💠#تلاوت_روزانـہ یــڪ صفحـہ قرآטּ بـہ همراـہ ترجمـہ 📖#سوره_مبارڪه_انعام آیه 91 تا 94 📄#صفحـہ‌_139 ༻🍃‌🌸🍃༺         🆔@quranpuyan

🎙#تلاوت_ترتیل_روزانه 📄#صفحه139 📖#سوره‌_مبارڪہ_انعام 🆔@quranpuyan

🎙#ترجمه_روان 📄 امروز #صفحه_139 📖#سوره‌_مبارڪہ_انعام 🆔@quranpuyan

#صوت_تفسیر‌_صفحه‌_139 📖#سوره‌_مبارڪہ_انعام 🎙 حجت الاسلام قرائتی 🆔@quranpuyan

🕊 #گزیده‌_نڪات_تفسیرے مربوط بہ #صفحہ_139🔻 ༻🍃‌🌸🍃༺ 🆔@quranpuyan

#گزیده_نڪات_تفسیرے #صفحه_139 ❇️موارد استعمال كلمه" #قدر" و معنای جمله:" وَ ما قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ" 💠وَ ما قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ إِذْ قالُوا ما أَنْزَلَ اللَّهُ عَلى‏ بَشَرٍ مِنْ شَيْ‏ءٍ قُلْ مَنْ أَنْزَلَ الْكِتابَ الَّذِي جاءَ بِهِ مُوسى‏ نُوراً وَ هُدىً لِلنَّاسِ تَجْعَلُونَهُ قَراطِيسَ تُبْدُونَها وَ تُخْفُونَ كَثِيراً وَ عُلِّمْتُمْ ما لَمْ تَعْلَمُوا أَنْتُمْ وَ لا آباؤُكُمْ قُلِ اللَّهُ ثُمَّ ذَرْهُمْ فِي خَوْضِهِمْ يَلْعَبُونَ 🌱زمانی‌ که (یهودیان از سر لجاجت) گفتند «خداوند هیچ چیزی بر هیچ انسانی نازل نکرده است»، (در حقیقت،) خدا را چنان که سزاوار اوست، توصیف نکردند و بزرگ نداشتند. بگو: چه کسی آن کتاب را که موسی آورد، نازل کرد که برای مردم (سراسر) نور و هدایت بود؟ (البته) شما آن را در کاغذها(ی پراکنده‌ای) قرار دادید؛ (بخشی از) آن را آشکار می‌کنید و بسیاری (از آن، مانند اوصاف پیامبر اسلام) را مخفی نگه می‌دارید. (چگونه چنین سخنی می‌گویید؛) حال آن‌که (به‌وسیله‌ی وحی،) چیزهایی به شما آموزش داده شده که شما و اجداد و نیاکانتان نمی‌دانستید (و به‌طور معمول هم نمی‌توانستید بدانید).» بگو: خدا (نازل کرده است). آنگاه آنان را مشغول بازی و در (پندار) باطلشان رها کن. أنعام - ۹۱ 🔷✨‏" وَ ما قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ إِذْ قالُوا ما أَنْزَلَ اللَّهُ عَلی‌ بَشَرٍ مِنْ شَيْ‌ءٍ"" قدر" و" قدر" از هر چيزی كميت و كوچك و بزرگی و كم و زيادی آن است، مثلا وقتی گفته می‌شود:" قدرت الشي‌ء قدرا" و يا گفته می‌شود:" قدرت الشي‌ء تقديرا" مقصود اين است كه من كميت و حدود ظاهری و محسوس فلان چيز را معلوم و بيان كردم، اين معنای اصلی و لغوی اين كلمه است، و ليكن كلمه مزبور را از معنای اصليش تجاوز داده و در امور معنوی و غير محسوس نيز استعمال كرده‌اند، مثلا می‌گويند" فلانی در بين مردم و در ميان اجتماع دارای قدر و منزلت است" و مقصودشان اين است كه فلانی در جامعه خود وزنه‌ای است دارای ارزش اجتماعی. 🔷✨‏و از جهت اينكه تقدير و تحديد هر چيز غالبا توأم با توصيفی است كه طرف را از حال آن چيز آگاه می‌كند لذا كلمه" قدر" و" تقدير" بطور استعاره، هم بر آن اوصاف اطلاق می‌شود و هم بر آن معرفت و آگاهی، مثلا گفته می‌شود:" قدر الشي‌ء و قدره" يعنی وصف كرد فلان چيز را و نيز گفته می‌شود:" قدر الشي‌ء و قدره" يعنی معرفت به فلان چيز حاصل كرد و اينگونه استعمالات همه صحيح و لغوی است. 👈‏از اين رو استعمال لفظ قدر در باره خدای تعالی نيز به همه اين معانی كه گفته شد جايز است، و آيه مورد بحث را به همه آن معانی می‌توان تفسير نموده و گفت: معنای جمله‌" ما قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ" اين است كه مردم نمی‌توانند خدا را آن طور كه لايق ساحت او است تعظيم كنند، چون عقل و وهم ايشان و هيچ حسی از حواسشان نمی‌تواند به ذات خدای تعالی احاطه پيدا كند. و اگر خدا را توصيف می‌كنند، به آن مقداری است كه آيات و دلايل بر عظمت او دلالت دارند. و نيز می‌توان گفت معنايش اين است كه: مردم نمی‌توانند خدا را آن طور كه بايد و شايد وصف كنند، يا آن طوری كه هست بشناسند. 📚تفسیر المیزان ༻🍃‌🌸🍃༺ 🆔@quranpuyan

#گزیده_نڪات_تفسیرے #صفحه_139 ❇️#آیه92انعام 💠‏وَ هذا كِتابٌ أَنْزَلْناهُ مُبارَكٌ مُصَدِّقُ الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَ لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُری‌ وَ مَنْ حَوْلَها وَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ هُمْ عَلی‌ صَلاتِهِمْ يُحافِظُونَ (۹۲/انعام) 📚‏و اين مبارك كتابی است كه نازل كرده‌ايم، تصديق كننده آنچه (از كتب آسمانی) كه پيش از آن آمده است، (تا مردم را به پاداش‌های الهی مژده دهی) و اهل مكّه و كسانی را كه اطراف آن هستند هشدار دهی و (البتّه) آنان كه به آخرت ايمان دارند به آن (قرآن) نيز ايمان خواهند آورد و همانها بر نمازهای خود محافظت دارند. 🔷✨‏در اين آيه، «لِتُنْذِرَ» همراه با واو آمده است، «وَ لِتُنْذِرَ» شايد اشاره به اين باشد كه قرآن، غير از انذار، هدف‌های ديگری نيز دارد. ‏🔹قرآن، در بردارنده‌ی همه بركات است. (همچون: هدايت، عبرت، شفا، رشد، عزّت) «مُبارَكٌ» ‏🔹قرآن، هماهنگ با كتاب‌های آسمانی ديگر و تصديق كننده آنهاست و اين نشانه‌ی وحدت هدف و الهی بودن آنهاست. «مُصَدِّقُ» ‏🔹در تبليغ بايد از امّ‌القری و مراكز مهم شروع كرد و سپس به اطراف پرداخت. ‏«لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُری‌ وَ مَنْ حَوْلَها» ‏🔹عقيده به قرآن و قيامت، در كنار هم است. «يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ يُؤْمِنُونَ بِهِ» ‏🔹روشن‌ترين مظهر ايمان، نماز است. «عَلی‌ صَلاتِهِمْ يُحافِظُونَ» ‏🔹ايمان به آخرت، از عوامل مراقبت بر نماز است. يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ ... عَلی‌ صَلاتِهِمْ يُحافِظُونَ‌ 📚تفسیر نور ༻🍃‌🌸🍃༺ 🆔@quranpuyan

♻️♻️♻️ #قرآن‌فهمی‌برای‌همه : تدبر در سوره های قرآن به ترتيب نزول 5⃣3⃣ تدبر در سوره #اسرا 🔹نکات سوره اسراء از تفسیر عبدالعلی بازرگان اسراء : ۴۱ وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِي هَذَا الْقُرْآنِ لِيَذَّكَّرُوا وَمَا يَزِيدُهُمْ إِلَّا نُفُورًا و به تحقيق ما در اين قرآن [براي تفهيم بندگان با مثال‌هاي مختلف، مسائل هدايتي را] به شيوه‌هاي متنوع بيان کرده‌ايم تا پند گيرند 51 و [لي متأسفانه به دليل لجبازي و عناد، اين تذکرات] جز بر دور شدنش نمي‌افزايد. 51- معناي تصريف آيات، همچون صرف افعال مختلف در زبان عربي [رفتم، رفتي، رفت، رفتيم...]، بيان حالات متنوع يک موضوع است تا هر کسي در حد درک و فهم و ذوق و استعداد خود آن را دريابد. فعل «تصريف» در قرآن دو بار به جريان گردش باد نسبت داده شده، 4 بار نيز به تنوع موضوعات و مطالب قرآن، که متناسب با تنوع ذوقيات و عقول آدميان مي‌باشد [اسراء 41 (17:41) و 89 (17:89) ، کهف 54 (18:54) ، طه 113 (20:113) ]، و پنج بار هم به «تصريف الايات» [احقاف 27 (46:27) ، انعام 46 (6:46) و 65 (6:65) و 105 (6:105) ، اعراف 58 (7:58) ] که جامعيت به مراتب بيشتري دارد. اسراء : ۴۵ وَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنَا بَيْنَكَ وَبَيْنَ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ حِجَابًا مَّسْتُورًا و هنگامي که قرآن مي‌خواني، ميان تو و کساني که به روز واپسين ايمان نمي‌آورند، پرده‌اي نامرئي قرار مي‌دهيم. 56 56- بديهي است اين خدا نيست که نخواسته باشد آنها به حقايق قرآني آشنا شوند، بلکه ناباوري هميشگي و مستمر خودشان به آخرت و اشتغال به دنيا و زيبائي‌هاي زودگذر آن پرده‌اي نامرئي جلو چشمِ بصيرت‌شان افکنده است. ضمير «ما» در «جَعَلْنا» [به جاي ضمير من] نقش خود شخص و نيروهاي عالم را که در چارچوب مشيت خدا عمل مي‌کنند، نشان مي‌دهد. اسراء : ۴۶ وَجَعَلْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَن يَفْقَهُوهُ وَفِي آذَانِهِمْ وَقْرًا وَإِذَا ذَكَرْتَ رَبَّكَ فِي الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلَى أَدْبَارِهِمْ نُفُورًا و بر دل‌هاشان، پرده‌هائي از اينکه قرآن را بفهمند، و بر گوش‌هایشان سنگيني‌اي [براي شنيدن آن] نهاده‌ايم و [بنابراين] هر گاه در اين قرآن يکتائي پروردگارت را ياد کني، پشت کرده و با بيزاري، دور مي‌شوند. 57 __ 57- شنيدن يک حقيقت و انديشيدن در آن، نيازمند دل دادن و باور کردن آنست، و گرنه نه به دل مي‌نشيند و نه تذکر و تغييري به بار مي‌آورد. مسئله اصلي در اين آيه توحيد است و چون مشرکان به شفاعت بُت‌ها و نقش مستقل فرشتگان باور داشتند و پدران‌شان را بر اين عقيده يافته بودند، اصلا به چنين سخناني گوش دل نمي‌دادند. کانالِ قرآن‌پویان تدبر در قرآن ،تفقه در دين ┏━━🌹💠🌹━━┓ 🆔@quranpuyan ┗━━🌹💠🌹━━┛