qranhadisesf @Qoranui
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
⚠️ این تنها یک کلیپ نیست... 📜 نامه ای است که از به دست ما رسیده است... 📝دست نوشته هایی از یک کودک 💢 نامه ای از کودک فلسطینی به مردم جهان کلیپ زیبا و تاثیرگذار با مشارکت و ... دانشجویان کارشناسی علوم قرآن و حدیث ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ 《 انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه اصفهان 🔸@anjomaneslami_isf_ui 🖇 telegram 🖇 instagram
مدخل ها ۳.docx
12.3K
فهرست مدخل‌‌های باقی‌مانده گروه مفاهیم جدید دائرة المعارف نهج البلاغه عزیزانی که تمایل به نگارش مقاله برای این شاخه از این دائرة المعارف دارند، می توانند در تلگرام به آقای دکتر سعید طاووسی عضو هیئت علمی گروه شیعه شناسی دانشگاه علامه طباطبایی پیام بدهند: @tavoosisaeed _____________ @qranhadisesf
📚بر کرانۀ کافی 🍃 مروری بر باب چهاردهم و پانزدهم کتاب الصیام بَابُ أَنَّهُ يُسْتَحَبُّ السَّحُور شامل سه روایت روایات این باب در تأکید بر خورن سحری و فضیلت آن در ماه رمضان است. 📜علِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسى‏، عَنْ شُعَيْبٍ، عَنْ أَبِي بَصِيرٍ: عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ، قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنِ السَّحُورِ* لِمَنْ أَرَادَ الصَّوْمَ: أَ وَاجِبٌ هُوَ عَلَيْهِ؟ فَقَالَ: «لَا بَأْسَ بِأَنْ لَايَتَسَحَّرَ إِنْ شَاءَ، وَ أَمَّا فِي شَهْرِ رَمَضَانَ، فَإِنَّهُ أَفْضَلُ أَنْ يَتَسَحَّرَ، نُحِبُ‏ أَنْ لَايُتْرَكَ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ». *السَحور: آن‌چه از خوردنی یا نوشیدنی که در وقت سحر میل می‌شود. السُحور: فعل خوردن و آشامیدن در سحر. از آن‌جا که استحباب به فعل تعلق می‌گیرد برخی کاربرد «السُحور» را در این جایگاه صحیح‌تر می‌دانند. بَابُ مَا يَقُولُ الصَّائِمُ إِذَا أَفْطَر شامل دو روایت این روایات در مقام بیان مناجات‌های روزه‌دار، با خداوند متعال، به هنگام افطار است. مضامین این مناجات‌ها مشتمل بر حمد و ثنا و درخواست و طلب است. 📜الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِسْحَاقَ، عَنْ سَعْدَانَ، عَنْ أَبِي بَصِيرٍ: عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «تَقُولُ‏ فِي كُلِّ لَيْلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ عِنْدَ الْإِفْطَارِ إِلى‏ آخِرِهِ: الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَعَانَنَا فَصُمْنَا، وَ رَزَقَنَا فَأَفْطَرْنَا، اللَّهُمَّ تَقَبَّلْ‏ مِنَّا، وَ أَعِنَّا عَلَيْهِ، وَ سَلِّمْنَا فِيهِ، وَ تَسَلَّمْهُ مِنَّا فِي يُسْرٍ مِنْكَ وَ عَافِيَةٍ، الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي قَضى‏ عَنَّا يَوْماً مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ». علامه مجلسی در مرآة العقول: «قوله عليه السلام: قضى عنّا، أي وفّقنا لأدائه». ---------------- @qranhadisesf @Qoranui
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🌙 الْغَوْثَ الْغَوْثَ يَا خَيْرَ الْغافِرِينَ، يَا خَيْرَ الْفاتِحِينَ، يَا خَيْرَ النَّاصِرِينَ، يَا خَيْرَ الْحَاكِمِينَ، يَا خَيْرَ الرَّازِقِينَ، يَا خَيْرَ الْوَارِثِينَ، يَا خَيْرَ الْحَامِدِينَ، يَا خَيْرَ الذَّاكِرِينَ، يَا خَيْرَ الْمُنْزِلِينَ، يَا خَيْرَ الْمُحْسِنِينَ. سُبْحانَكَ يَا لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ، الْغَوْثَ الْغَوْثَ، خَلِّصْنا مِنَ النَّارِ يَا رَبِّ. ای بهترین آمرزندگان، ای بهترین گشایش گران، ای بهترین یاوران، ای بهترین داوران، ای بهترین روزی دهندگان، ای بهترین وارثان، ای بهترین ستایشگران، ای بهترین یادآوران، ای بهترین فرستندگان، ای بهترین نیکوکاران منزّهی تو ای که معبودی جز تو نیست، فریادرس فریادرس، ما را از آتش برهان ای پروردگار @qranhadisesf @Qoranui
🔹 انجمن علمی علوم قرآن و حدیث دانشگاه بین‌المللی مذاهب اسلامی برگزار می‌کند:فصل چهارم سلسله نشست های علمی_تخصصی ویژه ماه مبارک رمضان (۱۴۰۳ شمسی) 🔅 با رویکرد معنا‌شناسی در مطالعات قرآنی 👤 با ارائه اساتید برجسته علوم قرآنی و زبان شناسی: دکتر احمد پاکتچی دکتر علیرضا قائمی نیا دکتر هادی رهنما دکتر محمد‌علی خوانین زاده دکتر فرزاد دهقانی دکتر مرتضی سلمان نژاد دکتر عاطفه زرسازان خراسانی 👩‍🎓 دبیر علمی و اجرایی: الهام حیدریان دبیر انجمن علمی و دانشجو کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث 📆 تاریخ برگزاری: از ۱۴ لغایت ۲۱ فروردین ماه ۱۴۰۳ مصادف با ۲۲ لغایت ۲۹ رمضان ۱۴۴۵ 🕘 هر شب از ساعت ۱۹:۳۰ الی ۲۱:۳۰ (به صورت متغیر) 🌐 لینک ورود به جلسه در بستر اسکای روم انجمن علمی به عنوان میهمان: https://online.mazaheb.ac.ir/ch/anjomanquran 💠 انجمن علمی علوم قرآن و حدیث دانشگاه بین‌المللی مذاهب اسلامی 🆔 @mazaheb_quran
🔍 از افسانه‌ی اسکندرِ سُریانی تا روایتِ عربیِ قرآنی: نِصحانا به‌مثابه‌ی زیرمتنِ سریانیِ روایتِ سوره‌ی کهف از ذوالقرنین 📌 معرفی مقاله‌ی «پیشگوییِ ذوالقَرنین (قرآن، کهف<۱۸>: ۸۳–۱۰۲) و خاستگاه‌های مجموعه‌متون قرآنی» نوشته‌ی تُماسُ تِسِیی بخش ۱ از ۲ 🔻 تُماسُ تِسِیی، نویسنده‌ی مقاله‌ی «پیشگوییِ ذوالقَرنین (قرآن، کهف<۱۸>: ۸۳–۱۰۲) و خاستگاه‌های مجموعه‌متون قرآنی»، قرآن‌پژوه ایتالیایی و استاد دانشگاه دوک-کانشِن است. تِسِیی مدرک دکتری خود را به‌طور مشترک از گروه شرق‌شناسیِ دانشگاه رُم و گروه مطالعات عربیِ مؤسسه‌ی ملی زبان‌ها و تمدن‌های شرقی در پاریس دریافت کرد. او در سال ۲۰۱۳م به طرح پژوهشیِ «سمینار قرآن» که زیر نظر گابرییِل سعید رِینولدز پیوست که در دانشگاه نُتِردِیم انجام می‌شد. حاصل این همکاری برگزاری پنج کنفرانس در حوزه‌ی مطالعات قرآنی بود که در نهایت منجر به چاپ کتاب سمینار قرآن (The Qur’an Seminar Commentary / Le Qur’an Seminar) شد. او به همراه گابرییِل سعید رِینولدز، مهدی عَزائِز، و حمزه ظفر یکی از ویراستارانِ کتاب «سمینار قرآن» بود که در سال ۲۰۱۶م از سوی انتشارات دی‌گروتر در برلین چاپ شد. «سمینار قرآن» کار بی‌سابقه‌ای از همکاری در زمینه مطالعات قرآنی است که شامل بینشِ ۲۷ پژوهشگر درباره‌ی ۵۰ بخش گوناگون از متن قرآن است. تِسِیی همچنین در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹م با پژوهانه‌ی «پاتریشیا کرون» در مؤسسه‌ی مطالعات پیشرفته (Institute for Advanced Study) در پرینستون مشغول به پژوهش بود، و پیش از آن نیز به مدت پنج سال با پژوهانه‌ی «لئونادر پولونسکی» پژوهشگرِ مؤسسه‌ی فُن لیر در اورشلیم بود. علایق پژوهشی تِسِیی بیشتر بر ظهور جنبش اسلامی و باورهای‌ دینی در بافت تاریخی خاورمیانه در دوران باستان متأخر متمرکز است. او در پژوهش‌های اخیرش به بررسی پرسش‌های مربوط به ایدئولوژی و همچنین مسائل مربوط به امپراتوری در جوامع بیزانسی، ساسانی و اسلام آغازین می‌پردازد. 🔻 تُماسُ تِسِیی مقارن با حضورش در دانشگاه نُتِردِیم مقاله‌ی «پیشگوییِ ذوالقَرنین (قرآن، کهف<۱۸>: ۸۳–۱۰۲) و خاستگاه‌های مجموعه‌متون قرآنی» را به سال ۲۰۱۳–۲۰۱۴م در مجموعه‌ی «میسِلینیا عربیکا» منتشر کرد. تِسِیی در این مقاله سعی کرده است تا ارتباط داستان ذوالقرنین را، به گونه‌ای که در سوره‌ی کهف بیان شده، با متنی سُریانی‌زبان به نام «نِصحانا» به معنای «پیروزی»، «غلبه»، یا «ظفر» بررسی کند. مقاله با رویکرد تاریخی–انتقادی و ادبی–انتقادی، در پس‌زمینه‌ی کلی مطالعه‌ی قرآن به مثابه‌ی متنی از دوران باستان متأخر و بررسی آن در همان بافت ادبی–فرهنگی نوشته شده است.‌ 🔻 پرسشِ اصلی این مقاله آن است که آیا متن سریانیِ «نِصحانا / ܢܨܚܢܐ» می‌تواند منبعی برای داستانِ ذوالقَرنین در قرآن باشد؟ بر اساس برخی از تفاسیر مشهور، شخصیت ذوالقرنین معادل یکی از شخصیت‌های خاص در ادبیاتِ خاورمیانه، یعنی اسکندر کبیر، است. اسکندر کسی است که ما‌به‌ازای بسیاری از داستان‌های سریانی مربوط به رویدادهای آخرالزمان است. قدیم‌ترینِ متن از این متونِ آخرالزمانی همین متن سُریانیِ نِصحانا است که حدود سال ۶۲۹ میلادی (برابر با سال ۸ هجری) نگاشته شده‌ است و موضوع مقاله‌ی تِسِیی است. 🔻 این متن در سال‌های آغازین نگارشش شهرت زیادی به‌دست آورد و منبعی برای نویسندگانی شد که متونی به سبک موعظه‌های موزون (میمرا) می‌نوشتند. همچنین منبعی شد برای دو متن سریانی مهم دیگر که در نیمه‌ی دوم سده‌ی هفتم میلادی نوشته شدند: «خطبه در پایان جهان» و «آخرالزمان». 🔻 اهمیت متن نِصحانا در مطالعات قرآنی از آنجاست که شباهت‌های بسیاری، هم از لحاظ ساختار روایت و هم از لحاظ عناصر روایی، با داستان ذوالقرنین در آیات ۸۳ تا ۱۰۲ سوره‌ی کهف دارد. یکی از نخستین قرآن‌پژوهانی که به این شباهت توجه کرد، تئودور نولدکه بود که در سال ۱۸۹۰ م متن نِصحانا را منبعی برای بعضی از روایت‌های قرآن دانست. پس از کارهای نولدکه، ارتباط میان این دو متن برای مدت‌ها مغفول ماند تا آنکه در سال‌های اخیر کِوین فُن‌بِلَدِل در پرتوی پژوهش‌های تازه درباره‌ی تاریخ و پس‌زمینه‌ی متن نِصحانا ارتباط میان آن متن و سوره‌ی کهف را از نو بررسی کرد. فُن‌بِلَدِل در مقاله‌ی خود عناصر متعددی را که میان دو داستان مشترک‌اند برجسته می‌کند: سفر به دو لبه‌ی زمین، ساختن سد به دستِ قهرمان داستان در برابرِ یأجوج و مأجوج (گُگ و مَگُگ)، پیشگویی درباره‌ی وقایع مربوط به پایان دنیا، و مواردی دیگر. همچنین، نکته‌ی مهم در هر دو داستان که فُن‌بِلَدِل به آن توجه کرده‌است، دنباله‌روی‌کردن از یک خط روایی یکسان در هر دو متن است. فُن‌بِلَدِل از تمام این شواهد متنی، زبانی و روایی نتیجه گرفته است که نِصحانا می‌تواند منبع و زیرمتنی برای قرآن برای داستان ذوالقرنین در سوره‌ی کهف باشد. ادامه در 👇🏼 @anqanotes
ادامه از 👆🏼 🔍 از افسانه‌ی اسکندرِ سُریانی تا روایتِ عربیِ قرآنی: نِصحانا به‌مثابه‌ی زیرمتنِ سریانیِ روایتِ سوره‌ی کهف از ذوالقرنین 📌 معرفی مقاله‌ی «پیشگوییِ ذوالقَرنین (قرآن، کهف<۱۸>: ۸۳–۱۰۲) و خاستگاه‌های مجموعه‌متون قرآنی» نوشته‌ی تُماسُ تِسِیی بخش ۲ از ۲ 🔻 در همین راستا و با نتیجه‌ای مشابه، نویسنده‌ی مقاله‌ی حاضر، تُماسُ تِسِیی، در ضمن اینکه با کلیّت مقاله‌ی فُن‌بِلَدِل همدل است، معتقد است نتایج فُن‌بِلَدِل باید با استدلال‌های بیشتر تقویت شوند. برای همین منظور، او در ابتدا ارتباطِ میان دو متن را با شواهد بیشتری بررسی می‌کند. همچنین ماهیت پیوندِ زبانی متن سریانی و روایت عربیِ قرآنی را، از لحاظ مستقیم یا غیرمستقیم‌بودن، مورد توجه قرار می‌دهد. او در تحلیل خود در مورد ارتباط میان دو متن، به متن میمرایی منسوب به یعقوب سروجی می‌رسد که این متن نیز با متن نِصحانا مرتبط است. 🔻 نویسنده برای اثبات مدعای خود مبنی بر اینکه متنِ سریانی افسانه‌ی اسکندر زیرمتنِ قرآن در روایت ذوالقرنین است، در ابتدا ساختار روایی متن نِصحانا را بررسی می‌کند و آن را به سه بخش اصلی تقسیم می‌کند. نویسنده ادعا می‌کند که عناصر روایی موجود در این سه بخش همان‌هایی است که در متون پیشینِ تلمودی، بابلی، و حماسه‌ی گیلگَمِش موجود است؛ اما روایت‌گریِ این عناصر با این ترتیب یک نوآوری بوده است که نویسنده‌ی متن نِصحانا ارائه کرده است. نوع ساختار روایی و عناصر موجود در متن نِصحانا، به خصوص آنهایی که در قسمت اول و دوم است، در متن قرآنی و متن میمرای منسوب به یعقوب سروجی نیز وجود دارد. نکته‌ی مهم دیگر آن است که در بخش دومِ متن، به سفر اسکندر به دریایی بدبو و گندیده اشاره می‌کند که اسکندر از گذر کردن از آن باز می‌ماند. اما در این داستان، یعنی در متن سریانی، اشاره نمی‌شود که هدف اسکندر برای گذر از این دریا رسیدن به جاودانگی بوده است (رسیدنی به جاودانگی بُن‌مایه‌ای است که در ادبیات تلمودی رایج بوده است). نکته‌ی مهم در اینجا آن است که نِصحانا این بخش را حذف کرده است و دقیقاً همین مطالب نیز در قرآن و متن‌های میمرای منسوب به یعقوب سروجی حذف شده‌اند. 🔻 تمام این شواهد نویسنده را به سمت این موضوع سوق می‌دهد که این سه متن به یکدیگر مربوطند: نِصحانا، میمرای یعقوب، و روایت قرآن در سوره‌ی کهف. در بخشی از مقاله، نویسنده انواع و اقسام حالت‌هایی که این متون می‌توانستند منبع یکدیگر باشند را رسم می‌کند. نویسنده هر یک از احتمال‌ها را بررسی کرده است و در نهایت نتیجه می‌گیرد که نویسنده‌ی نِصحانا به دلیل ترکیب عناصر روایی متن‌های پیشین و ارائه‌ی یک روایت جدید، کاری نوآورانه انجام داده است و به همین دلیل این نوع روایت منبع پیشینی ندارد. در نتیجه متن قرآن و میمرا که از همین مسیر روایی استفاده کردند، نمی‌توانستند منبعی به جز نِصحانا داشته‌ باشند. نویسنده همچنین با توجه به انتشار گسترده‌ای که متن نِصحانا در فضای ادبی خاورمیانه داشته، این امکان که متنِ روایت ذوالقرنین در قرآن منبعی غیر از نِصحانا داشته باشد را غیرممکن می‌داند. 📗 برای دسترسی به متن مقاله می‌توانید به اینجا در صفحه‌ی آکادمیای نویسنده رجوع کنید. همچنین، برای ارجاع به مقاله می‌توانید از عبارت زیر استفاده کنید: Tesei, Tommaso. "The Prophecy of Ḏū-l-Qarnayn (Q 18:83-102) and the Origins of the Qurʾānic Corpus". Miscellanea Arabica 2013–2014: 273-90. 🖋 کوثر میررضی @anqanotes
.مرغ از قفس پرید و ندا داد جبرئیل 🏴 اینک شما و وحشت دنیای بی علی! 🏴 @qranhadisesf
دعایِ روزِ بیست و یکم ماه مبارک رمضان 🌙 ____________ @qranhadisesf @Qoranui