کاروان شام را ترک کرده و در عروجی دوباره، مسیر کربلا را از سر گرفته‌است. خاطرات تلخ و گس روزی که پایشان به شام باز شد؛ روح‌های خسته و داغدارشان را می‌آزرد. ملعون‌ابن‌ملعون شوآف راه انداخته بود؛ فرزندان رسول‌الله را در معبرها و کوچه‌های شهر هزار افسون می‌گرداند تا میوه درخت ز قومی را که در روز دهم به دستان شقی‌ترین اولاد آدم کاشت، برداشت کند. شامیان همه آمده بودند. دامن‌هاشان را از سنگ پر کرده. هلهله می‌کردند. بد و بیراه می ‌گفتند. آتش ریزه پرتاب می‌کردند. آب دهان می‌انداختند. شمشیر می‌سایدند و پای‌کوبی می‌کردند. زنان و دختران را سفارش کرده بودید سر بالا نیاورند. مبادا سودای زیارت سرهای برنیزه که پیشاپیش کاروان در حرکت بود طعمه‌ای شود برای چشم‌چرانی از صورت‌های سیلی‌خورده‌ای که روبنده‌هاشان به غارت رفته است. با آنکه خودتان شش دانگ حواستان بود اما به اندک مردان باقیمانده از آن واقعه هولناک سپرده بودید مراقبِ جان امام بعد از حسین باشند. کودکان و خردسالان را نوبه به نوبه می‌شمردید؛ مبادا جا بمانند، از حال بروند، بچه شامی‌ها دوره‌شان کنند و داغ دلشان را تازه. دلتان شور همه را می‌زد... دلتان شور همه را می‌زند. شور حسین را که چشم‌های خیسش به شماست و رو از شما برنمی‌دارد. شور عباس را که قربانش بشوم نکند ماه‌رویی کار دستش بدهد و چشم بخورد. شور علی‌اصغر را که سر نیزه اندازه‌اش نیست و شور علی‌اکبر و قاسم و عبدالله و رباب و رقیه و رقیه و رقیه را... میان این همه، من نگران خودتان هستم بانو من دلم شور شما را می‌زند ماه... غم کوچکی نبود و نیست. هرکس جز شما بود جان داده بود در این راه. کوه بود آب شده بود... اما شما هنوز ایستاده‌اید، خسته و آزرده، اما همچنان سنگین و علی‌گونه... آنان که زن را ضعیف می‌پندارند،کجایند؟ بیایند و ببینند چگونه یک‌ زن دریای عمیق و پرخطر و مطلاطم غم عظیم و مصیبت عظما را در خود جا داده و ظرفش آنقدری جا دارد که خودش را به تلو تلو نیندازد و قدم سست نکند و خم به ابرو نیاورد. جفا به آیه فتبارک الله احسن الخالقین است اگر شما را در پرستاری از حضرت سجاد یا در یادآوری جنایت کوفیان در حق امامشان یا در هدایت و رهبری اسرا و یا در خطابه گویی و دفاع از حق در پیشگاه خلیفه میمون‌باز محدود کنم، که شما همه اینها هستید و همه اینها گوشه‌ای از شماست. با این همه، من باز هم دلم شور شما را می‌زند. شور قلب رنج دیده‌تان را... شور صدای خاک گرفته و خش‌دارتان را. شور بی‌فروغی چشم‌هاتان را.... چه کنم زمینی‌ام.... فهمم نمی‌رسد که روح‌های متعالی جسم ها را می‌آزارد... غم کربلا بهانه است. #کلنا_عباسک_یازینب #اربعین #حضرت_زینب 🖊لیلا نیکخواه #بانوی_نقش_آفرین #نقش_بانوان #بانوان_فعال_جبهه_فرهنگی_انقلاب @rabteasheghi⏪