🔻تفسیر سوره مبارکه #انسان 🔺 بخش نوزدهم 🔺مطلب دیگر این است که ذات اقدس الهی به ما مجاری ادراکی و تحریکی داد، مجاری تحریکی مثل دست و پا و مانند آن باید به رهبری قوّه عاقله کار کند. اگر قوّه ادراکی ما درست اندیشید و قوّه تحریکی ما برابر هدایت عقل کار کرد و از وحی کمک گرفت، این دست دست است، این پا پا هست، این چشم چشم است. درباره ابراهیم خلیل و فرزندان او ذات اقدس الهی وقتی می‏خواهد اینها را معرفی کند می‏فرماید اینها دست دارند اینها چشم دارند ﴿أُولِی الْأَیْدی وَ الْأَبْصارِ﴾؛ اما درباره عده‏ای فرمود: ﴿أَ فَلا یَنْظُرُونَ إِلَی الْإِبِلِ کَیْفَ خُلِقَتْ ٭ وَ إِلَی السَّماءِ کَیْفَ رُفِعَتْ ٭ وَ إِلَی الْجِبالِ کَیْفَ نُصِبَتْ ٭ وَ إِلَی الْأَرْضِ کَیْفَ سُطِحَتْ﴾ اینها هیچ از مخلوق به خالق پی نمی‏برند فرمود ﴿صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لا یَعْقِلُونَ﴾ اینها کور و کَرند. اگر اعضا و جوارح به رهبری عقل و وحی کار بکند می‏شود دست، می‏شود چشم. بهترین تعریفی که ذات اقدس الهی از ابراهیم خلیل می‏کند این است که می‏فرماید او دست دارد! اینکه بت می‏شکند #دست است ﴿أُولِی الْأَیْدی وَ الْأَبْصارِ﴾؛ آنکه ﴿لا أُحِبُّ الْآفِلینَ﴾ می‏گوید و ملکوت را می‏بیند او #چشم است. در سوره «انبیاء» فرمود: ﴿وَ کَذلِکَ نُری إِبْراهیمَ مَلَکُوتَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‏﴾ به او نشان داد این فعل مضارع است مفید استمرار است؛ #ما_نشان_دادیم، این #می‏بیند پس #چشم دارد که می‏بیند. آنکه آیات الهی را نمی‏بیند درباره آنها فرمود: ﴿صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لا یَعْقِلُونَ﴾؛ ﴿فَهُمْ لاَ یَرْجِعُونَ﴾ آنکه در برابر بت ساکت است و ساکن است و تبر نمی‏گیرد آن دست نیست آنکه تبر می‏گیرد و با ظلم مبارزه می‏کند او دست است. از بهترین تعریفاتی که برای خاندان عصمت و طهارت یعنی ابراهیم خلیل و فرزندانش ذکر می‏کند می‏فرماید اینها صاحبان دست‏اند معلوم می‏شود دست یک وظیفه‏ای دارد! اینها صاحبان چشم‏اند! معلوم می‏شود چشم یک وظیفه‏ای دارد ﴿أُولِی الْأَیْدی وَ الْأَبْصارِ﴾؛ اما وقتی دست، دستِ تابع عقل و وحی نباشد چشم تابع عقل و وحی نباشد ﴿صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لا یعقلون﴾ 🔺 #قرآن هر کسی را صاحب دست نمی‏داند، هر کسی را صاحب چشم نمی‏داند!. آنکه با ظالم مبارزه نمی‏کند بی‏دست است، فلج است. از بهترین تعریف ابراهیم خلیل است او دست دارد او چشم دارد؛ #اسحاق این طور است، #یعقوب این طور است، #یوسف این طور است، #ذبیح این طور است، #خلیل این طور است، اینها دست دارند اینها چشم دارند؛ این معلوم می‏شود که دست و چشم باید یک کاری را انجام بدهند آن وقت این می‏شود انسان. 🔺 غرض این است که ممکن است مشترکاتی بین سوره مبارکه «انسان» و سایر سور مکی باشد اما این استدلال‏های پشت سر همین اهل بیت که آیا در بین شما کسی هست که این آیه نازل شده باشد درباره اولی بود دومی بود سومی بود؟ همه می‏گویند نه؛ اینها شاهد قطعی است که این بخش صدر سوره در مدینه نازل شده است. ادامه 👇👇 #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی @qurantehran

🌸 تفسیر صوتی سوره مبارکه #بقره آیه ۱۲۴ - استاد #قرائتی 🍃 وَ إِذِ ابْتَلى‌ إِبْراهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِي قالَ لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ‌ ⬅️ و (به خاطر بياور) هنگامى كه پروردگارِ ابراهيم، او را با حوادث گوناگونى آزمايش كرد و او به خوبى از عهده آزمايش برآمد. خداوند به او فرمود: من تو را امام و رهبر مردم قرار دادم. ابراهيم گفت: از فرزندان من نيز (امامانى قرار بده)، خداوند فرمود: پيمان من به ستمكاران نمى‌رسد (و تنها آن دسته از فرزندان تو كه پاك و معصوم باشند شايسته اين مقامند) 🔹در قرآن حدود بيست مرتبه مسئله آزمايش و امتحان مطرح شده واز سنّتهاى الهى است. 🔹 آزمايش براى آگاه شدن خداوند نيست، زيرا او از پيش، همه چيز را مى‌داند، اين آزمايش‌ها براى ظهور و بروز استعدادهاى نهفته و تلاش و عمل انسان‌هاست. اگر انسان كارى نكند، استحقاق پاداش نخواهد يافت. 🔹 تلخى‌ها و شيرينى‌هاى زندگى، همه ابزار امتحان هستند. گاهى افرادى با شدايد و مصايب آزمايش مى‌شوند و برخى ديگر با رفاه، و ناگزير همه مردم حتّى انبيا مورد امتحان قرار مى‌گيرند. اين امتحانات و آزمايش‌ها براى رشد و پرورش مردم است. ابراهيم عليه السلام در هر آزمايشى كه موفّق مى‌شد، به مقامى مى‌رسيد: در مرحله نخستين، #عبداللّه شد. سپس به مقام #نبى‌اللهى رسيد. و پس از آن #رسول‌اللّه، #خليل اللّه و در نهايت به مقام #امامت و رهبرى مردم منصوب گرديد. https://eitaa.com/qurantehran