🔹 #مناجات_شعبانیه دعای اهل وصال و اهل فراق 🔸شرح فراز دوم 🍃وَاسْمَعْ دُعَائِی إِذَا دَعَوْتُکَ وَ اسْمَعْ نِدَائِی إِذَا نَادَیْتُکَ وَ أَقْبِلْ عَلَیَّ إِذَا نَاجَیْتُکَ فَقَدْ هَرَبْتُ إِلَیْک وَ وَقَفْتُ بَیْنَ یَدَیْکَ مُسْتَکِینا لَکَ مُتَضَرِّعا إِلَیْکَ رَاجِیا لِمَا لَدَیْکَ ثَوَابِی 🔸این فراز مناجات شعبانیه درحقیقت مطلع و زمینه ایست برای فرازهای دیگر که با ذکر #الهی خواهد آمد. پیام عارفانه وعاشقانه این فراز، ما را به لطافت و زیبایی نهفته در آن نزدیک کند یعنی: با اینکه حق تعالی ذاتا سمیع است و چیزی نیست که او نشود و مناجات کننده به این حقیقت معرفت و ایمان دارد، ولی به هنگام مناجات ملتمسانه از خدا می خواهد به صداهای او که با #دعا و #ندا (: صدای با فریاد) و #نجوا (:گفتگوی صمیمی و نزدیک) توجه کند یعنی هرچند خود را لایق شنیدن صدایش از ناحیه حق تعالی نمی داند ولی ازحق تعالی با این عبارت لطیف عارفانه «وَ اسْمَعْ دُعَائِی إِذَا دَعَوْتُکَ وَ اسْمَعْ نِدَائِی إِذَا نَادَیْتُکَ»، : [و شنواى دعایم باش آنگاه که می خوانمت، و صدایم را بشنو گاهى که صدایت می کنم.] می خواهد که حق تعالی با بزرگیش #منت گذاشته و به حرف های بنده اش توجه نماید چرا که نفس همین توجه نشانه تحویل گرفتن بنده از ناحیه حق تعالی خواهد بود، و هیچ چیز برای بنده لذت بخش تر از این نخواهد بود که خدا به او توجه کند. ⬅️ از همین رو امام‌علی علیه السلام بعد از این فراز می فرماید: "وأَقْبِلْ عَلَیَّ إِذَا نَاجَیْتُکَ: و به من توجّه کن هنگامی‌که با تو مناجات می‌نمایم." 💠 امام العارفین امیرالمؤمنين علی علیه‌السلام پس از آنکه در فراز پیشین توجه حق تعالی را درخواست کرد، در این فراز به بیان دلایل عرفانی توجه خدا به بنده اش می پردازد که چرا حق تعالی باید به ندا، دعا، و نجوای بنده اش گوش کند و به وی توجه نماید، از همین رو به معرفی خود در برابر حق تعالی پرداخته و دلایل زیر را به عنوان دلیل درخواست توجه حق تعالی به بنده اش ذکر می کند: 1⃣ بنده و عبدی در پیشگاه ذات روبوبی ایستاده است که از هر سببی قطع امید کرده فقط به وی که مسبب الاسباب هست دل سپرده وپناه آورده است (فَقَدْ هَرَبْتُ الیک وَ وَقَفْتُ بَیْنَ یَدَیْکَ:در برابرت ایستادم) 2⃣ ظاهر حال بنده دلیل وشاهد فقر تنگدستی و نیاز مندی وی است که از رزق معنوی و مادی، دنیوی و اخری تهی و قدرت حرکت از وی گرفته است به گونه ای که به آستانتش رسیده قدرت برجابجایی خودش ندارد مسکین، مستکین است: مُسْتَکِینا لَکَ:در برابرت ایستادم 3⃣ دعا، ندا و نجوایش آمیخته و آکنده از اشک، آه و تضرع و التماس است. همانگونه که رسول اعظم (ص) فرمود: «اَلْبُکاءُ مِنْ خَشْیَةِ اللّهِ مِفْتاحُ الرَّحْمَةِ وَ عَلامَةُالْقَبُولِ وَبابُ الْاِجابه : گریه ازخوفِ خدای تعالی کلید رحمت و نشانه پذیرش و درب مستجاب شدن دعا است. 👈 این عبد مستکین با سلاح تضرع وبکاء به خدایش پناه آورده است. 4⃣ با این امید و اطمینان که خدایش خدای رحمت است و بنده اش را از در رحمت واسعه اش نا امید نمی کند و دست رد به سینه اش نمی زند پناه آورده و اظهار تقاضای توجه به خودش میکند: "راجِياً لِما لَدَيْكَد ثَوابِى: پاداشی را که نزد توست امیدوارم" ⬅️ پس #عاجزانه و #ملتمسانه می خواهد که صدای (دعا، ندا، نجوا) را بشنود و به این انتظارعبدش توجه نماید: «وَ اسْمَعْ دُعَائِی إِذَا دَعَوْتُکَ وَ اسْمَعْ نِدَائِی إِذَا نَادَیْتُکَ.وأَقْبِلْ عَلَیَّ إِذَا نَاجَیْتُکَ:و إِذَا نَادَیْتُکَ.وأَقْبِلْ ... وبه من توجّه کن هنگامی‌که با تو مناجات می‌نمایم...» http://eitaa.com/qurantehran ادامه دارد...