💠 #فلسفه_خاص_اسلام درباره #حقوق_خانوادگی: 🛑قسمت آخر : #طلاق در قران. يا #همزيستي_شايسته يا #رهاكردن به #نيكويي، شق سومي وجود ندارد. 👈خلاصه ی نظریه ی آیت اللّه حلّی، مقیم نجف اشرف در رساله ای به نام «حقوق الزوجیه» در آنچه مربوط به #حقوق_زن و امتناع مرد است این است: «ازدواج پیمان مقدسی است. در عین حال نوعی شركت میان دو انسان است و یك سلسله #تعهدات برای طرفین به وجود می آورد. تنها با انجام آن تعهدات است كه سعادت طرفین تأمین می گردد. 👌بعلاوه، سعادت اجتماع نیز بستگی دارد به سعادت آنها و انجام یافتن تعهدات آنها در برابر یكدیگر. حقوق عمده ی زوجه عبارت است از نفقه و كسوه، حق همخوابگی و زناشویی، حسن معاشرت اخلاقی. 👈 اگر مرد از انجام تعهدات خود نسبت به زن شانه خالی كند و از طلاق نیز خودداری كند، تكلیف زن چیست و چگونه باید با مرد مقابله شود؟ در اینجا دو راه فرض می شود: یكی اینكه حاكم شرعی حق دخالت داشته باشد و با اجرای طلاق كار را یكسره كند، دیگر اینكه #زن نیز به نوبه ی خود از انجام تعهدات خود در برابر مرد خودداری نماید. 💢اما از نقطه نظر اول یعنی دخالت حاكم شرعی، ببینیم روی چه اصل و چه مجوزی #حاكم_شرعی در این گونه موارد حق دخالت دارد. قرآن كریم در سوره ی بقره چنین می فرماید: «اَلطَّلاقُ مَرَّتانِ فَإِمْساكٌ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِیحٌ بِإِحْسانٍ. . . » [1] یعنی حق طلاق (و رجوع) دو نوبت بیش نیست. از آن پس یا #نگهداری_به_شایستگی و یا #رها_كردن_به_نیكی. و باز در سوره ی بقره می فرماید: «وَ إِذا طَلَّقْتُمُ اَلنِّساءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ سَرِّحُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ وَ لا تُمْسِكُوهُنَّ ضِراراً لِتَعْتَدُوا وَ مَنْ یَفْعَلْ ذلِكَ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ » [231بقره] یعنی هر گاه زنان را طلاق دادید و موقع عده ی آنها رسید، یا از آنها به خوبی نگهداری كنید و یا به خوبی جلوشان را باز بگذارید. مبادا برای اینكه به آنها ستم كنید آنها را به شكل زیان آوری نگهداری كنید. هر كه چنینب كند باید بداند كه به خویشتن ستم كرده است. 💢از این آیات یك اصل كلی استفاده می شود و آن اینكه هر مردی در زندگی خانوادگی یكی از دو راه را باید انتخاب كند: یا تمام حقوق و وظایف را به خوبی و شایستگی انجام دهد (امساك به معروف نگهداری به شایستگی) و یا علقه ی زوجیت را قطع و زن را رها نماید (تسریح به احسان رها كردن به نیكی) . شق سوم یعنی اینكه زن را طلاق ندهد و به خوبی و شایستگی هم از او نگهداری نكند، از نظر اسلام وجود ندارد. جمله ی «وَ لا تُمْسِكُوهُنَّ ضِراراً لِتَعْتَدُوا» همان شق سوم را نفی می كند. 👈این آیات هرچند در مورد عده و رجوع و عدم رجوع مرد وارد شده اما اختصاص به این مورد ندارد؛ یك اصل كلی است و حقوق زوجیت را در همه وقت و همه حال بیان می كند؛ یعنی زوج به طور كلی در زندگی باید یكی از دو راه گذشته را انتخاب كند و راه سومی برایش وجود ندارد. دلیل ما بر این مطلب، گذشته از سیاق آیات این است كه ائمه ی اطهار به این آیات در غیر مورد عده نیز استدلال و استشهاد كرده اند، مثل اینكه امام باقر علیه السلام فرمود: ایلاكننده (یعنی كسی كه قسم می خورد كه با زن خود نزدیكی نكند) پس از چهار ماه اجباراً باید قسم خود را بشكند و كفاره بدهد و یا زن خود را طلاق دهد، زیرا خداوند می فرماید: «فَإِمْساكٌ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِیحٌ بِإِحْسانٍ » . 💢حاكم شرعی آنجا كه مرد نه به وظایف زوجیت عمل می كند و نه #طلاق می دهد باید زوج را احضار كند. اول به او تكلیف طلاق كند. اگر طلاق نداد خود حاكم طلاق می دهد. ♦️👈چنانكه ملاحظه فرمودید جمله ی «فَإِمْساكٌ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِیحٌ بِإِحْسانٍ » یك اصل و قاعده ی كلی است كه قرآن كریم در چهارچوب آن، #حقوق_زوجیت را مقرر داشته است. علیهذا اسلام به حكم این اصل و به خصوص به موجب تأكیدی كه با جمله ی «وَ لا تُمْسِكُوهُنَّ ضِراراً لِتَعْتَدُوا» فرموده است، به هیچ وجه اجازه نمی دهد كه مرد ازخدابی خبری از اختیارات خود سوء استفاده كند و زنی را نه به خاطر زندگی با او بلكه به خاطر درمضیقه قراردادن او و جلوگیری او از ازدواج با مرد دیگر در قید ازدواج نگه دارد. 📚مجموعه آثار شهید مطهری . ج19، ص: 292 کانالِ قرآن‌پویان تدبر در قرآن ،تفقه در دين ┏━━🌹💠🌹━━┓ 🆔@quranpuyan ┗━━🌹💠🌹━━┛