#عوامل_قساوت_قلب از دیدگاه روایات ✅3- غفلت غفلت به معنی ناآگاهی و به یاد نبودن است، چنان که ذکر به معنی آگاهی و به یاد بودن است و چون غفلت، مقابل ذکر است، پس اوّل معنی ذکر خدا و آخرت گفته می شود، تا معنی غفلت از خدا و آخرت که ضد آن است، دانسته شود. ذکر خدا یعنی انسانی به نور عقلش آگاه شده و بفهمد که آفریده شده ی خداوند عظیم الشأنی است؛ دانا، بینا، توانا و پرورش دهنده ی او. خودش و همه چیزش از اوست و همچنین تمام اجزای جهان آفریده خدا و تربیت یافته ی اوست هر چه هستی است، از اوست و این آگاهی همان ایمان به خداست، چنان که غفلت و ناآگاهی از این معانی، کفر حقیقی است، به طوری که اگر غفلت ادامه یابد و با آن حالت بمیرد، با کفر مرده است، نیز اگر حالت کفر مستمر شود، دل را قساوت می گیرد و نافهم و کور و کر می گردد، به طوری که دیگر به یاد خدا نخواهد افتاد. در روایات بیان شده است که از غفلت بر حذر باشیم، چون قساوت قلب می آورد. 🌷امام باقر علیه السلام فرمود:« از غفلت بپرهیزید که سنگدلی در غفلت است». خداوند دلی را که غافل باشد، دوست ندارد.» التماس دعا @rahebehesht313