علم، عقل و دین ؛ کدام‌یک نجات‌بخش جامعه است؟ ▫️این پرسش، چونان طنینِ صدایی در اعماق تاریخ، از دلِ جان‌های جویا و قلب‌های پرشور برخاسته است. پرسشی که برای قرن‌ها در میان عالمان و اندیشمندان درخشیده و زوایای تاریک و روشن زندگی بشری را روشنایی بخشیده است. در جستجوی پاسخ آن، باید به عمق هر یک از این گوهرهای آسمانی، علم، عقل و دین، بنگریم و دریابیم که هرکدام، در گشودنِ رازِ نجات جامعه چه نقشی دارند. ۱. علم : علم، همان نوری است که از دلِ کاوش‌ها و مشاهداتِ بشر برآمده و پنجره‌ای به سمت بی‌پایانی جهان می‌گشاید. علمی که پیوسته در حال تکامل و تغییر است و قدرتی بی‌نظیر برای تسلط بر محیط به انسان ارزانی می‌دارد. اما آیا علم، به‌تنهایی می‌تواند رهایی‌بخش باشد؟ بی‌شک، نه! چرا که علم بدون اخلاق، در مسیری ناهموار گام خواهد برداشت و بی‌راهنمایی اصول اخلاقی، همچون سفری است در شبِ بی‌پایان. ۲. عقل : عقل، آن قدرت شگفت‌انگیز و روشنی‌بخش انسان است؛ چراغی که راه‌های نیک و بد، درست و نادرست را برای او روشن می‌سازد. عقل، انسان را به تعادل می‌رساند، افراط‌ها و تفریط‌ها را کنار می‌گذارد و با اندیشه‌ای والا، چالش‌ها را به تسخیر در می‌آورد. با این حال، عقل نیز نیازمند الهامی است که به او جهت بدهد، تا به بیراهه‌ای نرود و در مسیر نیکی گام بردارد. ۳. دین : دین، آوای آسمانی و پیوندی الهی است که اصولی بی‌همتا و ارزش‌های جاودانی را به انسان هدیه می‌دهد. دینی که نه تنها انسان‌ها را به زندگی در هماهنگی و عشق دعوت می‌کند، بلکه به عقل و علم نیز روح می‌بخشد و آن‌ها را به مسیری هدایت می‌کند که سرانجامش رستگاری و آرامش است. ✅ پس آیا در این پرسشِ عمیق، پاسخ نهفته نیست؟ آری ، نجات جامعه در هماهنگی علم، عقل و دین است؛ در پیوندی بی‌همتا که علم را به شناخت جهان، عقل را به تشخیص نیکی‌ها و دین را به پرورش ارزش‌ها می‌کشاند. این سه گوهر، در کنار یکدیگر، آینه‌ای از نور را می‌سازند که می‌تواند جامعه را از تاریکی‌ها برهاند و آن را به سرزمین روشنایی و آرامش هدایت کند. ✍ موسی آقایاری #نویسندگان_حوزوی_زنجان 🔻@range_khodaa🔻

همدلی و تلاش ؛ گام به گام تا آینده‌ای روشن برای کشور ▪️بهبود سرزمین ما از بذرهای کوچکی آغاز می‌شود که هرکدام از ما می‌توانیم بکاریم. بذرهایی از اخلاق و انصاف که در دل هر برخورد و معامله، با رعایت عدالت و رفتار درست کاشته می‌شوند و از اعتماد و سلامت اجتماعی جوانه می‌زنند. احترام به حق دیگران همان درختان تنومندی است که سایه‌اش جامعه را سرسبز و باصفا می‌سازد، و آگاهی‌بخشی، مثل آب، جاری می‌شود و به ما قدرتی می‌دهد که بر چالش‌های زندگی پیروز شویم. ▪️سرمایه‌گذاری در دانش و علم، همچون آبیاری مزارع، نسل‌های آینده را به سوی توانمندی و خلاقیت می‌کشاند. فراهم کردن فرصت‌ها برای نخبگان، همچون فراهم کردن بستر برای روییدن جوانه‌های تازه است و ما را به سمت آینده‌ای روشن‌تر هدایت می‌کند. فرهنگ کتاب‌خوانی، همچون نسیمی خنک، چشم‌انداز جدیدی را در افق زندگی به نمایش می‌گذارد، تا همگان با چشمی بازتر و اندیشه‌ای عمیق‌تر به مشکلات بنگرند. ▪️شفافیت در هر بخش، نوری است که مانع از رشد فساد و انحراف می‌شود، و قوانین ضدفساد همچون سپری است که سلامت جامعه را حفظ می‌کند و راه را برای رشد و پویایی باز می‌کند. خرید کالای داخلی و حمایت از کسب‌وکارهای کوچک نیز، چون بارانی است که بذرهای اشتغال و رونق اقتصادی را به بار می‌نشاند. ▪️پیوند و همدلی، مثل نخ‌هایی نامرئی، دل‌ها را به هم نزدیک می‌کند و از اتحاد و مشارکت مردم، یک جامعه متعهد و پایدار می‌سازد. روحیه داوطلبانه و کارهای مردمی، همچون دست‌هایی که زنجیروار به هم پیوند خورده‌اند، توان ساختن آینده‌ای بهتر را فراهم می‌کنند. ▪️رعایت محیط‌زیست مانند حفاظت از گوهری است که به ما زندگی می‌بخشد. با استفاده بهینه از منابع و ترویج انرژی‌های پاک، می‌توانیم میراثی سبز برای نسل‌های آینده بگذاریم و زمینی پربار و پایدار را به آن‌ها تقدیم کنیم. ▪️تلاش برای عدالت اجتماعی و احترام به حقوق شهروندی، گام‌هایی است که شکاف‌های بین مردم را پر می‌کند و جامعه‌ای بر پایه برابری می‌سازد. سلامت و رفاه عمومی نیز همچون شمعی است که از نور آن، تمام اعضای جامعه بهره‌مند می‌شوند. دسترسی به خدمات بهداشتی و ترویج سبک زندگی سالم، هم جسم و هم جان مردم را به سرزندگی نزدیک‌تر می‌کند. ✅ هر حرکت به سوی آینده بهتر، همچون نهرهایی کوچک است که به رودی بزرگ و نیرومند می‌پیوندند. اگر همه ما با مسئولیت و همت، دست به دست هم دهیم و بپذیریم که هرکس سهمی در ساختن این سرزمین دارد، تغییر و پیشرفتی عظیم در انتظارمان خواهد بود. ✍️ موسی آقایاری #نویسندگان_حوزوی_زنجان 🔻@range_khodaa🔻

سخنی در باب جلسات تدریس آقای عبدالرحیم سلیمانی اردستانی در قم(صفائیه) درباره اسلام رحمانی! اینجانب یکی از مدافعین جدی گفتگوی علمی با دیدگاه های گوناگون هستم و مواجهه و برخورد سخت را تا میزان زیادی در مباحث علمی کارآمد نمی دانم، اما خیلی برایم عجیب است که در همین قم و در چندمتری بیوتات مراجع عظام تقلید و موسسات کلامی شیعه؛ جلساتی برای تشکیک در #عصمت اهل بیت علیهم السلام و گفتگو درباره #زهرای تاریخی(نفی عصمت و علم حضرت) برگزار می شود و هیچ کسی وارد گفتگو با این فرد نمی شود! برخی از مبانی ایشان مطابق قرآن بسندگان است. اگر کسی با ایشان ارتباط دارد، بنده آماده مناظره با ایشان در باب برخی مسائل مربوط به امامت و ولایت فقیه هستم. ✍️علی محمدی هوشیار #نویسندگان_حوزوی_زنجان 🔻@range_khodaa🔻

دعاهای مستجاب نشده ▫️امروز توی مسجد امیرالمومنین قم میزبان استاد بهرامپور بودیم. بنده سال هاست که توفیق همکاری با ایشان را دارم و یکی از ویژگی های بارز ایشان که برای من درس آموز بوده نشاط و شادابی علمی ایشان است. او که هم اکنون بیش از هشتاد بهار از عمرش را سپری کرده همانند یک دانش پژوه جوان با شادابی و نشاط کامل به کارهای علمی و قرآنی اش می پردازد و ایده های نویی برای فعالیت های خود تعریف می کند. امروز هم با همان نشاط همیشگی اش به مسجد آمده بود تا برای مخاطبین تفسیر سوره یس را شروع کند. به مناسبت ایام رجب سخن خود را درباره دعای هر روز ماه رجب آغاز کرد و حضار را به این فراز از دعا توجه داد که می فرماید« یا من یعطی من سأله...» و به همین مناسبت درباره جایگاه دعا و درخواست کردن از خدا مطالبی را بیان کرد و نشان داد که خود دعا کردن و مسألت نموده موضوعیت دارد و انسان در دعا کردن نباید اجابت محور باشد؛ انسان باید تا می تواند در هر عرصه ای دعا کند و هر چیزش را از خدا بخواهد حال در ظاهر اجابت شود یا نشود. اصل دعا کردن نماد عبودیت است و انسان را در مراتب معنوی رشد می دهد و اجابت دعا در مرتبه ثانوی قرار دارد. ▫️ایشان در این راستا به خاطره جالبی اشاره کردند و فرمودند یک روز با فرزند علامه طباطبایی مواجه شدم و درباره علامه پرسیدم. وی در پاسخ گفت که شش ماه از فوت علامه گذشته بود که یک شب ایشان را در عالم رویا زیارت کردم و از وضعیت آن عالم سوال کردم. آن مرحوم در پاسخ گفت که فلانی من وقتی آمدم اینجا ملاحظه کردم که بابت دعاهایی که در دنیا کرده بودم ولی ظاهرا اجابت نشده بود چه پاداش های با ارزشی به من دادند. اکنون آرزو می کنم که ای کاش هیچ کدام از دعاهایم در دنیا اجابت نشده بود! ▫️شخصا این مطلب را در روایتی دیده بودم اما شنیدن این جریان لطف دیگری داشت و بیش از پیش جایگاه دعا و درخواست از درگاه الهی را برایم روشن کرد و این بیت حافظ را برایم تداعی نمود که می گوید: حافظ وظیفه تو دعا کردن است و بس در بند آن مباش که نشنید یا شنید ✍حسین عسگرلو #نویسندگان_حوزوی_زنجان 🔻@range_khodaa🔻

از دروغ رسانه ای تا وقار حقیقی! 🔹انتشار فیلم کامل آنچه در فرودگاه مهرآباد رخ داد، نشان داد نه تنها آن روحانی کوچک ترین اهانتی به آن زن هتاک(که مشکل روانی و خانوادگی داشته است) نداشته است بلکه در برابر بی احترامی و فحاشی او با حلم و بردباری و وقار رفتار نموده است. 🔹چند درصد از کسانی که بی دلیل مورد بی احترامی در جمعی قرار گیرند چنین توان روحی دارند که واکنش اخلاقی مبتنی بر صبر و وقار داشته باشند. 🔹هرچند گفته شده آن شخص درگیر مرض روحی است (و الله اعلم) اما رفتار آن روحانی مصداقی بود از آیه 72 فرقان که فرمود «إِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِرَاما» و 63 فرقان «إِذَا خَاطَبَهُمُ ٱلجَٰاهِلُونَ قَالُواْ سَلاما» 📌آیا رسانه هایی که آن روحانی را به دروغ عامل فحاشی آن زن معرفی کرده بودند، حالا که رسوا شدند از حلم و وقارش نیز خواهند گفت؟ ✍🏻صراط #نویسندگان_حوزوی_زنجان 🔻@range_khodaa🔻

باز مظلومیت روحانیت اثبات شد ، زن هتاک فرودگاه مهر آباد 🔹در فرودگاه مهرآباد، حادثه‌ای تلخ رخ داد که پرده از حقیقتی بزرگ برداشت. زنی که به‌دلیل مشاجره با همسرش از کنترل خارج شده بود، خشم خود را نابه‌جا متوجه یک روحانی مسن و باوقار کرد. او با بی‌حرمتی عمامه از سر این مرد وارسته برداشت و با رفتاری زشت و غیرقابل‌قبول، دست به هتک حرمت زد. این رفتار ناشایست، زخمی بر پیکر اخلاق و احترام گذاشت، اما حقیقت چیزی بود که نمی‌توانست پنهان بماند. 🔹رسانه‌های معاند، طبق معمول، تلاش کردند این ماجرا را تحریف کرده و از آن ابزاری برای حمله به جایگاه روحانیت بسازند. اما فیلم‌های دوربین مداربسته که تمام جزئیات حادثه را ثبت کرده بودند، حقیقت را آشکار کردند. این فیلم‌ها نشان دادند که رفتار آن زن از سر بی‌عدالتی و خشم بی‌دلیل بوده و هیچ نسبتی با حقیقت ندارد. نقشه رسانه‌های مغرض، این بار هم بر باد رفت و دروغ‌هایشان در برابر چشمان مردم برملا شد. این اتفاق بار دیگر یادآور جایگاه ویژه روحانیت در جامعه بود؛ جایگاهی که همواره هدف حملات ناجوانمردانه قرار گرفته است. هتک حرمت یک روحانی، تنها توهین به یک فرد نیست، بلکه بی‌احترامی به نهادی است که ریشه در فرهنگ، ایمان و تاریخ این ملت دارد. چنین حوادثی فرصتی است تا مردم با آگاهی بیشتر، از قضاوت‌های عجولانه بپرهیزند و حقیقت را با دقت جست‌وجو کنند. 🔹آنچه باقی می‌ماند، ضرورت برخورد قاطع مسئولین با این رفتارهای ناپسند و نیز تلاش برای گسترش فرهنگ احترام به ارزش‌ها و نمادهای دینی است. گرچه این حادثه تلخ بود، اما بار دیگر بزرگواری و کرامت روحانیت را نشان داد که با صبر و متانت، در برابر توهین‌ها ایستاده و حرمت جایگاه خویش را حفظ می‌کنند. ✍️ موسی آقایاری #نویسندگان_حوزوی_زنجان 🔻@range_khodaa🔻

وقتی جای جلاد و شهید عوض می‌شود... چگونه می‌توان دل را در سوگ کسی محزون داشت که منتظر امام غائب بود اما امام قائم را یاری نکرد؟ و چگونه می‌توان در برابر فراق کسی که جانش را در راه حقیقت و مردانگی نهاد، خاموش ماند؟ این تقابل تلخ، جان را می‌فشارد و احساسات را به بازی می‌گیرد. در این بازی پرتناقض، چگونه می‌توان مرز میان حق و باطل را شناخت و قلبی را که در سوگ مظلوم می‌تپد، تسلی بخشید؟ ✍علی محمدی هوشیار #نویسندگان_حوزوی_زنجان 🔻@range_khodaa🔻