#مناجات_تائبین 🔹«الهي أَلْبَسَتْنِي الْخَطَايَا ثَوْبَ مَذَلَّتِي.» خدايا!‌ خطاها لباس مذلت را بر من پوشانده است. 1⃣ #تشکر از ديگران؛ مصداق #ذلت_ممدوح 🔺در حالت ذلت ممدوح، انسان در برابر صاحب نعمت واقعي اظهار کوچکي مي‌کند حال تواضع در برابر نعمت بايد از جانب کسي باشد که استقلالاً نعمتي را مي‌دهد مانند ذات اقدس الهي يا کسي که وسيله‌ي رساندن نعمت به ديگران است مثل آن‌چه در روابط عادي رخ مي‌دهد و انسان‌ها به يکديگر خدمت يا کمک مي‌کنند. ▪️اين روابط، نوعي ذلت دروني در انسان در برابر دهنده‌ي نعمت ايجاد مي‌کند. البته اين يک امر کاملاً فطري است که انسان وقتي متوجه گردد چه کسي صاحب نعمت است و به او اعطا مي‌کند، در مقام تشکر از او برمي آيد و اين اظهار خضوع و کوچکي، هرگز مذموم نيست؛ زيرا به حکم وجدان و عقل و شرع، وظيفه‌ي انسان تشکر و سپاس از ديگران است تا مورد لطف خدا قرار گيرد. 🌷 امام رضا (ع) مي‌فرمايد: «مَنْ لَمْ يَشْكُرِ الْمُنْعِمَ مِنَ الْمَخْلُوقِينَ لَمْ يَشْكُرِ اللَّهَ عَزَّ وَ جَل.» کسي که از مخلوقيني كه نعمت مي‌دهند سپاس‌گزاري نکند، از خداوند عزوجل سپاس‌گزاري نکرده است. 🌹هم‌چنين امام زين‌العابدين (ع) فرمود: روز قيامت خداى تبارك و تعالى به يكى از بندگانش مي‌فرمايد از فلانى سپاس گزارى كردى؟ عرض مي‌کند: پروردگارا! من تورا سپاس گفتم، خداى تعالى فرمايد: چون از او سپاس‌گزارى ننمودى، مرا هم سپاس نگفته‌اي. 👈 سپس امام در ادامه فرمود: شكرگزارترين شما نسبت به خدا، كسى است كه از مردم بيش‌تر شكرگزارى كند. 2⃣ #گناه؛ زمينه ساز #ذلت_مذموم اگر کسي نسبت به مولايي که بايد در برابر او اظهارخضوع و فروتني داشته باشد، اظهار نافرماني کند، در حقيقت در برابر مولاي منعم خويش ادعاي بزرگي کرده است. ▪️گناه و معصيت، ادعاي بزرگي در برابر حق تعالي و در واقع نوعي خواري و حقارت نسبت به مولا است. اما از آن‌جا که اين حقارت و پستي، مذموم است انسان نمي‌تواند از آن استفاده کرده و نه تنها موجب بزرگ‌داشت او نزد مولا نمي‌گردد، بلکه باعث حقارت و کوچکي نزد مولا و بي اعتنايي مولا به او خواهد شدانسان گناه‌کار نيز وقتي خود را با ديگراني که با او همراه بوده‌اند و راه سعادت را پيموده و از گناه دوري کرده‌اند مقايسه مي‌کند، ناخودآگاه احساس شرمندگي و خواري مي‌کند و به ويژه اين حالت در عالم ديگر بيش‌تر جلوه دارد 🌼 چنان که امام صادق (ع) از رسول خدا (ص) نقل مي‌فرمايد: «إِنَّ الْعَبْدَ لَيُحْبَسُ عَلَى ذَنْبٍ مِنْ ذُنُوبِهِ مِائَةَ عَامٍ وَ إِنَّهُ لَيَنْظُرُ إِلَى أَزْوَاجِهِ فِي الْجَنَّةِ يَتَنَعَّمْن.» همانا بنده‌اي بر گناهي از گناهانش صد سال حبس مي‌شود، در حالي که به همسرانش نظر مي‌کند که در بهشت بهره‌مند هستند. #کتاب_بازگشت_به_سوی_او(استاد تحریری) #الّلهُـمَّ‌عَجِّــلْ‌لِوَلِیِّکَـــ‌الْفَـــرَج https://eitaa.com/qurantehran