🌀دنیا‌پنداری در برابر عاقبت‌اندیشی ✍️دنیاطلبی در #عرفان‌های_نوظهور ریشه در علل سیاسی ـ اجتماعی فراوانی دارد. که یکی از بزرگ‌ترین اهداف آن، کنترل اعمال و رفتار انسان‌های #اجتماعی است. یعنی از نام معنویت و #عرفان استفاده می‌شود تا اعمال انسان‌ها در مسیر خواست و علاقه حاکمان سیاسی ایجاد شود. به‌ دیگر عبارت، ترس از ایجاد تغییری که مخالف منافع حاکمان #سیاسی است موجب می‌شود که آنان برای رکود حس تغییر در مسیر کمال‌طلبی سالک، دست به ابداع عرفان‌هایی بزنند که تعالیم نهفته در آنان خواهان تزریق حس #دنیاطلبی و نفی عاقبت‌اندیشی است. از این‌رو، هم به نیاز #انسان‌ خواهان #معنویت پاسخ ظاهری داده شده و هم حاکمان سیاسی در مسیر اهداف خود مانع بزرگی را برداشته‌اند. ⁉️اما چگونه می‌توان به‌واسطه عرفان، شوق عاقبت‌اندیشی را از بین برد ؟ تئوریسین‌های #عرفان‌های_نوپدید برای رسیدن به این هدف، بر چند شعار استراتژیک تکیه کرده‌، همواره بر آن اصرار می‌ورزند: الف. سالک به‌دنبال لذت شخصی خود باشد. مانند تعالیم #اوشو ب. نداشتن هدف و برنامه در زندگی شخصی؛ چراکه ممکن است برنامه شخصی افراد جامعه در تعارض با برنامه‌های کلان سیاسی حاکمان باشد. ج. متنفر کردن انسان جویای حقیقت از #ادیان_توحیدی؛ چراکه متدینین ادیان توحیدی ـ به‌ویژه در دین اسلام ـ به ایجاد انقلاب فردی و اجتماعی تشویق می‌شوند. مانند نوشته‌های #پال_توئیچل @Feraghvaadyan