#دخترپیامبر ـ بخش ۱۹ 🔹 تهدید به مرک در اینجا لازم، می بینیم که نقلی را از «تاریخ الخلفاء» منسوب به «ابن قتيبة» اضافه کنیم. او می نویسد: اینکه امام را به بیعت #اجبار کردند، حضرت فرمود: اگر این کار را نکنم، چه خواهید کرد؟ در جواب گفتند: قسم به آن خدایی که جز او خدایی نیست، گردنت را می زنیم. امام علیه السلام فرمود: آن وقت گردن کسی را زده اید که بنده ی خدا و برادر رسول خدا است. #عمر گفت: بنده ی خدا بودن، آری؛ اما برادر رسول خدا، نه! در این میان، #ابوبكر ساکت بود و سخنی نمی گفت. #عمر به او رو کرد و گفت: چرا در مورد او دستوری نمی دهی؟ ابوبکر گفت: مادامی که #فاطمه در کنار اوست، او را به کاری اکراه نخواهم کرد. در اینجا امام اسلام که از دست آنها رهایی یافته بود، به #قبرپیامبر پناه برد و در حالی که اشک از دیدگان مبارکش جاری بود، با صدای بلند می گفت: «ابن أم إن القوم استضعفوني و كادوا يقتلونني» ای فرزند مادرم! این جماعت مرا ضعیف و بی یار و معین پنداشتند؛ و برمن غلبه کردند و مرا تنها گذاشتند؛ و نزدیک بود که مرا بکشند! 🔹بعد از بررسی کوتاه جریان #سقیفه، بررسی مسأله مهم دیگری از مسائل آن روز، بلکه هر روز اسلام لازم به نظر می آید و آن، جایگاه امیرالمؤمنین علی (ع) درجامعه اسلامی آن روزگار است. اسناد نشان میدهد که این جایگاه در ذهنیت و فرهنگ دینی مردم آن روز جایگاهی بی مانند بوده است و مردم به طور عموم ایشان را برای احراز منصب #حکومت_بعدازپیامبر، شخصیتی بی همتا می شناخته اند و هیچ کس جز اندکی، شخص دیگری را برای احراز آن #مقام لایق و هم شأن ایشان نمی دانست. اولین بار این حرف از زبان انصار در #سقیفه به گوش رسید؛ آن هنگام که مهاجران قریشی وانصار در سقیفه ی بنی ساعده بر سر تصاحب قدرت به احتجاج و جدل مشغول بودند، تاریخ می گوید: «فضل بن عباس» که او سخنگوی قریش بود، سخنی گفت: ای گروه قریشیان! راستی خلافت با سیاه کاری و فریب برای شما اثبات نمی شود؛ در حالی که ما اهلیت و لیاقت برای خلافت داریم به شما؛ و #علی از همه ی شما برای این کار سزاوارتر است. #ادامه_دارد 📚دختر پیامبر، استاد محمدعلی جاودان، ص ۴۰ @qurantehran