💠 سرّ رضا 🔹 حضرت امیر فرمود: من دوستی داشتم برادری داشتم که در چشمان من خیلی بزرگ بود، من او را بزرگ می‌ دیدم؛ او نه امام بود و نه امامزاده؛ نه پیغمبر بود و نه پیغمبرزاده. همین حرف در بخش ‌هایی از خطبه‌ ها در کلمات قصار و اینها هست؛ فرمود: «عَظُمَ الْخَالِقُ فِی أَنْفُسِهِمْ فَصَغُرَ مَا دُونَهُ فِی أَعْینِهِم‏»، بعد در آن کلمه قصار دارد که «كَانَ لِی فیما مَضی اَخٌ فی الله و کان یعظِمُه فی عَینی صِغَرُ الدنیا فی عَینِه»؛ او در چشمان من بزرگ بود، من وقتی که او را می ‌دیدم یک مرد با عظمت و بزرگ را می ‌دیدم. چرا او در چشمان من بزرگ بود؟ چون #دنیا در چشم او #کوچک بود، خب این حرف حضرت حجت هم هست. اگر ما این ‌طور باشیم نه تنها ما را می ‌بیند، بلکه ما را به عظمت می ‌بیند، پس این راه دارد. 🔹 پس اگر ما حضرت را ببینیم، زیارت است، ثوابی هم ممکن است داشته باشد؛ اما این مهم نیست، مهم آن است که حضرت ما را ببیند، آن هم نگاه تشریفی و #نگاه_کرامتی؛ آدم می ‌شود #محبوب_امام_زمان! اینکه تلاش بکنیم حضرت را ببینیم، این، مقام نیست، باید تلاش بکنیم تا حضرت ما را ببیند و اگر خواستیم ببینیم که #رضای_حضرت چیست و برنامه حضرت چیست، برنامه حضرت قرآن است و نهج البلاغه؛ اینها یک نور هستند. #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی @qurantehran