بسم الله الرحمن الرحیم
✅ #زندگيقرآني: #روزه و #رمضان در اديان الهي
✳ روزه در دین #یهود
✅ در فرهنگهای عبری واژهی #صوم به «خودداری از خوردن غذا» (to abstain from food, fast) تعبیر شده است. اما روزه یهود کمابیش شبیه به روزههای رایج در اسلام است.
#روزه بر همۀ افراد بالغ یهودی واجب است.
زمان روزهگیری یهود نیز از پیش از سپیدۀ صبح تا شام (تاریکی کامل هوا) است، بجز روزۀ کیپور و آو که از غروب روز قبل تا غروب روز بعد (یک شبانهروز) است.
به جز روزه واجب یوم کیپور در باقی روزهها، بیماران و افراد ضعیف و زنان باردار یا شیرده از روزه معاف هستند.
در عیدهای یهود و روزهای شنبه و روزهای اول ماههای عبری روزه حرام است.
چندین نوع روزۀ مستحب نیز در آیین یهود وجود دارد که بسیار شبیه روزههای مسلمانان شیعه است.
✅ روزه در عهد عتیق نماد کنش رهاییبخش انسان یکتاپرست است. او باید گرسنگی و تشنگی را برای نجات و رهایی انسانها از یوغ بردگی و ستم تمرین کند:
(WLC, Isa 58:6-7)
"مگر نه این است که من روزهای را میپسندم که در آن زنجیرهای ستمکاری و یوغهای بیعدالتی را بگسلید، تا ستمدیدگان از ستم رهایی یابند؟
مگر نه این است که [من روزهای را میپسندم که در آن] نان خود را با گرسنگان تقسیم کنید و بینوایان بیخانمان را به خانهی خویش بیاورید و چون برهنهای دیدید، جامه بر تنش کنید و خود را از بستگان نیازمندتان پنهان نکنید؟"
روزهداری در آیین یهود، برای راستی و #سلام (صلح) پایهریزی شده بود و قرار بود که ایام جشن و شادمانی و میهمانی باشد و خدای میزبان (یهوه صبایوت) باشد. اصطلاح یهوه صبایوت یعنی خدای #میزبان یا میهماننواز، در عبارت زیر برای ما مسلمانان که ماه رمضان را ماه میهمانی خدا میدانیم جالب توجه است:
(WLC, Zech 8:19)
כֹּה־אָמַר יְהוָה צְבָאֹות צֹום הָרְבִיעִי וְצֹום הַחֲמִישִׁי וְצֹום הַשּׁבִיעִי וְצֹום הָעֲשִׂירִי יִהְיֶה לְבֵית־יְהוּדָה לְשָׂשֹׂון וּלְשִׂמְחָה וּֽלְמֹעֲדִים טֹובִים וְהָאֱמֶת וְהַשּׁלֹום אֱהָֽבוּ׃
و ترجمۀ آن چنین:
«خدای میهماننواز چنین گوید: «روزهی ماه چهارم و روزهی ماه پنجم و روزهی ماه هفتم و روزهی ماه دهم برای خاندان یهودا به شادمانی و جشن و عیدهای خوش بدل خواهد شد. پس راستی و سلم (صلح) را دوست بدارید.»
✒ جناب اقاي حميد احراري
http://quranpuyan.com/yaf_postst84_wjwb-rwzh-dr-qrn-w-dyn-qbl.aspx